Een kleine jongen, een grote stad en een doel
Door: Ton
Blijf op de hoogte en volg Ton
13 September 2013 | Filipijnen, Manilla
Als een kleine jongen die voor het eerst de straat op mag, zo voel je jezelf de eerste uren in een nieuwe Aziatische stad. Wat zijn de gebruiken ? Wat zijn de gewoontes ? En vooral: hoe vindt je de weg ?
Na het inchecken gisterenmiddag even snel omkleden naar de tropen outfit. Puzzelen wat er mee moet, waar je alles moet stoppen, veilig maar toch gemakkelijk.
En dan de stad in:
doel 1: geld scoren bij een pin.
Bij het hotel wijzen ze mij de weg maar zo aan de rand van een rond park heb je toch wel heel veel zijstraten. Rechts aanhouden en dan rechtdoor tot de grote straat en dan links bij de brandweerkazerne.
Natuurlijk houd ik de verkeerde straat rechts aan, loop rechtdoor maar kom geen grote straat tegen. Bij elk groot gebouw staat echter een man met uniform, toch vertrouwd zo'n autoriteit en gelukkig spreekt hier bijna iedereen Engels. Natuurlijk ben ik helemaal verkeerd maar.........
doel 2 een goedkoop eettentje vinden voor vanavond
heb ik wel gehaald want ik loop in een straat vol eetkraampjes en eet tentjes. Maar omdat ik nog geen geld heb ga ik terug naar doel 1.
Terug naar het begin en de andere staat proberen. Kassa, de goede straat rechts, nu doorlopen tot de grote straat met de brandweer kazerne. Om eerlijk te zijn heb ik geen kazerne gezien of gevonden maar wel de juiste straat. Dus nu links en jawel, een pinapparaat !!!!!!!!!!!!!!!
Buiten gebruik, het geld is op.
Ik word door een volgende geüniformeerde man verwezen naar een gebouw van De United Nations, daar moet ook een pin zijn. Lopen, zoeken, vragen en automatisch haal ik al weer een doel.
Doel 3 Waar en hoe ontbijt ik morgen.
Het hotel waar ik zit is misschien qua keuken erg goed maar de prijzen ook. Een alternatief is de 24Seven, een 24 uurs supermarkt met alles wat een blanke nodig heeft, brood en melk. De oploskoffie en een dompelaar heb ik zelf dus morgen een ontbijt voor de deur van mijn kamer.
Echter doel 1 is nog niet gehaald en om avondeten en een ontbijt te kopen heb je toch geld nodig. Dus terug naar doel 1.
Ik word een trap op gewezen, een metrostation dat United Nations heet, met een behoorlijk strenge tassen controle. Braaf sluit ik maar in de lange rij aan, mijzelf afvragend wat ik op een metrostation moet doen en of ik er überhaupt in kom zonder kaartje.
Net voor de tassencontrole zie ik echter een roestige, vieze kast waar ATM opstaat met de logo's van Cirrus en Maestro. En warempel ik krijg er geld uit.
Niet geheel op mijn gemak sta ik daar te pinnen. Het is er druk, poepiedruk.
Mijn pinpas moet uit de "Bank van Holland" komen (mijn onderbroek) en het geld moet daar weer in. Lekker gemakkelijk in zo'n mensenmassa.
Ik maak maar gelijk twee pintransacties zodat ik de komende dagen genoeg kan eten.
Trots en enigszins opgelucht bezoek ik ook nog even het Paco park, een ommuurd rond park wat in vroegere Spaanse tijden een gevangenis is geweest.
Het kaartje van 10 Peso's (17 cent) zit er nog net aan.
Ene "Rizal" heeft hier begraven gelegen dus zijn er diverse gedenkstenen. Geen flauw benul wat deze figuur heeft gedaan. Ik vermoed dat hij iets met de onafhankelijkheid te maken heeft. Geen zin om dit nu direct na te zoeken neem ik de sfeer van het park maar in mij op. Op een bankje met een flesje water en een meegesmokkelde Javaanse Jongen. Ik mag niet klagen.
Met een korte tussenstop in het hotel ga ik iets over zes, het is hier dan al donker, uit eten. Waarachtig zijn de meeste eettentjes alweer weg of gesloten. Manilla gaat vroeg naar bed denk ik. Een stuk op vijf zijn er nog over.
De reizigerswijsheid laat ik er nu maar op los: eten waar de meeste mensen eten. Daar is de doorstroom van het eten het grootst. Of dat iets uitmaakt met 32 graden Celsius en geen koeling, uitgestald op straat met mini plafondwaaiers erboven tegen de vliegen we zullen het morgen op de toilet wel merken.
