Eindelijk dat mooie strand

Maandag 21 januari

Alhoewel Bea gisteren nog heeft gereageerd heb ik ze geen informatie meer gegeven maar het vriest nu wel in Brunei want in de telegraaf stond "De vorst is in Brunei".

Op dit moment kijk ik uit op een zee met heerlijke golven, de zon staat een uurtje boven de horizon, links nog twee kilometer zandstrand overgaand in jungle. Aan de rechter kant twee kilometer zandstrand overgaand in rotsen wat eigenlijk het noordelijkste puntje van Borneo "the tip of Borneo" is. Het strand is schoon, dat heb ik hier nog niet gezien, het water is helder. De temperatuur van het water is relatief koel, maar waar lullen we over op 21 januari. Er is een strandtentje met goed eten en drinken dus wat wil je meer. Ondanks alles mis ik wat schaduw op het strand en ik mis hangmatjes.

Vanmiddag zijn wij hier aangekomen na een voorspoedige reis en dat voorspoedige zag er in eerste instantie minder voorspoedig uit.
Bij het vorige guesthouse hadden ze geadviseerd om langs de drukke doorgaande weg de minibus C17 te nemen naar Kota Kinabalu, daar de groene bus te pakken naar de taxistandplaats en vandaar een gedeelde taxi te nemen naar Kudat. Daar zouden we opgepikt worden door een Engelsman Howard.

Staande langs de drukke doorgaande weg komt er maar geen bus, als hij uiteindelijk wel komt wil hij ons niet meenemen met onze rugzakken. De normale 2 Ringgits worden er 20.
Terwijl wij staan te onderhandelen stop er een kleine wagen. Er wordt geroepen dat we daar moeten instappen want die buschauffeurs proberen jullie af te zetten.
Julian O'Neil Campbell, een English language teacher Development Menthor neemt ons gratis mee. Op het geven van zijn kaartje waar zijn beroep op staat vraag ik wat hij nou werkelijk doet en hij geeft aan dat hij dat zelf ook niet weet. Meer een probleemoplosser.
Oorspronkelijk uit Jamaica, getrouwd met een Indonesische en overal al gewoond.
Praatgraag, scheldend op de medeweggebruikers en volgen zijn zeggen vroom moslim. Kortom een kleurrijk figuur. Zo komen wij toch nog op tijd in Kota Kinabalu, vinden vrij snel een gedeelde taxi. Alleen de passagiers waar we mee moeten delen zijn er niet. De auto gaat pas rijden als hij vol zit. Over Hoelang dit gaat duren weet niemand.
Gelukkig zijn we om tien uur vol en vertrekken we voor een drie urige rit naar Kudat. Daar moeten we nog een uurtje wachten en worden opgehaald door Howard, de eigenaar van de ecolodge. Een gezellige kerel, uit Engeland, die hier al 7 jaar woont en sinds een jaar Tampat Do Aman heeft.

Bij aankomst krijgen we direct uitleg over zijn zaak hier, bestaande uit een natuurpark wat ze gaan gebruiken om herten te fokken. Een museum wat op dit moment nog in oprichting is over de locale cultuur, wat uitgebreid gaat worden met een restaurant met locale gerechten, een longhouse met een tiental kamers, enkele A frame kamers, 4 douches in een apart gebouw, vier eco- compost toiletten waar je na de grote boodschap zaagsel in moet gooien. Het is allemaal wel basic maar ziet er leuk uit.
Tussen het guesthouse en het strand ligt een behoorlijke afstand maar een keer of vijf rijdt hij met de auto op en neer, bij het strand is dus ook het restaurant dus eigenlijk ga je 's morgens naar het strand en kom je 's avonds terug.

De douches zijn erg koud, dat wordt dus drie dagen het motto: niet schoon, toch fris, niet fris, toch nat geweest. Ik heb een kleine kamer met een stapelbed en een muskietennet. Het is erg gehorig. Jos snurkt alleen als hij een goed bed heeft en hij snurkt vannacht. In totaal zijn we hier met zo"n negen personen en het is een gezellige clip mensen. Er wordt er flink op los geouwehoerd.
Ik heb even de vooroordelen over Nederlanders zitten bevestigen door te zeggen dat ik altijd stoned ben, houten schoenen draag, in een windmolen woon, tulpen in de tuin heb en drie keer per week ga neuken in het "redlight district" in Amsterdam.

Dinsdag 22 januari

Je word hier met de kippen wakker, overal om je heen hoor je dieren. De eerste activiteit na het bakje koffie is een rondje lopen, het terrein verkennen, de reisvelden bekijken en weer terug voor een bakje koffie. Tussen half negen en negen uur worden we opgehaald voor het ontbijt aan het strand. Eitjes, worstjes, bruine bonen, toast, koffie leggen de basis voor een goede dag.