Wekkers en Wereldwonderen

Half vijf loopt de wekker af, vakantie????
Je zou het haast niet zeggen. Voor een van de natuur wereldwonderen moet je vroeg opstaan. Het wereldwonder van vandaag is de ondergrondse rivier van Puerto Princesa. Niet dat deze in Puerta Princesa ligt maar in Sabang, een twee uur rijden vanaf Puerto Princesa. De officiële naam is trouwens "National Park St. Pauls Subterranen River".

Enkele weken geleden heb ik ook al een wereldwonder bezocht, de rijstterrassen van Banaue. Het wil er wel inhakken, al die wereldwonderen. Hoeveel zijn er eigenlijk?
In de Filipijnen is in 2011 blijkbaar iedereen met grote "Billboards" opgeroepen om op de Filipijnse inzendingen te stemmen.

Maar dat maakt het gevoel er niet beter op als de wekker om half vijf afgaat.
Het geluid van de wekker op mijn I-pad had ik al aangepast met een harp geluid wat in ieder geval al beter is dan een luide bel waardoor je recht op in je bed zit.

Gisteren heeft mijn advies voor de Duitse vrouw in mijn hotel niet gewerkt, ze heeft namelijk een aantal keren een verkeerde pin code ingegeven en dan wordt de boel geblokkeerd. Niet handig als je ver weg zit. Gelukkig voor haar heeft ze via vrienden en Western Union Money Transfer geld kunnen regelen. Om dit te vieren zijn we in de avond in de stad wat gaan eten. Tot nu toe had ze in het hotel op de pof geleefd. Aangezien zij vegetariër is zijn we naar het enigste vegetarische restaurant in de stad gegaan, helaas voor haar, gesloten.
Bij een ander, degelijk uitziend restaurant aanbeland hebben we ons gestort op de curry, zij vegetarisch en ik kip.
Dit, nog redelijk dure restaurant, was toch al 2/3 goedkoper ten opzichte van Boracay en dat voor een portie twee keer zo groot.

En vanwege de vroege plannen, optijd naar bed. Alhoewel een lange en volle dag energie eet, kon ik niet goed inslapen. Het is te warm om te slapen zonder airco en de airco maakt zoveel herrie dat je daardoor niet kan slapen. Uiteindelijk met een flink gekoelde kamer, de airco uitgezet en in slaap gevallen.
Ik weet na bijna vier weken ook niet meer hoe het voelt een deken of laken over mij heen te hebben.

Om vijf uur zit ik aan een bak koffie, het gratis ontbijt van vandaag heb ik gisteren al opgegeten. Er zijn nog drie anderen op die dezelfde tocht mee gaan maken, alledrie uit Brazilië. Een jongen die net twee maanden vrijwilligerswerk bij het Rode Kruis in Manilla heeft gedaan en een stelletje die gisterennacht aangekomen zijn, vanmiddag doorvliegen naar Thailand en daar in vijf dagen het noorden Chang Mai en Chang Ray en Phuket in het Zuid Westen bezoeken. Je moet er maar zin in hebben!!!! Ook nog een stelletje van oorsprong Filipijnen, woonachtig in een van de golfstaten, wordt opgepikt. Ik geloof dat er meer Filipijnen buiten de Filipijnen wonen dan in de Filipijnen.

En dan naar de ondergrondse rivier maar natuurlijk niet zonder tussenstop bij een restaurant annex souvenirshop waar de chauffeur en gids een gratis maaltijd krijgen. "Alles voor de commissie" roep ik al, maar deze tijd is wel mooi afgegaan van mijn nachtrust. Een vastgebonden aapje haalt zijn kapriolen uit al wij zitten te wachten op de etende chauffeur en gids.

Nog een uurtje rijden en we zijn er, bijna dan, want de Filipijnen houden van formulieren en nog eens formulieren. Gisteren heb ik reeds een "permit" moeten regelen. De gids moet met dit permit en mijn paspoort weer een ander formulier regelen en dat formulier moet door drie anderen weer in stukken worden gescheurd. Het schept werkgelegenheid maar waar dit allemaal voor nodig is.....

En dan de boot op met de verplichte regel: zwemvesten aan. Niet dat dit te kleine zwemvest mij past, wat moet dat moet!!!!!!!!
Als dit mij moet redden bij een "schipbreuk" kan ik beter naar de kust zwemmen zonder reddingsvest.

De eerste etappe gaat naar een mooi gelegen strand wat de ingang is van het nationale park. Daar wordt natuurlijk op alle meegebrachte formulieren nog wat stempeltjes geplaatst en stukken afgescheurd.
Twee minuten wandelen en daar ligt de ingang van de ondergrondse rivier met een -tig aantal bootjes.

