Rondje Zuid

Dank voor jullie reacties op onze vorige verhalen. Altijd leuk om die te lezen. Wij ontvangen berichten dat de automatische notificatie niet altijd doorkomt. Heb je jezelf ingeschreven maar ontvang je geen bericht, kijk dan eens in jouw spambox.

Ook kunnen sommige de foto’s niet vinden, in tegenstelling met andere jaren staan deze in de scrol balk bovenaan in plaats van onderaan.

Vandaag is “onze host” Kim vrij. We hadden voor deze reis een ontbijt besteld voor de eerste twee dagen. Dat geeft ons nu de mogelijkheid om zelf een ontbijtje in elkaar te flansen.

De koffie heb ik standaard bij in mijn rugzak. Mijn waterspiraal om te koken heb ik niet nodig want we hebben de beschikking over de keuken.

Gisteren hebben wij nog boodschappen gehaald bij “van den Tweel” supermarkt. Vergelijkbaar met Appie Heijn in Nederland. Ze hebben veel AH producten.

Peter, vaste klant bij AH, kan goed de prijzen vergelijken en jawel, de prijzen zijn inderdaad tot 40% duurder.

Juist de afgelopen dagen zijn ze onderhoud aan de koelsystemen aan het uitvoeren dus geen kaas en verse melk producten.

Jammer want een vers glaasje melk bij het ontbijt………

Zelf een ontbijt klaarmaken, prima, maar het moet niet te veel werk zijn. Het wordt dus een simpele variant op een “Brabants ontbijt”.

Instant koffie, chocomel, worstenbroodjes en krentenbollen.

We zullen de andere gasten eens lekker de ogen uitsteken.

Ohhhh nee, dat kan niet want we zijn de enigste gasten in ons “privé” resort.

Gisteren al evaluerend over de eerste twee dagen trekken we een eerste voorzichtige conclusie. We zijn dik tevreden over onze activiteiten, we hebben al heel wat gezien. Richting het noorden indrukwekkende landschappen met veel cactussen. De stranden (tot nu toe) vinden we niet geweldig. Veel rotsen en stenen om in het water te komen. Het resort krijgt een dikke voldoende, mooi ingericht. Yvonne, de Boliviaanse huishoudelijke dienst (Spaanstalig) en Kim (onze host) zijn super vriendelijk. De poolboy hebben we, door onze activiteiten, echter gemist.

Snorkelen en zwemmen in de zee hebben we nog niet gedaan, op dit moment zijn wij nog een beetje huiverig omdat we tijden ons sightseeing al redelijk verbrand zijn op ons tere blanke huidje.

Vandaag hebben wij een rondje zuid gedaan. We hadden maar een doel en dat was het bekijken van de zoutpannen en de zout bergen.

Een totaal andere ervaring, je rijdt over een soort dijk met links de zoutpannen en rechts de zee. Bijna totaal geen begroeiing, hooguit lage bossages.

Een grote pier steekt het water in. Er ligt een vrachtboot die zout aan het laden is. De zoutpier is bekend van het schildpadden spotten tijdens get snorkelen maar opdist moment verboden om te zwemmen vanwege het laden van de boot en onderhoud aan de pier.

De “strandjes” allemaal behoorlijk rotsachtig en bloedheet.

Er is een strand waar je het ook strand mag noemen en waar je gemakkelijk het water in kan lopen. Dit strand is geheel in beslag genomen door bussen van kite- ensurf scholen. Ook hier geen spat schaduw of je moet aangesloten zijn bij een van deze scholen, zij hebben aan de bus zonnedoeken hangen. Zwemmen en snorkelen kan je hier niet vanwege het gevaar in botsing te komen met surfers en kiters.

Weer een eindje verder staan de slavenhuisjes. Door de Nederlanders neergezet als plaats waar de slaven konden slapen na het werk in de zoutpannen en het zout in schepen te laden. Onvoorstelbaar als wij in deze droge hitte hier zijn met onze pick-up met airco. Na een kwartiertje hier rondlopen puffen wij het al uit, stel je voor dat je hier een hele dag zout zou moeten scheppen.

Wij hebben het in ieder geval warm, worden dorstig en hopen iets tegen te komen met schaduw en drank.

Het is nog een heel eind over de desolate weg. Regelmatig stoppen voor overstekende ezels maar dan zien we beschaving.

Het “ Sorobon Resort”. Gelegen in de middle of nowhere.

We gaan daar eens kijken of er wat te drinken valt te scoren ondanks dat we geen gasten zijn en gelukkig is dat geen probleem. De beach bar is aan het strand, ja, we zien het goed. Een strand waar je zo het water in kan lopen, zonder keien en rotsen. Schaduw om iets te drinken, strandbedden in de schaduw.

Aan een Coke “on the rocks” vragen we of niet gasten hier ook overdag kunnen verblijven en ook dat is geen probleem. Een strandstoel/bed is $5,- per dag en een cabana voor 2 is $ 20,- per dag (inclusief twee flessen water).

Zowel Peter als ik worden gelijk enthusiast en zetten één á twee dag tripjes hier naar toe.

Nu we hier toch zijn besluiten we hier ook maar te lunchen en bestellen een broodje pulled chicken.

Nog een half uurtje en we zijn weer “thuis”.

Direct het zwembad in een bijtanken met Soda water (Spa rood)

Het is vandaag heet, erg heet. Als je het zwembad uitkomt moet je hard rennen naar de schaduw. De tegels rond het zwembad zijn zo heet dat je bijna jouw voetzolen verbrand.

Al ras dient zich het volgende probleem aan. Waar gaan we eten vanavond ?

Waar ik op al mijn eerdere reizen de planning moest maken waar slaap ik vanavond, kenmerkt Bonaire zich met: Waar eet ik vanavond?

Na wederom al de tips die we gekregen hebben nagecheckt te hebben op internet is de keuze gevallen op “Oscar’s lighthouse”.

We zijn met twee navigatie programma’s ernaar toe gegaan, althans dat dachten wij. Niet te vinden.

Pas toen we het opgegeven hadden en naar een ander restaurant op zoek waren vonden we het, aan een kleine jachthaven.

De kip teriyaki smaakte wel heerlijk.