Over koud water, maagdelijkheid en mijn rug
Door: Ton
Blijf op de hoogte en volg Ton
02 Oktober 2013 | Filipijnen, Puerto Galera
En dan sta je 's morgens in de douche met een blauw bord op de muur met witte letters:
"Water is hier kostbaarder dan de maagdelijkheid van een meisje.
Ga er zuinig mee om"
Het douchewater is koud dus wees maar niet bang dat ik het verspil.
Puerto Galera, een stadje wat zijn naam heeft te danken aan de Spaanse Galjoens die hier in de 19e eeuw voor anker gingen in de baaien hier.
Rondom Puerto Galera liggen een aantal kleine stranden. Op het stand Sabang ligt mijn guesthouse.
Het strand is klein en bij vloed is er weinig strand over. Het is zo wie zo volgebouwd met vooral dive-shops met de bijbehorende guesthouses en restaurants. Zo tegen de avond liggen hier voor het strand zo'n 50 boten die allemaal behoren tot deze dive-shops. In sommige opzichten kan je hier niet spreken van een strandcultuur, geen stoelen en ligbedden op het strand en niemand zwemt.
Wel is het strand vergeven van strand verkopertjes met kettingen, kralen, fruit en potentie verhogende middelen. Dit laatste voor de avond als dit dorp een metamorfose krijgt in vergelijking met overdag. De restaurants zijn aardig bezet met vooral Chineese vakantiegangers
Het gedreun van discotheken en de "girly girly " bars nemen dan de overhand. Dit verklaard waarschijnlijk ook het bord in mijn douche.
Vanmorgen ben ik maar eens op verkenning geweest. Waarom neem ik nu altijd de moeilijke weg ? Ik wil twee naastgelegen stranden bezoeken, ze zijn via een kort pad, om een rots, te bereiken.
Nee, ik moet zonodig via de andere kant van de berg gaan waarbij ik het vage pad waar ik liep uit het oog verlies.
En hoewel het gisteren en vandaag mooi weer is, is de grond nog erg drassig. Zonder pad zak ik, voet diep, in de blubber. Geen pad, dus ik baan mijzelf maar de weg richting wat huizen.
Daar moet wel een weg zijn. Ook nee, ik kom in een dorpje, armoedige huisjes, geen gemotoriseerd verkeer. Binnen een uur sta ik van toeristische strand, weer echt in de Filipijnen.
Ik word de weg gewezen, een voetpad door het dorp. Op het eind zie ik weer brommers staan en nog belangrijker, een lokaal restaurant.
Blij dat ik daar wat kan drinken na mijn blubber avontuur .
Ze hebben hier mijn brunch voor een beetje normale prijs.
Geloof het of niet maar het eten en drinken is behoorlijk aan de prijs op deze drie kleine strandjes. Onder de €6,= werk je echt geen maaltijd weg.
Vanaf de harde weg zijn de stranden "Big La Laguna, Small La Laguna en Sabang" weer snel gevonden. Alle drie niet zo groot, volgebouwd met Dive-shops met de bijbehorende guesthouses en restaurants.
Terug wandelend over het strand heb je genoeg aanspraak door de strandverkopers, sommige die mij al voor de derde keer aanspreken, en de hoertjes die blijkbaar gisteren geen klandizie hadden, want ze zijn nu al actief.
Het achterland ontdekken, daar heb ik vervoer voor nodig. Op het strand wordt een dagtrip (in een groep) aangeboden, inclusief drinken en lunch, voor 1250 peso's (rond de €22,=).
Altijd even checken of dit een "normale" prijs is. Een kortstondig onderzoek wijst uit dat het nog niet zo'n slechte deal is.
Echter als ik contact opneem blijkt er nog geen groep te bestaan. Ze kunnen het voor mij privé organiseren voor 4000 peso's (€69).
Alhoewel je het in Azië niet mag denken, denk ik toch "mijn rug op".
