Alleen in het paradijs
Door: Ton
Blijf op de hoogte en volg Ton
22 Februari 2023 | Indonesië, Sawai
In Beek en Donk is niet veel te doen maar in Mahosi misschien nog minder.
Vanmiddag heb ik vrij, dat heeft de reis leiding zo bepaald……..ohh ja, dat ben ik zelf.
Net na de middag loop ik maar weer eens naar en over de boulevard maar het is warm, zeg maar heet. Zo op de dag is er heel weinig schaduw, een bakje waar je op kan zitten staat volledig in de zon.
Ergens op een verlaten bouwterrein zie ik wat mensen zitten op de resten van een gebouw, schaduw, aan zee. Ik nestel mij daar ook maar voor een Javaanse neer. Natuurlijk komt er gelijk weer een klein groepje kinderen aan. “Hello mister, Where are you from ?? Etc etc.”
Het is mij te warm en besluit terug te lopen. Bij het restaurantje van gisteren drink ik nog een ijs-fruit Shake en koop nog wat water en twee flesjes cola in een super welke ik tegen.
Flesjes coke……….ze zijn hier wel erg klein……cola is toch al een zeldzaamheid hier maar zulke kleine flesjes heb ik nog nooit gezien.
Terug in het zwembad duik ik maar even het zwembad in.
Net als een Moslim houdt ik mijn kleren aan. Dan ben ik en mijn kleren weer fris voor morgen ochtend. Stiekem moet ik wel lachen met mijzelf.
Zo rond zes uur ga ik nog even terug naar de boulevard. Er wordt her en der gevoetbald en het “Hello Mister” is weer van de partij.
De zonsondergang wordt verpest door een grote grijze wolk in het oosten maar toch lukt het nog wat mooie plaatjes te schieten.
Bij het hotel heb ik nog een maaltje klaar staan, je weet wel, dat onbestemde ontbijt van gisteren.
Er zijn verder 4 mensen in het hotel, die zijn hier voor zaken en meer dan vijf minuten heb ik ze niet gezien.
Dus maar wat lezen op internet op mijn airco kamer en vroeg naar bed.
Bij het krieken van de dag wordt ik wakker van de hanen en in de verte de moskee, na een uurtje sta ik om zeven uur weer op. Mijn rugzak is zo gepakt. Kopje thee, twee boterhammetjes met hagelslag en de maaltijd met rijst in een afhaal bakje neem ik mee voor vanmiddag.
Wachten op de taxi, die mooi op tijd aanwezig is. We vertrekken op tijd.
De planning is twee uur naar Sawai……….hihihi, Indonesische planning. Uiteindelijk doen we er vier uur over (inclusief 2 korte foto shoots en een wat langere koffie break.)
Het eerste gedeelte loopt langs de kust naar het westen. De bebouwing wordt steeds minder maar met typisch Indonesische huizen (soms zouden wij het schuren of bouwvallen noemen, alleen begane grond, golfplaten dak, was aan de draad en vaak een hoop rommel.
Eenmaal rechts af gaan we richting de bergen, de weg is smaller, het en der wat slechter wegdek en soms de helft van de weg weg. “HataHata” zachtjes aan staat er op veel plaatsen. Uiteindelijk wordt het een weg door het bos, mooi groen en dan gaan we de bergen in. Het aantal bochten heb ik niet geteld maar wel groen groen een nog eens groen.
De weg gaat steeds omhoog, uitzicht buiten de weg heb je niet. Op sommige plaatsen wordt het wegdek hersteld.
Na ruim een uur een korte foto shoot, de hoogste berg van Seram in de verte……en dan weer bocht je na bochtje.
Het bos wordt steeds dichter en dichter. Uiteindelijk lijkt de bewoonde wereld in zicht te komen maar schijn bedriegt. Een restaurantjeen wat bebouwing wat er erg keurig uit ziet. Voor ons hoge bergen.
Tijd voor een koffie break met koffie die echt lekker is.
Kort na deze koffie break komen we een poort tegen, we gaan het National Park in. Het bos wordt oerwoud. Je ziet de weg en de begroeiing meer niet. Wel heel mooi.
Na ruim een uur zie ik een stukje lucht, zwaar bewolkt. Toch geen regen hoop ik. Uiteindelijk komen we bij een uitkijkpunt, we zien beneden de zee, wat dorpjes. Snel een fotootje en weer door. De begroeiing wordt minder, we gaan naar beneden en de eerste bebouwing verschijnt weer.
We rijden het dorp in…….de straatjes worden steeds smaller. Zo smal dat onze auto er maar net door past. Kinderen moeten aan de kant, schoenen die op de weg staan moeten aan de kant, de buitenspiegels moeten bijna ingeklapt worden. Overal zitten mensen. Houten huisjes, veel op steigers. Het dorp ligt zowat op het water onder aan een klif.
