Niets gepland maar wel geknuffeld
Door: Ton
Blijf op de hoogte en volg Ton
06 Januari 2013 | Maleisië, Sibu
Zoals ik had gemeld zou gisteren een dag van het maken van een planning worden. Nou, daar is weer eens een keer niets van gekomen. Na het ontbijt dacht ik met mijn Reisboeken, landkaarten, pen en papier te nestelen in de hangmat op het een en ander door te gaan nemen. Goed idee dacht de tweejarige peuter en zijn zesjarig zusje, Ton wil schommelen en dat willen wij ook wel. Ik kan zeggen dat van enige planning dan niets terecht komt. Kort hierop komt Adrian, de eigenaar van The Kebun vertellen dat vanmiddag de lunch bestaat uit een barbecue, dat betekent je eigen eten klaarmaken, geen tijd voor de planning dus. Omdat het mijn laatste volle dag op The Kabun is wordt er ook nog een bootreisje naar een vissersdorp gepland, zo rond zonsondergang met aansluitend een diner buiten de deur. Dit alles met alle gasten die op dit moment bij The Kebun verblijven en dat ben ik met het gezinnetje waarvan de twee kinderen mij wel bezig weten te houden. Dus plannen zit er echt niet in.
De ochtend is wisselend regenachtig maar wat maakt het uit als je droog in je longhouse zit en via overdekte bruggetjes op de belangrijke plaatsen kan komen. Het enigste is dat je door de regen naar de wc moet, want dat gebouwtje staat verder op.
De toilet wordt trouwens permanent bevolkt door mieren. Niet de Nederlandse kleintjes maar knapen van 3 tot 4 centimeter groot. Om te voorkomen dat ze in mijn tere billetjes bijten spoel ik ze dus eerst maar weg voordat ik "op mijn gemak" ga zitten.
De barbecue is een heel geregel want de kinderen willen hun aandeel in de activiteiten maar de beperkte middelen vragen wat organisatietalent vooral omdat het " feestgebeuren" plaatsvind op een redelijk smalle steiger. Maïs, zoete aardappel, kip, lam, dragon fruit, daar brouwen we wel een maaltje van. Doordat het enige tijd duurt voordat de kolen heet zijn en het eten dus gebakken kan worden worden de kinderen drukker en onrustiger. De kleinste valt en de tranen zijn niet te stuiten, een klein schrammetje op zijn hand. Hij wordt helemaal gelukkig als ik mijn verbanddoos haal en heel zijn hand in het verband inpak. Vol trots loopt hij rond om te laten zien hoe gewond hij wel niet is.
Na de BBQ vertrekken we per auto naar de jetty waar een minuscuul bootje klaarligt om naar het vissersdorp te gaan. Een dorp, alleen bereikbaar per boot, alleen stroom via een aggregaat. Als je hier toch geboren wordt en opgroeit dan is er reden genoeg om te vertrekken. Het dorp is omringt door mangroven dus spotten we ook nog wat apen.
De enigste activiteit in het dorp is een oude vrouw die heerlijke koekjes aan het bakken is met wat wij ouderwetse tosti ijzers noemen.
Om de kinderen in de boot wat rustig te houden vertel ik ze wat sterker verhalen over mijn krokodillen speurtocht van deze week. Ze beginnen al te gillen als ik mijn vinger in het water steek. Onderweg wordt er nog bij vissersbootjes gestopt en kreeft en grote garnalen ingeslagen voor het avondeten. We komen weer in de bewoonde wereld als het donker is en met nog 3 kwartier rijden komen we aan bij een restaurant waar de kreeft en garnalen worden afgegeven.
Maak je dat in Nederland wel eens mee, je eigen eten meebrengen naar een restaurant?
Kreeftensoep, vis curry, garnalen in botersaus gebakken, gestoofde garnalen in eiwit, nasi, mie, witte rijst een maaltijd van jewelste.
Morgenvroeg vertrek ik, dus voor het slapengaan van de kinderen wordt ik nog eens dubbel en dwars doodgeknuffeld.
Na nog een afzakkertje met uitzicht op de fruitbomen van The Kabun stap ik om een uur mijn bed in voor een korte nacht.
Zes uur op, zeven uur vertrekken, acht uur bij de boot en dan op weg naar naar Sibu.
Vanaf de dag voordat ik in The Kebun kwam tot nu aan mijn vertrek probeer ik erachter te komen wat ik moet betalen. "Stap nou maar in, daar hebben we het in de auto wel over". Ik ben dus al onderweg als er nog afgerekend moet worden.
