Naar de Oost in 36 uur

In de 17e eeuw deden ze er iets langer over.

Fijn dat Ellie mij zaterdag naar Schiphol wilde brengen. Anders had ik “te laat” vanaf Eindhoven Station via Rotterdam en Den Haag naar Schiphol moeten gaan……..om daar mogelijk te laat aan te komen.

Want wie is nog op de hoogte van de beveiligers situatie, de douane en de bagage afhandelaars.

De A2 is gelukkig rustig, geen protesterende boeren en/of klimaatactivisten. Van mij mogen ze protesteren en het hele land platleggen maar niet als ik erdoor moet.

In anderhalf uur ben ik voor de deur van vertrekhal 3. Mooie tijd voor een Javaanse Jongen (of twee). Maar ik ga toch niet naar Java denken jullie allen. Klopt. Trouwe lezers van mijn blog weten echter dat Javaanse Jongens mijn trouwe reisgenoten zijn, waar ook ter wereld.

In de vertrekhal loop ik de eerste vertraging op, genoeg balie personeel, genoeg beveiligers, genoeg van alles. Zeker genoeg demente bejaarden Indonesiërs die het allemaal niet zo snappen……..een half houden ze de hele rij op waarna ze nog niet ingecheckt zijn. Er wordt met telefoons gerommeld, gele vaccinatie boekjes, paspoorten en uiteindelijk worden ze aan de kant gewerkt. Douane en beveiliging is in een half uurtje gepiept.

Ik denk nieuw personeel. Bij die ene beveiligster volg je de instructie wel op. Vast en zeker aangenomen omdat ze wel erg duidelijk is in de instructie “doorlopen”, “achteraan aansluiten” en “ho is stop”. Een kordate stem ondersteund door niet mis te verstane gebaren. Ik zou niets anders durven.

En dan het saaie wachten, nog drie uur op Schiphol. Geen Javaanse Jongen om de tijd te doden, wel een klef stokbrood met kaas en ei met een papieren beker Cappuccino. En dat voor de prijs van €12,=. Pure afzetterij.

Mijn budget vakantie al op achterstand gezet voordat het begonnen is.

Dan komt er geluid uit de luidsprekers.

Inschepen !!!!!!!zoals ze dat vroeger riepen als een schip voor de VOCnaar “De Oost” voer………………..Boarden !!!!!!!!!heet dit nu.

De ouwetjes met rollator, de rolstoelers en de demente bejaarden mogen het eerste in het vliegtuig. Of ze onder in het ruim zitten weet ik niet, ik heb ze nooit meer teruggezien.

Dan mogen de “First Class” passagiers, bij gebrek aan voldoende deelnemers meld ik mij vrijwillig 3x aan. Bij de derde keer vermeld ik wel dat dit de laatste keer is dat ze van mijn ruimhartige aanbod gebruik kunnen maken.

Of het met bovenstaande heeft te maken of gewoon stom toeval:

Ik heb een andere plaats in het vliegtuig ten opzichte van het geboekte, geen First Class maar toch…….dicht bij een keuken, dicht bij het toilet en:

3 stoelen voor Antonius J.M. Van Gorp. Rij 38 HJK

Geen krap gedoe, spullen bij de hand, schoentjes uit en voetjes op de bank, gaan liggen wanneer ik wil. Het enigste wat ik hoef te doen is met de stewardess de deal maken dat ze mij wakker moet maken als er eten of drinken langskomt.

Lang leve Garuda.

De etappe Amsterdam - Jakarta gaat beginnen, 13.500 km in ongeveer 13 uurtjes.

Boven de Zwarte Zee zit de lunch maaltijd erin (die overigens net als alle andere vliegtuigmaaltijden niet te vreten is), mijn bedje is gemaakt, tijd voor een middagdutje. 13.00 uur Nederlandse tijd, 19.00 uur Jakarta tijd.

Ik ga trouwens stoppen met al die tijdzones. Nederland 0, Jakarta 6 uur, Manado 7uur, Molukken 8uur, Je blijft rekenen.

Van echt dutten komt te weinig. Alhoewel ik niet mag klagen over mijn stoelindeling ligt het niet comfortabel of ben ik te onrustig.

Dan maar een wandelingetje door het vliegtuig…..een zakje chips uit de ene keuken, een colaatje uit de andere keuken.

Weer wat hangen in mijn stoelen, links om, rechts om.

Uiteindelijk verdwijnt de zon, ik hang ergens boven Irak of Iran, het is nog een uurtje of 9 naar Jakarta. De aankomst in Jakarta is bij dageraad.

Wat een onmogelijk vliegveld is Jakarta. Visum (voor 30 dagen) is zo geregeld maar dan een doolhof waar alles duidelijk klinkt maar niets duidelijk is. Je loopt van hot naar her, moet registraties invullen omdat je door wil vliegen. Terminal F…….werkelijk aan de andere kant van het vliegveld……..maar waar is gate 24…….weer aan de andere kant.

Met tweeeneenhalf uur moet ik nog gaan rennen ook om alles te halen. Maar net op tijd zit ik in het vliegtuig en heb zelfs 3 rookruimtes moeten overslaan.

De volgende etappe naar “de Oost” kan beginnen. Een kleiner vliegtuig, vol, dus redelijk opgepakt op elkaar. Gelukkig is het maar een kleine 3000 km wat afgelegd gaat worden in 3 uur.

Ambon eiland…..aankomst op een klein vliegveld aan de overkant van een baai. De bagage afhandeling gaat met de hand.

Mijn rugzak komt ongedeerd op de band. De gesmokkelde Javaanse Jongens hebben de reis goed doorstaan.

Taxichauffeurs proberen mij al te paaien maar de nicotine gaat voor.

Tijdens het genieten van mijn lang gekoesterde Javaanse Jongen, neem ik de tijd om wat te onderhandelen. Van de gevraagde INR 200.000 pingel ik er nog 50.000 af. Zal nog wel teveel zijn……..net nog even op internet gezocht en volgens wat ik kan vinden heb ik het nog niet zo slecht gedaan. INR 200.000 (€12,-) wordt als richtbedrag gerekend met de

INR 150.000 (€8,=) nog niet zo slecht.

In een half uurtje rijden we naar mijn hotelletje, ik merk dat ik te moe ben om eerste indrukken op te doen. Op mijn hotelkamer kleed ik mij snel om. Bestel war eten bij het zwembadje. Raffel dit verhaal af………..en morgen zien we weer verder……..