Een andere wending

Gisteren avond kwam ik bij het zwembad en het eten nog een Nederlandse familie tegen. Zoon loopt hier stage voor zijn school, moeder was overgekomen om zoon te ondersteunen en ook is er nog de Molukse familie. We hebben gezellig wat gekeuveld en daarna ben ik op tijd (vroeg) mijn bed ingegaan. De Nederlandse familie moet ook vroeg op want die zouden de andere dag vroeg vertrekken voor twee dagen na een nabijgelegen eiland.

Als een blok ben ik in slaap gevallen. Moe van het reizen.

Om 3.00 wordt ik wakker van heftige pijn aan mijn ribbenkast, zo heftig dat ik niet meer kon liggen, niet links, niet rechts. Zitten, staan en lopen, zo’n pijn dat ik bijna naar adem liep te snakken.

Wat nu weer ?Anderhalve week geleden heb ik mijn ribbenkast wel gestoten maar niet met dit resultaat. Doem gedachten gaan al door mijn hoofd: is dit het einde van mijn vakantie ?

Een lichte kwetsuur, ondanks drie stoelen slecht geslapen, sjouwen met mijn rugzak en daardoor moe en vermoeid.

Zo goed als het kon heb ik mijn rugzak leeggemaakt en uiteindelijk 1000 paracetamol er ingegooid. Na een uur kon ik gelukkig weer wat (stil) liggen en ben met regelmatig een pijnscheut wat ingedommeld. Nogmaals 1000 paracetamol erin gegooid, warme douche en wat nu ?

Het plan was om lopend de stad in te gaan, geld gaan pinnen en een telefoonkaart regelen. Bij de receptie geven ze aan dat de afstanden naar deze twee locaties toch behoorlijk zijn.

Toch nog maar even bedenken wat ik wil en vooral wat ik kan.

Ik ga de zwembad ruimein om daar met een Javaanse Jongen mijn plan te overdenken………ik hoor weer Nederlands praten……..een andere Nederlandse familie, moeder met twee zonen, op reis naar hun roots. Een Indonesische neef is er bij die hun vandaag begeleid naar…….de bank…..naar een telefoon shop. Moeder biedt aan dat ik met hen meega, de zonen zijn het hier ook mee eens.

Ik ben heel blij, scheelt een hoop lopen, zoeken, vragen en is ook nog gezellig. Er moet nog even een auto geregeld worden maar rond elf uur ga ik op stap met Stien, Roy en Glen. Onder begeleiding van de neef, in een gehuurde auto.

Wat een chaotische stad, Ambon City. Veel eenrichtingsverkeer waardoor we het gevoel hebben alleen maar rondjes te rijden.

Telkomsel, waar je een telefoon kaart en de bijbehorende registratie ka bemachtigen, poeppie druk. Na wachten en wat bemiddeling van de Molukse neef gaan we weer weg om later, als het rustiger is terug te komen. In de buurt weet hij een Moluks traditioneel restaurantje (eetgelegenheid) waar we gaan lunchen. De jongens eten, wat ik nu maar omschrijf als Molukse behangselpap. Die jongens zijn er dol op.

Stien en ik laten een bordje klaarmaken met groente, vis, tofu en nog meer Molukse dingetjes.

Hierna moet er een nader auto geregeld worden die we de rest van de middag hebben.

Geld scoren, ook weer zo’n drukke bank, nummertjes trekken en wachten. Mijn pin gat vrij snel, en dus weer 5 miljoen rijker. Het is maar waar je naar kijkt. De andere hebben langer tijd nodig want die willen cash wisselen.

De tweede poging bij Telkomsel verloopt wat sneller, alhoewel een nieuwe Sim kart, registreren en activeren ongeveer 3 kwartier duurt (per telefoon).

We hebben tijd, we hebben een auto, we hebben een chauffeur en de neef als gids. Ten zuiden van de stad zijn we nog twee mooie uitkijk plaatsen gaan bezoeken. Bukit Paralayang en Pantai Pintu Kota Ambon.

Twee indrukwekkende stukken kust.

Roy heeft voor de reis een drone gekocht welke natuurlijk ingezet wordt. Helaas is bij de tweede vlucht een tak geraakt waardoor de drone in zee belandde. Door zijn snelle actie heeft hij de drone nog op kunnen vissen maar wat de uiteindelijke wel/niet schade zal zijn is afwachten. Dus de mogelijke filmpjes………

Morgen vertrekken de nieuwe vrienden weer………wat de nacht en dag morgen gaat brengen…………..