Een overzicht tot gisteren

Internet in Myanmar is van een zeer wisselende kwaliteit en delen van het internet zijn afgeschermd door de overheid. Het is daarom wisselend hoe en wat ik kan posten. Deze website geeft ook zijn problemen waardoor ik zelfs met internet niets heb kunnen plaatsen.
Maar om jullie op de hoogte te houden hier mijn relaas.

Zaterdag 01 december

Een kamer met Kerstmis

Ik ben maar een halve dag in Yangon, geen hotel voor komende nacht en ik heb geen zin om elke dag te verkassen. Vanmiddag vertrek ik met een nachtbus naar Inle lake. Het guesthouse in Yangon heeft voor mij een guesthouse aldaar weten te regelen.

De halve dag, die ik in Yangon heb moet ik goed benutten, omdat er geen tijd is om de stad te bezichtigen moet ik mijn tijd gebruiken in het vinden van een hotel voor het eind van mijn Myanmar rondreis en dat is met Kerstmis. Het guesthouse waar ik nu ben heeft met kerst alleen nog een slaapzaal beschikbaar.

Om 6.00 uur sta ik al krabbend naast mijn bed.

Mijn rug en billen jeuken verschrikkelijk, ik ben enkele dagen geleden, in het guesthouse op dat mooie strandje op Pangkor Island te grazen genomen door "bedbugs". Ik heb zo'n 40 bulten op rug en billen en het jeukt verschrikkelijk. Bedwantsen zijn een bekend probleem alleen heb ik er nog nooit last van gehad. Nu kan ik zeggen dat dit nu is verandert. Weer een ervaring wijzer.

Om 7.00 uur start ik mijn zoektocht naar een kamer (voor Kerstmis). Een vreemde stad waar ik geen weg weet. Ik ga maar rondlopen en raak binnen 10 minuten geheel verdwaald in de achterafstraatjes van Yangon.
Straatjes waar veel mensen zitten aan tafeltjes, etend, drinkend. Het ziet er op veel plaatsen primitief en vies uit. De weg vragen lukt niet, ze staan op de kaart te kijken alsof ze voor het eerst een kaart van Yangon zien. De Engelse spreekvaardigheid is vaak slecht. Ook mij komt niets bekends voor en kan mij moeilijk oriënteren.

Na een uur zie ik een of andere pagode, maar ik kom niet achter de naam. Dus weet ik nog niets. Dan eindelijk een grote katholieke kerk, omdat die er niet veel zijn heb ik mijn eerste referentie punt.
De guesthouses waar naar ik op zoek zijn liggen een behoorlijke afstand lopen en ik moet om 12.00 uur terug zijn bij mijn guesthouse.
Het eerste guesthouse wat ik vind heeft geen kamers met Kerstmis en verwijst mij door. Het tweede guesthouse heeft alleen maar slaapzalen beschikbaar. Ik besluit voor dat ik verder ga dwalen het derde guesthouse te bellen. Hoera, ze hebben plaats met Kerstmis maar dan moet ik wel langs komen en vooruit betalen.
Even langskomen betekend wederom een uur zoeken. ik ben in Azie en Aziaten zijn aardige mensen. Ze wijzen je de weg ook als ze die niet weten. ik loop dus veel heen en weer maar uiteindelijk heb ik het guesthouse gevonden en heb een kamer kunnen reserveren. Airco, raam, douche. niet het goedkope maar voor Yangon is 30 dollar per nacht geen uitzondering en ach het is voor kerstmis. Ik moet hierna als een wiedeweerga terug naar mijn hotel, gelukkig met wat goede aanwijzingen in een uur teruggelopen. Zeiknat van het zweten ben ik net optijd terug, douchen, kamer ontruimen en uitchecken.

Zo ben ik erg druk bezig geweest met zoeken en heb eigenlijk niet de stad kunnen opsnuiven. Het blijven bij globale indrukken die mij wel prettig stemmen. Maar ik moet toegeven dat enig stress gevoel de overhand heeft en mij belemmert de eerste indrukken op een rij te krijgen.