Een poort gaat open, de auto past er net door en ik ben op plaats van bestemming.
Lisar Bahari Guesthouse in Sawai
Vier gebouwen op steigers met in elk gebouw een ruimte waaraan vijf kamers liggen.
Ik heb mijn kamer op de steiger die het verste in zee ligt. Bij elk gebouw zit een gemeenschappelijke buiten ruimte (die overdekt is) voor eten, drinken, relaxen. Twee tafels en stoelen. Een tafeltje waar koffie, thee, warm water, koud water staat.
De slaapkamer is een vierkant hok waar een bed(met dit matras) in staat. Twee kussens, geen lakens. Een raam, een rek om iets op de hangen. Er is geen WiFi, stroom op aggregaat tussen 18.00 uur en 06.00 uur, toilet zonder spoel bak (emmer dus) Douche met koud water, geen handdoeken. Geen muskieten net (,s nachts zeggen ze dat er geen muggen zijn.
Geen airco, ze zeggen dat de zeebries genoeg verkoeling geeft.
Ik geniet van af het eerste moment van het uitzicht.
Ruimte tot onderhandelen heb ik niet want dit is mijn enige optie hier. Mijn chauffeur eet en drinkt wat en is weg.
Dus, waar heb ik mee te dealen:
Prijs per nacht: INR 350.000 (€ 22,=)
Inclusief ontbijt, lunch, 16.00 snack, avondeten volgens het recept “ eten wat de pot schaft.
Onbeperkt koffie (die niet te zuipen oplos), onbeperkt thee, water.
Wil ik de boot voor een dag hebben om nabijgelegen Ora Bay, eilandjes en rivier te bezoeken dan kost mij dat INR 700.000 (€44,=)
Mochten er deze week nog andere gasten komen kunnen we de boot misschien delen…….mochten……
Ik ben op dit moment de enigste gast en pas 28 februari hebben zich nieuwe gasten aangemeld).
Mijn chauffeur is na een half uurtje weggegaan, ik heb even een fotoshoot gemaakt van dit guesthouse en ben dit verhaaltje gaan schrijven. Er is een heerlijke zeebries opgestoken.
Over een uurtje of twee gaat de zon onder.
Echter hier geen romantische zonsondergang, Het uitzicht ligt op het noorden
en die romantiek kan je wel op je buik schrijven als je hier alleen zit
-
22 Februari 2023 - 11:52
Ans:
Hai Mister Ton,
Al is er niet veel te beleven ga je straks nog naast je schoenen lopen, met al dat Mister where you come from. Lachen toch. Je foto’s zijn prachtig ik hoop alleen niet dat die geweldige steiger op de foto naar je kamer gaat. Dan kom je nuchter daar al niet aan. [e-1f923] Geniet van de natuur en je rust. Kijk weer uit naar de volgende foto’s en verhaal.
Liefs Ans
-
22 Februari 2023 - 12:39
Ellie:
oef Ton,
dat was weer een hele reis......
mooie groene kiekjes en ik kan me voorstellen hoe je hebt genoten van al dit moois. Twee uur rijden is vast een behoorlijk aantal kilometers.....de bergen over om op plaats van bestemming te komen....
Dan die huizen op palen, dat voelt vast alsof je in een andere wereld bent aangekomen.....kun je ook zo van de steiger af in de zee plonzen of is dat te gevaarlijk met die kliffen?
Ik zag dat je een prachtig uitzicht hebt vanaf je privé terras, sjonge das puur genieten....ik kom dadelijk ff een kopje thee bij je doen.....
en nu weer even uitrusten van de reis, lekker eten en genieten van de mooie omgeving
liefs, Ellie
-
22 Februari 2023 - 13:21
Chris En Toos:
Mooie foto s. Hopelijk ontmoet je nog enkele locals zodat je toch nog wat te vertellen hebt.
Geniet er dus maar van.
Liefs Chris en Toos
-
22 Februari 2023 - 15:59
Hennie:
Hello mister, Where are you from ??FROM Beek and Donk, [e-1f605].
Prachtig Ton, maar wel eenzaam lees ik zo ...
Fotoshoot ziet er mooi uit, bijzonder om mee te maken.
Groet Hennie
-
22 Februari 2023 - 16:22
Hennie:
Tjonge Ton, ik zie nu dat je al 364838 bezoekers hebt op al je verslagen. Dat is 4x de gehele gemeente Land van Cuijk [e-1f605]. Knap hoor ...
Groet Hennie.
-
26 Februari 2023 - 16:38
Yolanda:
Wel ontzettend gaaf je logeer op palen. En wij maar klussen in Friesland [e-1f923] Geniet van je verhalen, ontspanning!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
