Update vanuit het paradijs 21-12
Door: Ton
Blijf op de hoogte en volg Ton
21 December 2012 | Myanmar, Pagan
Op het moment dat ik weer ga schrijven zit ik op het balkon van mijn houten huisje aan zee. Recht voor uit kijk ik op de achtermuur van een duurdere bungalow. Een meter naar rechts kijk ik uit op een paar palmbomen op een grasveld met daarachter de van palmboombladeren gemaakte parasols met ligbedden op het strand. Mijn balkon van twee bij vier meter is voorzien van een houten bank, tafel, kledingrek en, zo gevraagd bij de receptie, een hangmat. Tevens is er een buitendouche.
Mijn kamer, zo'n zes bij zes meter is voorzien van een van bomen gemaakt twee persoons ledikant met een superdik redelijk hard matras, een muskietennet, kledingrek en tafel. Aangrenzend een badkamer met toilet en koude douche.
Dit voor de aannemelijke prijs van $ 15,= per nacht. Het ziet er allemaal erg schoon uit. Er loopt een bulk van personeel rond, allemaal even vriendelijk en gastvrij.
Bij aankomst probeer ik gelijk mijn verblijf met drie dagen te verlengen wat helaas niet mogelijk is. Ik kan voor een nacht een kamer van $35 dollar bijboeken maar dat is dat ook het maximaal haalbare. Dit doe ik maar, in de wetenschap dat een plan B heb maar daar ook een nacht teveel over heb maar daarover later meer. Het is half vijf in de middag en de zonsondergang in de Golf van Bengalen, want zo heet dit stukje zee, is aanstaande.
Het is een breed strand, ik schat over een lengte van tien kilometer en natuurlijk staat er op het eind een pagode. Schuin tegenover ligt een klein eiland wat, zoals ik net ontdekt heb, bij eb te voet bereikbaar is.
Ik ben net wakker na mijn welverdiende middagrust die ik, als ik het zelf zeg wel verdiend heb. Laten we even teruggaan in de tijd:
Zondag 16 december
Ik heb om vier uur afscheid genomen van Sebastian, mijn reis en kamergenoot van de laatste twee weken. We hadden dezelfde plannen en route, konden het goed met elkaar vinden. Hij was blij met een ervaringsdeskundige want het was zijn eerste Azië reis. Tevens scheelt het aanzienlijk in prijs als je een kamer, die in Myanmar aardig aan de prijs zijn, samen deelt.
Na het afscheid buurt ik mijn tijd wat door met andere toeristen totdat de bus naar Yangon voorrijdt. Dit is de eerste keer dat ik hier meemaak dat je bij het hotel wordt opgehaald. Meestal moet je naar het busstation met een taxi, wat al een redelijk kapitaal kost. Taxi's blijven afzetters, overal in Azië.
De busreis is saai, het is buiten donker. Al wat ik mee krijg is het leven in de berm van Myanmar. Een groot gedeelte gaat over een snel weg. Dat betekent niet een aardig stuk rechte weg, betonbaan met twee gescheiden rijstroken met reflectors in het midden. In de bus ontmoet ik twee meisjes die na Myanmar naar Indonesië vertrekken en geen benul hebben waar ze in Indonesië naar toe willen. Samen met hen plan ik een drieweekse route van Jakarta naar Bali. Een van hen is student medicijnen. Ik vertel haar dat ik al weken last heb van de gevolgen van de "bedbugs" die mij bezocht hebben in Maleisië. Mijn rug en billen zijn ontstoken en het jeukt verschrikkelijk. Zij weet mij te vertellen wat ik al wist: niet krabben, triamcinoloncreme, die ik al gebruik en tegen de jeuk Histamine tabletten maar die heb ik niet. Zij heeft die wel en in ruil voor de reisinformatie krijg ik van haar voor 10 dagen tabletten. Ik hoop dat de jeuk daarmee wat wegblijft en de neiging om te krabben verminderd.
Maandag 17 december
De nacht duurt lang maar onverwacht vroeg bereiken ik het busstation in Yangon. Op zich prima want ik heb nog geen kaartje voor de bus naar het strand.
