De geschiedenis van taaitaai poppen

Zo nu en dan leest ik op internet het Nederlandse nieuws wat gewoonlijk nergens over gaat. Wat maakt dat kikkerlandje zich druk over onbelangrijke zaken.

Het duurt nog meer dan een maand en iedereen is in rep en roer over Zwarte Pieten en zo.
Ik kan mij daar over het algemeen niet echt druk over maken ware het niet dat ik mij bezig moet houden met:

De geschiedenis van TAAITAAI.

Want ik heb heel wat ontdekt vandaag.
De Hollanders, Engelsen, Portugezen en Spanjaarden hebben heel wat oorlogen uitgevochten. De meeste specerijen kwamen vroeger uit "De oost". Nootmuskaat, kaneel, kruidnagel, anijs etc.
Nu is "De Oost" zo ongeveer het gebied waar ik aan het rondreizen ben geweest en nog aan het reizen ben.

In de geschiedenis van "De Oost" probeerden de Spanjaarden, Portugezen, Nederlanders en Engelsen hun handelsproducten en routes te beschermen. Het was niet echt een vredige tijd en het ene fort naar het andere fort werd gebouwd, verovert en herovert.
Bij veel mensen is het bekent dat het huidige Indonesië, toen Nederlands Indië geheten, van Nederland was.
Weinige weten dat op Sumatra ook Engelse zaten. Nu bestaat daar nog Fort Marlboro.

Ja, je raadt het al, daar hebben de Engelsen sigaretten leren maken waar het huidige merk "Marlboro" vandaan komt.
De Nederlanders, ook niet gek, gingen de concurrentie aan en jawel, zelfgemaakte sigaretten, die nu bekend staan als "Javaanse Jongens".

Maar wat heeft dat nou met taaitaai te maken?

Koning Phillip de tweede, niet te verwarren met Phillips, die overigens niet de gloeilamp uitvond want dat was Budha die onder een boom aan het mediteren was en ineens "het licht" zag.
Maar nu dwaal ik een beetje af van mijn verhaal.
Terug naar Phillip de tweede. Hij stuurde boten naar Oost en West.
Dat deden de Nederlanders, Engelsen en Portugezen ook.

De Nederlanders waren overigens niet zo succesvol. Een van de stommeriken was Abel Tasman die het kleine eiland Tasmanie ontdekte maar het veel grotere Australië over het hoofd zag maar dit ook even terzijde want dat heeft niets met taaitaai te maken.

Al eerder heb ik vermeld dat ik niet kapot ben van het Filipijnse eten. Het bestaat uit veel rijst en veel vlees. Het Filipijnse ontbijt bestaat uit rijst, een gebakken ei en rundvlees wat taai is.
Je denkt misschien nu dat we in de buurt komen maar helaas.....

Heel vroeger konden de Filipijnen veel beter koken en bakken, het staat niet in de geschiedenisboekjes maar dat heb ik gehoord in verhalen van oude mensen hier.

Maar wat heeft dat nou met Spanje en taaitaai poppen te maken?
Ik zal het jullie vertellen:

Zo rond 1660 stuurde Fhillip de tweede weer schepen naar "De Oost" en deze kwamen aan in Palawan, in de stad die toen Calamianes heet, dat is de plaats waar ik nu ben.
Ze bouwde daar een fort waar ik vanaf mijn kamer op neerkijk.

Dit fort hebben ze gebouwd om, niet de specerijen handel veilig te stellen, maar de Spanjaarden zagen wel handel in de koeken die de Filipijnen toen maakte, en die handel moest beschermd worden.

De Filipijnen maakte deze koeken met :
250 gram bloem, 100 gram honing, 1 eetlepel schenkstroop, ½ theelepel zout, ½ theelepel bakpoeder,3 theelepels kaneelpoeder, 1 theelepel anijs, 1 theelepel nootmuskaat, 1 theelepel kruidnagelpoeder.

De Filipijnen verwarmde de honing zacht en roerde de stroop erdoor.
Zeefde de bloem en vermengde die met de kruiden en het rijsmiddel.
Daarna roerde ze de afgekoelde honing erdoor en kneedde een stevig deeg.
Rolde dit op een ingevette bakplaat uit en bakte dit in een op 160 °C voorverwarmde oven gaar.

