Kerstavond in Yangon, steek je middenvinger op

Zaterdag 25 december

Het is Kerstavond en wat is daar hier van te merken. Nou, helemaal niets.
Gisteren ben ik in Yangon aangekomen. Het hotel wat ik heb heet "Whitehouse" en heeft daar in zijn geheel niets mee te merken.
Het is een hotel met een flinke trap omhoog. Ik zit op de vijfde verdieping. Van boven tot beneden zijn alle vloeren en muren ingelegd met veelvormige bruine, grijze, gebroken witte stenen, als een grof mozaïek zonder enige vorm met een centimeter brede wit cementen voeg. Als je al niet mesjokke bent wordt je het wel als je erop gaat letten.
Ik heb een van de duurste kamers hier, zo'n $30,= per nacht. Alle kamers zijn hier over de top geprijsd navenant de kwaliteit.
Mijn kamer heeft een raam, althans een gat waar een luik in zit, maar het kan open. Ik heb tevens een airco, wat wel heerlijk is want Yangon is een stuk benauwder dan de rest van Myanmar. De twee eenpersoons bedden hebben een dun matras op een plank. Niet teveel bewegen want ze kraken verschrikkelijk. De douche bestaat uit een zestal pijpen waar op een staat "hot" en een "Cold" en op een andere staat met grote letters "do not touch". Daar zal ik dus maar vanaf blijven.
De kraan, meer een grote hendel, zorgt dat er water naar beneden stort. Het vergt enige kunst om het water op de juiste temperatuur uit de leiding te krijgen. De douchekop functioneert niet echt om het water als een zachte sproeier te verdeling maar hoort bij het type Stortdouche uit de oudheid.
Maar over de douche geen geklaag want het is heerlijk na een week weer eens warm water te hebben om te douchen. Want ook al zijn de dagtemperaturen ergens in de dertig graden, koud douchen blijft een onaangename bezigheid.
Het guesthouse ligt downtown Yangon, vlakbij de Sule Paya, een pagode in het handelscentrum van Yangon. Voor mij een mooi herkenningspunt om terug naar huis te gaan.
Net aangekomen moet mijn honger gestild worden maar in het begin is het altijd moeilijk een restaurant te vinden. Wat hier lijkt op een restaurant is vaak een koffie of theehuis. Er zijn hier echter heel veel kleine eetkraampjes op straat. Zittend op een krukje van het formaat wat je in Europa alleen op de kleuterschool tegenkomt verorber ik een Indiase mini tali met chapati. De trek is voor even gestild en het is tijd voor mijn middagslaapje.
Ondanks dat het voor mijn huidige huidproblemen misschien niet goed is blijf ik een half uur onder mijn Stortdouche staan waarna ik lekker even weg dut bij een temperatuur van 20 graden.
Op het dakterras van mijn guesthouse ontmoet ik nog enkele Australiërs die ik in Bagan ook al tegengekomen ben. Gezellig even buurten, mailtjes lezen.

Het is hier erg druk op straat, de stoepen zijn tegels die zo liggen dat elke tegen een obstakel is. Je moet dus naar beneden kijken als je hier over straat gaat. Maar kijk zeker ook voorruit want anders knal je zo tegen andere mensen aan, het krioelt hier van mensen. Links en rechts wordt je aangesproken dus moet je tegelijkertijd ook links en rechts kijken. Pas echter op dat je niet van achter aangereden wordt in het al te drukke verkeer hier. Kijk dus ook vaak naar achter.
Ondertussen moet je ook nog kijken wat ze verkopen en wat mogelijk eetbaar is om ook je avondeten bij elkaar te krijgen. Kortom het is een grote, drukke, chaotische stad.

Uiteindelijk beland ik in een Berianari restaurant. Ze verkopen een gerecht: kip berini (als ik het goed schrijf). Het is een soort Indiase Nasi met kip wat ik jaren geleden ook al eens heb gegeten.
Er zitten, inclusief ik, twee mensen in dit restaurant een er loopt 9 man personeel rond en dat is exclusief de dikke baas die achter de kassa zit.
Het wordt hier al rustiger op straat. De Katholieke kerk die ik passeer is donker. Ik denk dat de gelovigen hier ook wegblijven na de uitspraken van die dat opperhoofd van de Katholieke kerk over homoseksualiteit heeft gedaan. Het mag mij leiden dat met Kerstmis alle kerken leeg blijven.

Ondanks dit alles wens ik jullie jullie toch prettige kerstdagen. Mocht je toch naar de kerk gaan: steek voor mij geen kaarsje aan maar steek je middenvinger maar een keer in de lucht.