Voor een reiziger alleen kan deze tourguide wel regelen dat ik voor vandaag en vannacht een meisje krijg.
Nogmaals denk ik:
"mijn rug op, ik neem wel een koude douche met dat kostbare water".
"Water is hier kostbaarder dan de maagdelijkheid van een meisje.
Ga er zuinig mee om"
Het douchewater is koud dus wees maar niet bang dat ik het verspil.
Puerto Galera, een stadje wat zijn naam heeft te danken aan de Spaanse Galjoens die hier in de 19e eeuw voor anker gingen in de baaien hier.
Rondom Puerto Galera liggen een aantal kleine stranden. Op het stand Sabang ligt mijn guesthouse.
Het strand is klein en bij vloed is er weinig strand over. Het is zo wie zo volgebouwd met vooral dive-shops met de bijbehorende guesthouses en restaurants. Zo tegen de avond liggen hier voor het strand zo'n 50 boten die allemaal behoren tot deze dive-shops. In sommige opzichten kan je hier niet spreken van een strandcultuur, geen stoelen en ligbedden op het strand en niemand zwemt.
Wel is het strand vergeven van strand verkopertjes met kettingen, kralen, fruit en potentie verhogende middelen. Dit laatste voor de avond als dit dorp een metamorfose krijgt in vergelijking met overdag. De restaurants zijn aardig bezet met vooral Chineese vakantiegangers
Het gedreun van discotheken en de "girly girly " bars nemen dan de overhand. Dit verklaard waarschijnlijk ook het bord in mijn douche.
Vanmorgen ben ik maar eens op verkenning geweest. Waarom neem ik nu altijd de moeilijke weg ? Ik wil twee naastgelegen stranden bezoeken, ze zijn via een kort pad, om een rots, te bereiken.
Nee, ik moet zonodig via de andere kant van de berg gaan waarbij ik het vage pad waar ik liep uit het oog verlies.
En hoewel het gisteren en vandaag mooi weer is, is de grond nog erg drassig. Zonder pad zak ik, voet diep, in de blubber. Geen pad, dus ik baan mijzelf maar de weg richting wat huizen.
Daar moet wel een weg zijn. Ook nee, ik kom in een dorpje, armoedige huisjes, geen gemotoriseerd verkeer. Binnen een uur sta ik van toeristische strand, weer echt in de Filipijnen.
Ik word de weg gewezen, een voetpad door het dorp. Op het eind zie ik weer brommers staan en nog belangrijker, een lokaal restaurant.
Blij dat ik daar wat kan drinken na mijn blubber avontuur .
Ze hebben hier mijn brunch voor een beetje normale prijs.
Geloof het of niet maar het eten en drinken is behoorlijk aan de prijs op deze drie kleine strandjes. Onder de €6,= werk je echt geen maaltijd weg.
Vanaf de harde weg zijn de stranden "Big La Laguna, Small La Laguna en Sabang" weer snel gevonden. Alle drie niet zo groot, volgebouwd met Dive-shops met de bijbehorende guesthouses en restaurants.
Terug wandelend over het strand heb je genoeg aanspraak door de strandverkopers, sommige die mij al voor de derde keer aanspreken, en de hoertjes die blijkbaar gisteren geen klandizie hadden, want ze zijn nu al actief.
Het achterland ontdekken, daar heb ik vervoer voor nodig. Op het strand wordt een dagtrip (in een groep) aangeboden, inclusief drinken en lunch, voor 1250 peso's (rond de €22,=).
Altijd even checken of dit een "normale" prijs is. Een kortstondig onderzoek wijst uit dat het nog niet zo'n slechte deal is.
Echter als ik contact opneem blijkt er nog geen groep te bestaan. Ze kunnen het voor mij privé organiseren voor 4000 peso's (€69).
Alhoewel je het in Azië niet mag denken, denk ik toch "mijn rug op".
