"Niets" is ook een activiteit

Na de avonturen eergisteren met de bus ben ik eergisteren zo rond vier in de middag aangekomen in Port Barton. Zo op het eerste zicht een dorp met onverharde wegen. De bus stopt op diverse plaatsen en zo dicht mogelijk bij het strand stap ik uit.

Vorig jaar hebben mede reizigers mij geadviseerd om naar Greenview guesthouse te gaan maar dit is wegens verbouwingswerkzaamheden gesloten. De overige plaatsen aan het strand heb ik snel opgezocht en komen qua reviews allemaal goed uit de bus. Dus kan ik mijn keuze me gaan specificeren. Dan wil ik er een met de meeste elektriciteit en internet. Ik heb een "hotlist" van vijf plaatsen met cottages (bungalows) op het strand.

Nummer een: 1000 peso's/nacht en alleen stroom 's avonds van zes tot twaalf geen internet.
Daar hoor ik dat alleen "Summer Homes" internet heeft.
"Summer Homes" is dus de tweede die ik bezoek, heeft internet, stroom van een generator tussen 11.00 en 15.00 en normale stroom van 18.00 tot middernacht.
Ze hebben vier cottages in een tuin uitkijkend over de zee en het strand en aan de achterkant twee rijen met budget kamers (750 P hoogseizoen). Ik wil op de eerste rang met een tweede rangs prijs dus de onderhandelingen worden geopend. Navraag leert dat er vier andere gasten zijn, dus staat er veel leeg.
De vraagprijs 1600 peso's (€27,45) zakt al snel naar 1200 peso's (€20,59) onder het argument "laagseizoen en weinig reizigers".

Wie niet waagt, wie niet wint en ik geef aan dat werkelijk mijn maximum prijs 1000 peso's (€17,16) is. Na enig wikken gaan ze daar uiteindelijk mee akkoord.

Dan de keuze uit de vier betonnen cottages, de fel blauwe, de fel rode de fel gele of de fel groene. De keuze wordt uiteindelijk bepaald door de zon, de cottage met de meeste schaduw overdag: de fel gele.
Een ruime kamer met twee persoonsbed, simpel maar mooi ingericht, warme douche (alleen 's avonds), Veranda met twee stoelen uitkijkend over een tuin met ligstoelen, strand en zee, palmbomen waar het strand begint.

De vakantie kan beginnen. Eerst even kennis maken met het personeel en andere gasten (die vertrekken echter morgen). Het personeel maakt een heel positieve indruk.

Mijn avond wordt doorgebracht met het schrijven van het verhaaltje van de busreis en het uploaden van de foto's, internet is traag hier. Ze hebben een redelijke menukaart, alleen de prijs is aan de redelijk hoge kant maar gelukkig onder het niveau "Boracay".

Om tien uur zet ik mijn plafondwaaier aan en duik mijn bed in, of op, wat het is hier warm genoeg. De ramen kunnen open en zijn voorzien van muggengaas.
Met het ruisen van de zee val ik heerlijk in slaap tot zeven uur en wordt gelukkig niet wakker door Abba. Dat is het voordeel als er 's morgens geen elektriciteit is.

De lucht is blauw met lichte bewolking, de koffiemok is groot, het uitzicht tropisch. Heerlijk om rustig op te starten.
Al snel wordt mij de vraag gesteld wat mijn plan voor vandaag is: "niets" is mijn antwoord wat begrepen wordt dat ik nog suggesties wil hebben. Het kost mij enige moeite aan te geven dat "niets" ook een activiteit is.

Voor het late ontbijt is het eerst tijd voor een wandeling. "Summer Homes" ligt ongeveer in het midden van het strand. Om de activiteiten de komende dagen te spreiden gaat de wandeling eerst naar de rechterkant (met het gezicht naar de zee). Er zijn redelijk wat guesthouses met cottages maar ik ondek geen toeristen en geen strandverkopers. Wat een rust.

De enige twee toeristen die er zijn ben ik en een Oostenrijker. In het hoogseizoen is het drukker wordt mij verzekerd. De accommodatie zit dan vol maar het blijft overdag rustig omdat de meeste overdag een boot nemen naar de eilanden. Voor een kamer moet je dan van te voren reserveren wat nu niet nodig is.