Deze restaurantjes zijn echte vreetschuren, opscheppen, betalen, naar binnen werken en wegwezen. In de korte tijd dat ik er ben is het publiek al twee keer gewisseld.
Rijst, een soep met kip, een bordje met een ander kip, bief in een sausje. Hiermee heb ik een doorsnee van de Filipijnse keuken, want dit ligt in elke kraam. Het eten is flauw, en nog flauwer. Als dit 3 maanden de standaard wordt dan............€ 2,32 oftewel 135 peso's.
Doel drie wordt ook aangeschaft inclusief het 1e doel voor morgen: een Filipijns telefoonnummer.
En hoe dat werkt ga ik vanavond om 20.00 uur op mijn airco kamer uitzoeken.
Een nacht overslaan en zovele indrukken, ik ben moe en val als een blok in slaap. Maar de Filipijnen zou Azië niet zijn als er rond twaalf uur een hoop herrie is in het hotel. De Filipijnse gasten komen "thuis". Dit in combinatie met mijn jetlag zorgen ervoor dat jullie vandaag dit tweede verhaal alweer krijgen.
Mijn telefoonnummer in de Filipijnen: 09995270786
Het goedkoopst te bereiken als je belt met www.hallobuitenland.nl
Na het inchecken gisterenmiddag even snel omkleden naar de tropen outfit. Puzzelen wat er mee moet, waar je alles moet stoppen, veilig maar toch gemakkelijk.
En dan de stad in:
doel 1: geld scoren bij een pin.
Bij het hotel wijzen ze mij de weg maar zo aan de rand van een rond park heb je toch wel heel veel zijstraten. Rechts aanhouden en dan rechtdoor tot de grote straat en dan links bij de brandweerkazerne.
Natuurlijk houd ik de verkeerde straat rechts aan, loop rechtdoor maar kom geen grote straat tegen. Bij elk groot gebouw staat echter een man met uniform, toch vertrouwd zo'n autoriteit en gelukkig spreekt hier bijna iedereen Engels. Natuurlijk ben ik helemaal verkeerd maar.........
doel 2 een goedkoop eettentje vinden voor vanavond
heb ik wel gehaald want ik loop in een straat vol eetkraampjes en eet tentjes. Maar omdat ik nog geen geld heb ga ik terug naar doel 1.
Terug naar het begin en de andere staat proberen. Kassa, de goede straat rechts, nu doorlopen tot de grote straat met de brandweer kazerne. Om eerlijk te zijn heb ik geen kazerne gezien of gevonden maar wel de juiste straat. Dus nu links en jawel, een pinapparaat !!!!!!!!!!!!!!!
Buiten gebruik, het geld is op.
Ik word door een volgende geüniformeerde man verwezen naar een gebouw van De United Nations, daar moet ook een pin zijn. Lopen, zoeken, vragen en automatisch haal ik al weer een doel.
Doel 3 Waar en hoe ontbijt ik morgen.
Het hotel waar ik zit is misschien qua keuken erg goed maar de prijzen ook. Een alternatief is de 24Seven, een 24 uurs supermarkt met alles wat een blanke nodig heeft, brood en melk. De oploskoffie en een dompelaar heb ik zelf dus morgen een ontbijt voor de deur van mijn kamer.
Echter doel 1 is nog niet gehaald en om avondeten en een ontbijt te kopen heb je toch geld nodig. Dus terug naar doel 1.
Ik word een trap op gewezen, een metrostation dat United Nations heet, met een behoorlijk strenge tassen controle. Braaf sluit ik maar in de lange rij aan, mijzelf afvragend wat ik op een metrostation moet doen en of ik er überhaupt in kom zonder kaartje.
Net voor de tassencontrole zie ik echter een roestige, vieze kast waar ATM opstaat met de logo's van Cirrus en Maestro. En warempel ik krijg er geld uit.
Niet geheel op mijn gemak sta ik daar te pinnen. Het is er druk, poepiedruk.
Mijn pinpas moet uit de "Bank van Holland" komen (mijn onderbroek) en het geld moet daar weer in. Lekker gemakkelijk in zo'n mensenmassa.
Ik maak maar gelijk twee pintransacties zodat ik de komende dagen genoeg kan eten.
Trots en enigszins opgelucht bezoek ik ook nog even het Paco park, een ommuurd rond park wat in vroegere Spaanse tijden een gevangenis is geweest.
Het kaartje van 10 Peso's (17 cent) zit er nog net aan.
Ene "Rizal" heeft hier begraven gelegen dus zijn er diverse gedenkstenen. Geen flauw benul wat deze figuur heeft gedaan. Ik vermoed dat hij iets met de onafhankelijkheid te maken heeft. Geen zin om dit nu direct na te zoeken neem ik de sfeer van het park maar in mij op. Op een bankje met een flesje water en een meegesmokkelde Javaanse Jongen. Ik mag niet klagen.