Van het ene busstation naar het andere is een behoorlijk eind rijden, wat natuurlijk met een taxi moet gebeuren. De vieze afzetter begint met 35.000 Kyats (spreek uit als sjats). Dat is zo'n 35 euro. Ik weet af te dingen van kom niet verder als een tientje, wat nog te veel is maar ik heb haast.
Bij het andere busstation blijkt de bus al volgeboekt te zijn. Ik kan alleen maar voor het middenpad kiezen. Met weinig tot geen keus stem ik in. Het zal wel pittig worden, na een nacht niet slapen en in een bus zitten, nog zes uur op een klein stoeltje in het gangpad.
Het gaat echter meevallen, blijkbaar zijn er mensen niet komen opdagen. Ik zit zowaar op een gewone stoel. De zesuur durende reis gaat over de vlakke delta van Myanmar. De graanschuur van Myanmar. Vlakke rijstvelden, kleine dorpen met houten huisjes en hutten, een smalle weg waardoor echt doorrijden onmogelijk is en er is veel verkeer op de weg. Van ossenkarren tot fietsers, rickshaws, auto's, veel brommers en scooters, vreemd uitziende vrachtauto's met buitenboordmotor, verzin het en het is er.
Ik val gelukkig wat in slaap maar wordt wakker met een stijf gevoel, slapen in een bus is niet altijd in een goede houding.
Ik heb honger, dorst en de behoefte aan een relax stoel.
Nou over stoelen gesproken. Mocht iemand van jullie een eigen zaak willen beginnen, verhuis dan naar Azië. Start dat een onderneming die aangenaam zittende stoelen maakt. Er is daaraan een groot gebrek.
In alle landen van Azië ben ik maar zelden comfortabele stoelen tegengekomen. Als er al een stoel goed eruitziet dan zelfs zit hij voor geen meter. Ik vraag me af hoe Aziaten aan hun rust komen. En dat is weer zo'n domme vraag. Aziaten rusten de hele dag, zelfs op het werk.
We komen op een stuk weg waar nieuw asfalt wordt gelegd. De werkzaamheden zijn even gestaakt en net om de bocht liggen zo'n twintig wegwerkers heerlijk in de berm te slapen. Dat zijn nog eens arbeidsomstandigheden.
Dus collega's van de afdeling en ondernemingsraad: agenderen die handel. Da's een strakker plan dan wat ik in de OR mail las: het aanwijzen van twee verplichte vakantiedagen.
De bus is inmiddels in heuvelachtig gebied met wat steile hellingen. Er wordt stapvoets gereden. De indruk bestaat dat er een probleem is met de remmen. Gelukkig weten we de kust te bereiken.
Dit resort ontvangt je erg gastvrij, gelijk een grote thermoskan hete Chinese thee op je balkon. Natuurlijk ik weer, een ongeluk komt nooit alleen. De dop schiet er met een noodvaart van de thermoskan, kokend heet water over mijn hand.
De lichamelijke ongemakken komen op een rijtje: ontstoken billen, ontstoken rug, opgezwollen klier (dit alles ten gevolgen van bedbugs uit Maleisië, koorts die inmiddels gelukkig weg is. Voor de rest gezond moe en zullen we maar niet te veel klagen.
Terwijl ik zit schrijf gaat de zo'n onder en komt de ene na de andere medewerker langs. Wierook tegen de muggen, anti muggenspray voor in de kamer, de ober met verse vis, wat ik wil eten vanavond want dan kunnen ze vast beginnen met de voorbereiding. Schone handdoeken worden binnengebracht. Goh, eigenlijk heb ik het maar druk. Mijn hangmatje wordt opgehangen, dat is voor morgen.
Ik ben nog even bezig met mijn kamer te organiseren, omdat ik hier vijf dagen blijf kan er iets meer uitgestald worden dan normaal, tevens hoef ik met mijn rommel geen rekening meer te houden met een kamergenoot.
De stroom beperkt zich van 18.00 uur tot 06.00 uur, de moderne mens moet zich daar ook op voorbereiden en alle batterijen op tijd in de stopcontacten plaatsen.