De Spanjaarden hielden zoveel van deze Filipijnse koeken en begonnen er een handeltje in. Maar dat verklaart nog niet de naam van taaitaai.

Ik ben nu op het eiland Palawan, in de stad Taytay.
Taytay is de oude hoofdstad van Palawan en heette voorheen Calamianes. De huidige naam komt van Talaytayan wat een eenvoudige brug van bamboe beschrijft. De Spaanse overheersers begrepen dit verkeerd en verdubbelde de naam naar Taytay.
Dit vormde daarna de naam van de Taytay koeken maar ook dat is nog geen taaitaai.

Zoals eerder gezegd vochten de Spanjaarden en de Nederlanders heel wat af en op een zekere dag kaapte de Nederlanders de Spaanse vloot, die in de wateren hier voerde. De Spanjaarden hadden de schepen volgeladen met Taytay koeken. Na spannende gevechten kregen de Nederlanders de koeken in handen en brachten de buit naar Nederland.

Tegenwoordig kan je spullen uit de Filipijnen binnen 24 uur in Nederland hebben maar daar gingen vroeger maanden overheen.
Toen de Spaanse Taytay koeken in Amsterdam aankwamen en door "De Heren Zeventien", het bestuur van de VOC, werden geproefd waren ze al aardig oud en taai geworden.

Daarom heten Taytay koeken nu Taaitaai koeken
en komen dus van oorsprong uit DE FILIPIJNEN.
Taytay is zo trots op de taaitaai dat ze dit in Hollywood letters op de berg hebben geplaatst.

Je moet Taytay per benenwagen ontdekken. Natuurlijk is het Spaanse fort de centrale plaats in Taytay. De entree van het fort van 30 peso's (€0,51) bijna de inhoud niet waard. Je loopt een trap op en komt op de centrale plaats waar een kanon en wat bankjes staan en dat is het.
Vanuit Vasa Rosa, waar ik mijn kamer heb kan je ook zien wat daar te zien is.

Veel mooier is aan de rechter kant van het fort het plaatselijke vissersdorp in te lopen. Een levende gemeenschap in armoedige houten huisjes, deels op palen gebouwd in een mangrove aandoende haven die bij eb droogvalt. Ontmoet daar de plaatselijke bevolking die je vriendelijk begroet, spelende kinderen die "hello" roepen. Tussen de huisjes zie je de locale vissersboten, voor een groot gedeelte in de drooggevallen haven. Kleine houten winkeltjes verkopen kleine zaken als zakjes shampoo, zakjes instand koffie en kleine huishoudelijke zaken.

Tussen het fort en de trap naar mijn kamer ligt een oude Spaanse kerk waar de vogeltjes aan de binnenkant, in de oude muur nestelen.

Hiermee heb je Taytay stad eigenlijk wel gezien. Om de tijd nog wat te doden heb ik nog een bezoek gebracht aan de plaatselijke kapper.
Er zijn nog enkele excursies in de omgeving te maken zoals een trip naar de kleine, paradijselijke eilanden en het zoetwater meer maar de prijzen liggen hoog (€ 60 voor dagtrip naar de eilanden en € 25 voor een halve dag zoetwatermeer). Aangezien ik de enigste toerist ben kan ik met niemand de dagtrip delen.

Casa Rosa ligt iets boven het dorp en vangt alle geluiden van de stad. Overdag niet zo erg, je hoort wat verkeer en bedrijvigheid. Er is geen stroom overdag dus is het relatief rustig.
Tussen zes uur 's avonds en zes uur 's ochtends is er wel stroom. De plaatselijke karaoke bar weet daar goed gebruik van te maken en heeft afgelopen nacht mij tot vier uur uit mijn slaap gehouden. Ik verzeker jullie dat er in de Filipijnen meer mensen zijn die verschrikkelijk vals zingen dan in Nederland.
Om half zeven vanochtend werd de harde muziek aan de achterkant van mijn guesthouse opgestart. Volgens het personeel is dit iedere nacht en ochtend het geval. Redenen voor mij om te overwegen morgen weer te gaan verkassen