Naast de kamer, waarvan ik de prijs van de website weet, heb ik gebruik kunnen maken van de auto, zijn er twee boottrips door hen geregeld, hebben we drie keer buiten de deur gegeten met kreeft en garnalen (ook niet het goedkoopste eten). De prijs blijft echter hetzelfde. Voor de auto hebben we zelf de benzine gekocht en het gebruik is gratis, het eten is inclusief dus ook wat we op zijn initiatief buiten de deur hebben gegeten, de boottrips had hij toch aangeboden? Kortom betaal ik alleen voor zes nachten de kamerhuur.
O ja, de rijstwijn en de cola waren ook van het huis.
Ik word netjes afgezet bij de boot naar Sibu, drie uur varen over de Zuid Chineese Zee en daarna nog drie uur op een brede rivier. Ik zit weer in de stad, hotel aan de rivier met airco, wifi en televisie. Ik heb nog geen kinderen gezien, er zijn geen mieren op het toilet.
Ik ben dit dus aan het schrijven en lig ondertussen af te koelen. Het is vier uur en vandaag doe ik niet veel meer. Vanavond nog even een restaurantje zoeken (goedkoop want ik moet het weer zelf betalen) en vanavond lekker even een Amerikaanse film kijken op televisie. De stad Sibu bekijk ik morgen wel.
De ochtend is wisselend regenachtig maar wat maakt het uit als je droog in je longhouse zit en via overdekte bruggetjes op de belangrijke plaatsen kan komen. Het enigste is dat je door de regen naar de wc moet, want dat gebouwtje staat verder op.
De toilet wordt trouwens permanent bevolkt door mieren. Niet de Nederlandse kleintjes maar knapen van 3 tot 4 centimeter groot. Om te voorkomen dat ze in mijn tere billetjes bijten spoel ik ze dus eerst maar weg voordat ik "op mijn gemak" ga zitten.
De barbecue is een heel geregel want de kinderen willen hun aandeel in de activiteiten maar de beperkte middelen vragen wat organisatietalent vooral omdat het " feestgebeuren" plaatsvind op een redelijk smalle steiger. Maïs, zoete aardappel, kip, lam, dragon fruit, daar brouwen we wel een maaltje van. Doordat het enige tijd duurt voordat de kolen heet zijn en het eten dus gebakken kan worden worden de kinderen drukker en onrustiger. De kleinste valt en de tranen zijn niet te stuiten, een klein schrammetje op zijn hand. Hij wordt helemaal gelukkig als ik mijn verbanddoos haal en heel zijn hand in het verband inpak. Vol trots loopt hij rond om te laten zien hoe gewond hij wel niet is.
Na de BBQ vertrekken we per auto naar de jetty waar een minuscuul bootje klaarligt om naar het vissersdorp te gaan. Een dorp, alleen bereikbaar per boot, alleen stroom via een aggregaat. Als je hier toch geboren wordt en opgroeit dan is er reden genoeg om te vertrekken. Het dorp is omringt door mangroven dus spotten we ook nog wat apen.
De enigste activiteit in het dorp is een oude vrouw die heerlijke koekjes aan het bakken is met wat wij ouderwetse tosti ijzers noemen.
Om de kinderen in de boot wat rustig te houden vertel ik ze wat sterker verhalen over mijn krokodillen speurtocht van deze week. Ze beginnen al te gillen als ik mijn vinger in het water steek. Onderweg wordt er nog bij vissersbootjes gestopt en kreeft en grote garnalen ingeslagen voor het avondeten. We komen weer in de bewoonde wereld als het donker is en met nog 3 kwartier rijden komen we aan bij een restaurant waar de kreeft en garnalen worden afgegeven.
Maak je dat in Nederland wel eens mee, je eigen eten meebrengen naar een restaurant?
Kreeftensoep, vis curry, garnalen in botersaus gebakken, gestoofde garnalen in eiwit, nasi, mie, witte rijst een maaltijd van jewelste.
Morgenvroeg vertrek ik, dus voor het slapengaan van de kinderen wordt ik nog eens dubbel en dwars doodgeknuffeld.
Na nog een afzakkertje met uitzicht op de fruitbomen van The Kabun stap ik om een uur mijn bed in voor een korte nacht.
Zes uur op, zeven uur vertrekken, acht uur bij de boot en dan op weg naar naar Sibu.
Vanaf de dag voordat ik in The Kebun kwam tot nu aan mijn vertrek probeer ik erachter te komen wat ik moet betalen. "Stap nou maar in, daar hebben we het in de auto wel over". Ik ben dus al onderweg als er nog afgerekend moet worden.