Na het uitchecken moet ik nog drie uur wachten voordat ik naar de bus moet. Even tijd voor mijzelf. Ik loop dus even de andere kant op, zowaar een sloppenwijk in. Armzalige hutjes van afvalhoud, veel modder en afval met armoedig uitziende kinderen spelend in de vuilnis. Naast de sloppen een hypermoderne supermarkt met bewaking voor de deur. Hier liggen de verse maaltijden, blikjes cola en alles wat wij in Europa zo gewend zijn. Erg maf te merken dat aan de andere kant van de muur mensen in de modder onder golfplaten, oud hout en plastic wonen. Mijn India gevoel met bijbehorende cultuur shock komt weer helemaal boven.
Met al deze indrukken vertrek ik om drie uur met een taxi alweer uit Yangon maar over een aantal weken kom ik terug om alles hopenlijk met een minder stressgevoel te bekijken. Ik deel de taxi met een Duitse jongen, hij moet naar dezelfde bus en zo kunnen we de kosten delen. Ook hier moeten we weer onderhandelen over de prijs welke pas zakt als ik een andere taxi dreig aan te spreken. Ruim een uur rijden we naar een busstation zo groot als Beek en Donk. Gelukkig weet de taxichauffeur welke bus we moeten hebben. Een geheel chaotische bende hier op het busstation, vies, smerig en daar tussenin bakken ze saté en andere snacks.

De bus ziet er aardig luxe uit en naast het personenvervoer gaat er ook een grote lading goederen mee. Mazzel, ik zit op de laatste stoel,wat op zich in Azie niet de beste plek is maar achter mij is alleen maar bagage opgestapeld, hout, zakken cement en zakken met allerlei materialen. Waarschijnlijk omdat mijn rugleuning niet meer naar achter kan krijg ik twee stoelen en kan half liggend de nacht door, 12 uur bussen.
Het eerste uur is nog licht, naast de verkeerschaos van Yangoon, zie ik aan de kant van de weg veel armoede, gammele hutten, slecht geklede mensen etc. Net buiten Yangon is de weg slecht maar gaat na een uur over op een kaarsrechte betonweg waar we tot 0.00uur op blijven rijden. Daarna is de weg slecht maar vanwege de nacht zie ik niets meer. Ik kan redelijk wegdutten dankzij mijn twee stoelen, wat extra kussens van de stoelen waar bagage op ligt. Hoofd op de armleuning en mijn benen en voeten opgevouwen tegen het raam, zo lig ik in ieder geval stabiel tegen het hobbelen en de bochten.

Zondag 2 December

Twee tussenstops en om 5.00 uur ben ik op plaats van bestemming.

Na de redelijk kleine kamers van de laatste weken met gezamenlijke douche/toilet kom ik nu in een balzaal met ramen die open kunnen, grote douche en toilet. Een kamer waar mijn bed elke dag wordt opgemaakt. Waar de kamer elke dag wordt schoongemaakt en waar ik elke dag wordt voorzien van warm water en instand koffie. Goedkoop voor Myanmar begrippen (20 dollar), wat natuurlijk nog duur is afgezet met de rest van Azië.

Even opfrissen en wederom de bekende dagelijkse activiteit, rondsjouwen. Het dorp hier, ten noorden van Inle lake,Nyaung Swe, is een rustig, toeristisch dorp. Vooral uitvalsbasis voor de boottochten op het meer. Veel winkeltjes en opvallend veel kraampjes met betelnut bladeren. Bladeren gevuld met een poeder, pasta en allerlei voor mij onverklaarbare middelen, opgevouwen en hier door veel mensen gebruikt om op te kauwen zoals in Nederland in het verleden veel mensen pruimtabak gebruikte. Het ziet er onsmakelijk uit, veel mensen lopen met een rood/bruin gevulde mond rond en door het gebruik wordt er veel op straat gespuugd.
De kleine locale eetgelegenheden, vies en smoezelig uitziend, vernoemen de al bekende noodle en gebakken rijst gerechten. Ik ga eens over op een Birmeese noodle wat gemaakt is in een dikke brei van bonen. Het ziet er in eerste instantie niet uit maar het smaakt lekker, vult goed en kost minder als een euro.
Zoals gezegd bestaat de dagelijkse activiteit uit rondsjouwen en rondsjouwen. Eigenlijk is er geen tijd voor de dagelijkse Aziatische siësta. Het is warm in de middag maar gelukkig niet meer zo benauwd als Maleisië en Yangon en gelukkig, het is droog.
Na een douchebeurt laat ik mij 's avonds verleiden tot een grote maaltijd met soep, rijst curry, groente en zelfs fruit na, weer een rip uit mijn lijf.