Ik heb mijn Chicken Curry voor vanavond besteld, om 21.00 uur en daarna op tijd naar bed. Ondanks het paradijsje hier zijn er ook enkele nadelen. Een ervan is dat het ontbijt 's morgens plaatsvindt tussen 7.00 uur en 9.00 uur, eigenlijk geen tijd voor een blanke.
Dinsdag 18 december
Wat is het hier heerlijk rustig om te slapen. Het enigste wat je hoort is het ruisen van de branding. De nacht is aangenaam, niet te warm. Een dun dekentje is voldoende.
Het ontbijt is moeilijker dan elders. De keuze is uitgebreider. Bij de opties zit nu ook nog een gekookt ei en fried rice. Instant koffie of instant thee. Het zijn hele beslissingen 's morgens vroeg.
Vanwege de huidproblemen ga ik maar niet vol in de zon liggen. Mijn balkon met hangmat voldoet en zo nu en dan even het zeewater in.
Het zeewater is redelijk koel, niet zo koel als de Noordzee in de zomer maar toch ook niet de 28 graden die je vaker tegenkomt in Zuid Oost Azië.
Met wat lezen en het maken van voorbereidingen voor de resterende dagen kom ik mijn tijd wel door. Ik moet nog wel in een rustiger ritme komen want hier hoef ik niets. O ja wel, op tijd mijn gratis potje thee bestellen, inschenken en opdrinken.
De terugreis naar Yangon is vandaag ook geregeld. Ik ga met een scooter naar Pantein, blijf een nacht in een goedkoop guesthouse en ga daarna voor 20 uur een boot op naar Yangon.
De avond breng ik wederom door met het beschrijven van een reisroute door Indonesië voor een meisje die een maand daarna toe gaat en geen idee heeft wat daar te gaan zien. Toch moet ik volgende keer kopieën meenemen, da's net zo handig.
Woensdag 18 december
Het is dat ik een dagboek bijhoud want anders heb je geen benul van tijd. Of het zondag is of woensdag, wat maakt het uit.
Toen ik om zeven uur vanmorgen mijn hoofd buiten stak ( ja, je ligt hier vroeg in bed dus ben je ook vroeg wakker), waren ze al thermoskannen met thee aan het rondbrengen. Net als vroeger met de melkboer, je zet de flessen 's avonds buiten en 's morgens worden ze voor volle omgewisseld. Dat noem ik nog eens service. Het blijft hier niet bij, dit is het eerste guesthouse met een lage prijs waar ze na twee nachten je bed komen verschonen, de handdoeken omruilen. Kortom het is top hier.
Qua activiteiten houd ik het rustig, op dit moment ga ik zelfs niet zwemmen want ik krijg de wonden op rug en billen niet onder controle en zwemmen betekent dat ze elke keer weer open gaan.
Donderdag 20 december
Mijn huisinfectie gaat een negatieve uitwerking hebben op mijn "paradijselijk" gevoel. Afgelopen nacht heb ik slecht geslapen. Het jeuken is overgegaan in een gevoel dat ze met naalden in mijn rug en billen aan het prikken zijn. Zitten doet zeer, liggen doet zeer, in de hangmat hangen doet zeer. Ondanks dat het hier geweldig is kom ik niet verder dan mijn kamer, plat op mijn buik.
Op zoek naar een oplossing krijg ik van de hotel eigenaar een tasje waarin ook middelen zitten tegen insectenbeten. Ik kies er een uit waar zink inzit om de wondjes droog te krijgen. Ze zijn inmiddels gaan pussen. Van een Duitse vrouw krijg ik een tubetje hydrocortisol crème. Ik ben voor de zelfbehandeling afhankelijk van anderen want ik kan er zelf niet bij. De pas afgestudeerde Franse verpleegkundige naast mij en de jongen van de "housekeeping" zijn om de beurt de klos om mijn rug in te smeren.
Ik start vandaag ook maar met een anti biotica kuur die ik altijd bij heb. Omdat het de laatste week alleen maar verergerd wil ik zo nog erger voorkomen.
