Help Ton in de Filipijnen
Door: Ton
Blijf op de hoogte en volg Ton
26 November 2013 | Filipijnen, Bohol
Natuurlijk, na een dagje reizen moet een dagje rust plaatsvinden. Je moet het niet te druk hebben op vakantie. Ik verblijf hier in Anda bij het Anda di Boracay Beach Resort.
Slapen is hier toch heel anders dan in de jungle zonder stroom. Het was koud op mijn kamer met airco, geen vuurvliegjes rond mijn muskietennet, zelfs geen muskietennet, geen jungle geluiden. Als ik de airco uitzet hoor ik het ruisen van de zee. Het is hier minder broeierig benauwd en zo in de avond is het zeebriesje heerlijk. Het koelt alleen wat af in het midden van de nacht.
De stroom komt hier van een generator want na een korte tijd ligt de stroom er weer uit. De generator is gelukkig krachtig genoeg om de elektrische douche nog te laten werken dus heerlijk warm douchen. De enigste zaken die niet werken is de televisie, internet en veel Filipijnen. Wat er dus in de wereld buiten dit guesthouse gebeurd is moeilijk in te schatten. Hoe de stand van zaken hier op de Filipijnen is zullen jullie beter weten dan ik. Al vijf dagen zit ik zonder enige informatie. Gelukkig kan ik hier mijn batterijen opladen dus kan ik mijn I-pad nog gebruiken om te lezen en mogelijk deze week nog een filmpje kijken. Het bericht van vanmorgen en de foto's heb ik kunnen uploaden via de telefoonverbinding van Roel. Morgen gaat hij weg dus heb ik wederom geen internet verbinding.
Zwaar bewolkt was het vanmorgen toen ik mijn airco gekoelde kamer uitkwam en een bakje koffie bestelde naast het zwembad. Nee, even geen vroeg ontbijt maar gewoon alla vakantie ritme, een bakje koffie en een Javaanse Jongen. Het spikkelt wat regendruppels maar echte regen blijft gelukkig uit. Zo nu en dan breekt de zon door, er staat een redelijke zeebries. Een heerlijk klimaat om met uitzicht op het strand en zee mijn reisdagboek voor jullie bij te werken.
Een tweede bakje koffie wekt hier de reactie op "nog één ?" Alsof het vreemd is dat je voor het ontbijt twee koffie besteld. Mijn antwoord is gelijk: "you ain't seen nothing yet!!"
Het diner, ontbijt en zowat alles van de menukaart is prima van kwaliteit maar de kwantiteit laat wel te wensen over. Wat ze hier bestempelen voor drie personen is echt maar een normaal portie. Behalve het kopje soep wat ik gisteren bestelde, daar kan je inderdaad met de hele familie van eten. Na een American Breakfast heb ik nog steeds trek.
Om nog iets actiefs te doen loop ik het dorp in. Het is marktdag en waarschijnlijk voor hier erg druk. Op een grasveld zijn doeken gespannen. Kraampjes met groentes, vlees, kleding. Sommige kraampjes zijn gevuld met 3 bolletjes knoflook of drie tomaten. Alleen de kleding ligt op grote stapels met een prijsbordje erboven. Veel verschil met Jan Tweedehands of de uitverkoop van de Wibra is er niet.
Als een van de weinige toeristen wordt ik overal wel gegroet. Vooral als ik voorbij een school loop. Vanachter de ramen hoor ik regelmatig "Were are you from?" en "What is your name?"
Het dorp heeft maar een paar straten, bij de kerk is een grote open vlakte naar de zee en het publieke strand. Een beeld van Jezus op een paal en van een soldaat die het strand bestormd. Er is een park met een beeld, dat zal Rizal wel zijn in het Rizalpark met de Rizalstraat. Iets wat elk dorp heeft.
In een uurtje heb ik het hele dorp gezien maar wel langzaam moeten lopen, anders ben je in een kwartier wel klaar.
Op het strand zijn kinderen bezig met een soort donderbussen. Een pijp gemaakt van conservenblikken waar alcohol in gesprayd wordt. Even schudden en het geeft een behoorlijke knal.
Er zijn hier meerdere guesthouses maar die zien er over het algemeen wat simpeler en minder gezellig uit. Wat dit betreft zit ik bij "Anda de Boracay" wel in de topper. De prijs voor mijn kamer (1000 peso's) is een actie prijs of zoals ze het hier noemen "The aftershock (naschok) price" na de aardbeving.
Want na de aardbeving en Yolanda is het hier te rustig met toeristen.
