Over de watervallen en rust

Over de waterval en rust, nog een waterval en nog wat rust en nog een waterval en nog meer rust.

Goh, wat is het rustig geweest met mijn berichtjes hè. Maar jullie zijn goed bezig geweest. Ik heb net met plezier jullie berichtjes gelezen en dat deed mij goed. Dus allen bedankt voor de reacties.

Maar niet getreurd, ik ben gewoon doorgegaan met schrijven. Lekker relaxed vanaf mijn balkon, met uitzicht op een riviertje met mooie waterval, buffels onder mij wadend in het water.
Ik ben enkele dagen in Tat Lo geweest, zonder internet.
Nu ben ik net terug in Pakse. Vandaag dus een up-date van de laatste dagen.

Maandag 31 oktober
Honderd keer stokbrood en water, oftewel bedrijvigheid op het busstation.

Het is de laatste dag van mijn vakantie. Het onbetaalde verlof begint morgen.
Ik heb een korte nacht gehad, buurtend met een aantal Finnen werd het voor Laotiaanse begrippen laat, half twaalf is erg laat hier.
Om vijf uur werd ik al wakker van schoonmaken bij mijn kamerraam, of die Laotianen gek zijn of de toeristen, maar ik vond het wel even te vroeg. Om zeven uur ben ik maar gaan ontbijten met de vriendinnen van gisteren. Zij vertrekken een andere richting uit en hebben nog een paar keer gevraagd of ik niet met hen mee wilde. Ik wil wel maar dan sla ik hier een stuk over, ben dan te vroeg in Cambodja. Het gevolg is dan dat ik weer te vroeg Cambodja uit moet naar Thailand.
Stel je voor dat ik te vroeg thuis kom en mijn collega's gaan zeuren dat ik met Kerstmis moet werken. Nee, dat wil ik ze niet aandoen.

Anders ligt het bij de Finnen die, al twee weken, achtervolgt worden door een Duitser, waar ze vanaf willen maar niet van af komen.
Goodbye girls, we'll meet again.

Ik vertrek als eerste uit het guesthouse, eerst onderhandelen met een tuktuk, ik lul maar eenderde van de prijs af dus mag hij vervolgens mijn rugzak dragen........da's de ware vakantie, zo'n klein menneke met mijn zware rugzak, voor wat, hoort wat. Maar ja ik moet mijn camera dragen, die is ook zwaar.

Op het busstation is het wachten voor vertrek, mijn eerste locale busrit in Laos. De strategie om de beste plaats te hebben en te houden werkt nog.
Geef de chauffeur een Hollandse Javaanse Jongen en succes is verzekerd. Deze keer doe ok het met een pleister. De chauffeur zat net jodium op zijn teen te doen, dus ik mijn verbandkoffer gepakt en een pleister op zijn teen gedaan. Resultaat de voorste plaats in de bus, beste uitzicht, bij het open raam, roken toegestaan.
Monniken mogen ook altijd vooraan zitten, komt er potverdikke zo'n oranje supporter aan. Ik denk dat ik plaats moet maken, maar nee hoor, een Laotiaan die aan de andere kant vooraan zit wordt weggejaagd.

In het uur dat ik moet wachten komen met rijsthoeden getooide en met mondkapjes voorziene vrouwen wel honderd keer vragen of ik water, stokbrood en kauwgom wil kopen. De bus wordt volgeladen met grote jutte zakken, zowaar een halve vrachtwagen wordt overgeladen op het dak. Het is een grote blubberzooi rondom de bus. Het busstation is gelegen in het midden van de locale markt.
Laos is een arm land wat je kan afzien aan de kleding, vooral op plaatsen als deze. Opvallend is ook dat er niemand bedelt. Tot nu toe heeft alleen in Vientiane iemand nog maar geschooid om geld.

Vandaag is de busreis niet zo lang, we vertrekken met luid getoeter en de busjongen die keihard de eindbestemming schreeuwt. We rijden tien meter en er wordt gestopt, tien minuten. Met luid getoeter en de eindbestemming schreeuwend rijden we deze keer wel dertig meter, nieuwe klanten en de scooter moet ook mee, op het dak, dat duurt weer een kwartiertje.
En ja hoor, getoeter en geschreeuw, we rijden het busstation uit en stoppen direct. De chauffeur moet nog sigaretten en flesjes drinken kopen, gelijk proberen vrouwen met rijst hoeden, mondkapjes op, binnen te komen om stokbroden te verkopen.
Als dit tempo doorgaat belooft het nog wat te worden, ik moet zo rond de 90 km afleggen.

