Meer feestdagen in de CAO

Cameron Highlands zijn een paradijs, althans dat is het eerste gevoel wat je krijgt als je aankomt. Met name de temperatuur is een genot. Vergelijkbaar met een mooie Nederlandse zomerdag. Een aangename temperatuur die in de avond afneemt zodat je nog lekker buiten kan zitten bij een houtvuur wat ze in de tuin van het guesthouse hebben aangestoken.
Het dorp, niet veel meer als enkele straten doet relaxed aan. Veel winkels met toeristische kitch maar ook veel normale Maleisische winkeltjes. Net wat je normaal noemt want het komt vaak over als een betonnen magazijn waar veel spullen ongeordend zijn opgeslagen. Vaak moet je goed kijken wat ze verkopen. Zo vroeg ik een fles water in een electriciteitzaak.

Het is erg druk in de hoofdstraat, niet zo zeer met die enkele westerse toeristen maar met hele families Maleisiërs. Het is een nationale feestdag "Awal Muharam" oftewel islamitisch nieuwjaar, twee dagen geleden was het "Diwali" oftewel Indiaas nieuwjaar. Ze hebben trouwens hier heel wat meer feestdagen dan wij in Nederland. Ik stel voor dat bij ons ook maar eens in te voeren en dit in de CAO onderhandelingen voor het komende jaar.

Een groot gedeelte van de Maleisiërs hebben een Indiaase achtergrond. Niet alleen de achtergrond maar ook hun doen en laten komt Indiaas over. Naast de Indiaase bevolking heeft Maleisië een grote mensen van Chineese afkomst maar de meerderheid is Moslim. Verder heb je nog kleine groepen van locale plaatselijke stammen, vaak wat donkerder gekleurde mensen met krulhaar.
Het straatbeeld is dus qua mensen echt multi-cultureel te noemen maar zo'n 95% van de vrouwen en meisjes zijn gesluierd. De mannen hebben geen speciale kledingskenmerken. Het mohammedanisme komt ook terug in de vele restaurants waar ze geen alcohol verkopen maar reken maar dat op een dag als vandaag (een feestdag) een groot aantal mannen aan het bier zitten. Tot nu toe heb ik weinig gemerkt van diep religieuse opvattingen of het moet zijn de moskee die mij elke morgen om vijf uur even wakker maakt.

Her en der hoor je vuurwerk maar het zijn vooral de eettentjes en restaurants die overvol zitten met komplete families. Ook de hotels en guesthouses zitten overboekt.

Ik kon zelf nog maar ternauwernood een kamer regelen waar ik maar maximaal twee nachten kan blijven. De derde nacht krijg ik een kamer met een eenpersoonsbed waarbij, als mijn rugzak op de grond staat, ik in bed moet blijven. Wel een privé douche en toilet die net zo groot is als de kamer zelf. Ach, ik heb krapper meegemaakt. Voor mensen die mijn reizen al langer volgen weten dat ik vorig jaar een kamer met douche heb gehad waar ik zittend op de wc moest douchen waarbij ik tegelijkertijd mijn voeten in het fonteintje kon leggen (Zuid Laos).

Deze vrijdag heb ik doorgebracht met een wandeling door en net buiten het dorp. Een noodlesoep tussen de middag en daarna het regelen van de komende dagen.
Morgen maak ik een georganiseerde dagtrip over de Cameron Highlands want daarvoor ben ik tenslotte hier gekomen. Morgen hierover meer.

Zondagochtend vertrek ik naar Georgetown, dat ligt op het grootste maar niet mooiste eiland van Maleisië maar het blijkt wel de moeite waard te zijn. Het is erg moeilijk een guesthouse te vinden omdat alles volgeboekt zit of een te lage kwaliteit heeft. Ik ben dus opgeschakeld naar een iets hoger niveau en heb zo toch nog een hotel kunnen boeken.
Na Georgetown wil ik nog een dag of vijf zee op Pangkor en dan moet ik weer terug naar Kuala Lumpur. Het weekje zee probeer ik vanavond nog vast te leggen. Nou dit was weer de update van vandaag, tot morgenavond.