De “Mae Hong Son Loop” afgerond
Door: Ton
Blijf op de hoogte en volg Ton
18 Oktober 2019 | Thailand, Chiang Mai
Of de reis naar Mae Sariang, met de wijsheid van nu, een verstandige is geweest betwijfel ik. Het was mij bekend dat het niet het toeristische hoogtepunt zou zijn maar in beschrijvingen had ik een authentiekere indruk dan het werkelijk is. Gelegen aan de grens met Burma (Myanmar), aan een rivier. Ik had er iets meer van verwacht.
In de ochtend moest ik mij 15 minuten voor vertrek, met een songthaew, melden op het busstation van Mae Hong Son. De songthaew stond al klaar. Een pickup wagen waar je in de laadbak zit, voor de reis van drie en een alf uur. Het was een dichte laadbak, gelukkig kon er wel een raampje opengezet worden. Ik ben blij dat hij niet afgeladen vol zit. Op deze trip zaten er maximaal 10 personen in met bagage. Mijn bagage en nog twee grote dozen bleek het toch nog voldoende vol.
Je zit op een rechte bank en moet je constant vasthouden aan een stalen pijp die aan weerszijde onder het dak loopt. Uitzicht heb je totaal niet, de raampjes, zover ze al open kunnen zitten te laag om er doorheen te kijken. Het enigste uitzicht is via de open achterkant. Daar waar de raampjes niet open konden kon je door het vuil al helemaal niets zien.
Al met al viel de reis toch wel mee, er waren twee korte tussenstops en voor de rest reed het behoorlijk door.
Het busstation van Mae Sariang ligt behoorlijk van het stadje. Ik moet dus met mijn bagage een taxi scooter regelen. Mijn grote rugzak tussen de bestuurder en het stuur, ik met de kleine rugzak achterop.
Het eenvoudige guesthouse, wat ik geboekt heb, is inderdaad erg eenvoudig. Mijn kamer is een hutje met woonkamer (voorzien van twee rechte stoelen en een koelkast). Een douche met elektrische verwarming voor het warm water en een aparte slaapkamer met airco.
Die airco zal ik nog nodig hebben.
Het is bloedje maar dan ook bloedje heet. Aangezien ik alleen de middag en de avond hier heb ga ik toch maar het stadje in. Heel geweldig is het niet. Het centrum bestaat uit vier straten met winkels waar ze vooral huishoudelijke spullen verkopen. Veel is ook dicht. Ik merk niets van enige Burmeese uitstraling of het moet de versiering zijn die over de straat is gespannen.
Er zijn twee tempels (zoals er in Thailand veel tempels zijn. En het is heet op straat. Het enigste tentje waar je fruitdrankjes kan kopen is gesloten.
Dan ga ik maar naar de rivier in de hoop daar ergens in de schaduw iets te kunnen drinken. Nada, de rivier is smal, en aan weerszijde niets als een betonnen straat. Geen schaduw, geen restaurantjes, niets. Ook geen sfeer. Het is dat ik een flesje water bij heb.
Na anderhalf uur heb ik alles wel gezien en ga terug naar mijn guesthouse. Er is daar ook niets te doen. Het beschreven kleine restaurantje bestaat ook niet meer. Er is niemand, zelfs de eigenaar is er niet.
Omdat het zo heet is trek ik mij maar terug op mijn kamer, onder de airco, en kijk ik op internet maar even wat er in Nederland aan de hand is. Ik waag me voor zes uur, als de zon ondergaat, niet meer buiten.
In de avond geef ik het stadje nogmaals een kans maar helaas, het heeft het niet. Na een erg spicy red curry in een Thais restaurant ben ik weer snel terug bij mijn kamer. Even op het oude plastic stoeltje voor de deur maar dan snel mijn airco slaapkamer in. Het huiskamertje is te heet. Ik kijk nog even naar wat tv via NPO start en ga slapen, met de airco op volle toeren.
Vroeg naar bed is ook vroeg wakker. De eigenaar heb ik niet meer gezien maar iets voor zeven is hij weer present. Ik krijg zowaar een bakje oploskoffie en vervoer naar het busstation voor de reis naar Chiang Mai. Drieënhalf uur in de minibus, die wat meer uitzicht geeft en prettiger zit dan de songthaew.
Maar dan moet ik nog van het minibus station, nabij het vliegveld, naar mijn guesthouse. Dat wordt dus onderhandelen. Via mijn nieuwe guesthouse had ik al informatie gekregen dat dit zo’n Bath 300 (€8,91) zou gaan kosten. Een beetje trots ben ik op mij zelf als ik het weet te regelen voor de helft.
