Zwembad gesloten bij regen

Mijn laatste bericht was vanuit Ambon, net ingecheckt bij een klein guesthouse vlakbij het vliegveld. Gemakkelijk bij vertrek.

Na een rustige nacht, met een goede airco op de slaapkamer vertrek in om negen uur in de ochtend richting het vliegveld van Ambon. Het is een kwartiertje lopen met mijn rugzak op mijn rug. Het is een drukke weg en er is geen stoep of voetpad, uitkijken voor het verkeer dus.

De check-in op het vliegveld is om tien uur, in tegenstelling van half tien wat ze mij gezegd hadden. Geen probleem want dat geeft mij mooi de gelegenheidom bij de balie van Garuda te informeren naar mijn terugreis naar Nederland op 13 april. Ik had e-mailtjes ontvangen dat de vlucht veranderd zou zijn wat het overstappen in Jakarta een haastklus zou worden.

Dat blijkt mee te vallen en ze hebben mij een nieuw e ticket gestuurd. Dan hoef ik in Manado daar niet meer achteraan te gaan.

Terwijl ik zit te wachten op de incheck word ik aangesproken door een jongen in een hesje: “Ken je mij nog ?”

Op mijn eerste avond in Pacific hotel was hij daar ook, met zijn familie. Hij kwam vanuit Nederland om stage te lopen voor zijn school en loopt nu de stage op het vliegveld. We praten wat bij tot ik moet inchecken.

Alles verloopt perfect, wachten op boarding tijd. Als er omgeroepen wordt dat we kunnen boarden gaat er iets mis. De mededeling dat we weer kunnen gaan zitten want er zijn “logistieke problemen”, wat dat ook mogen zijn.

Half uur, een uur, anderhalf uur………..er wordt ter vermaak water en koekjes uitgedeeld. Pfff wat duurt wachten weer lang, vooral met beperkte informatie.

Als ik navraag doe krijg ik de mededeling “You must be stand-by”.

Dus nog geen kans bij een andere gate een sigaretje te gaan roken.

Na twee uur wachten kunnen we eindelijk het vliegtuig in. In Makassar zou ik vier uur hebben voor de overstap, daarvan zijn nog twee uur over, dus het schema ga ik nog wel halen………

Anderhalf uur vliegen Naar Makassar. Bij aankomst lijkt er nog niets aan de hand met de vervolg vlucht.

Voor een verslaafde als ik, is Makassar een fijn vliegveld. Elk vliegveld restaurantje heeft een rookruimte. Tevens heb ik honger, na het ontbijt van vanmorgen half acht niets meer gehad.

Mooi tijd om mij tegoed te doen aan een hamburger, frietjes en cola.

En dan wachten op de boarding………wachten op de boarding………mededeling: de vlucht is uitgesteld. Er wordt niet vermeld hoe lang, waarvoor. Het informatie bord blijft op dezelfde tijd staan, de gate wordt gesloten…………half uur, een uur, anderhalf uur…………….

Gelukkig raak ik wat aan de praat met een Franse jongen en er is wel een klik. We wisselen wat reis ervaring uit. Hij is in Indonesië om vooral vulkanen te beklimmen. Samen wachten we op informatie en gaan regelmatig er nog maar een roken.

Hij gaat in Manado in een guesthouse verblijven en ik in een wat duurder hotel. Vanuit het vliegveld liggen ze wel op dezelfde route en we spreken af gezamenlijk een taxi te regelen, scheelt voor ons tweeen toch weer de helft van de prijs.

Na twee uur mogen we dan toch het vliegtuig in. Anderhalf uur vliegen.

Dit betekent dat ik pas na acht aankom, bagage moet ophalen en naar het hotel gaan. Dat wordt dus een relatief latertje.

Ik heb gisteren voor de zekerheid voor een nacht geboekt via “Booking” maar wel met het gevoel te veel te hebben betaald. Bij het boeken was de prijs €10 duurder dan de eerste keer dat ik dit hotel checkte.

In Manado hebben de Franse Jongen (Badisma) al snel een taxi geregeld. Nog even “Grap” geraadpleegd maar de taxi’s op het vliegveld waren goedkoper. INR 50.000 (€ 3,05) per persoon.

