"Bek toe Kee El"
Blijf op de hoogte en volg Ton
27 November 2012 | Maleisië, Kampung Teluk Nipah
"Bek toe Kee El"
Wat er uit de kamer tegenover mij komt, ik weet het niet. alhoewel het een van de grotere kamers is hier bij "Omar Beach Chalets" herinnert dit mij aan mijn reis in Oost-Cambodja waar ik met 21 personen in een busje voor 9 personen zat. In de kamer tegenover mij moet zich zo'n zelfde tafereel afspelen. Ik krijg ze niet geteld maar het lijkt wel of ze met 20 of meer naar binnen gaan en het lijkt of ze er met meer uitkomen! Dit gebeurd op diverse kamers zo. Het is weekend en het eiland wordt overstelpt met mensen uit Kuala Lumpur, een weekend naar het strand. Voor veel is het een kort weekend. Ze komen hier op zaterdag rond de middag en zijn zondag rond de middag weer weg. Een enkele groep blijft langer. Op zaterdagmiddag en zondag ochtend is het een drukte van jewelste op het strand maar rond 12 loopt het strand erg leeg. her en der blijft er nog een westerling liggen. Overigens valt het met westerse toeristen hier erg mee, de meeste gaan naar het eiland Lankawi, tegen de Thaise grens aan.
Op zaterdag avond is het erg druk op straat, waar door de week een aantal tafeltjes bezet zijn bij de plaatselijke noodle- en nassi goreng tentjes, zit het op zaterdag avond propvol. Zondag avond heb ik totaal vijf toeristen geteld in de restaurants.
Terwijl ik dit zit te schrijven voor de deur van mijn kamer stormt er weer een familie binnen van zo'n 30 man, waarvan ik dacht dat ze uitgecheckt waren, dus niet, weg rust.
De laatste zes dagen heb ik dus op Pangkor Island en meer specifiek in Teluk Nipah doorgebracht. Een tropische bestemming maar toch niet een tropische toplocatie. Daar ben ik te verwend voor.
De twee stranden hier Nipah beach en Coral beach zijn in basis mooie stranden maar worden slecht onderhouden. Veel plastic en afval op sommige plaatsen.
Nipah boulevard is maar zo'n 500 meter lang en doet erg rommelig aan, veel kleine eetgelegenheden met een zeer beperkte hygiëne en een zeer beperkte menukaart.
Noodle en nasi Goreng voeren de boventoon en na vier dagen heb je dit wel gezien. Kwalitatief heb ik nog het beste gegeten waar ik een kamer heb gehuurd, ik heb zelfs de menukaart kunnen aanpassen want ik had zin in kip curry, aangezien ze wel ananas curry op de kaart hadden staan leek het mij geen grote opgave voor de kok om de ananas te vervangen voor kip.
Het is vandaag mijn laatste dag hier op het eiland. Morgenvroeg, na het ontbijt, vertrek ik weer. De laatste zes dagen heb ik lekker bij kunnen komen van het rondtrekken, wat op het strand kunnen liggen, boek lezen en de voorbereidingen kunnen treffen (wat niet gelukt is) op de volgende stap: Myanmar, maar daarover later.
Ik merk wel dat zes dagen op dezelfde plaats wel genoeg is, ik hoef niet zo nodig zandkorreltjes liggen tellen op het strand. Drie uurtjes per dag is mij al genoeg.
Dus eigenlijk ben ik wel blij met mijn vertrek, terug naar Kuala Lumpur. Eerst met de taxi naar de veerboot, vervolgens het water over naar de plaats Lumut en als het goed is kan ik daar vrij snel een bus pakken naar Kuala Lumpur. Nou is Kuala Lumpur vrij groot, dus het is maar afwachten waar ik gedropt wordt en hoever ik nog mag sjouwen met mijn rugzak. Met een beetje mazzel stopt de bus in de buurt van China town.
Kortom, zoals ze dat hier zeggen: morgen: "Bek toe Kee El".
Wat er uit de kamer tegenover mij komt, ik weet het niet. alhoewel het een van de grotere kamers is hier bij "Omar Beach Chalets" herinnert dit mij aan mijn reis in Oost-Cambodja waar ik met 21 personen in een busje voor 9 personen zat. In de kamer tegenover mij moet zich zo'n zelfde tafereel afspelen. Ik krijg ze niet geteld maar het lijkt wel of ze met 20 of meer naar binnen gaan en het lijkt of ze er met meer uitkomen! Dit gebeurd op diverse kamers zo. Het is weekend en het eiland wordt overstelpt met mensen uit Kuala Lumpur, een weekend naar het strand. Voor veel is het een kort weekend. Ze komen hier op zaterdag rond de middag en zijn zondag rond de middag weer weg. Een enkele groep blijft langer. Op zaterdagmiddag en zondag ochtend is het een drukte van jewelste op het strand maar rond 12 loopt het strand erg leeg. her en der blijft er nog een westerling liggen. Overigens valt het met westerse toeristen hier erg mee, de meeste gaan naar het eiland Lankawi, tegen de Thaise grens aan.