Vrijdag 21 december
Gelukkig is de huidinfectie op basis van de locale smeerseltje, Duitse crème en de eerste dag antibiotica wat afgenomen, het jeukt minder en is droog.
Om net als gisteren niets te doen en alleen maar last te hebben van mijn huid infectie ben ik vanmorgen maar eens om zes uur opgestaan. Dit om vroeg te ontbijten en in een redelijke temperatuur, over het strand, naar het dorp Ngwe Saung gelopen. Een wandeling van een uur. Zij hebben ook een internet café zodat jullie dit bericht krijgen.
Nog even over de komende dagen:
Zondag 23 december vertrek ik, op een scooter, naar Patein (hotel Taan Taan Ta), maar 50 km van hier,
Maandag 24 december om 5.30 u vertrek ik met een boot naar Yangon om daar
Dinsdag 25 december in de middag aan te komen in Yangon (Hotel White House)
Woensdag 26 december Yangon bekijken en
Donderdag 27 december vlieg ik naar Maleisisch Borneo (Kuching) waar ik 's avonds om 21.00 uur een deel drie van mijn reis wil beginnen.
Mijn kamer, zo'n zes bij zes meter is voorzien van een van bomen gemaakt twee persoons ledikant met een superdik redelijk hard matras, een muskietennet, kledingrek en tafel. Aangrenzend een badkamer met toilet en koude douche.
Dit voor de aannemelijke prijs van $ 15,= per nacht. Het ziet er allemaal erg schoon uit. Er loopt een bulk van personeel rond, allemaal even vriendelijk en gastvrij.
Bij aankomst probeer ik gelijk mijn verblijf met drie dagen te verlengen wat helaas niet mogelijk is. Ik kan voor een nacht een kamer van $35 dollar bijboeken maar dat is dat ook het maximaal haalbare. Dit doe ik maar, in de wetenschap dat een plan B heb maar daar ook een nacht teveel over heb maar daarover later meer. Het is half vijf in de middag en de zonsondergang in de Golf van Bengalen, want zo heet dit stukje zee, is aanstaande.
Het is een breed strand, ik schat over een lengte van tien kilometer en natuurlijk staat er op het eind een pagode. Schuin tegenover ligt een klein eiland wat, zoals ik net ontdekt heb, bij eb te voet bereikbaar is.
Ik ben net wakker na mijn welverdiende middagrust die ik, als ik het zelf zeg wel verdiend heb. Laten we even teruggaan in de tijd:
Zondag 16 december
Ik heb om vier uur afscheid genomen van Sebastian, mijn reis en kamergenoot van de laatste twee weken. We hadden dezelfde plannen en route, konden het goed met elkaar vinden. Hij was blij met een ervaringsdeskundige want het was zijn eerste Azië reis. Tevens scheelt het aanzienlijk in prijs als je een kamer, die in Myanmar aardig aan de prijs zijn, samen deelt.
Na het afscheid buurt ik mijn tijd wat door met andere toeristen totdat de bus naar Yangon voorrijdt. Dit is de eerste keer dat ik hier meemaak dat je bij het hotel wordt opgehaald. Meestal moet je naar het busstation met een taxi, wat al een redelijk kapitaal kost. Taxi's blijven afzetters, overal in Azië.
De busreis is saai, het is buiten donker. Al wat ik mee krijg is het leven in de berm van Myanmar. Een groot gedeelte gaat over een snel weg. Dat betekent niet een aardig stuk rechte weg, betonbaan met twee gescheiden rijstroken met reflectors in het midden. In de bus ontmoet ik twee meisjes die na Myanmar naar Indonesië vertrekken en geen benul hebben waar ze in Indonesië naar toe willen. Samen met hen plan ik een drieweekse route van Jakarta naar Bali. Een van hen is student medicijnen. Ik vertel haar dat ik al weken last heb van de gevolgen van de "bedbugs" die mij bezocht hebben in Maleisië. Mijn rug en billen zijn ontstoken en het jeukt verschrikkelijk. Zij weet mij te vertellen wat ik al wist: niet krabben, triamcinoloncreme, die ik al gebruik en tegen de jeuk Histamine tabletten maar die heb ik niet. Zij heeft die wel en in ruil voor de reisinformatie krijg ik van haar voor 10 dagen tabletten. Ik hoop dat de jeuk daarmee wat wegblijft en de neiging om te krabben verminderd.
