Bratwurst en sneeuw, Wow

Donderdag 27 december

Als ik het bericht gisteren van Jaak lees zou ik er geld voor over hebben om met een ski pas, hoog de bergen in te gaan, mijzelf onder te dompelen in ijskoude sneeuw, een paar pubers op de koop toe te nemen maar zeker gaan voor die bratwurst.
Ik ben vanmorgen vroeg vertrokken en ben net aangekomen in Borneo.

Zittend nu op het balkon terras van mijn guesthouse even jullie laten weten dat ik goed aangekomen ben.
Myanmar heb ik goed verlaten. Met een aantal paracetamollen, imodium tabletten, anti biotica ben ik vandaag zonder koorts en diaree doorgekomen. Gewoon de boel platleggen. Jaak schrijft dat pubers in de hand houden op een ski piste moeilijk is, nou dat moet je in een vliegtuig zitten met constant jankende kinderen en baby's. Ik ben van mening dat als er gevlogen moet worden met kinderen slaappillen tot een verplichte handeling behoren te zijn.
Vliegen is saai, iedereen zit vol smart uit te kijken naar de maaltijd, die volgens de folder van de vliegmaatschappij samengesteld zijn door de beste chef koks. Het blijkt echter elke keer een klef zooitje te zijn waar je maag bijna niet tegen kan. Typisch is dat die chef koks geen restaurant hebben maar werken voor een fabriek met vliegtuigmaaltijden. Nog niet te spreken over de restaurants op de vliegvelden. Vijf euro voor een witte boterham met een gebakken ei. Kortom vliegen met aanverwante activiteiten is het niet maar het verplaats wel snel.
Ik heb het gevoel weer in de beschaafde wereld te zijn. Dat begon al op het vliegveld van Yangon, een simpel vliegveld maar het was er bere schoon, iets wat in Myanmar toch vaak een probleem is.
Ik ben net ingecheckt in "the pinnacles", een guesthouse in Kuching. Een beetje aardig aan de prijs maar een echte hotelkamer met douche, toilet, airco, tv. Midden in het centrum van Kuching.
Ik heb net een hete douche gehad, zit nu even dit berichtje te maken. Morgen ga ik op onderzoek uit naar welke plaats in de jungle ik ga. Daarover morgen meer.

Vrijdag 28 augustus

De dag begin ik met mijzelf te verslapen, ik heb de wekker gezet maar geen rekening gehouden met het tijdsverschil. De wekker stond nog op de Myanmar tijd wat anderhalf uur verschilt met hier.

Met een ontbijt in het centrum van Kuching met uitzicht op de shopping mall moet ik mijn plannen op een rijtje krijgen. Wat ga ik doen? Morgen naar de kust of de jungle? Of de kust met de jungle? Als ik dat doe krijg ik een zeer rustige jaarwisseling. Aan de kust heb ik, op internet, een aardig optrekje gevonden, met zwembad maar ver van alles en ook ver van openbaar vervoer. In de jungle heb ik, op internet, een aardig stekje gevonden, ver van alles maar inclusief gebruik van auto en motor. De keuzes zijn moeilijk.
De uiterst vriendelijke gastvrouw van dit guesthouse adviseert mij hier te blijven tot 1 januari. Oud op nieuw te vieren hier in Kuching aan de rivier, waar alles te doen is.
Als ik blijf kan ik een gereduceerd tarief krijgen voor de kamer.

Gedurende het ontbijt begin ik veel te voelen voor de laatste optie, het geeft mij de mogelijkheid om op mijn gemak de planning tot eind januari te maken, op mijn gemak Kuching te bezichtigen, oud op nieuw te vieren op een plaats waar mensen zijn. Het geeft mij ook de kans om mijn diarree klachten onder controle te krijgen (want na twee koppen koffie is het weer rennen).
Vandaag ga ik maar eens op mijn gemak dingen uitzoeken en dan zien we wel verder.
Het uitzoeken betekent dat ik op het einde van de ochtend maar eens ga rondslenteren in Kuching. Om te beginnen een wandeling langs de rivieroever en dan straatje in en straatje uit.

Het is eigenlijk een vervelende stad want je wordt nergens lastig gevallen. Het lijkt of niemand je iets wil verkopen. Taxichauffeurs vragen je niet waar je naar toe loopt. Je wordt niet aangesproken om dagtours te maken. Helemaal verbouwereerd loop ik dan ook rond. Is dit Azië wel? Als ze je niets aanbieden, hoe kom ik dan aan (niet gewilde) informatie? Ik zit zelfs een uurtje te lezen naast de rivier en niemand wil me iets aansmeren?

Uiteindelijk beland ik in een grote shopping mall: MacDonnalds, Pizza Hut, Kentucky Fried Chicken, Burger King en naast al dit fastfood gebeuren: Apple, Sony en alle andere computer gadgets, ook alle grote kledingmerken zijn te koop.
Een groot voordeel van een shoppingmall is dat het een grote koelkast is. Heerlijk even bijkomen in een totaal voorzien van airconditioning, daar krijgt een blanke weer energie van.

Rond half drie beland ik bij een tourist information centrum waar ik overladen wordt met tips, ideeën, informatie boekjes, kaarten en..........allemaal voor niets, nada, noppes.

Nou dat wordt vanavond studeren.