Maandag 3 december

Wat een heerlijke nacht, ramen open, zo'n 17 graden en slapen onder een dekentje en eens een keer niet zweten. Het is wel weer vroeg op. Samen met de Duitse jongen waarmee ik de bus heb genomen heb ik een reisplannetje gemaakt wat we een week samen gaan doen maar dat betekent dat ik om 7.00 uur tickets voor de bus moet gaan boeken om vervolgens een half uur later te vertrekken voor een boottoer over het Inle meer. Daartussen in moet ook nog een, in de kamerprijs inbegrepen, ontbijt op het dakterras worden genuttigd.
Je kan het maar druk hebben.
Ondertussen komt ook nog het verzoek of twee anderen mee kunnen op onze boottocht. Gunstig want dat betekend dat de prijs van 18 dollar gedeeld kan worden met 4 man.

We worden voor de boottocht opgehaald bij het hotel, wel te voet welteverstaan. Het weer Iet er dreigend uit. We vertrekken met de boot onder een zwaar betrokken hemel, de bergen bijna niet zichtbaar en het voelt erg fris aan op het water. Door een soort kanaal, vaak houten huisjes op de rand en met redelijk wat toeristenbootjes bereiken we het Inle meer, met meer locale vissers, paddelend met een been, om de handen vrij te hebben om het visnet uit te gooien. Werkelijk uitziend als een evenwichtskunstenaar op de punt van hun bootjes. Gelukkig verspreiden de toeristenboten zich en krijg je meer zicht op het leven op en rond het water totdat...................na een uur varen alle toeristenboten aan de zuidpunt van het meer weer tezamen komen in een kanaal. Het lijkt op de A2 in de spits, maar dan met toeristen. Wij scheiden onszelf af op een rustiger kanaal maar dat is maar kort. De eerste stop is een toeristen markt met toeristen prullaria en toeristenprijzen. Ik loop me gruwelijk te ergeren aan deze toeristen junk en hoe geweldig die hordes met toeristen het allemaal wel niet vinden. En zo goedkoop!!!!! Terwijl ze voor meer dan 10 keer van de prijs worden genaaid.
Ik ben snel van deze markt af, ik heb een half uur en ga over een bruggetje van wankel bamboe hout de andere kant op. Een wankel bruggetje en je ziet geen toerist meer.
Jammer egnoeg gaat het zo de hele dag een beetje. Het Inle lake heeft heel mooie plekken maar om de zoveel tijd drommen al die toeristen op een plek samen. Van Neckerman tot Suntravels, van hordes Italianen, Fransen tot Duitsers. Eigenlijk moeten ze dit gebied verboden verklaren voor toeristen (behalve voor mij dan).
Op weg naar een pagode vraagt mijn Duitse metgezel zich af hoe hij de weg kan vinden. Dat is toch vrij gemakkelijk. Volg al de souvenirs kraampjes, waar deze afbuigen doe jij het ook en op het eind vindt je de pagode.
Al met al is een boottocht op het Inlemeer toch wel een mooie trip. Het weer is behoorlijk opgeknapt en met een verbrand gezicht zit ik in de avond weer op een plastic krukje in een smoezelig eettentje tussen de "locals" terwijl Neckerman en de Zijne dineren in hun hotel.