Maandag 17 december
De nacht duurt lang maar onverwacht vroeg bereiken ik het busstation in Yangon. Op zich prima want ik heb nog geen kaartje voor de bus naar het strand.
Van het ene busstation naar het andere is een behoorlijk eind rijden, wat natuurlijk met een taxi moet gebeuren. De vieze afzetter begint met 35.000 Kyats (spreek uit als sjats). Dat is zo'n 35 euro. Ik weet af te dingen van kom niet verder als een tientje, wat nog te veel is maar ik heb haast.
Bij het andere busstation blijkt de bus al volgeboekt te zijn. Ik kan alleen maar voor het middenpad kiezen. Met weinig tot geen keus stem ik in. Het zal wel pittig worden, na een nacht niet slapen en in een bus zitten, nog zes uur op een klein stoeltje in het gangpad.
Het gaat echter meevallen, blijkbaar zijn er mensen niet komen opdagen. Ik zit zowaar op een gewone stoel. De zesuur durende reis gaat over de vlakke delta van Myanmar. De graanschuur van Myanmar. Vlakke rijstvelden, kleine dorpen met houten huisjes en hutten, een smalle weg waardoor echt doorrijden onmogelijk is en er is veel verkeer op de weg. Van ossenkarren tot fietsers, rickshaws, auto's, veel brommers en scooters, vreemd uitziende vrachtauto's met buitenboordmotor, verzin het en het is er.
Ik val gelukkig wat in slaap maar wordt wakker met een stijf gevoel, slapen in een bus is niet altijd in een goede houding.
Ik heb honger, dorst en de behoefte aan een relax stoel.
Nou over stoelen gesproken. Mocht iemand van jullie een eigen zaak willen beginnen, verhuis dan naar Azië. Start dat een onderneming die aangenaam zittende stoelen maakt. Er is daaraan een groot gebrek.
In alle landen van Azië ben ik maar zelden comfortabele stoelen tegengekomen. Als er al een stoel goed eruitziet dan zelfs zit hij voor geen meter. Ik vraag me af hoe Aziaten aan hun rust komen. En dat is weer zo'n domme vraag. Aziaten rusten de hele dag, zelfs op het werk.
We komen op een stuk weg waar nieuw asfalt wordt gelegd. De werkzaamheden zijn even gestaakt en net om de bocht liggen zo'n twintig wegwerkers heerlijk in de berm te slapen. Dat zijn nog eens arbeidsomstandigheden.
Dus collega's van de afdeling en ondernemingsraad: agenderen die handel. Da's een strakker plan dan wat ik in de OR mail las: het aanwijzen van twee verplichte vakantiedagen.
De bus is inmiddels in heuvelachtig gebied met wat steile hellingen. Er wordt stapvoets gereden. De indruk bestaat dat er een probleem is met de remmen. Gelukkig weten we de kust te bereiken.
Dit resort ontvangt je erg gastvrij, gelijk een grote thermoskan hete Chinese thee op je balkon. Natuurlijk ik weer, een ongeluk komt nooit alleen. De dop schiet er met een noodvaart van de thermoskan, kokend heet water over mijn hand.
De lichamelijke ongemakken komen op een rijtje: ontstoken billen, ontstoken rug, opgezwollen klier (dit alles ten gevolgen van bedbugs uit Maleisië, koorts die inmiddels gelukkig weg is. Voor de rest gezond moe en zullen we maar niet te veel klagen.
Terwijl ik zit schrijf gaat de zo'n onder en komt de ene na de andere medewerker langs. Wierook tegen de muggen, anti muggenspray voor in de kamer, de ober met verse vis, wat ik wil eten vanavond want dan kunnen ze vast beginnen met de voorbereiding. Schone handdoeken worden binnengebracht. Goh, eigenlijk heb ik het maar druk. Mijn hangmatje wordt opgehangen, dat is voor morgen.