Het valt alleszins mee, met een straf tempo, redelijk rechte weg, redelijk wegdek. Dorpjes bestaande uit vooral houten huisjes trekken aan ons voorbij. De weg is mij bekend omdat ik deze gisteren ook heb afgelegd. Er wordt maar vijf keer gestopt om mensen in en uit te laten en al om twaalf uur ben ik aan de beurt. Samen met een Spaans stelletje stap ik uit. Ik weet waar ik naar toe moet, zij nog niet dus wordt de informatie gedeeld en daarna de tuktuk en dat scheelt weer 20.000 kippen.
Aangekomen bij mijn guesthouse blijken ze ook twee baboe kamers te hebben met gemeenschappelijk balkon, voorzien van een "warme" douche en toilet, aan de rivier met uitzicht op de brug en de waterval en is zelfs nog 1 euro goedkoper dan de door mij bestelde kamer, verhuizen dus!

De Spanjaarden en ik nemen deze twee kamers. Om er te komen moet je door de "huiskamer" en het restaurant van de eigenaar, het lijkt dus vertrouwd om ook wat spullen buiten te laten liggen.

De kamer is groot, twee twijfelaar bedden, dus voor het eerst kan ik de spullen die uit de rugzak komen eens lekker rond laten slingeren. De middag besteed ik aan het verder lezen van de Lonely Planet want ik moet een planning gaan maken van de komende twee, relatief rustige weken. Tegen het eind van de middag komt de zon op mijn balkon en wordt het warm.
Tijd voor de kennismaking met het "relatief" koude water wat net van de waterval komt. Een groot gedeelte van de dag hebben voor mijn deur waterbuffels in het water gelegen, zij zijn eruit dus ik kan erin.
De avond valt hier snel in, de schemering is kort en de muggen openen de aanval. Mijn balkon is niet meer veilig dus vlucht ik het terras van het restaurant op.

Ik kom de Finnen weer tegen, die de Duitser proberen te ontlopen maar wat maar gedeeltelijk lukt. Ik zit dus het ene moment met twee Finnen aan tafel en het andere moment met die Duitser, inderdaad een vervelende vent, beetje hypochonder, hij is bang voor malaria, giftige spinnen. Ik stel hem gerust door te zeggen dat het wel meevalt, behalve de giftige slangen. Als hulpverlener annex reisleider ben ik de Duitser gaan overtuigen dat Noord Laos veel en veel mooier is dan hier (terwijl we hier zowat onder een prachtige waterval zitten) en jawel, het lukt mij hem te overtuigen morgen te vertrekken naar het noorden. Heb ik zo weer twee Finnen gelukkig gemaakt.

Kortom, het was weer een volle dag en van plannen maken is nog niets gekomen, maar dat zien we morgen wel weer..........

Dinsdag 01 november
Over de begroting, kwartaalrapportages en de route naar de toekomst

Heerlijk slapen met het geluid van de waterval. De temperatuur is 's nachts aangenaam, dus lekker geslapen onder een deken. Geen wekker gezet want ik heb geen programma. Vanwege en natuurlijk ritme ben ik al vanaf vijf uur wakker maar blijf heerlijk doordoezelen en tot rond half negen. Met mijn Javaanse jongen op het balkon op mijn gemakkie. opstarten, een warme douche, die koud bleek te zijn ( dat moet ik vandaag nog eens regelen).
Kopje thee en dan...........ja wat dan eigenlijk...........ik heb vandaag geen programma.

Gisteren ben ik er niet aan toe gekomen om mijn budget op een rijtje te zetten en de begroting kloppend te maken, ook de route voor de toekomst is nog onduidelijk.

Dus het lijkt vandaag op werken bij GGZ Oost Brabant. Eerst de Q rapportage, dan de begroting en dan de routekaart voor de toekomst. Gelukkig hoeft hier niet iedereen mee te participeren. Advies vraag ik wel aan medereizigers maar of zij een wezenlijke invloed hebben op het te nemen besluit zal afhangen van hun inhoudelijk advies. Tevens wordt ik belemmerd want Athena, de elektronische snelweg ligt hier ook nog niet, behelpen dus zonder internet, gelukkig werkt mijn intranet wel. Ben wel blij dat we vandaar onze artikel 24 bespreking hebben.

Voor de business eerst maar een wandeling naar de top van de Tat Hang waterval, die hier voor de deur ligt. Ik besluit maar over een smal bospad door te lopen naar de volgende waterval, de Tat Lo waterval, daar eenmaal aangekomen loop ik door naar een dorp verderop. Een min of meer traditioneel dorp met alleen houten huizen. Er is elektriciteit en ze hebben grote ouderwetse schotelantennes maar dat is het enigste moderne wat ik zie. De bevolking groet je vriendelijk. De rivier is de algemene badplaats, kinderen spelen in het water, mensen wassen zich en hun kleding. Een genoeglijk tafereel om op je gemak te bekijken. Het is dus alweer een paar uur verder als ik terugkom. Ontbijten had ik nog niet gedaan dus maar een brunch onder de bomen vlakbij de waterval.
De batterij van de camera is bijna leeg dus eerst maar eens alle foto's sorteren en de batterijen gaan opladen.

De tijd vliegt hier en de dag is over voor je er erg in hebt. De avonden zijn rustig, ik eet met de twee Finnen maar rond tien uur worden we het restaurant uitgekeken
Bedtijd!!!!!!!!!!!!

