Een vrije dag dus eventjes niets

Vanmorgen om 4.30 uur ben ik niet wakker geworden door het gebed van de moskee, een teken dat ik erg goed geslapen heb. Ik ben rond zeven wakker geworden van mij eigen biologische klok.

“Tenang saja” rustig aan is het devies voor vandaag.

Het ontbijt wordt geserveerd, vandaag een soort pannenkoek met pinda,s erin, een lekker ontbijtje. Kopje thee erbij en een Javaanse Jongen.

Ik weet nog van vroeger als wij met het gezin aan zee waren dat ik, zodra ik het water uit kwam, ik mijzelf moest afdrogen en dat ik een borstrok aan kreeg. Iets waar ik een gruwelijke hekel aan had. Als ik dat niet kreeg had ik de volgende dag een “kwaai” hoestje.

Gisteren heb ik, door de regen, nat in de boot gezeten. Geen borstrok bij. Dus vandaag een “kwaai” hoestje. In zestig jaar verandert er niet veel :-)

In plaats van een borstrok pak ik vandaag meer een Fluimicil tabletje. Dat hoest zo lekker op.

De schoolkinderen vertrekken, net als elke ochtend met twee boten naar school. Het wordt rustig in het dorp.

Internet werkte vanmorgen weer dus heb ik het verslag en foto’s van gisteren maar even gepost.

Mijn blouse en broek stinken naar zweet en zout water. Tijd voor een wasje. In een emmertje sta ik de kleding uit te spoelen en hangt nu te drogen op mijn veranda.

Mij buurvrouw ( zie verslag gisteren) is net vertrokken met haar gids, naar het National Park om vogels te gaan spotten. Ik heb de steiger weer alleen. Ze vertrok drie kwartier te laat ( zie verslag gisteren)

Met een strakke, kalme zee neem ik nog maar een kopje thee en wat kroepoek erbij. Die had de buurvrouw nog over van haar ontbijt.

Een roofvogel cirkelt voor mijn veranda en ik ga, nu ik toch internet heb even kijken of er bij jullie in Nederland nog iets gebeurd is.

Ik ga mij niet bezighouden met mijn verdere reis planning, ik heb immers een dag vrij, wel regel ik de betaling van mijn verblijf hier. Beter nu dan morgen allemaal gestress bij vertrek. Bij de vuurplaats zie ik de vis al op het hout ligt, dat zal waarschijnlijk wel mijn lunch worden.

Het is een zonnige dag maar het is heerlijk hier bij mijn kamer. De plaats waar van dit hele guesthouse er een lekker briesje staat.

Rond de klok van twaalf uur wordt mijn lunch, inderdaad een gebakken visje geserveerd. Een vis die mijn bootsjongens gisteren hebben gekocht in het “psychiatrisch ziekenhuis ( zie verslag van gisteren).

De vis heeft een beetje citroen smaak, lekker, maar als ik een hap van de garnituur neem heb ik net een verre te scherp pepertje. “BAM”, een smaak explosie in mijn mond. Ik ben nogal heet eten gewend maar deze brandde nog geruime tijd na in mijn mond.

Omdat het vandaag een rustdag is, is er na de lunch tijd voor een kort middagdutje. Als ik na 45 minuten opsta, komen de kinderen weer met de boot terug van school. Net op tijd want de lucht is weer betrokken en een klein buitje valt uit de lucht. Buitje voor de stof.

Een half uur later gaat het, even maar, veel harder regenen en waaien. Lekker zo’n wind. De regen op de golfplaten daken geeft een herrie maar ook een apart relaxed gevoel.

Echter maar voor korte duur, de regen stopt, het wordt wind stil, het water is zo glad als een spiegel. Een benauwde deken van luchtvochtigheid valt over mij heen. Dat is zweten als een otter. Vreemd klimaat.

En maar eten, het vier uurtje bestaat deze keer uit 5 kleine kaneel broodjes. Tussen het niets doen ben ik dit verhaal aan het optekenen en wat spullen aan het re-organiseren voor mijn vertrek hier morgen.

Het blijft windstil en dus erg broeierig. Een koude douche brengt even verlichting. De avond gaat vallen, de imam wordt in zijn avondgebed wel een keer of vier onderbroken door stroom uitval.

De buurvrouw komt net thuis voor het donker gaat worden.

We wissen samen wat ervaringen uit onder het genot van de warme maaltijd van soep,rijst, glasnoodles en een soort van kipnuggets.

Mij. Buurvrouw geeft nog reisadvies: in Ambon City de Ferry (2x per week) te nemen naar de Bandar eilanden en deze verder te nemen naar West Papua. In West Papua kijken hoe de veiligheids situatie is, in de stad waar de haven is en zo nodig met deze Ferry weer terug keren. De prijs van de Ferry is schappelijk volgens haar.

Er hangt onweer in de lucht, verderop licht de lucht regelmatig op en het gaat rommelen in de lucht

Tijd om op tijd naar bed te gaan.

Morgen staat in het teken van de terugreis Sawai - Mahosi, daar zal ik mij weer moeten buigen over de verdere route.

Zal het eiland Saparua iets zijn, voordat ik mijn visum verlenging kan aanvragen in Ambon City ? “We shall see”.