Het vroege opstaan heeft zijn vruchten afgeworpen: we zijn de eerste die de rivier opvaren. Maar niet voordat we voorzien zijn van een oranje bouwvakkers helm. Volgens de bootsman niet zozeer wegens het risico je hoofd te stoten maar vanwege de koude waterdruppels die op je hoofd vallen.

"De warme waterdruppels zijn de uitwerpselen van de vele vleermuizen". Hoeveel keer per dag zal hij deze grap maken?????

De ondergrondse rivier is 8,5 kilometer lang maar voor toeristische doelen maar 1,5 kilometer toegankelijk. Aarde donker maar daarom bijgelicht door een lamp. De bootsman heeft bij elke stalagmiet en stalagtiet wel een verklaring van welke beeltenis het heeft. Zo komen alle katholieke heiligen voorbij, inclusief dieren en groenten.
Ook zijn er vele kleine vleermuizen en vogeltjes die vogelnestjessoep kunnen koken.
Drie kwartier duurt dit bootreisje. Ik heb foto's gemaakt maar ik heb ze nog niet gezien. Mijn kleine flitser heeft zo zijn beperkingen in een donkere grot.

En dan zien we weer daglicht, de helmen mogen ingeleverd worden, en de terugreis via het strand en dezelfde boot naar de haven.
Wij waren de eerste boot, in de grot zijn we op de terugweg maar twee bootjes tegengekomen. Een geluk want bij vertrek liggen er een -tig tal boten klaar om de hordes toeristen uit te spuwen klaar. Van alle boten die in de haven lagen zijn maar een klein aantal over en de wachtrij voor vervoer is behoorlijk aangezweld. Toch heeft vroeg opstaan zijn voordeel.

Ditzelfde geldt voor het restaurant waar wij het inbegrepen lunchbuffet krijgen. Wij zijn de eerste, het eten is ziet er nog tamelijk vers uit. Het Filipijnse eten is nou niet om over naar huis te schrijven. Ik zal nooit een Filipijnse kook cursus gaan volgen....... maar het vult.

Op de terugweg worden we "getrakteerd" op een volgende attractie. Natuurlijk niet in de prijs inbegrepen. Een of andere berg waar je via een grot en wat spelonken omhoog kan klauteren om vervolgens aan een kabel de berg af kan zweven, hangend aan een kabel.

Terwijl dit alles wordt uitgelegd begint het fors te regenen. Een tweede reden voor mij om mij niet te laten verleiden. De eerste reden is dat ik over dit al het een en ander gelezen had en de derde reden is dat ik geen zin heb om mij via nauwe, glibberige spelonken omhoog zie klauteren.
Vier anderen laten zich wel verleiden. Samen met een van de Brazilianen trek ik mezelf maar terug in het restaurant met een fles water. Aan de reactie van de vier die het wel gedaan hebben kan ik niet opmaken iets gemist te hebben, "het was wel aardig".

De regen heeft nog een uurtje aangehouden, de oorzaak ligt in de tyfoon Nari, die afgelopen nacht over Manilla is getrokken. Ik heb het nieuws nog niet gezien maar op mijn buienradar zie ik dat Puerto Princesa net in de buitenste ring van de orkaan ligt. Het is de gehele dag dan ook zwaar bewolkt. Deze regenbui is het gevolg hiervan.

En dan op weg terug naar het hotel maar natuurlijk niet voor we.........een half uur gedropt worden bij een soevenierswinkel. "Alles voor de commissie!!!!!!!!"

Moe, voldaan, zit ik nu maar wat te schrijven en te bedenken wat ik morgen wil doen. Er staat hier nog één activiteit op het programma, een dagtrip naar Hondabay met snorkelen, zwemmen en drie onbewoonde eilandjes. Maar morgen ligt Puerto Princesa nog onder dezelfde invloed van de tyfoon. Zwemmen, snorkelen en verlaten standen met bewolking en kans op regen is niet het ideaal beeld.
Ik heb noch tijd nodig om het een en ander voor de komende weken uit te zoeken. Aan de andere kant is er hier in het hotel niet veel te doen en ligt het op een behoorlijke afstand van de stad, maar ach, voor 20 peso's (€0,35) wordt ik door een tri-cycle naar de stad gebracht.

Op het moment dat ik dit zit te schrijven staan er twee gidsen voor mijn neus om mij over te halen morgen de dagtrip naar Honda Bay te maken want morgen hebben ze een groep. Als ik meld dat zij overmorgen ook een groep hebben dan druipen ze af.

Dus morgen, geen wekker, geen wereldwonder, gewoon niets.