Voor een reiziger alleen kan deze tourguide wel regelen dat ik voor vandaag en vannacht een meisje krijg.
Nogmaals denk ik:
"mijn rug op, ik neem wel een koude douche met dat kostbare water".
-
02 Oktober 2013 - 11:00
Ans:
Hoi Ton,
Wat een luxe hebben wij dan. We draaien de kraan open en het water is op de temperatuur die wij willen. Maar ja, jij wilde ver weg. Je hebt inderdaad weinig strand, maar het ziet er wel gezellig uit en als het het zelfde als hier was hoefde je niet weg te gaan. Geniet dus van de cultuur daar en denk maar als je thuis bent heb ik weer een lekkere warme douche. Tot je volgende berichtje.
Heel veel liefs en groetjes
Ans -
02 Oktober 2013 - 11:52
Ellie:
Wat een gewriemel en geneuzel, zooooveel huisjes en activiteit bij elkaar. En valt er eigenlijk wel te zwemmen daar? of zitten er haaien? Is er plaatselijk nog iets over uit de tijd van de spaanse galjoenen? of is het toerisme daar tè sterk geworden?
Wonderlijk toch zoals elk stukje van de wereld zich op een eigen wijze ontplooit; het water is hetzelfde, maar de bootjes die erover varen heel divers.
zal volgende keer weer iets langer schrijven, voor nu heb ik niet de rust, ga even lunchen en een powerpoint maken.
liefs, ellie -
02 Oktober 2013 - 13:11
Ma :
ik heb het er maar druk mee twee mailtjes achter elkaar beandwoorden maar ik klaag niet want ik vind het heelijk als er weer een berichtje is ik heb er mjn middagmaal er voor uitgesteld dat komt zo wel. waarom doe jij zo moeilijk om aan de overkant te komen je kan toch zwemmen of zijn er soms haaien.verder geniet er maar van en tot het volgende mailtje groetjes en liefs ma -
02 Oktober 2013 - 17:11
Chris En Toos:
Je sluit je berichtje toch maar weer origineel af hoor. We moeten er altijd weer om lachen als je verteld dat er meisjes flirten of zoals vandaag worden aangeboden. Niets voor jou maar dat zien ze ook niet aan je neus. Waarom wordt daar niet gezwommen, als ze duiken zullen er toch geen haaien zitten? Ga maar eens lekker pootje baaien. En zoals ik altijd tegen Chris zeg, kijk eens wat we hadden gemist als we niet verdwaald waren (lees voor Nederland, de verkeerde afslag hadden genomen).
Wij zijn weer thuis aangekomen en net een beetje opgeruimd. De laatste dagen van onze vakantie gaan nu in, jammer hoor we hebben het goed naar ons zin zo zonder werk maar ja, dan zou het niet aanvoelen als vakantie toch?
Tot gauw.
XXX Chris en Toos -
02 Oktober 2013 - 18:43
Hennie:
Hoi Ton,
Eindelijk geen regen, maar nu last van kostbaar water, en een beetje girly's.
Ben benieuwd naar jouw duikerspak of ga je dat niet doen.
Doe eens een gok wie er bij ons op CW nu de koffie haalt 's morgens en wie er opruimt.
Groet Hennie. -
03 Oktober 2013 - 01:45
Ton V.d. H:
Hoi Ton,
Ik heb me ingeschreven op jouw reisverhalen omdat wij straks in januari zelf voor 2 maanden naar de Filipijnen gaan. Mijn vrouw en ik zijn beide 60+, we hebben ook al heel wat gereist, maar vinden zo`n nieuw land toch weer spannend.
Je hebt het weer niet helemaakl mee, maar dat is bekend in deze tijd van het jaar'.
Je stijl van schrijven is leuk, en soms heel herkenbaar en ook wel informatief.( het pinnen, het eten, de prijzen etc)
Ik kijk uit naar de volgende reisverhalen.
Groetjes Ton
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
