Het viel niet mee maar toch...

Om vandaag maar eens achteraan te beginnen.
Ik zit aan het strand. Het is gemiddeld bewolkt en er staat een lichte bries vanaf de zee. Mijn bezweette kleren zijn naar de was en de kamer is ingericht. Ik heb de derde kamer vanaf het restaurant gedeelte, wat aan het strand ligt.
Een ruime kamer met een groot tweepersoons bed, planken om wat spulletjes op te leggen, koelkastje, kluisje, ruime badkamer met (elektrische) douche. De airco werkt goed en is stil. Volop handdoeken en extra handdoeken voor het pakken, voor op het strand
Allemaal redelijk nieuw.
Tegenover mijn kamer staan wat houten huisjes waar volgens mij de eigenaar en personeel woont.
Het guesthouse heeft een klein zwembad met watermuur. Op het strand wat ligbedjes en wat schaduw. De ontvangst was prettig. Personeel spreekt allemaal Engels. Nog voor ik ingecheckt ben heb ik al contact met mede gasten. Zeker vier mensen uit Nederland. De eerste indruk is geweldig en ik overweeg van de drie nachten er zeven te maken. Het enigste nadeel in de eerste twee uur, wat ik heb weten te ontdekken: hoewel als goed beschreven (ook volgens gasten) zijn de prijzen van het restaurant. Maar......de 7 Eleven is op vijf minuten lopen, er zijn veel restaurantjes in de buurt en het dorp is op loopafstand.
Hoe heb ik dit gevonden ? Dat is nu het resultaat van de arbeid die ik in mijn vorig verslag heb beschreven. Gevonden dus op internet, met de Lonely Planet en de landkaart naast mij, ik zal toen nog in Chiang Mai.
De weg hierheen was er eentje. Gisteren om 12.00 uur ben ik vertrokken vanuit mijn guesthouse. Ik moest om 12.30 uur op het vliegveld zijn, wat echter bleek een uur later te zijn, wachten dus. Air Asia is zo’n budget maatschappij maar de bagage maakt het minder budget. Inchecken valt allemaal wel mee maar daarna....wachten. Er is een half uur vertraging...wachten dus..
Het grote voordeel is dat je een grote afstand in een korte rijd kan afleggen en om 17.30 uur sta ik op het vliegveld van Surat Thani, een kleine 1350 kilometer zuidelijker. Wegens de goede voorbereiding heb ik de busmaatschappij zo gevonden. Daar moet ik zijn voor de trip naar de nachtboot. Dit wordt dan wel ten stelligste ontraden, het zou vies en oncomfortabel zijn. Beter kan ik met hen vanavond al naar Koh Phangan, dan zou ik daar iets na negen al aankomen. Ik heb echter voor vannacht nog niets geboekt. Met de nachtboot sla ik een hotelovernachting over en kom ‘ s morgen om zes uur op het eiland dus uiterlijk één uur of negen bij mijn hotel. Ik blijf dus bij mijn plan. Ik word verwezen naar de bus naar de nachtboot. Welke van de drie ? Daar zijn ze zelf ook nog niet uit. Ik beland in een bus die mij naar een pier in de stad mag brengen.
Ergens in de stad wordt ik eruit gezet, krijg de instructie nog vijf minuten te lopen... er liggen inderdaad twee boten echter.........een naar Koh Phangan en een naar Koh Tao maar geen nachtboot naar Koh Samui........ze kijken mijn verbaasd aan.............shit, shit, shit, wat nu ?
Met Google Maps maar een dichtbijgelegen guesthouse/hostel opgezocht wat ik gelukkig in vijf minuten gevonden krijg. Ze hebben slaapzalen en kamers (Bath 400 = €11,84). ze kunnen een bootticket met vervoer naar de boot regelen (Bath 450 = €13,32). Doe maar, doe maar.
Mijn kamer is simpel, hard bed, airco, douche en verder niets. Er is een Pad Thai restaurantje om de hoek. Ik heb niets meer nodig.
De porties Pad Thai zijn wat aan de kleine kant maar terwijl ik dat zit te denken wordt er een tweede bord bij mij neergezet,telepathie ?? Voor een habbekrats weer de buik vol. En op tijd naar bed, ik moet om 6.00 uur klaarstaan voor het vervolg van de reis.

Busje komt om 6.30 uur en rijdt met mij en twee anderen anderhalf uur, daar liggen drie aftandse veerboten waarvan één naar Koh Samui. Klokslag acht vertrekt ie en anderhalf uur later sta ik op Koh Samui. Maar dan ben ik er niet. Bophut ligt aan de andere kant.
Bij de pier, alleen minibus taxi’s, geen tuk-tuk, geen bussen, geen ander vervoer....te ver lopen naar.....waar dan ook. Gedwongen moet ik dus vervoer regelen en dan weten ze de prijzen, Bath 900 (€ 26,65).
Maar dan sta ik ook waar ik ben, wow.
Het zeewater is warmer dan het zwembad in Chiang Mai. Een Thais soepje voor lunch aan het strand........Het besluit is er door: ik heb bijgeboekt tot 7 nachten.

Kijk maar eens op google bij: Pico Beach Bungalows and Resort in Bobhut.
Dan ga ik naar de supermarkt, mijn koelkastje vullen. Op zoek naar de goedkope restaurantjes en buurt wat verkennen.