Woensdag 2 november.
Wisseling van de buren

Het is weer vroeg dag. Als je om 22.00 uur in bed ligt dan ben je ook weer vroeg wakker. De warme douche is geregeld maar de temperatuur wordt bepaald door de grote van de straal. Als ik dus warm water wil hebben dan raakt, bij wijze van spreken, de warme straal mijn rug maar niet mijn buik. Probeer je haar maar eens uit te spoelen. Dus toch maar koud douchen.
Er staat een lekker briesje op mijn balkon, da's aangenaam wakker worden.

Mijn Spaanse buren zijn ook al op, zij vertrekken zo. Ze hebben nog wat vragen over de rest van hun trip (ze gaan dezelfde kant op als ik, maar ik ga later). We wisselen informatie uit en komen zo op Indonesië waar ik ze ook het een en ander over kan vertellen.

Na mijn kopje thee, ontbijten doe ik later, ga ik toch maar eens over op budgetteren.
Samengevat:
De Q rapportage valt tegen, er is een daling van de kosten maar omdat de locatie spreiding zo groot is er een grote stijging van de vervoerskosten. De schoonmaakkosten vallen mee maar de voedingsprijzen zijn wisselend.
Tijd om een herstelplan te maken. Ik blijf nog even hier, eet matig maar wel lekker en maak thee van hetzelfde zakje.

Nee hoor, het valt allemaal wel mee, het enigste probleem is dat ik over een paar dagen moet pinnen en dat lukt hier niet. De kippenschuur begint leeg te raken. Hoe we dat oplossen zie ik wel.

Na het ontbijt (samen met de Finnen) is het tijd voor de dagelijkse activiteit, dit maal de andere kant op, weg van de waterval het dorp in, maar wel weg van de harde weg. Houten huisjes, vriendelijke mensen die je begroeten met "sabaidee". Een huis aan huis verkoper die allerlei spullen aan de deur brengt, kinderen die je begroeten. Een gemoedelijk dorps leven. Het is echter warm en een glaasje lemonjuice met ijs op mijn balkon is niet te versmaden. Daarna is het kennismaken met de nieuwe buren. Dit maal een keer Zwitsers en ze komen uit het zuiden. En daar moet ik nog naar toe.
We wisselen onze informatie uit, zij over het zuiden en ik over het noorden.

De avond is internationaal ingevuld met een Laotiaanse maaltijd gezamenlijk genuttigd met Nederlanders, Finnen en Duitsers die geen van alle hun eigen taal mogen spreken, want dat is niet beleefd. Het late avond-uur breng ik door onder het genot van een show van Hans Teeuwen, maar val om 10 uur al in slaap.


Donderdag 03 november

Wasdag
Na een koude nacht, ik heb nog overwogen om er een deken bij te pakken, is de dag weer vroeg begonnen.
Even over het weer in Laos. Strak blauwe lucht met op het eind van de middag enkele stapelwolken, 's nachts een lichte afkoeling omdat we op het Bolavenplateau "relatief" hoog zitten. De middag temperatuur loopt op tot zo'n 30/34 graden (schatting) met een lichte bries over de rivier. Wegens de directe zon is het rond twee uur tijd voor weinig activiteit en een dutje.

Heerlijk een dagje gelambald. En dat betekent dat ik over het ontbijt zo'n 4 uur heb gedaan. Afscheid genomen heb van de Finnen en van de buren, verder geklets heb met Nederlanders en kennisgemaakt heb met mijn nieuwe buren.

Vandaag ben ik er niet op uit getrokken en hou het bij mijn balkon met uitzicht. Organiseer mijn zaakjes wat voor de volgende etappe (terug naar Pakse). Voor de rest wat routes en tips opgeschreven over Indonesië (want daar gaan de Nederlanders de komende maanden naartoe en wat gelezen over Cambodja, mijn bestemming over 10 dagen.

O,ja, eigenlijk heb ik het wel druk want de was moet worden gedaan. Die heb ik dus maar even afgegeven om het vanavond op te halen, een set kleding voor 10.000 kip (1euro), daar ga ik mijn eigen wasmachien niet voor laten draaien. Op het heets van de dag een middagdutje en vanavond heb ik een eetafspraak met de Nederlanders.

Druk,druk,druk.

Vrijdag 04 november

Ik ben weer terug in Pakse, waar ik dit allemaal met jullie ga delen. Even mijn weblog bijwerken, wat foto's plaatsen.
Vanaf vandaag mogen jullie weer uitkijken naar mijn dagelijkse beslommeringen want na Pakse staat Chapasak met een eeuwenoud tempelcomplex en de 4.000 eilanden (de meest zuidelijke bestemming in Laos) met de vele hangmatjes op het programma. Allemaal plaatsen met Wi-Fi verbindingen.
Kunnen jullie de lol weer op!!!!!!!!!!!!