Rond 13.00 uur sta ik ingecheckt voor de komende drie nachten bij dit alleraardigst guesthouse. Kijk maar eens naar de foto’s en de website
https://liamsuandokmai.com
De eigenaar, niet aanwezig, blijkt uit Nederland te komen. Dat blijkt wel uit de menukaart met frikandellen, kroketten, bitterballen en friet. Voor de rest heb ik weer wel het gevoel dat ik weer “op stand” zit.
Ik heb niet ontbeten dus voor de uitzondering neem ik maar eens een lunch: tomatensoep met ballen (en een broodje). Tot vanavond even helemaal niets. Alleen maar wat liggen bij het zwembad, dit verhaaltje schrijven, posten. Ik heb besloten hier te blijven eten. Nee, geen frikandellen en friet voor mij maar wel mijn “all time favorite” Masaman curry.
Ik twijfel nog even. Moet ik nog naar de supermarkt ? De prijzen van een consumptie (coca cola) zijn hier toch zeker Bath 50 (€ 1,49)terwijl je in de super daar anderhalve liter voor hebt.
In de ochtend moest ik mij 15 minuten voor vertrek, met een songthaew, melden op het busstation van Mae Hong Son. De songthaew stond al klaar. Een pickup wagen waar je in de laadbak zit, voor de reis van drie en een alf uur. Het was een dichte laadbak, gelukkig kon er wel een raampje opengezet worden. Ik ben blij dat hij niet afgeladen vol zit. Op deze trip zaten er maximaal 10 personen in met bagage. Mijn bagage en nog twee grote dozen bleek het toch nog voldoende vol.
Je zit op een rechte bank en moet je constant vasthouden aan een stalen pijp die aan weerszijde onder het dak loopt. Uitzicht heb je totaal niet, de raampjes, zover ze al open kunnen zitten te laag om er doorheen te kijken. Het enigste uitzicht is via de open achterkant. Daar waar de raampjes niet open konden kon je door het vuil al helemaal niets zien.
Al met al viel de reis toch wel mee, er waren twee korte tussenstops en voor de rest reed het behoorlijk door.
Het busstation van Mae Sariang ligt behoorlijk van het stadje. Ik moet dus met mijn bagage een taxi scooter regelen. Mijn grote rugzak tussen de bestuurder en het stuur, ik met de kleine rugzak achterop.
Het eenvoudige guesthouse, wat ik geboekt heb, is inderdaad erg eenvoudig. Mijn kamer is een hutje met woonkamer (voorzien van twee rechte stoelen en een koelkast). Een douche met elektrische verwarming voor het warm water en een aparte slaapkamer met airco.
Die airco zal ik nog nodig hebben.
Het is bloedje maar dan ook bloedje heet. Aangezien ik alleen de middag en de avond hier heb ga ik toch maar het stadje in. Heel geweldig is het niet. Het centrum bestaat uit vier straten met winkels waar ze vooral huishoudelijke spullen verkopen. Veel is ook dicht. Ik merk niets van enige Burmeese uitstraling of het moet de versiering zijn die over de straat is gespannen.
Er zijn twee tempels (zoals er in Thailand veel tempels zijn. En het is heet op straat. Het enigste tentje waar je fruitdrankjes kan kopen is gesloten.
Dan ga ik maar naar de rivier in de hoop daar ergens in de schaduw iets te kunnen drinken. Nada, de rivier is smal, en aan weerszijde niets als een betonnen straat. Geen schaduw, geen restaurantjes, niets. Ook geen sfeer. Het is dat ik een flesje water bij heb.
Na anderhalf uur heb ik alles wel gezien en ga terug naar mijn guesthouse. Er is daar ook niets te doen. Het beschreven kleine restaurantje bestaat ook niet meer. Er is niemand, zelfs de eigenaar is er niet.
Omdat het zo heet is trek ik mij maar terug op mijn kamer, onder de airco, en kijk ik op internet maar even wat er in Nederland aan de hand is. Ik waag me voor zes uur, als de zon ondergaat, niet meer buiten.
In de avond geef ik het stadje nogmaals een kans maar helaas, het heeft het niet. Na een erg spicy red curry in een Thais restaurant ben ik weer snel terug bij mijn kamer. Even op het oude plastic stoeltje voor de deur maar dan snel mijn airco slaapkamer in. Het huiskamertje is te heet. Ik kijk nog even naar wat tv via NPO start en ga slapen, met de airco op volle toeren.
Vroeg naar bed is ook vroeg wakker. De eigenaar heb ik niet meer gezien maar iets voor zeven is hij weer present. Ik krijg zowaar een bakje oploskoffie en vervoer naar het busstation voor de reis naar Chiang Mai. Drieënhalf uur in de minibus, die wat meer uitzicht geeft en prettiger zit dan de songthaew.