Ik ben nog even bezig met mijn kamer te organiseren, omdat ik hier vijf dagen blijf kan er iets meer uitgestald worden dan normaal, tevens hoef ik met mijn rommel geen rekening meer te houden met een kamergenoot.
De stroom beperkt zich van 18.00 uur tot 06.00 uur, de moderne mens moet zich daar ook op voorbereiden en alle batterijen op tijd in de stopcontacten plaatsen.
Ik heb mijn Chicken Curry voor vanavond besteld, om 21.00 uur en daarna op tijd naar bed. Ondanks het paradijsje hier zijn er ook enkele nadelen. Een ervan is dat het ontbijt 's morgens plaatsvindt tussen 7.00 uur en 9.00 uur, eigenlijk geen tijd voor een blanke.
Dinsdag 18 december
Wat is het hier heerlijk rustig om te slapen. Het enigste wat je hoort is het ruisen van de branding. De nacht is aangenaam, niet te warm. Een dun dekentje is voldoende.
Het ontbijt is moeilijker dan elders. De keuze is uitgebreider. Bij de opties zit nu ook nog een gekookt ei en fried rice. Instant koffie of instant thee. Het zijn hele beslissingen 's morgens vroeg.
Vanwege de huidproblemen ga ik maar niet vol in de zon liggen. Mijn balkon met hangmat voldoet en zo nu en dan even het zeewater in.
Het zeewater is redelijk koel, niet zo koel als de Noordzee in de zomer maar toch ook niet de 28 graden die je vaker tegenkomt in Zuid Oost Azië.
Met wat lezen en het maken van voorbereidingen voor de resterende dagen kom ik mijn tijd wel door. Ik moet nog wel in een rustiger ritme komen want hier hoef ik niets. O ja wel, op tijd mijn gratis potje thee bestellen, inschenken en opdrinken.
De terugreis naar Yangon is vandaag ook geregeld. Ik ga met een scooter naar Pantein, blijf een nacht in een goedkoop guesthouse en ga daarna voor 20 uur een boot op naar Yangon.
De avond breng ik wederom door met het beschrijven van een reisroute door Indonesië voor een meisje die een maand daarna toe gaat en geen idee heeft wat daar te gaan zien. Toch moet ik volgende keer kopieën meenemen, da's net zo handig.
Woensdag 18 december
Het is dat ik een dagboek bijhoud want anders heb je geen benul van tijd. Of het zondag is of woensdag, wat maakt het uit.
Toen ik om zeven uur vanmorgen mijn hoofd buiten stak ( ja, je ligt hier vroeg in bed dus ben je ook vroeg wakker), waren ze al thermoskannen met thee aan het rondbrengen. Net als vroeger met de melkboer, je zet de flessen 's avonds buiten en 's morgens worden ze voor volle omgewisseld. Dat noem ik nog eens service. Het blijft hier niet bij, dit is het eerste guesthouse met een lage prijs waar ze na twee nachten je bed komen verschonen, de handdoeken omruilen. Kortom het is top hier.
Qua activiteiten houd ik het rustig, op dit moment ga ik zelfs niet zwemmen want ik krijg de wonden op rug en billen niet onder controle en zwemmen betekent dat ze elke keer weer open gaan.
Donderdag 20 december
Mijn huisinfectie gaat een negatieve uitwerking hebben op mijn "paradijselijk" gevoel. Afgelopen nacht heb ik slecht geslapen. Het jeuken is overgegaan in een gevoel dat ze met naalden in mijn rug en billen aan het prikken zijn. Zitten doet zeer, liggen doet zeer, in de hangmat hangen doet zeer. Ondanks dat het hier geweldig is kom ik niet verder dan mijn kamer, plat op mijn buik.