Het strand aan de andere kant van mijn guesthouse is gedeeltelijk overdekt door rotsen. Je komt daar alleen een verdwaalde vissers tegen en enkele leuke optrekjes. Als jullie nu eens een actie starten "Help Ton in de Filipijnen" dan zal ik wel zo'n optrekje kopen en jullie jaarlijks een verblijf bieden, voor de vakantie , tegen gereduceerd tarief. Strak plan.
De komende week zal ik naar de verwachting op dit moment weinig stroom en internet hebben. Ik verwacht dat Apo Island ook geen internet heeft. Dus jullie horen of zien wel wanneer ik terug ben in de "beschaafde" wereld van het snelle nieuws.
Slapen is hier toch heel anders dan in de jungle zonder stroom. Het was koud op mijn kamer met airco, geen vuurvliegjes rond mijn muskietennet, zelfs geen muskietennet, geen jungle geluiden. Als ik de airco uitzet hoor ik het ruisen van de zee. Het is hier minder broeierig benauwd en zo in de avond is het zeebriesje heerlijk. Het koelt alleen wat af in het midden van de nacht.
De stroom komt hier van een generator want na een korte tijd ligt de stroom er weer uit. De generator is gelukkig krachtig genoeg om de elektrische douche nog te laten werken dus heerlijk warm douchen. De enigste zaken die niet werken is de televisie, internet en veel Filipijnen. Wat er dus in de wereld buiten dit guesthouse gebeurd is moeilijk in te schatten. Hoe de stand van zaken hier op de Filipijnen is zullen jullie beter weten dan ik. Al vijf dagen zit ik zonder enige informatie. Gelukkig kan ik hier mijn batterijen opladen dus kan ik mijn I-pad nog gebruiken om te lezen en mogelijk deze week nog een filmpje kijken. Het bericht van vanmorgen en de foto's heb ik kunnen uploaden via de telefoonverbinding van Roel. Morgen gaat hij weg dus heb ik wederom geen internet verbinding.
Zwaar bewolkt was het vanmorgen toen ik mijn airco gekoelde kamer uitkwam en een bakje koffie bestelde naast het zwembad. Nee, even geen vroeg ontbijt maar gewoon alla vakantie ritme, een bakje koffie en een Javaanse Jongen. Het spikkelt wat regendruppels maar echte regen blijft gelukkig uit. Zo nu en dan breekt de zon door, er staat een redelijke zeebries. Een heerlijk klimaat om met uitzicht op het strand en zee mijn reisdagboek voor jullie bij te werken.
Een tweede bakje koffie wekt hier de reactie op "nog één ?" Alsof het vreemd is dat je voor het ontbijt twee koffie besteld. Mijn antwoord is gelijk: "you ain't seen nothing yet!!"
Het diner, ontbijt en zowat alles van de menukaart is prima van kwaliteit maar de kwantiteit laat wel te wensen over. Wat ze hier bestempelen voor drie personen is echt maar een normaal portie. Behalve het kopje soep wat ik gisteren bestelde, daar kan je inderdaad met de hele familie van eten. Na een American Breakfast heb ik nog steeds trek.
Om nog iets actiefs te doen loop ik het dorp in. Het is marktdag en waarschijnlijk voor hier erg druk. Op een grasveld zijn doeken gespannen. Kraampjes met groentes, vlees, kleding. Sommige kraampjes zijn gevuld met 3 bolletjes knoflook of drie tomaten. Alleen de kleding ligt op grote stapels met een prijsbordje erboven. Veel verschil met Jan Tweedehands of de uitverkoop van de Wibra is er niet.
Als een van de weinige toeristen wordt ik overal wel gegroet. Vooral als ik voorbij een school loop. Vanachter de ramen hoor ik regelmatig "Were are you from?" en "What is your name?"
Het dorp heeft maar een paar straten, bij de kerk is een grote open vlakte naar de zee en het publieke strand. Een beeld van Jezus op een paal en van een soldaat die het strand bestormd. Er is een park met een beeld, dat zal Rizal wel zijn in het Rizalpark met de Rizalstraat. Iets wat elk dorp heeft.
In een uurtje heb ik het hele dorp gezien maar wel langzaam moeten lopen, anders ben je in een kwartier wel klaar.
Op het strand zijn kinderen bezig met een soort donderbussen. Een pijp gemaakt van conservenblikken waar alcohol in gesprayd wordt. Even schudden en het geeft een behoorlijke knal.