Dinsdag 4 december

Na alle inspanningen van de laatste dagen blijf ik vanochtend maar eens wat langer liggen, laat ontbijten en vanaf elf uur weer zaken regelen. Vanavond vertrek ik met de Nachtbus naar Mandalay en er moet nog een hotel geregeld worden. Op advies van twee Polen, die gisteren ook in mijn bootje zaten heb ik telefonisch vrij snel een hotel geboekt. Ik reis samen met een Duitser, Sebastiaan. We hebben komende week hetzelfde reisschema en dat betekend dat we kamers kunnen delen. Dat scheelt behoorlijk in de kosten hier want een kamer van 25 tot 30 dollar is hier heel normaal.Sebastiaan is wel blij met een oude rot in het vak want voor hem is het de eerste keer in Azië en ik moet zeggen: Myanmar is niet het gemakkelijkste land.
Voor Europeese begrippen lijkt een kamer tussen 25 en 35 euro erg weinig maar voor Aziatische begrippen is het naar verhouding met de kwaliteit erg duur. Vaak zijn het kamers met gemeenschappelijke douche, zonder raam, matige hygiëne. Door het groeiende aantal toeristen en een beperkt kamer aanbod stijgt de prijs erg snel.

Een rondje dorp met een wandeling langs de vele pagodes, een Burmeese noodle met bonen en wat lamballen tot de bus komt. En weer blijk ik geluk te hebben. Op de verzamelplaats van de bus zijn een heel aantal mensen op zoek naar een buskaartje naar Mandelay maar deze zijn voor de komende twee dagen uitverkocht. Ik probeer mijn kaartje nog te slijten voor € 100,= maar daar trapt niemand in, wel sta ik even in het middelpunt van de komische belangstelling.

De bussen rijden hier wel op tijd, om 19.00 uur staat hij voor de deur, snel inpakken en wegwezen. De bus zit overvol 2 mensen aan weerszijde en stoelen in het gangpad. Het zit behoorlijk wat krapper dan de vorige bus.

Woensdag 5 december

Er is geen tijd voor rijmen, ik kan niet bij mijn I-pad in de volle bus.
De wegen zijn slecht, erg slecht. Het herinnert mij wederom aan India van 20 jaar geleden. Door de vele bochten, gaten en kotsende Birmezen komt er van slapen in de bus niet veel. Moe en vele kilometers verder sta ik om vier uur 'nachts op het busstation in Mandalay. Met een aantal mensen nemen we een pickup truck van een erbarmelijke kwaliteit. De Duitser wil een echte taxi. "Hè, jonge, je bent in Azië". Om zes uur lig ik in bed maar niet voor lang. In Myanmar moet je zaken van te voren regelen, enkele dagen van te voren de buskaartjes regelen, guesthouse proberen vast te leggen, daar ben ik dus de gehele ochtend zoet mee. Samen met Sebastiaan heb ik een plan voor komende week gemaakt wat afwijkt van het plan van gisteren. We willen namelijk met de slowboat naar Began omdat dat een mooie trip is. Deze vaart echter maar twee keer per week. Zondag is te vroeg want ik wil ook nog een paar dagen naar het noorden. Woensdag is eigenlijk iets te laat voor Sebastiaan want hij vliegt de 18e alweer weg van Yangon. Maar we bereiken overeenstemming waar we beiden tevreden mee zijn.

En dan sightseeing Mandalay. Nou dat valt mij wat tegen. We lopen een vierkantje rond het paleis, dat vierkantje is echter een heel grote vierkant, in de zon, geen eet en drinktenten te vinden. Het paleis, 2 jaar geleden afgebrand, slaan we over.
Op Mandalay Hill staat natuurlijk een grote pagode. Nog moe van de nachtelijke busreis laten we ons te duur naar boven rijden met een mooi uitzicht over de omgeving en de herrie van biddende monnikken met microfoon en luidsprekers. Mijn Duitse medereiziger blijft drie uur langer boven, ik vertrek richting het hotel.