Op zoek naar een oplossing krijg ik van de hotel eigenaar een tasje waarin ook middelen zitten tegen insectenbeten. Ik kies er een uit waar zink inzit om de wondjes droog te krijgen. Ze zijn inmiddels gaan pussen. Van een Duitse vrouw krijg ik een tubetje hydrocortisol crème. Ik ben voor de zelfbehandeling afhankelijk van anderen want ik kan er zelf niet bij. De pas afgestudeerde Franse verpleegkundige naast mij en de jongen van de "housekeeping" zijn om de beurt de klos om mijn rug in te smeren.
Ik start vandaag ook maar met een anti biotica kuur die ik altijd bij heb. Omdat het de laatste week alleen maar verergerd wil ik zo nog erger voorkomen.
Vrijdag 21 december
Gelukkig is de huidinfectie op basis van de locale smeerseltje, Duitse crème en de eerste dag antibiotica wat afgenomen, het jeukt minder en is droog.
Om net als gisteren niets te doen en alleen maar last te hebben van mijn huid infectie ben ik vanmorgen maar eens om zes uur opgestaan. Dit om vroeg te ontbijten en in een redelijke temperatuur, over het strand, naar het dorp Ngwe Saung gelopen. Een wandeling van een uur. Zij hebben ook een internet café zodat jullie dit bericht krijgen.
Nog even over de komende dagen:
Zondag 23 december vertrek ik, op een scooter, naar Patein (hotel Taan Taan Ta), maar 50 km van hier,
Maandag 24 december om 5.30 u vertrek ik met een boot naar Yangon om daar
Dinsdag 25 december in de middag aan te komen in Yangon (Hotel White House)
Woensdag 26 december Yangon bekijken en
Donderdag 27 december vlieg ik naar Maleisisch Borneo (Kuching) waar ik 's avonds om 21.00 uur een deel drie van mijn reis wil beginnen.
-
21 December 2012 - 08:15
Hennie Bongers:
Hoi Ton,
Heb de arbeidsvoorwaarden voor februari 2013 geagendeerd.
Wat vervelend al die kwaaltjes na die bedbugs, kan je ook niet lekker even in de zon gaan liggen. Wat ziet je kerstprogramma er snel uit, heb je daar de boom niet opgezet?
Hier begint voor velen vandaag 1 of zelfs 2 weekjes vakantie. Is ook een goed vooruitzicht.
Prettige feestdagen en een gezond begin van 2013!!!!
Groet, Hennie. -
21 December 2012 - 08:42
Jaakie:
Dag vice voorzitter,
Helaas weinig tijd, daarom niet in staat om jouw nog een hele fijne vakantie te wensen en daarnaast een goede Kerst in een fijn land.....ik ga met mijn gezin behalve mijn oudste, een weekje Oostenrijk doen. Ik heb daar, in tegenstelling tot jou geen internet, en ga er ook niet naar op zoek.......tot volgende week ergens.....
Gr. Jaak -
21 December 2012 - 08:43
Jaakie:
Ps. Niet op de schrijffouten letten.....in alle haast geschreven!
See you......Jaak -
21 December 2012 - 09:49
Chris En Toos:
Wat een update zeg.
Vervelend dat die bedbugs je zoveel last bezorgen, hopelijk slaat de behandeling goed aan.
We lezen hier met enige regelmaat stukjes in de krant over Myanmar, jammer genoeg niet alleen positief maar o.a. over onderdrukking van minderheden, komt ook overal ter wereld voor, dat begrijpen we ook wel. In jou stukje paradijs zul je daar niets van merken denken we zo, hou het maar lekker zo hoor.
Verder zijn we erg benieuwd naar jou foto's straks, met beelden erbij krijgen we toch een betere indruk van de hoe het land eruit ziet, niet dat jou beschrijvingen niet tot de verbeelding spreken maar we zijn de laatste jaren verwend.
Hier de laatste dagen voor Kerstmis, iedereen druk met voorbereidingen, winkels puilen uit, ja je kent het wel toch. Ik werk, in tegenstelling van enkele volgers lees ik op hun reactie, de Kerstdagen, voor de verzorging geen vakantie in deze tijd. Het heeft ook wel zo zijn charme hoor, is toch een andere sfeer.
We weten niet of je in Myanmar iets van het Kerst gevoel meekrijgt tijdens je reis maar we hopen dat je een goede verdere reis hebt en een vrolijk Kerstfeest. Tot gauw.
