Update tot 24-12

Vrijdag 21 december

Een strandwandeling van een uur naar het dorp, wat een genot in de vroege ochtend. Het strand is hier zo'n tien kilometer lang en vooral leeg. Op een enkele scooter na, die taxi spelen op het strand kom ik maar een paar mensen tegen. Na een kwartiertje lopen twee kleine mini pagodes op een rots en verder niets. Achter de bomenrij liggen wat strand resorts maar zover als ik kan beoordelen zijn er een aantal is staat van verdergaande ontbinding en de rest leeg of zowat leeg. Ik kan me daar ook op verkijken want de plaats waar ik zit is helemaal vol maar het strand is zo groot dat je dat vanaf het strand niet opmerkt.
In de buurt van het dorp wordt het viezer, meer afval, meer plastic. Armzalige hutjes. Het dorp zelf, niet veel groter als een straat met veel winkeltjes. Naast locale vis wat souvenirs en restaurantjes en veel scooters, heel veel scooters die allemaal taxi willen zijn. Vandaag pech want ik heb mijn loopdag.

Na het vorige bericht te hebben geplaatst begin ik aan de terugweg, dit keer over de weg evenwijdig aan het strand. Hier links vooral rijstvelden en rechts de toegangspoorten naar de diverse hotels. Ook in het midden van niets enkele kleine restaurantjes, aangenaam voor mij om een korte pauze te hebben met een heerlijk bakje "instant" koffie van 24 cent.

Morgen gaat hier een ware volksverhuizing plaatsvinden, veel mensen vertrekken, ik verhuis en het zal wel volstromen met nieuwelingen die hier de kerstdagen doorbrengen. Ik heb aan weerszijde Franse buren waarvan er twee op dezelfde boot gaan naar Yangon. Zij hebben geen Franse kerstmuziek bij dus zal ik met de kerstnacht voor het vermaak moeten zorgen.

Mijn Franse verpleger gaat morgen ook dus zal ik een nieuwe moeten aannemen. Ik heb wel gezegd dat hij mij op zijn c.v. mag zetten.

Zaterdag 22 december

De verhuizing naar een grote bungalow aan het strand. Groot terras met twee stoelen en een bank, ze zitten echter Aziatisch, ongemakkelijk dus. Uitzicht direct aan het strand. Grote badkamer met koud water, nou mijn voorkeur is een kleine badkamer met warm water hoor. Slaapkamer met een tweepersoonsbed en een eenpersoonsbed, dat wordt vannacht dus drie keer van plaats verwisselen om optimaal gebruik van de kamer te maken. Verder zeepjes, tandenborstels, shampoo's en waszeep, alsof ik hier mijn eigen was ga doen!!!!!
Veel "bekenden" zijn vanmorgen vroeg vertrokken.

Wat ik nog niet heb verteld is dat Myanmar vergeven is van honden. Overal op straat kom je grote groepen honden tegen, vaak ook met jonge puppy's. Echter hier heb ik nog geen hond gezien. Ze zijn hier vervangen door een grote groep ganzen die door de tuin wachelen, een komisch gezicht soms.

Gisterenavond werd ik erop gewezen dat de wereld zou vergaan omdat de Maya kalender ophoud te bestaan. We hebben druk zitten speculeren wanneer maar met het schrijven van dit bericht is het zelfs in Mexico al een dag te laat. Het zal wel meevallen.

Als je ergens langer bent krijg je vanzelf nieuwe buren. Met mijn nieuwe buren heb ik net kennisgemaakt. Zij werken in Yangon voor Artsen zonder Grenzen. De HR manager en de Logistieke baas van artsen zonder grenzen in Myanmar. Ze zijn er even een weekendje er tussen uit.