Om iets voor tien in de avond sta ik in een luxe lobby van een groot hotel en start opnieuw de onderhandelingen. Ik wil wel langer blijven mits……

Uiteindelijk krijg ik een “ramadan korting” die alsnog €31 bedraagt.

Of ik langer dan twee nachten blijf beslis ik morgen wel. Ik kan het hotel nu niet zo goed beoordelen.

Nog geen avondeten gehad dus ga ik op straat snel nog op zoek naar een “plastic” restaurantje wat nog open is en werk snel een Nasi Goreng en een drankje weg voor de dikke prijs van INR 20.000 (€ 1,22).

Wel een verschil met mijn dure hotel :-)

Om half elf voel ik een warme straal water op mijn rug, heerlijk een warme douche na zoveel tijd.

Ik maak mijn stapeltje vuile kleding (voor morgenvroeg de laundy service). Leg alvast mijn schone kleding klaar en kruip in bed.

Door alles kan ik niet direct de slaap vatten en pas tegen één val ik in slaap.

…. Ik ben in Manado………het is bewolkt, de straten zijn nat maar het regent niet bij aankomst.

Als ik om zeven uur naast mijn bed sta heb ik geen idee wat het weer is. Binnen heb ik geen idee wat het buiten doet. Door de airco zijn de ramen zo beslagen dat ik er niet doorheen kan kijken.

Ik zit op de negende verdieping, de verdieping waar de verslaafde rokers verblijven. Om het hotel een beetje te leren kennen zak ik verdieping voor verdieping af. Op verdieping zes is de sporthal en het zwembad. Niet zo groot……..en het regent.

Vanwege de regen is het zwembad gesloten “om veiligheidsredenen”, zijn ze bang dat het zwembad overloopt of dat je nat wordt ?

Als dat zo is blijf ik hier niet langer dan twee nachten.

Ook een tegenvaller is: bij het zwembad staan maar 3 plastic ligstoelen. Er is verder in dit grote hotel nergens een “buiten” waar je (bij regen) droog kan zitten.

Ik lever mijn vuile kleding in bij de receptie en ga voor het ontbijt.

De ontbijt zaal is luxe met een grote keuze aan eten. Dan maar een uurtje ontbijten met omelet, gekookt ei, Mie goreng, goede koffie, jus.

Het miezert, mijn bezoek aan het zwembad, om even buiten te zijn, is van korte duur en ik kruip op mijn kamer lekker terug in bed.

Mijn besluit om morgen hier te vertrekken staat vast. Ondanks de luxe van de kamer en het goede ontbijt voel ik mij hier teveel opgesloten en te afhankelijk van mijn kamer.

Gewapend met mijn paraplu ga ik naar de naastgelegen “mall”, een groot winkelcentrum voor electronica. Ik moet mijn bel en internet tegoed opwaarderen. Een hele kluif als je geen Indonesisch spreekt en de verkoopster geen Engels machtig is maar uiteindelijk met hulptroepen lukt het binnen een uur.

Dan weer, met paraplu, de motregen in. Ik wandel richting bordjes waar “food” op staat. Misschien iets zoeken voor het eten vanavond.

Ik kom echter in de buurt waar vooral McDonalds, KFC en aanverwante restaurants zijn.

Onderweg stopt het met miezeren en gaat het plenzen………mijn paraplu houdt mij niet droog.

Bij een aftands afdakje drink ik even een flesje drinken en schuil even……..het blijft echter regenen.

Via de achterkant vlucht ik, inmiddels nat, een groot winkelcentrum in.

Wat doe je in een “super Mall” als je niets nodig hebt ?

Door de regen vervolg ik mijn weg naar mijn hotel. Uitkijken hier want je moet door plassen lopen en soms is dat gewoon een gat in de weg of in de stoep.

……..en dan zit ik hier, opgesloten op mijn kamer. Ga ik dit verhaaltje maar schrijven.

Hier blijf ik nog één nacht en vertrek morgen naar een resort, 13 km van hier. Weer iets duurder maar van wat ik op de foto’s heb gezien meer buiten ruimte (en hopelijk een zwembad wat open is). Het ligt ook dichter bij de afvaart voor Bunaken eiland. Kijken of ik daar wat vakantie kan houden…….hopende dat het weer wat opknapt.

Bunaken eiland is ook nog een optie maar of dat iets is als het blijft regenen…………..ik zal zien.