Een bulderend lachende baas

Zoals in mijn laatste bericht al schreef ben ik gisteren rond het middaguur aangekomen in Don Khon, een van de vierduizend eilanden. Het worden mijn vijf laatste dagen in Laos en die wil ik in stijl afsluiten. Na twee dagen broeierig warm, een klein kamertje, met luidruchtige buren, een hard bed heb ik behoefte aan luxe.

Ik zit, nee ik lig in een mooie ruime kamer, type bungalow, met een airco die bijna geen geluid maakt, met een groot tweepersoonsbed met het zachtste matras van Laos, twee zachte kussens en schoon naar wasverzachter ruikende lakens. De badkamer is de schoonste tot nu toe, de wastafel heeft zelfs een afvoer zodat bij gebruik je voeten niet nat worden. Klaar liggen twee zeepjes en twee zakjes shampoo om te gebruiken in de eerste goed werkende warme douche. Boven het bed hangt een muskietennet, wat ik lekker niet ga gebruiken want ik maak het zo koud op mijn kamer dat de muggen wel buiten blijven.Op mijn veranda een hangmat en een lekker zittende stoel. Helaas liggen de bungalow haaks op de rivier hetgeen het uitzicht beperkt. Aan de overzijde van de hoofdweg, wat hier een zandpad is ligt het restaurant met wifi verbinding, nodig om mijn honger te stillen en jullie op de hoogte te houden van mijn dagelijkse survival in de tropen.

De reis naar dit oord is gisterenmorgen aangevangen in Champasak, waarvan ik de foto's pas gisterenavond kon plaatsen, dus voor diegene die ze nog niet gezien hebben, ze staan nu bij het bericht van gisteren.
De eigenaar van het guesthouse, een man die de hele dag bulderend schaterlachend rondloopt heeft aangegeven dat we om 8.00 uur moesten vertrekken naar de minibus van zijn zoon. Iedereen die meegaat staat dus om tien voor acht klaar, de auto wordt ingeladen en ik roep om acht uur dat we klaar zijn voor vertrek. Al bulderend lachend komt de eigenaar vertellen dat we op een meisje moeten wachten die nog aan het ontbijt zat. Hoe groot dat dat ontbijt is of dat überhaupt dat meisje bestaat weten we nog niet maar om vijf voor half negen zijn we vertrokken, een busje vol Franstalige en ik van Pays Bas voorin. Blijkt deze bus niet DE bus te zijn en na ongeveer 10 minuten mogen wij weer uitladen en de boot in. Uitgezwaaid door een bulderend lachende baas naar de overkant van de rivier alwaar we weer een half uur mogen wachten op een grotere kleine bus. Stoeltjes in het gangpad. Na tweeëneenhalf uur rijdend door de regen, richting met zuiden. Het zonnige zuiden zou je denken maar het blijft de gehele dag redelijk zwaar bewolkt.
Gelukkig is het droog bij de volgende oversteek van de Mekong.
Gevolgd door de Franse buren van afgelopen dag ga ik op zoek naar het zachte matras, de airco en hangmat. De prijs valt wel wat tegen, zo'n dikke €13,= per nacht. Maar het budget probleem wordt opgelost, door de afspraak die ik weet te maken, om met cash dollars te betalen, tegen een redelijke koers.

Omdat ik hier mijzelf vijf dagen nestel kan ik mijn rugzak lekker uit pakken en laten liggen. Tegen het eind van de middag een nieuwe buurvrouw, van twee deuren verder, uit Zwitserland leren kennen. Met haar ben ik gaan eten, zij komt net uit Cambodja en gaat Laos in en ik het tegenovergestelde. We spreken af de tips van beide landen uit te wisselen. Het overgebleven geld, ter waarde van €0,35 hebben we al uitgewisseld.

Alhoewel jullie dit berichtje ontvangen als ik aan het ontbijten ben en jullie nog op een oor liggen, lig ik dit op bed te schrijven, ik kruip zo onder de wol (want de airco staat op 17 graden). Dus voor nu welterusten en voor als jullie dit lezen, goede morgen.