Zondag 23 december

Je hebt zo van die dagen dat alles tegenzit. Vandaag is dus zo'n dag. Het ontbijt verliep nog goed. Daarna zou de buurvrouw mijn rug behandelen en ze was dus foetsie. Ik ben dus vanmorgen al uit moeten wijken naar "artsen zonder grenzen", ondanks hun vakantie geen enkel probleem.
Mijn vertrek staat gepland om elf uur en ook mijn scooter met chauffeur is op tijd aanwezig. Er moet in het dorp, 6 kilometer van de startplaats nog wel getankt worden en een helm gezocht die op mijn hoofd past.
Het werkelijke vertrek vindt inderdaad op tijd plaats en gaat de anderhalf uur naar Patein aanvangen. mijn grote rugzak tussen stuur en chauffeur, ik met de kleine rugzak achterop. Dan slaat na 20 minuten het noodlot toe: lekke band. Natuurlijk heeft hij geen reparatie spullen bij en "in the middle of nowhere" is er geen telefonisch bereik op zijn mobiel. Dat wordt dus lopen tot het eerstvolgend huis, annex winkel, annex coffeeshop.
Coffeeshop want hier liggen de eigengedraaide joints in de vitrine kast. Sigaren gemaakt van krantenpapier. " Hetzelfde als jouw sigaretten." Weet mijn chauffeur te vermelden.
Gelukkig is de plaatselijke ANWB op scooter als binnen een half uur ter plekken met reserveband en gereedschap. Bandje wisselen duurt een half huren wat doe ik intussen in een coffeeshop, koffie drinken natuurlijk.
Gelukkig kunnen we weer weg, tien minuten op snelheid en pruttel de pruttel, motor slaat af en hij doet het niet meer. Met de bougie sleutel en een kapotte tang gaat mijn chauffeur aan de reparatie en kijkt erbij van "ik weet ook niet wat ik die maar ik doe in ieder geval wat".
Ik overweeg mijn verbandtrommel voor de dag te halen onder het mom van "ik heb er ook geen verstand van maar ik help in ieder geval". Na een half uur zit hij met wat materiaal in zijn handen en wil het weer in elkaar zetten maar moest dat nippeltje nou links of rechte erin? Vragend kijkt hij mij aan en ik sta maar naar de vogeltjes te fluiten.
Na nogmaals een half uur besluit hij voor mij een andere scooter te bellen die er binnen een half uur is. De laatste poging en verrekt, het ding start, blijft draaien. Zal het toch goed komen?
Jawel hoor, we bereiken Pantein zo'n twee uur later dan gepland maar ik ben er. Het plaatselijke budget hotel, smoezelig, stinkend maar net voldoende voor een nacht. Morgennacht zit ik toch op de boot, 20 uur in de frisse lucht. Omdat ik morgen nog de hele dag tijd heb om dit stadje te bekijken besluit ik alleen wat rond te dolen in het centrum, wat te eten in een kraampje langs het water, onder belangstelling van de locale bevolking.

Tijdens het eten denk ik: "zal ik vandaag mijn kaartje voor de boot kopen of morgen?". Aangezien Myanmar met bussen en hotels aardig overboekt is beluit ik het zekere voor het onzekere te nemen en vandaag nog actie te ondernemen. Na een half uur vind ik het kantoor van de kaartverkoop.

"Maandag gaat er helemaal geen boot" is de mededeling die ik krijg. Vriendelijk lachend als een Aziiaat maar van binnen vloekend en tierend sta ik daar.
Afgelopen week heb ik, via het hotel nog laten bellen, "ja hoor, er gaat zeker maandag een boot, ja hoor maandag 24 december".
Ook bij het smoezelige hotel hebben ze mij een uur geleden nog verteld dat er morgen een boot gaat. Niet dus.

Even terug naar de huidige opties:
Terug naar zee: uitgesloten
Nacht langer in Patein: nee, niet in een smoezelig hotel in een stad waar je in een halve dag klaar bent. Daarbij heb ik dan dinsdag de boot en kom woensdag in Yangon, te kort om Yangon te bekijken.
Morgen de bus naar Yangon maar ik heb morgen geen hotel in Yangon.

Terug in mijn smoezelige hotel gaan ze direct voor mij de boot bellen, maar inderdaad, afgelopen week is het vaarschema veranderd. Ik beluit maar te gaan bellen met Yangon en weet tot mijn verbazing in het hotel wat ik dinsdag en woensdag heb te regelen dat ik morgen al kom.

Nu wordt het even haasten. Er moet nog snel een busticket gevonden en gekocht worden en ik moet nog een flesje locale lotion kopen voor mijn huidinfectie, die gelukkig al flink verbeterd.
Al met al heb ik geen tijd meer om Patein te bezichtigen. Morgen heb ik om 8.00 uur de bus en moet me om 7.00 uur al melden, gelukkig in de staat naast mijn smoezelige hotel. Tien minuten lopen.

Maandag 24 december

Ik ben net teruggekeerd in Yangon en zit mijn e mail even te lezen. Bedankt voor de vele reacties