De kat wordt er gek van

Twee dagen in een resort. Het is lang. Op de foto’s lijkt het heel wat maar dat valt wel wat tegen. De beschrijving die ik eergisteren gaf met mijn twijfels blijft overeind.
Inmiddels heb ik die “ kat uit de boom gekeken” en dat wel 20 keer, de kat wordt er gek van.
Er is hier geen “fuck” te doen of te beleven. In het resort verblijven maar een handje vol mensen en door de grootschaligheid vallen die niet op. Echt contact leggen met anderen is er dan ook niet bij. Het strand ziet er mooi uit, de natuurlijke brug naar het kleine eilandje Ko Ma is de bezienswaardigheid. Maar ook hier......alleen een handje vol mensen. Alleen leuk als je een eigen strand wil hebben. Buiten het resort is één straatje, waar ook niets te beleven valt. Verder is hier ook niets.
Gisterenochtend heb ik mij maar onder de enigste boom gelegd op een ligbedje. Het was echter zwaar bewolkt maar de boom beschermde mij tegen de zo nu en dan lichte motregen. Dat was van korte duur, de motregen werd een behoorlijke stortbui die wel even aanhield. Er blijven dan twee keuzes over: in het niet gezellige restaurant gaan zitten of op je eigen kamer......zelfs de combinatie van die twee blijft saai. Beetje internetten gaat hier ook niet zo goed, traag, wegvallende verbindingen.
Tegen de zonsondergang is het weer droog maar zelfs die viel tegen....teveel wolken. Vanwege de regen is er nu al helemaal niemand te bekennen.

Het grootste avontuur was het uitstapje in de avond naar de supermarkt en het naastgelegen authentieke Thaise restaurantje. Deze keer met houten banken in plaats van plastic stoelen. Hier waren meer mensen dan in het restaurant van het grote resort, alhoewel de Burmeese obertjes er wat van proberen te maken met lichtjes en kaarsjes.

In de rommelige keuken wordt mijn eten voorbereid. Het duurt even want met één wok, één kok, één gaspit en meerdere gasten moet je op jouw beurt wachten. Dit alles aanziend geniet ik weer echt van het echte Thailand.

Kip met basilicum.....heerlijk. Anders dan in het Noorden maar toch authentiek. Een goed bordje vol voor Bath 90 (€ 2,66) maar dan inclusief CocaCola. Da’s anders dan in het resort waar een bakje koffie al € 1,78 kost.

Bij de super ernaast koop ik het ontbijt voor vandaag alvast. Melk en broodjes, koffie heb ik nog in mijn rugzak.
Ik ben net op tijd terug voor de volgende tropische bui. De regen geeft hier een raar verschijnsel. Uit alle gaten van het riool komt het geluid als of er koeien in opgesloten zitten. Hoe meer het regent hoe harder het geluid.

Ik word vanochtend wakker met een blauwe lucht. Op mijn balkon is het om acht uur al warm. Oeps, dat wordt een lange dag.....weinig te doen.
Bakje koffie, broodjes, glaasje melk, Javaantje en dan toch maar naar het zwembad. Vandaag heb ik zowel het zwembad als de boom helemaal alleen. Voor de afwisseling maak ik de switch naar het strand. Ook op het strand zijn maar een handje vol mensen. Ook daar heb ik een boom die schaduw geeft. In de middag wordt het wel wat drukker, veel dagjes mensen. Ze komen hier om te snorkelen maar er is hier weinig te zien als je aan het snorkelen bent.

Morgen mag ik weg. Om half acht ga ik, met een taxi, naar de veerboot. Om half negen vertrekt deze naar Ko Tao, het kleinste van deze drie eilanden waar ik dan om half tien aankom.
Ko Tao heeft vele, afgelegen resorts........tien jaar geleden heb ik al eens op Ko Tao in zo’n afgelegen ding gezeten, ik herinner me dat ik daar 3 dagen alleen een kat bij mijn kamer heb gezien. Met die ervaring en de ervaring van de afgelopen dagen heb ik nu iets geboekt in het levendige centrum van het hoofddorp, aan het drukste strand. Veel winkeltjes, veel restaurantjes. Even wat meer drukte om me heen.......en dan zie ik daar wel weer verder.