Lesje voor de Filipijnen
Door: Ton
Blijf op de hoogte en volg Ton
27 November 2013 | Filipijnen, Bohol
Zoals ik al eerder vermelde is "Anda Di Boracay" in Anda een prima plaats om enkele dagen te vertoeven. "Waarom zal je hier langer blijven als er misschien wel meer mooie plaatsen zijn?" Dit zei vanmorgen Charlotte, een van de Nederlanders die vandaag de terugreis naar Nederland beginnen.
En ze heeft gelijk, er is nog meer te ontdekken.
Vanochtend ben ik aan het bellen geslagen en heb in "Liberty lodge" op het eiland Apo (http://www.apoisland.com/index.htm) een kamer gereserveerd en even uitgezocht hoe ik daar moet komen. Dat betekent dat ik morgen met een mini busje naar Tagbilaran (De hoofdstad van Cebu Island) ga.
Daar zal ik een nacht moeten overnachten.
Vervolgens moet ik vrijdag, met de Ferry, naar Dumagette. Een grote stad in het zuiden van het eiland Negros. Vandaar moet ik met de bus 25 kilometer zuidelijker naar Malatapay Beach waar een bootje van "Liberty lodge" mij komt ophalen om 25 kilometer zuidelijker te varen naar het kleine vulkanische Apo Island.
De rest van de dag ben ik eens lekker gaan gebruiken om de Filipijnen wat bij te brengen. Het is voor de Filipino's namelijk erg moeilijk om problemen op te lossen.
In mijn guesthouse is geen internet connectie. Dat wordt door iedereen als een feit geaccepteerd zonder dat er iemand iets aan doet.
Omdat ik dit niet accepteer doe ik een poging om dit probleem op te lossen en vraag of ze iets aan het probleem willen doen. Het kost mij een uur om duidelijk te maken dat er mogelijk twee problemen zijn.
Probleem 1 is het eigen wifi netwerk.
Er is geen wifi signaal en dat moet eerst hersteld worden.
Probleem 2 is het signaal met de server (zeg maar de Filipijnse UPC/Ziggo
Daarvoor moet je naar de helpdesk bellen.
Alle oplossingen komen voorbij, dat ik een netwerkkaart moet kopen, een nieuwe telefoon etc. Ze snappen het werkelijk niet.
De receptie gaat vragen en krijgt van andere medewerkers het zelfde verhaal. Ik raak in discussie met de receptioniste. Mijn argument dat ze het aan de kok kan vragen of aan de schoonmaker maar dat dit niets oplost. Uiteindelijk, na veel aandringen, zegt iemand dat hij het eigen netwerk gaat herstellen. Hèhè iemand die het lijkt te gaan snappen. 10 tot 15 minuten zal het moeten gaan duren.
Na één uur doet het netwerk het weer maar echter voor 5 minuten. Ik blijf aandringen op een goede verbinding en uiteindelijk geven ze aan dat ze nieuw materiaal gaan kopen en blijven volhouden dat ik vandaag nog verbinding heb.
Hierna het andere probleem: de porties eten zijn veel te klein. Ik moet ze uitleggen dat de standaard voor een "American Breakfast" groot is en niet zoals hier een eitje, een worstje en twee sneetjes brood. "American" is twee eieren, 2 hotdogs (of ham of spek), vier sneeën brood, garnering, koffie en een fruitdrank. Ook de clubhouse sandwich behoeft uitleg. Niet drie sneetjes brood maar zes, niet dun maar dik belegd en voorzien van garnering, friet en mayonaise.
Een "fruitshake" wordt gemaakt met melk en niet met water en bij een gerecht serveer je automatisch rijst.
Of de oplossing van deze "problemen" nu tot een goed einde worden gebracht zullen de opvolgers van mij mogen beoordelen maar het houdt mij en het personeel wel even bezig.
Natuurlijk breng ik het geheel wel "Aziatisch" vriendelijk met een brede glimlach.
En dan..........komen ze vertellen dat er wifi verbinding is. Als dat waar is dan kunnen jullie dit berichtje lezen.
En ze heeft gelijk, er is nog meer te ontdekken.
Vanochtend ben ik aan het bellen geslagen en heb in "Liberty lodge" op het eiland Apo (http://www.apoisland.com/index.htm) een kamer gereserveerd en even uitgezocht hoe ik daar moet komen. Dat betekent dat ik morgen met een mini busje naar Tagbilaran (De hoofdstad van Cebu Island) ga.
Daar zal ik een nacht moeten overnachten.
Vervolgens moet ik vrijdag, met de Ferry, naar Dumagette. Een grote stad in het zuiden van het eiland Negros. Vandaar moet ik met de bus 25 kilometer zuidelijker naar Malatapay Beach waar een bootje van "Liberty lodge" mij komt ophalen om 25 kilometer zuidelijker te varen naar het kleine vulkanische Apo Island.
De rest van de dag ben ik eens lekker gaan gebruiken om de Filipijnen wat bij te brengen. Het is voor de Filipino's namelijk erg moeilijk om problemen op te lossen.
In mijn guesthouse is geen internet connectie. Dat wordt door iedereen als een feit geaccepteerd zonder dat er iemand iets aan doet.
Omdat ik dit niet accepteer doe ik een poging om dit probleem op te lossen en vraag of ze iets aan het probleem willen doen. Het kost mij een uur om duidelijk te maken dat er mogelijk twee problemen zijn.
Probleem 1 is het eigen wifi netwerk.
Er is geen wifi signaal en dat moet eerst hersteld worden.