Met een korte tussenstop in het hotel ga ik iets over zes, het is hier dan al donker, uit eten. Waarachtig zijn de meeste eettentjes alweer weg of gesloten. Manilla gaat vroeg naar bed denk ik. Een stuk op vijf zijn er nog over.
De reizigerswijsheid laat ik er nu maar op los: eten waar de meeste mensen eten. Daar is de doorstroom van het eten het grootst. Of dat iets uitmaakt met 32 graden Celsius en geen koeling, uitgestald op straat met mini plafondwaaiers erboven tegen de vliegen we zullen het morgen op de toilet wel merken.
Deze restaurantjes zijn echte vreetschuren, opscheppen, betalen, naar binnen werken en wegwezen. In de korte tijd dat ik er ben is het publiek al twee keer gewisseld.
Rijst, een soep met kip, een bordje met een ander kip, bief in een sausje. Hiermee heb ik een doorsnee van de Filipijnse keuken, want dit ligt in elke kraam. Het eten is flauw, en nog flauwer. Als dit 3 maanden de standaard wordt dan............€ 2,32 oftewel 135 peso's.
Doel drie wordt ook aangeschaft inclusief het 1e doel voor morgen: een Filipijns telefoonnummer.
En hoe dat werkt ga ik vanavond om 20.00 uur op mijn airco kamer uitzoeken.
Een nacht overslaan en zovele indrukken, ik ben moe en val als een blok in slaap. Maar de Filipijnen zou Azië niet zijn als er rond twaalf uur een hoop herrie is in het hotel. De Filipijnse gasten komen "thuis". Dit in combinatie met mijn jetlag zorgen ervoor dat jullie vandaag dit tweede verhaal alweer krijgen.
Mijn telefoonnummer in de Filipijnen: 09995270786
Het goedkoopst te bereiken als je belt met www.hallobuitenland.nl
-
13 September 2013 - 19:08
Ans:
Hoi Ton,
De eerste indrukken heb je dus weer binnen. Dan is het hier toch weer een luxe bedoeling. Maar jij wil daar op ontdekkingsreis en dan moet je er wat voor over hebben. Het begin is weer gemaakt en ik wacht weer op je volgende verslag. Hopelijk ben je morgen wat uitgerust en over je jetlag heen. We wachten weer op je volgende verslag.
Liefs Ans -
13 September 2013 - 19:33
Chris En Toos:
Wow, je verwend ons, 2 berichtjes op een dag. Toch leuk hoor die eerste indrukken van een drukke stad.
Ga zo door.
XXX Chris en Toos -
13 September 2013 - 19:47
Corry Van Gorp:
hoi Ton
Je bent dus op de plaats van bestemming ik wacht vol spanning op jou vogend relaas ik hoop dat je goed kan slapen dan ben je mogen weer uitgerust van de reis en kan je weer nieuwe dingen zien en beleven. hier is niet veel te beleven het is saai en bewolkt weer.Morgen ga ik bij Ans kaarten maar misschien heb ik voor die tijd nog wel een berichtje van jou.ik weet niet wat het tijd verschil is het is hier19,45 'dus het is avond en haast donker.nou pas goed op je zelf en tot de vogende keer
veel groetje en lief ma -
13 September 2013 - 23:34
Petra:
Hey Ton, mooi park, tenminste mooie foto's ervan.
Ik ben blij dat je doel 1 hebt gehaald, hoef ik in ieder geval niet in actie te komen. -
14 September 2013 - 10:36
Lieset En Frank:
Mooi zo dat je er goed bent gekomen geniet verder van. Tot het volgende verslag
groetjes frank en lieset -
17 September 2013 - 17:15
Ma:
hoi Ton weer bjij verast met jou mailtje je moet toch veel moeite doen om aan geld te komen dat is hier toch wel gemakker misschien moeten ze het hier ook wat moeilijker maken dan hou ik nog wat geld over.
Ik ben met Wien en Piereuit eten geweest want die doen zo veel voor mij.Ik heb nieuwe zon godijntjes gekocht en die heeft hij opgehangen dus had ik een etentje beloofd dus dat hebben we vandaag gedaan,we zaten net aan de soep toen ik een bloedneus kreeg die niet te stelpen was dus is Piere met mij naar Poot gereden en toen we daar aankwamen was het over en nu maar voorzichtig doen en dangaat het weer wel verder heb ik geen nieuws het weer is hier somber met motregen dus ook niet veel goeds. ik wacht weer op jou volgend maitje heel veel groetjes en liefs ma
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