Maar dan moet ik nog van het minibus station, nabij het vliegveld, naar mijn guesthouse. Dat wordt dus onderhandelen. Via mijn nieuwe guesthouse had ik al informatie gekregen dat dit zo’n Bath 300 (€8,91) zou gaan kosten. Een beetje trots ben ik op mij zelf als ik het weet te regelen voor de helft.
Rond 13.00 uur sta ik ingecheckt voor de komende drie nachten bij dit alleraardigst guesthouse. Kijk maar eens naar de foto’s en de website
https://liamsuandokmai.com
De eigenaar, niet aanwezig, blijkt uit Nederland te komen. Dat blijkt wel uit de menukaart met frikandellen, kroketten, bitterballen en friet. Voor de rest heb ik weer wel het gevoel dat ik weer “op stand” zit.
Ik heb niet ontbeten dus voor de uitzondering neem ik maar eens een lunch: tomatensoep met ballen (en een broodje). Tot vanavond even helemaal niets. Alleen maar wat liggen bij het zwembad, dit verhaaltje schrijven, posten. Ik heb besloten hier te blijven eten. Nee, geen frikandellen en friet voor mij maar wel mijn “all time favorite” Masaman curry.
Ik twijfel nog even. Moet ik nog naar de supermarkt ? De prijzen van een consumptie (coca cola) zijn hier toch zeker Bath 50 (€ 1,49)terwijl je in de super daar anderhalve liter voor hebt.
-
18 Oktober 2019 - 11:02
Renée:
Sawadee Ton,
Wat wilde je ook doen daar in het oord waar geen toeristen komen en geen 7/eleven is -
18 Oktober 2019 - 11:05
Renée Groenewoud:
By the way
Geweldig guesthouse zag ik op de site!
-
18 Oktober 2019 - 12:20
Greet:
Hoi Ton.
Wat een uitgebreid verslag weer ,genieten.
Jij ook weer een paar dagen in je questhouse rustig aan en lekker Hollandse kost.
Groetjes. -
18 Oktober 2019 - 14:42
Hennie:
Hoi Ton, ziet er prachtig uit het guesthouse. Verder weer een leuk verhaal en mooie foto’s. Groet Hennie -
18 Oktober 2019 - 14:56
Ellie:
Oh men Ton, dat eerste deel van je verhaal was licht zorgelijk, niks te beleven.......
Gelukkig zie ik aan de plaatjes, dat je nu idd weer "op stand" bent, met helder zwembad zoals het hoort.
Toch maken al die belevenissen met zo'n song taxi de couleur van je vakantie cq verhaal.
Eerlijk is eerlijk, laat mij maar bij dat zwembad......
En of het nou wel zo verstandig is om het nieuws van NPO te volgen terwijl je op vakantie bent,
ik heb daar zo mijn twijfels over. Geniet vd rust en even geen soesa aan je hoofd. De wereld is op het moment véél te onrustig, dat roept alleen maar angst en onrust op. Jij hoort in de vakantie modus te staan, dat betekent je verbazen over schoonheid, vriendelijke mensen ontmoeten en je lijf tevreden houden met lekker eten en een zwembadje. De rest is een ver van je bed show
Zelf ga ik naar een concert om mijn onrustig brein onder te dompelen in heerlijke muziek....
en morgen lees ik weer je avonturen.....
liefs, Ellie -
18 Oktober 2019 - 17:30
Martin & Elsa:
Fijn te lezen dat je weer terug bent op ‘stand’ heb je ook nodig! Lekker genieten daar ben je voor in Thailand en het is je gewoon zo gegund. Wij hebben inmiddels het huis gepoetst en de koffers in de huiskamer staan. Morgenmiddag om 16.30 uur vertrekken we naar Brussel voor de reis naar de Aussies waar wij gaan genieten van onze vakantie. Natuurlijk zullen we jou ook daar volgen en genieten van je verhalen.
Enne laat dat Nieuws van hier maar eens los, heb je niks aan, echt niet!
Groetjes uit een regenachtig Asten. -
18 Oktober 2019 - 20:13
Chris & Toos:
Ja zo kennen we je weer hoor want tegenwoordig reist hij "op stand". Goede kamer en een zwembadje naast de deur. Gelijk heb je hoor. Geniet ervan.
XXX Chris & Toos -
18 Oktober 2019 - 23:50
Yolanda & Melvin:
Ha Ton, ja de bewoonde wereld is toch leuker hè. Haha op stand. Hallo Thailand zonder 7/11 Kan niet hè . Veel fun bij je mooie verblijf. -
19 Oktober 2019 - 13:56
Ans:
Hoi Ton,
Ziet er goed uit. Je leeft dus helemaal weer op stand. Maar ja daar heb je vakantie voor. Geniet er maar lekker van.
Liefs Ans
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