Probleem 2 is het signaal met de server (zeg maar de Filipijnse UPC/Ziggo
Daarvoor moet je naar de helpdesk bellen.
Alle oplossingen komen voorbij, dat ik een netwerkkaart moet kopen, een nieuwe telefoon etc. Ze snappen het werkelijk niet.
De receptie gaat vragen en krijgt van andere medewerkers het zelfde verhaal. Ik raak in discussie met de receptioniste. Mijn argument dat ze het aan de kok kan vragen of aan de schoonmaker maar dat dit niets oplost. Uiteindelijk, na veel aandringen, zegt iemand dat hij het eigen netwerk gaat herstellen. Hèhè iemand die het lijkt te gaan snappen. 10 tot 15 minuten zal het moeten gaan duren.
Na één uur doet het netwerk het weer maar echter voor 5 minuten. Ik blijf aandringen op een goede verbinding en uiteindelijk geven ze aan dat ze nieuw materiaal gaan kopen en blijven volhouden dat ik vandaag nog verbinding heb.
Hierna het andere probleem: de porties eten zijn veel te klein. Ik moet ze uitleggen dat de standaard voor een "American Breakfast" groot is en niet zoals hier een eitje, een worstje en twee sneetjes brood. "American" is twee eieren, 2 hotdogs (of ham of spek), vier sneeën brood, garnering, koffie en een fruitdrank. Ook de clubhouse sandwich behoeft uitleg. Niet drie sneetjes brood maar zes, niet dun maar dik belegd en voorzien van garnering, friet en mayonaise.
Een "fruitshake" wordt gemaakt met melk en niet met water en bij een gerecht serveer je automatisch rijst.
Of de oplossing van deze "problemen" nu tot een goed einde worden gebracht zullen de opvolgers van mij mogen beoordelen maar het houdt mij en het personeel wel even bezig.
Natuurlijk breng ik het geheel wel "Aziatisch" vriendelijk met een brede glimlach.
En dan..........komen ze vertellen dat er wifi verbinding is. Als dat waar is dan kunnen jullie dit berichtje lezen.
-
27 November 2013 - 09:27
Ans:
Hoi Ton,
Je hebt je zin weer om iedereen aan het werk te zetten voor wifi. Een vulkanisch gebied gaan bezoeken is wel de goden verzoeken. Je hebt nog niet genoeg natuurgeweld gehad? Maar ja, je hebt groot gelijk om je vakantie voort te zetten. Er zullen nog best wat mooie plekjes zijn. De komende dagen veel plezier en doe voorzichtig op de Apo Islands.
Liefs en groetjes
Ans
-
27 November 2013 - 16:52
Hennie:
Hoi Ton,
"Waarom zal je hier langer blijven als er misschien wel meer mooie plaatsen zijn?" Dit zei vanmorgen Charlotte. Sinds wanneer luister jij naar vrouwen. Wel goed dat je het reizen weer oppakt. Maar het uitzicht hier is ook niet slecht gezien de foto. Succes met je reis naar het volgende eiland.
Groet Hennie. -
27 November 2013 - 17:36
Ellie:
Ga je onrustig worden? beetje last van heimwee krijgen?
Sjonge wat heb je weer een reuze trip op touw gezet!
En ach waarom zou je ook blijven als het er zoooo mooi is als op de foto? Bijna onwerkelijk als je dat ziet, vanuit je balkon het strand oversteken en dan bij het blauwe water......
Je nieuwste reisdoel voldoet aan je wens: een vulkaan dicht in de buurt. En nu maar hopen dat ie het niet op uitbarsten zet of heb je nog acht levens over?
Zo'n filipijns ontbijtje is voor mij groot genoeg hoor en die Amerikanen hebben niet voor niets grote problemen met overgewicht, dus doe rustig aan en neem wat vaker een tussendoortje.
Dat je WIFI regelt is fijn natuurlijk, want daar hebben wij ook direct plezier van. Zo zie je maar dat er vaak veel meer mogelijk is dan je in eerste instantie denkt.
Nou onrustig geval, ga lekker uren in de bus en de ferry, de bus en de afhaalboot om tot rust te komen.
veel liefs en tot kijk, Ellie -
28 November 2013 - 10:15
M A:
Hoi Ton je bent het organiseren en mensen aan het werk zetten nog niet afgeleerd en dat ze dan ook nog naar je luisteren maar ja de klant is koning,misschien hebben de gasten die na jou komen er ook nog plezier van maar de aard van het beestje is rustig aan daar kom je hier niet mee klaar maar wij leven nu eenmaal in een andere cultuur.Ik hoop dat je weer een goede reis heb maar je bent het zo zachtjes aan wel gewend het zal wel een grote omschakeling zijn om hier weer in het gareel te komen,maar ook dat went weer.Hier is het triestig weer bewolkt en saai maar ook daar moeten wij het mee doen.Ik ga straks lunschen met een vereniging ook leuk nu heb ik verder niet veel meer te vertellen dus tot morgen heel veel liefs en groetjes ma -
28 November 2013 - 12:10
Chris En Toos:
Wow, wat een mooi uitzicht. Lekker bezig geweest dus want we hebben de mail ontvangen. En dan nog even, zie vulkaanuitbarsting...ga je het opzoeken?
Je geniet weer volop.
XXX Chris en Toos -
28 November 2013 - 16:26
Henny:
Hallo Ton ,
Zo'n Big American Breakfast is natuurlijk helemaal fout !
Daar zijn type's als Yolanda groot van geworden!
Henny
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
