Van visumstress tot uiterste houdbaarheidsdatum

Morgen is dus weer de laatste dag in dit koude, natte en winderige Nederland. De blaadjes zijn weer bijna van de bomen en de eerste nachtvorst is al weer geweest en de ervaring met ruiten krabben in de ochtend hebben we ook al weer gehad. Toch wel vreemd hoor, zo'n laatste oktobermaand in Nederland. Dat had ik de laatste jaren niet meer meegemaakt.

De voorbereidingen zijn afgerond maar eigenlijk niet klaar. Woensdagochtend (0.00 uur Nederlandse tijd) land ik in Kuala Lumpur. Ik weet waar ik de eerste twee dagen zit, wat ik de eerste twee dagen ga doen maar de derde dag is nog onbekend terrein. Soms vraag ik mij af of ik me daar druk over moet maken maar ach "het komt zoals het komt".

De rugzak met 17 kilogram vakantie rommel staat bij de voordeur, wat er in zit is eigenlijk hetzelfde wat er vorige keer bij thuiskomst eruit kwam. Eigenlijk hoef ik hem op het eind van mijn vakantie niet uit te pakken. Toch moet ik dat maar eens proberen, twee ouderwetse mottenballen erin en gewoon laten staan. De laatste dagen heb ik al vanuit mijn rugzak geleefd, een extra controle om te bekijken of ik alles heb wat mee moet.
Toch heb ik hier het een en ander op moeten aanvullen want eind oktober/begin november in Nederland redt je niet helemaal met een korte broek en een bloesje met korte mouwen. Eerder kan ik zeggen dat de voorbereiding, met de verwarming aan, op het regenseizoen geslaagd is.

De voorbereidingen van een drie maanden trip bestaat eigenlijk meer in het afregelen van de Nederlandse zaken. Van APK keuring tot het weer werkend krijgen van de creditkaart, huis en omgeving een beetje in orde brengen en dat soort zaken. Verder een beetje inlezen over de te bezoeken landen en mezelf niet te druk maken over de negatieve berichtgevingen zoals nieuwe rellen in Myanmar.

Nederland laat ik maar even achter met de wetenschap dat we een stabiel kabinet hebben waarbij ik me maar niet druk maak dat als ik terugkom met mijn "topsalaris", ik een scheefwoner ben, meer zorgpremie betaal, mijn werk wegbezuinigd is, de energie duurder is en al meer van dit soort ongein. Waarschijnlijk maak ik mij meer druk over armoede die ik tegenkom en de onrechtvaardige verdeling op wereldniveau en dat op de ontwikkelingssamenwerking een miljard is bezuinigd.

De contouren van de vakantie waren bij het vorig bericht al rond (de vliegreis). Alleen het visum voor Myanmar gaf, enkele dagen, nog wat extra stress. Een visum tot 25 december kan toch nog heel wat problemen opleveren als je pas 27 december uit Myanmar wegvliegt. Het heeft vier dagen, bellen en nog eens bellen, geduurd voor dat ik erachter kwam dat Myanmar alleen een inreisvisum geeft (bedankt visumdienst!!!). Achteraf allemaal we leuk en maakt de beleving van de periode voor vertrek intens. Even heb ik gedacht dat ik een nieuw woord kon toevoegen aan de Nederlandse taal maar helaas het woord "visumstress" levert op Google heel wat "hits" op.

Morgen dus de laatste dag in Nederland met een speciaal dieet. Nee, geen "Dokter Frank" maar een dieet van de laatste restjes "ten minste houdbaar tot" en "uiterste houdbaarheidsdatum".