Het eind van het strand wordt gesplitst door een inham in het water, dat maakt de plaats om te zwemmen bij mijn guesthouse het meest aantrekkelijk. Op het eind van het strand start een voetpad naar de punt van de baai, ach waarom niet.
Op het eind kom ik in een buurt gemeenschap met bamboo en houten huisjes, geen verkeer en veel spelende kinderen. Allemaal "hello, hello" roepend. Een aantal kinderen pakken mijn hand en brengen die naar het voorhoofd, de Filipijnse manier om te groeten en respect te tonen. Amper een halve kilometer van het "toeristisch strand" zit je in de Filipijnen.
Het ziet er armoedig uit maar heerlijk relaxed zonder auto's, brommers en tri-cycles. Hier kan je kinderen door de hele buurt laten lopen. Het is inmiddels warm en net buiten de buurtschap nestel ik mezelf onder een palmboom, in de schaduw met een heerlijke zeebries.
"God in Frankrijk" of beter gezegd "Ton in de tropen".

Om elf uur ben ik terug voor het ontbijt. Het is inmiddels goed warm. Tijd om af te koelen in zee wat eigenlijk onmogelijk is want het water voelt als een lauwwarm bad.

Een flesje water, ijsblokjes, Javaanse jongens, een ligbed, schaduw, een zeebries......wat meer heb je nodig.

In de namiddag arriveert een nieuwe bus, ik signaleer zes nieuwe toeristen. Al het maar niet te druk wordt!!!!!!!!!!!! Gelukkig valt dit erg mee, ik zie ze alleen een paar uurtjes in de middag.

In de avond gaat het regenen, ik wist dat er een onweersbui voorspelt was. De regen heeft echter de gehele nacht aangehouden maar het slaapt goed met het ruisen van de zee en regen op het dak.

Internet was gisterenavond Filipijnse tijd niet beschikbaar dus geen berichtje voor jullie in de middag Nederlandse tijd. Ik ga het om twaalf uur nogmaals proberen zodat jullie aan de ontbijttafel iets te lezen hebben.
Het nadeel van beperkt stroom hebben is dat elektrische apparatuur zoals mijn I-pad beperkt bruikbaar is. De batterij moet in beperkte tijd opgeladen worden maar in die tijd moet je ook internet gebruiken. Met de elektronische boeken, die ik kan lezen als er geen stroom en andere informatie die op de I-pad staan, gaan de batterijen ook leeg. Ik heb de lichtsterkte van de I-pad maar laag gezet om energie te besparen, zo is het iets als lezen bij kaarslicht.
Wederom een bewijs dat we akelig afhankelijk zijn.

Op dit moment is in Port Barton geen avond of nachtleven dus vroeg naar bed. Als ik om zes uur opsta is het nog zwaar bewolkt en het regent nog steeds. Reden om nog te blijven liggen.

Om acht uur vanochtend echter breekt de zon weer door en een half uur later is er een blauwe lucht met her en der een wit wolkje.

Een goede reden om het patroon van gisteren ochtend te herhalen.
De lucht is blauw met lichte bewolking, de koffiemok is groot, het uitzicht tropisch. Heerlijk om rustig op te starten.
De bewolking neemt echter snel toe maar met of zonder zon, het blijft aangenaam.

De andere kant van het strand moet nog ontdekt worden, ook daar is een kleine buurtgemeenschap. De terugweg gaat door Port Barton, het dorp zelf.
Port Barton is het gemakkelijkste te beschrijven als twee lange, aan het strand evenwijdige, onverharde straten, Rizal Street en Bonifatius Street met daartussen een klein aantal dwarsstraten. Enkele kleine winkeltjes, 2 benzine stations en dan de guesthouses tussen Rizal street en het strand.

Overal waar ik loop wordt ik begroet. Het is overigens vandaag marktdag, de markt heeft hier echter maar vier kraampjes. Vis, vlees, krab en de Lotto.

Ik heb overigens besloten om minimaal twee nachten langer in Port Barton te blijven.