Er zijn hier meerdere guesthouses maar die zien er over het algemeen wat simpeler en minder gezellig uit. Wat dit betreft zit ik bij "Anda de Boracay" wel in de topper. De prijs voor mijn kamer (1000 peso's) is een actie prijs of zoals ze het hier noemen "The aftershock (naschok) price" na de aardbeving.
Want na de aardbeving en Yolanda is het hier te rustig met toeristen.
Het strand aan de andere kant van mijn guesthouse is gedeeltelijk overdekt door rotsen. Je komt daar alleen een verdwaalde vissers tegen en enkele leuke optrekjes. Als jullie nu eens een actie starten "Help Ton in de Filipijnen" dan zal ik wel zo'n optrekje kopen en jullie jaarlijks een verblijf bieden, voor de vakantie , tegen gereduceerd tarief. Strak plan.
De komende week zal ik naar de verwachting op dit moment weinig stroom en internet hebben. Ik verwacht dat Apo Island ook geen internet heeft. Dus jullie horen of zien wel wanneer ik terug ben in de "beschaafde" wereld van het snelle nieuws.
-
26 November 2013 - 11:14
Ans:
Hoi Ton,
Je zit je ene berichtje te beantwoorden en het volgende komt al weer aan.Zo worden we wel op de hoogte gehouden. Dat wordt weer wennen als we de komende dagen niets van je zullen horen. Dus nogmaals een fijne vakantie verder en tot horens.
Groetjes en liefs
Ans -
26 November 2013 - 12:49
Ma:
dat was dus laatste nieuws het was wel de moeite waard maar we heben er wel lang op moeten wachten maar dat wisten we maarik ben weer blij wat te horen en vooral dat alles goed gaat.het gaat nu opschieten met jou vacantie ik ben blij dal alles goed gegaan is en hoop dat je spoedig weer veilig thuis bent.ik hoop nog snel iets van je te horen en wens jou alvast een goede thuis reis en nog heel veel groetjes en liefs ma -
26 November 2013 - 13:13
Chris En Toos:
Tja wat zouden we daar nou op zeggen. We gunnen jou je Filipijns optrekje wel maar zullen er zelf niet kunnen komen om vakantie te vieren, dus helaas, we starten hier geen actie Help Ton in de Filipijnen.
Wederom zullen we je berichtjes missen maar dan hebben we straks weer lekker veel bij te lezen.
Pas goed op jezelf (zoals altijd) en have fun!!!
XXX Chris en Toos -
26 November 2013 - 13:14
Ellie:
Vandaag voor mij twee !! berichtjes om te lezen en dan nog van die lange verhalen.....
da's weer genieten, hoor. Elke dag kijk ik een keertje of er "post " is en weet dat je weinig internet hebt.
Dus ik voelde me vandaag aardig versinterklaasd met je nieuwtjes en foto's.
Je foto's bevestigen maar weer dat het leven gewoon doorgaat of wij nou mee willen of niet....zolang je leeft, ga je gewoon mee.Alles verandert, er wordt weer gebouwd, er moet weer gezorgd worden voor onderdak en inkomen.Misschien is het goed , dat het leven aan de gang blijft, ook al staat het leven van iemand even stil..ach ja niet te filosofisch worden, want die jongen heeft vakantie. Het leven heeft zo ontzettend veel facetten en over eerlijk en redelijkheid valt te twisten.
Rust, stilte dat is heerlijk; grappig dat je dan 's nachts een kakafonie aan oerwoudgeluiden hoort...hoezo stil?
En zo'n meisjes-gids dat is vragen om chagrijn, dat gaat nu eenmaal niet samen met jou en voor je het weet heb je er weer koorts van opgelopen.
En tja zo'n huisje op de Fillipijnen is wel een heel eind weg hoor ; het idee is leuk.
Het internet is hier niet op, wel de tijd voor internetten; het is tijd om even op verhaal te komen.
Geniet met volle teugen, met hopelijk een koffie 's morgens op je balkon en.....
het bericht is een pietsje gecensureerd, want je wilt niet wéten hoeveel mensen meelezen!
veel liefs en tot er weer internet is....liefs, ellie -
26 November 2013 - 17:30
Hennie:
Hoi Ton,
Let op met al die koffie, worde veul te lelijk van.
Nog een paar weekjes en dan zit je weer aan de erwtensoep.
Geniet van alle rust, vliegjes, zeegeluiden, vrouwelijke gidsen, jungle.
Gr. Hennie. -
26 November 2013 - 19:50
Danielle:
Ik kom dat huisje achter de rotsen wel bewonderen, hoor.
Gr. Danielle
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