Naast de kamer, waarvan ik de prijs van de website weet, heb ik gebruik kunnen maken van de auto, zijn er twee boottrips door hen geregeld, hebben we drie keer buiten de deur gegeten met kreeft en garnalen (ook niet het goedkoopste eten). De prijs blijft echter hetzelfde. Voor de auto hebben we zelf de benzine gekocht en het gebruik is gratis, het eten is inclusief dus ook wat we op zijn initiatief buiten de deur hebben gegeten, de boottrips had hij toch aangeboden? Kortom betaal ik alleen voor zes nachten de kamerhuur.
O ja, de rijstwijn en de cola waren ook van het huis.
Ik word netjes afgezet bij de boot naar Sibu, drie uur varen over de Zuid Chineese Zee en daarna nog drie uur op een brede rivier. Ik zit weer in de stad, hotel aan de rivier met airco, wifi en televisie. Ik heb nog geen kinderen gezien, er zijn geen mieren op het toilet.
Ik ben dit dus aan het schrijven en lig ondertussen af te koelen. Het is vier uur en vandaag doe ik niet veel meer. Vanavond nog even een restaurantje zoeken (goedkoop want ik moet het weer zelf betalen) en vanavond lekker even een Amerikaanse film kijken op televisie. De stad Sibu bekijk ik morgen wel.
-
06 Januari 2013 - 09:34
Jaakie:
Ha die Ton,
Waarom Sibu? En hoelang blijf je daar? Is wel een overgang van de jungle naar de stad.....was je ook zo onder de indruk van het massale geluid wat een jungle voortbrengt? Ik vond de geluiden het meest indrukwekkend , wat een kabaal!!! Iemand die er nooit geweest is kan zich hier geen voorstelling van maken....nou kerel, geniet van de stad, not to long, het plattelandsleven in Malasiya is veel te leuk.......much fun ( om nog maar eens een paar Engelse termen te gebruiken om jou te pleasen.......)
Greetings from a rainey Holland......Jaakie -
06 Januari 2013 - 09:50
Ans:
Hoi Ton,
Toch leuk als je geknuffeld word door een paar kinderen die je ampers kent. Je was dus een goede oppas. Geniet maar weer even van de beschaafde wereld voor je verder trekt. We horen weer wel van je plannen.
Leifs Ans -
06 Januari 2013 - 11:35
Patries:
Hey Ton,
Een lekkere knuffel op z'n tijd is nooit weg en van een kind zijn het vaak welgemeende knuffels. Je zegt wel altijd dat je niet zo van K&J houdt, maar zij wel van jou. Geweldig toch!!! Die ouders zijn vast ook blij met jou geweest.
Ik lees je verhalen telkens met veel plezier en ben ook erg benieuwd naar de foto's die erbij horen, de vuurvliegjes, de mangrove, de BBC, de mieren, de boottripjes enz enz, maar ook het gezicht wat hoort bij die hartelijke, gastvrije eigenaar van the kebun.
Morgen moeten we je weer missen bij OC vergadering kggz, maar ik troost me met de gedachte dat je er bij de volgende weer bij bent ;-) .... sorry die gedachte is voor jou weer wat minder.
Veel plezier in de stad, fijne dag nog,
Liefs Patries -
06 Januari 2013 - 12:30
Hennie:
Hoi Ton,
Er hebben al een aantal collega's gereageerd op je hartverwarmende verslag.
Inderdaad je bent een goede Nannie, en wat een mooi idee dat verband.
Succes in de stad, zal wel weer wennen zijn.
Ook ik ben benieuwd naar alle foto's bij je verhalen, fijn zondag.
Gr. Hennie -
07 Januari 2013 - 11:28
Ma:
ik heb gisteren niet kunnen reageren want Toos en Ans hebben mijn kerstspullen op geruimd een hele drukte.maar dat is weer gebeurd ik heb mijn ribben gekneust en dat is geen pretje daarbij komt nog dat ik verkoude ben en hoesten is ook pijnlijk maar er zit niets anders op dan wachten dat het beter word. ik heb deze nacht in mijn stoel geslapen dat gaat iets beter dan in bed. en vannacht zien we weer wel. Je hebt het toch verkeerd gedaan met je keuzes in het leven zo te lezen had jij een gezin moeten hebben met minstens een troep kinderen ik ben ook benieuwd naar de fotos maar dat komt later wel. hier is niet veel te melden het weer is standvastig niet koud maar erg triest. ik wacht maar weer op je volgende mailtje.
Heel veel groetjes en liefs ma
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
