Laatste dag Ambon, op naar het paradijs ?
Door: Ton
Blijf op de hoogte en volg Ton
09 Maart 2023 | Indonesië, Ambon
Eer-gisteren heb ik de dag afgesloten zoals hij begon. Ik heb de douche beurt afgemaakt die gisteren ochtend abrupt eindigde door een stroomstoring.
Ik heb maar gegeten op “the Beach” voordat ik mij terugtrok op mijn kamer. De zonsondergang vindt plaats achter de zware bewolking. In de regen zitten is ook niet alles.
Vandaag, dus inmiddels gisteren,staat wederom in het teken van regelen. Om elf uur moet ik mijn paspoort en visum ophalen en door naar het “Pelni” kantoor om een ticket voor de boot te bemachtigen. Ik heb mij ingelezen en het schijnt aan boord een behoorlijke chaos te kunnen zijn. Met het goedkoopste kaartje zit je opgepropt op een groot dek. Ik ga proberen een ticket te krijgen voor een cabine, of dat zomaar lukt is nog de grote vraag, berichten daarover zijn wisselend.
De ochtend start echter weer warm, half bewolkt. Aangezien ik pas om half elf weg moet is mijn eerste gang maar naar de supermarkt om een ontbijtje te scoren. Veel keus is er niet.
Op naar het “Kantor Imigrasi”. Mijn paspoort ligt klaar en in een minuut of 10 later sta ik weer buiten. Direct door naar “Kantor Pelni” voor het boot kaartje.
“Kantor Pelni” ligt midden in de stad. Onderweg passeer ik nog enkele bezienswaardigheden, die ik de eerste week al gezien heb. Onderweg bedenk ik me nog dat het eigenlijk best wel een chaotische, lelijke stad Ambon City is. Vooral chaotisch verkeer.
Op passeren op vijf meter het “Kantor” waar we moeten zijn maar om er te komen moeten we nog 10 minuten omrijden vanwege het eenrichtingsverkeer en waar mijn vervoer kan wachten.
Eenmaal op het Kantor wordt ik vriendelijk ontvangen met de mededeling dat ik voor een kaartje, voor morgenavond, morgenvroeg maar moet terug komen :-(
Ik trek mijn zieligste gezicht op, geef aan om op “kantor” te komen meer geld voor vervoer kwijt ben dan de bootreis kost en dat ik vooral zielig ben omdat ik al drie keer op en neer heb moeten gaan om mijn visum te regelen.
Hihihihi, mijn zielige gezichtje werkt en ze gaan een ticket voor mij regelen. Ik laat mijn breedste en vrolijkste glimlach weer zien en deel wat complimentjes uit.
De ticket betalen INR 110.000 (€ 6,71) moet ik wel met een creditkaart doen.
De boot vertrekt morgen om 18.00 uur, ik moet mij om 16.00 uur in de haven melden (ik maak er zelf maar een uurtje eerder van).
Een cabine nemen kan ik niet regelen, dat moet ik morgen bij de bemanning van de boot doen.
We rijden de drukke, chaotische stad weer uit.
Mijn gevoel is twee ledig. Als ik de drukte van de stad zie ben ik blij dat ik buiten de stad zit maar anderzijds op “The Beach” is er niets te doen. Zelfs weinig restaurantjes op loopafstand, waar je kan gaan eten.
Bij het hotel betaal ik de openstaande rekeningen en om 12 uur zit ik op de Beach, wat nog steeds geen Beach is.
Wel tevreden niets aan het doen, want er is hier niets te doen. Morgen mag ik weg.
Ik verdoe mijn tijd met het verder zoeken naar een verblijfplaats op Banda Neira. Veel hotelletjes, als ze al een website hebben, geven geen prijzen aan. De bookingssites doen op Banda niet mee en via Google staat er vaak dat je contact moet opnemen met de hotels zelf voor beschikbaarheid en prijzen. Er is een hotelletje met zwembad, maar of die in aanmerking komt voor mijn verblijf ? Ik geloof het niet.
Ik maak een prio lijstje en ik zie wel als ik aankom. Op nummer één staat een simpel guesthouse, vijf minuten lopen vanaf de aanlegplaats van mijn boot, aan het water, gemeenschappelijke plaats om andere gasten te ontmoeten, basic kamer redelijk nieuw (€ 12,50)
Nummer 2 is een (sjiek) hotel met mooie kamers (Ineke en Jos zijn daar ooit geweest) Geen prijzen op de website (maar na een mailtje weet ik de goedkoopste kamer € 25,=).
Een keuze op afstand blijft moeilijk.
Ik ga gewoon en ik zie wel.
De verdere middag en avond gebeurd er weinig. Dat heb je als je de enigste gast bent. Je eet wat, je drinkt wat, stuurt wat aapjes naar het besneeuwde Nederland.
Donderdagochtend start met een warme douche zonder stroom onderbreking en pak mijn rugzak al voor een groot gedeelte in.
Met een blauwe lucht zit ik om 7.30 al met mijn Javaanse Jongens op “The Beach”. Kijkend naar het laag tij met de te grote hoeveelheid plastic op de kustlijn. Ook op het terrein van het hotel ligt zwerf plastic. Ik vraag mij af waar het toch allemaal vandaan komt.
Personeel hebben ze genoeg om het op te ruimen maar die zitten hééél veel te zitten. De arbeidsethos is hier niet zo hoog. Op een enkele na wordt men niet enthousiast als er gewerkt moet worden. Er zijn uitzonderingen, zoals de nachtdienst die voor ze naar huis gaat nog even afscheid komt nemen van “Mister Tony”.
Mijn sigaretje is op, ik ga de gang naar de supermarkt maken om een ontbijtje te scoren.
Daarna is het wachten tot half drie……..
Tijd voor vertrek naar de haven om mijn bezoek aan de midden Molukken af te sluiten.
-
09 Maart 2023 - 09:22
Chris En Toos:
Goede reis. Op naar de tropische verrassing?
Liefs Chris en Toos
-
09 Maart 2023 - 14:12
Yolanda:
Nou ach je weet nu wel waar je niet moet zijn dat dan weer wel[e-1f600][e-1f44d]
-
09 Maart 2023 - 18:27
Ans:
Hoi Ton,
Een goede vaart, op naar je tropische verrassing. Hopelijk heb je een cabine kunnen bemachtigen, anders op een volgepropt dek. Dat horen we later wel.
Liefs Ans
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley