Vooruit met de geit (en de leguaan)

De afgelopen week hebben we Bonaire vooral verkend met de auto.

De grote routes hebben we afgelegd en de meeste bezienswaardigheden bekeken. Morgen gaan we deze vakantie al weer doormidden knippen.

Maar we hebben vandaag nog. Twee zaken staan nog op de “to do” lijst staan. De kleine route door Slagbaai National Park en het leguanen- en geiten menu.

We starten vandaag maar eens op het gemak met het Jumbo ontbijt. Pindakaas, jonge kaas, eier-salade, glaasje melk, chocolade melk en natuurlijk koffie.

We willen niet te vroeg weg dus blijven wat hangen bij het zwembad. Als we te vroeg weg gaan zijn we te vroeg bij het restaurant waar ze leguaan verkopen.

Tegen twaalf gaan we weg, allereerst voor de korte route door het Slagbaai Nationaal Park. We gokken erop dat we dan rond vier uur in Rincon zijn voor het eten.

Het Nationaal Park (grote route) hebben wij al eerder uitgebreid beschreven. De kleine route levert niet zo veel andere beschrijving op. Wel kom je langs “de Brandaris”, de hoogste berg.

Deze kan je beklimmen maar tot grote teleurstelling van Peter moet je aan deze klim om uiterlijk 12.00 uur beginnen. Wij staan echter om 13.00 uur voor het hek. Het kost mij moeite deze teleurstelling voor Peter op te vangen. Hij had zo graag in de hete middagzon naar boven te klauteren.

Ik had al aangeboden, beneden, in de airco auto op hem te wachten.

We vervolgen onze route tot Slagbaai, met de oranje gebouwtjes en vinden daar een schaduwplekje maar de wind is zo hard dat je letterlijk “je hemd uit waait”. Tevens is daar een groepje Bonaire jongeren wat muziek aan het maken met een muziekbox zo groot als hun halve auto.

Hoezo natuurpark ????? Onze stop is daar voor een beperkte duur.

Na nog drie kwartier rijden over ‘s lands hobbelige, onverharde wegen (Peter gaat nog een filmpje op FaceBook plaatsen van nog niet het slechtste gedeelte) verlaten we het park. Omdat het nog wat vroeg is voor onze geit- en Leguaan stoofpot gaan we ergens nog wat drinken.

En dan moeten we eraan geloven.

Het restaurant: Posada Para Mira, in Rincon is een mooi restaurant in een mooie omgeving.

Ik heb al eens geit gegeten in Nepal dus de leguaan is voor mij, Peter doet de geit.

Ik start met de Leguanen soep, een wat zoute bouillon met stukje leguanen vlees waarin heel veel kleine botjes zitten.

Het hoofdgerecht: de stoofpot van de de leguaan en de geit zijn met hetzelfde recept klaargemaakt, buiten de structuur van het vlees proeven we weinig verschil. In beide gerechten heel veel kleine stukjes bot,

Het lijkt dus op vis eten.

Waar smaakt het naar: kort gezegd naar leguaan en geit. Onze conclusie is echter: we hebben het geprobeerd maar rijden er niet meer voor om.

Voor jullie, als je dan toch in de buurt komt………….

Om 17.00 uur zijn we weer in ons eigen zwembadje. Voldaan over de afgelopen week sightseeing Bonaire.

Morgen begint de vakantie………maar daarover volgende keer meer.