Veerkracht

Van vrijdag op zaterdag nacht trekt er een verwoestende storm over de Filipijnen. Een enorme schade en duizenden doden. Hier in Coron zijn er, zover ik weet zo'n elf doden. Jullie hebben gisteren op de foto's bij mijn verslag kunnen zien hoe groot de verwoesting is. Op zaterdagochtend, in alle vroegte, zijn de opruimwerkzaamheden in volle kracht aangevangen. Wegen werden in de korste tijd begaanbaar gemaakt. Vaak maar met een rijbaan. Golfplaten en hout werd al uitgezocht, persoonlijke bezittingen bij elkaar geraapt. Onvoorstelbaar snel vinden de reparatiewerkzaamheden plaats. En dit gaat maandag de hele dag door. Gisteren op het eind van de middag loop ik nogmaals door dit kleine stadje. De markt functioneert weer. Alle winkels zijn open, de straten zijn totaal begaanbaar.
Complimenten voor deze bevolking. Wat een veerkracht, wat een power om er weer snel bovenop te komen.

Ik heb geen boze mensen gezien, geen teleurstelling, geen wanhoop. Natuurlijk wel een korte verslagenheid bij de mensen die iemand uit hen midden hebben verloren. En natuurlijk het ongeloof. Deze tyfoon, de ergste ooit, is ondanks de waarschuwingen hier te laconiek opgevat. Iedereen zegt dat ze deze krachten nog nooit meegemaakt hebben. Wat vrijdag nog werd gezegd: "Coron is veilig" is maar beperkt uitgekomen.

Vorige week heb ik nog een prachtige bootreis gemaakt met TAO Expeditions. Hun materiële schade met het verlies van twee boten is groot maar vooral vanwege een collega die is verdronken. Maandag zijn ze echter weer aan het werk gegaan, op hun route tussen Coron en El Nido. Naar ik begrepen heb met hulpgoederen.

Het leger en de marine is bezig om vanuit het distributie centrum goederen aan het verspreiden in de meer afgelegen gebieden met gebruik van helikopters.

Er is nog geen stroom, de waterleiding functioneert nog niet. Met generators wordt de boel aan de praat gehouden. In het hotel waar ik verblijf probeert het personeel de normale gang van zaken draaiend te houden. Geen water, dan komen ze met emmers water. Geen elektriciteit, dan komen ze met zaklampen.
"We lopen tegen zoveel problemen aan, sorry mijnheer". Er worden excuses gemaakt over zaken waar ze niets aan kunnen doen. Zelfs als ik een schoon laken vraag om zelf mijn bed een keer te verschonen wordt dat nog voor mij gedaan, alsof ik dat thuis en op mijn werk nooit hoef te doen.

Wat zijn de toeristen probleempjes dan miniem. Ik help een paar Nederlanders uit de financiële problemen. Er kan niet gepind worden maar wel cash Dollars gewisseld. Ik heb nog wat reserve bij dus leen ik dat uit.
Restaurants kunnen niet in de hele menukaart voorzien, maar we eten nog steeds en nog goed ook. Vluchten zijn onzeker alhoewel ik steeds minder toeristen in de stad zie. Er zijn er dus al wel weg of er zit nog een hele bubs op het vliegveld. Al we niet weg kunnen dan blijven we toch hier. Mijn telefoonnetwerk, Smart, ligt eruit. De zendmast is omgewaaid. Ik heb geprobeerd aan een sim kaart te komen van het Globe telefoonnetwerk wat wel werkt maar helaas is er aan geen een simkaart meer te komen. Ik blijf dus telefonisch onbereikbaar.
De informatie voorziening blijft slecht, daar waar ze van officiële zijde dat bv het vliegveld weer volledig functioneert blijkt dat in de praktijk niet waar te zijn.
De vluchtmaatschappij waar ik mee ga vliegen hebben een noodkantoor in de stad opgezet maar het enigste wat ze daar weten te zeggen is dat de manager op het vliegveld is en dat ze dus nog niets weten.

Natuurlijk, ik heb vakantie, wil wat van het land zien. Maar dit meemaken, het natuurgeweld maar daarna alle positieve energie van de locale bevolking is zo geweldig dat ik dit mijn hele leven niet meer vergeet.

Zeuren jullie dan maar verder over of Zwarte Piet nu wel of niet discriminerend is.

Vandaag (dinsdag) heb ik nog geen programma van wat ik ga doen. Vanochtend ga ik even naar het distributie centrum om dit berichtje te kunnen plaatsen. Daarna ga ik proberen wat actuele informatie te krijgen of mijn vlucht morgen wel of niet doorgaat.

Het voorlopige plan voor mij is morgen om 15.30 u te vertrekken naar Cebu. Ik heb wat adressen in de buurt van het vliegveld van Cebu waar ik ga proberen onderdak te vinden. Ik hoop dat daar de infrastructuur beter is om te kunnen bepalen wat ik daarna ga doen.

Maar alle planningen langer dan een uur vooruit blijven onzeker omdat ik geen adequate informatie heb maar de berichten zijn goed.