Op zaterdag avond is het erg druk op straat, waar door de week een aantal tafeltjes bezet zijn bij de plaatselijke noodle- en nassi goreng tentjes, zit het op zaterdag avond propvol. Zondag avond heb ik totaal vijf toeristen geteld in de restaurants.
Terwijl ik dit zit te schrijven voor de deur van mijn kamer stormt er weer een familie binnen van zo'n 30 man, waarvan ik dacht dat ze uitgecheckt waren, dus niet, weg rust.
De laatste zes dagen heb ik dus op Pangkor Island en meer specifiek in Teluk Nipah doorgebracht. Een tropische bestemming maar toch niet een tropische toplocatie. Daar ben ik te verwend voor.
De twee stranden hier Nipah beach en Coral beach zijn in basis mooie stranden maar worden slecht onderhouden. Veel plastic en afval op sommige plaatsen.
Nipah boulevard is maar zo'n 500 meter lang en doet erg rommelig aan, veel kleine eetgelegenheden met een zeer beperkte hygiëne en een zeer beperkte menukaart.
Noodle en nasi Goreng voeren de boventoon en na vier dagen heb je dit wel gezien. Kwalitatief heb ik nog het beste gegeten waar ik een kamer heb gehuurd, ik heb zelfs de menukaart kunnen aanpassen want ik had zin in kip curry, aangezien ze wel ananas curry op de kaart hadden staan leek het mij geen grote opgave voor de kok om de ananas te vervangen voor kip.
Het is vandaag mijn laatste dag hier op het eiland. Morgenvroeg, na het ontbijt, vertrek ik weer. De laatste zes dagen heb ik lekker bij kunnen komen van het rondtrekken, wat op het strand kunnen liggen, boek lezen en de voorbereidingen kunnen treffen (wat niet gelukt is) op de volgende stap: Myanmar, maar daarover later.
Ik merk wel dat zes dagen op dezelfde plaats wel genoeg is, ik hoef niet zo nodig zandkorreltjes liggen tellen op het strand. Drie uurtjes per dag is mij al genoeg.
Dus eigenlijk ben ik wel blij met mijn vertrek, terug naar Kuala Lumpur. Eerst met de taxi naar de veerboot, vervolgens het water over naar de plaats Lumut en als het goed is kan ik daar vrij snel een bus pakken naar Kuala Lumpur. Nou is Kuala Lumpur vrij groot, dus het is maar afwachten waar ik gedropt wordt en hoever ik nog mag sjouwen met mijn rugzak. Met een beetje mazzel stopt de bus in de buurt van China town.
Kortom, zoals ze dat hier zeggen: morgen: "Bek toe Kee El".
-
27 November 2012 - 12:08
Ma:
kom maar naar huis hier is het veel rustiger.maar ik denk dat dat voor jou geen optie is.
maar zolang ik nog van jou reisverslagen kan genieten hoor je mij niet klagen.
wat dat laatste gezegden weet ik niet bek toe kan ik nog wel plaatsen maar het zal wel en eten betekenen denk ik.
hier is niet veel nieuws het weer is nog steeds somber met af en toe een klein zonnetje maar ja wat wil je we zitten diep in de herfst.vandaag rusteg morgen de hulp en
vrijdag de hele dag in de bergspil en zo sukkele maar wat door ik vermaak mij wel en zolang ik maar elke dag jou berichtje krijg is het goed.
groetjes liefs ma
-
27 November 2012 - 17:25
Chris En Toos:
Hoi Ton,
Wat nationale folklore betreft bof je wel enorm daar op jou strandje. We zijn benieuwd wat Myanmar zal brengen. Zag in de krant een foto van het ballonnenfestival daar, dat heb je jammer genoeg gemist. Verder zullen we dat binnenkort wel van je horen, hopen we. Goede reis terug naar Kee El.
XXX Chris en Toos -
27 November 2012 - 17:29
Hennie Bongers:
Hoi Ton,
Anderen tussen de 20 en 30 op een kamer en jij 'alleen'??
Je had je wel wat socialer op kunnen stellen door een hoekje van de kamer beschikbaar te stellen. Verder lijkt het dat je het niet slecht hebt.
Goede reis naar 'Kee El', tot je volgende verhaal.
Groet, Hennie.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