XXX Chris en Toos -
21 December 2012 - 16:28
Ans:
Hoi Ton,
We zijn weer bij gelezen. Zoals de andere ook al reageerde heel vervelend al de bijwerkingen van die bedbugs. Dit is weer een ervaring rijker waar je niet op zit te wachten. Hopelijk heb je het weer onder controle en krijg je er geen last meer van. Net als Toos ben ik erg nieuwgirig naar de foto's. Dat missen we wel. Verder ook Prettige Kerstdagen en tot horens.
Liefs Ans -
21 December 2012 - 17:20
Ma:
wat een verslag ik heb het zojuist gelezen het is maar te hopen dat de middeltjes die je nu hebt een beetje helpen want jeuk is erg vervelen ik ben ook wel benieuwd naar de fotos wij zitten in de donkere dagen voor de kerst gisteren heeft het de hele dag geregend en vandaag is het droog maar wel bewolkt.ik ben al twee dagen naar kerstvieringen gewees en zojiust ben ik naar de bergspil geweest om te kaarten en nu is het weer tijd om voor het eten te zorgen ik heb het ook druk. is was wel blij met jou mailtje want daar kijk ik elke dag naar uit. Ik wens jou veel beterschap toe en hoor in het volgend berichtje wel hoe het gaat.
Heel veel liefs en groetjes ma -
22 December 2012 - 12:11
Ellie:
een heerlijk lang verhaal zeg; heb het met plezier gelezen.
Had al gedacht dat je zou kiezen voor de boot naar Yangon.
Zo te lezen zit je op je meest luxe plekje ooit en dan is het een beetje jammer dat je door de bedbugs niet ten volle kunt genieten.
Ben benieuwd of je iets van Kerst opmerkt in die contreien en wat dat dan is. Lekker eten doe je zo te lezen, meestal wel.
Met een schuin oog zit ik nu te genieten van de kerstboom en heb nog steeds een beetje hoop op een witte Kerst, maar het begint me ook te dagen dat zoiets er niet in zit. Maar beter ws want ik heb geen winterbanden.Zodadelijk komt de kerstoptocht door de straat en dat is altijd een heuse happening met Romeinse soldaten en oosters geklede mensen en tuurlijk Maria met haar gezinnetje.Mijn auto moet ik dan elders parkeren anders kom ik niet meer naar het werk. En over dat laatste gesproken, ga ik nu aanstalten maken om te reizen....
Tja en de wereld is niet opgehouden te bestaan zoals sommigen dachten nav de Maya kalender. Ik heb er gisteren een heerlijk etentje op genomen om oa dit te vieren. Ik hoop echter wèl dat de nieuwe cyclus die nu volgens de Maya kalender begint ons een heel stuk verlichting brengt, letterlijk en figuurlijk.
Zo en nu op reis.
groetjes, Ellie -
22 December 2012 - 19:47
Ans Simmelink:
Ha Ton,
Fijn om je lange verhalen steeds te lezen. En beroerd voor je dat je kampt met allerlei ongemakken. Hopelijk gaat dat snel over. Ik wens je alvast een fijn kerstfeest. Ik ben benieuwd om van je te horen of je daarginds ook iets van kerstmis merkt.
Groetjes, Ans -
28 December 2012 - 10:12
Lex Bedaux:
Roos gaat met Leentje (3,5) wandelen langs het water en gaan een oud en gezellig cafe binnen. Komt Leentje binnen, kijkt verbaasd en zwegt: 'in welk land zijn we nou?' En dat gaat nog maar over den Bosch, kun je je voorstellen!...
Veel groetjhes Lex en Paula -
28 December 2012 - 10:12
Lex Bedaux:
Roos gaat met Leentje (3,5) wandelen langs het water en gaan een oud en gezellig cafe binnen. Komt Leentje binnen, kijkt verbaasd en zwegt: 'in welk land zijn we nou?' En dat gaat nog maar over den Bosch, kun je je voorstellen!...
Veel groetjhes Lex en Paula
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
