Na regen komt………

Ik word om zes uur voor de derde keer onder de vulkaan wakker. Vannacht heb ik besloten niet hier te blijven in de regen en de relatieve kou, waar ik mijn jas bij aan moet.

Als ik uit mijn slaapkamer raam kijk zie ik echter vandaag wel de vulkaan, wolken vrij. Moet ik mijn besluit van afgelopen nacht toch weer wijzigen ?

Ik besluit toch maar op tijd naar mijn ontbijt te gaan, wat overigens soepeler verloopt tov de dag ervoor.

Om mijn besluit kracht bij te zetten komt er weer een behoorlijke wolken partij opzetten en binnen een uur zie ik geen vulkaan meer en begint het te motregenen. Mijn besluit is nu definitief.

Mijn spullen staan al voor 99% ingepakt. Een warme douche is er niet meer bij want het water is koud. Om negen uur sta ik bij de receptie om uit te checken. “Grand Luley” aan de kust heb ik vannacht al geappt en zijn op de hoogte van mijn komst.

Nou nog vervoer. Met de “inDrive” app is een taxi zo geregeld en blijkt vandaag nog goedkoper te zijn dan drie dagen geleden. INR 150.000 (€ 9,15) voor 32 km. In 15 minuten staat hij voor mijn neus.

De weg van Tomohon naar Manado is vooral slingerend naar beneden maar naarmate we meer beneden komen voel ik de temperatuur stijgen.

Eenmaal is de voorsteden van Manado is het weer gewoon warm. Ook de lucht wordt wat vriendelijker beneden. Alhoewel de route een groot gedeelte anders is herken ik weer wat punten in Manado stad.

De stad uit, richting Luley is de weg op veel plaatsen nat, veel plassen en soms waterstromen op de weg. Hier is het de laatste dagen ook niet droog geweest, oeps.

Mijn aankomst is echter zonnig met een lichte sluierbewolking en het voelt weer warm (en wat benauwd) aan. Wat een hoogte verschil van 600 meter al niet kan doen.

Mijn aankomst is bekend, ik moet alleen een half uurtje wachten tot mijn kamer klaar is. Mijn eisen pakket is ook duidelijk: warme douche, goed internet op mijn kamer.

En dan toch nog even onderhandelen: de prijs is bekend, de “afternoon snack moet van mij van 18.00 uur naar 16.00 uur war geen probleem lijkt.

Als ik hier de rest van mijn verblijf in Indonesië blijf wil ik echter wel, op het eind, gratis vervoer naar het vliegveld.

Na wat heen en weer gepraat krijg ik dat ook voor elkaar.

Aangezien ik de laatste week in ga, regel ik ook dat alles wat ik hier gebruik afreken bij de check out met creditkaart met aftrek van wat ik nog aan cash overhou. Dit voorkomt dat ik nog op en neer naar Manado moet om te gaan pinnen en dat ik bij terugkeer in Nederland nog een hoop Indonesische roepia heb. Wat ik buiten het resort gebruik zal niet zoveel zijn want er zijn hier maar twee restaurantjes buiten de deur en één supermarkt.

Mijn kamer kan ik nu inrichten, even niet leven vanuit de rugzak. Mijn Nederlandse kleding, schoenen, sokken, lange broek, blouse met lange mouwen, onderbroek en zakdoek, hang ik uit in de kast (da’s voor vertrek op de 13e).

(Nederlandse) Koffie, zoetjes, shag, vloeitjes, aansteker voor de komende week kunnen in een laatje. Toiletartikelen (zover ze nodig zijn want hier krijg je alles) kunnen in de badkamer.

Klaar denk je maar nee hoor. Een week hier dus ik moet nog even week-boodschappen gaan doen bij de super. Broodjes en koekjes voor de lunch, CocaCola voor in de avond. Je blijft budget reiziger of niet.

Ik vraag en krijg een extra (sleutel) kaart zodat er ook stroom is op mijn kamer, gemakkelijk als ik mijn electronica kan opladen ook als ik niet op mijn kamer ben.

Om twaalf uur ben ik gesetteld voor komende week. Net als eerder zijn de andere gasten uitgecheckt en heb ik het zwembad weer voor mij alleen.

Brrrr…….het water lijkt wel afgekoeld de laatste dagen (regen ?).

Om vier uur is het tijd voor mijn “afternoon snack”. Dat ik nog een tea time heb als een verwoed koffie drinker :-).

Doordat ik de tijd heb verzet naar vier uur heb ik tijd genoeg om naar de pier te lopen voor de zonsondergang van kwart voor zes want als de zon schijnt is er ook een mooie zonsondergang (zie de foto’s).

Onder het schijnen van de volle maan wandel ik naar het dorp (als je het al een dorp kan noemen). Het heeft in ieder geval een kerk, een moskee, een supermarkt en 2 locale restaurantjes. Een heb ik al eerder uitgeprobeerd, tijd voor de ander. Pa, ma, twee dochters gaan voor mij aan het werk om een Mie Goreng te maken (vier keer zo goedkoop als in mijn resort, net zo lekker en even groot).

De eigenaar, een afgekeurde man met hart problemen komt wat buurten in gebrekkig Engels (ik versta de helft maar) terwijl de vrouwen voor mij aan het koken zijn in gigantisch grote wokken.

Ze zijn niet elke avond open en het komend weekend is het Pasen. Ik zal komende dagen dus ook een aantal keer in het resort moeten eten.

Bij terugkomst moet ik dit verhaal nog optekenen, de foto’s selecteren maar ik heb nergens geen zin meer in. Een warme douche en ik brui er een eind aan.

Morgen (vandaag dus) zien we wel verder. Ik besluit een echt vrije dag te houden.

Maar helaas, je moet hier gaan ontbijten tot uiterlijk tien uur. Het ontbijt is hier echter (in buffet vorm) uitstekend geregeld en hoef je niet te wachten zoals op mijn eerdere adres (zie dat verslag). Bij het opstaan regent het zachtjes maar vergeleken met onder de vulkaan stopt het al vrij snel en het zonnetje met sluier bewolking is weer aanwezig.

Vrije dag, ik kruip na het ontbijt nog even terug.

Om half twaalf duik ik even het zwembad in, het is er weer stil. Alle één nacht gasten zijn weer weg. In de schaduw zit ik dit verslag even te schrijven. Ik weer bij, jullie weer bij.

Het zonnetje schijnt en ik lig regelmatig in het zwembad om af te koelen.

Na drie dagen veel regen……..

Lekker laten liggen denk ik