4000 pagodes, irritante verkopertjes en koorts
Blijf op de hoogte en volg Ton
15 December 2012 | Myanmar, Pagan
Het lijkt erop dat we vandaag van de 4000 pagodes er 3999 hebben gezien.
Door alle aanmoedigingen van jullie kant is vandaag de fietstocht geannuleerd en achteraf maar goed ook. Het is vandaag een trip met een paardenkar geworden. Over een behoorlijke afstand van pagode naar pagode. Het zijn er verrekte veel. Om een beschrijving van een pagode te geven. Veel oude stenen uit de elfde tot 13 eeuw. In de meeste staat een Boeddha beeld, of staand of liggend of zittend. Voor de deur staan kraampjes, gemakkelijk hoor, want als je de weg niet weet dan kan je hier zeggen: "follow the shops". Elke stupa heeft minimaal een schilder die unieke schilderijen verkoopt maar die verdacht veel op elkaar lijken (massa productie???) en een kaartverkoper. Dan heb ik het nog niet gehad over t-shirt verkopers, beeldjes- en belletjes verkopers etc.
Vanaf elf uur vanochtend heb ik de pijp helemaal leeg, mijn armen en benen voelen zeurend aan, ik heb hoofdpijn en volgens mij ook koorts. De interesse in pagodes daalt met het uur. Na de lunch voel ik mezelf lekker beroerd en moet nog een uurtje of zes in de paardenkar over hobbelige wegen.
Doordat ik me al niet lekker voel wordt mijn humeur hierdoor er niet beter op en dat moeten enkele verkopertjes flink bezuren. De laatste -tig pagodes konden mij gestolen worden. Sebastian had gelukkig Imubrufen bij zich zodat de koort weer wat zakte.
Zonsondergang in Bagan maak je mee op de top van een tempel. Maar niet elke tempel mag je beklimmen. Gisteren zaten we op een tempel met nog zo'n zes andere toeristen maar vandaag zitten we op een tempel waar al na korte tijd zes grote bussen met georganiseerde reizen stopte. Volgens onze horsecar chauffeur is dit nog een rustige plek, een andere is nog drukker. Ik schat dat er zo'n 500 man op deze tempel stonden. Ik had mij al vroeg op een mooi plekje genesteld met een mooi uitzicht. Totdat een Amerikaanse dacht voor mijn neus te gaan zitten. Dus niet!!!!!!!!! En vooral niet met mijn humeur op dit moment. Na wat smerige opmerkingen over en weer droop ze snel af met nog een opmerking op het laatst dat deze plek van iedereen is.
Al met al was het een mooie zonsondergang met de vele pagodes op de stoffige vakte.
Omdat ik me best wel zielig vond en toch honger heb beloof ik mezelf vanavond eens niet een keer Aziatisch voedsel maar een overheerlijk pizza Hawaii maar ook hier weer een frustratie die mijn humeur verder doet dalen: vandaag zijn er geen pizza's. Met een hete zoet-hete kip waar je lekker van gaat zweten probeer ik de koorts te verdrijven.
Zaterdag 15 december
Vannacht als een blok geslapen, een paar keer ijskoud wakker geworden, waarschijnlijk van de oplopende koort. Toch viel deze vanmorgen wel mee, na wat ik verwacht had, 38,2.
Ik besluit na het ontbijt gewoon onder de wol te kruipen, vandaag nikt fietsen, pagodes, verkopertjes. Gewoon lekker slapen. Gelukkig is mijn koorts om twaalf al, zonder paracetamol gedaald.
Ik zit nu met een hete kop thee dit verhaaltje te schrijven. Het enigste wat moet is beslissen of ik morgen naar zee of naar het zuiden ga. Naar zee betekent zo'n 17 uur in de bus maar dan 7 dagen rust, naar het zuiden betekent 17 uur in de bus maar over drie dagen weer 12 uur in de bus. Mocht de koorts wat aanhouden dan kan ik beter in een keer naar zee gaan. Het zuiden schijnt ook wel aardig te zijn maar niet het hoogtepunt van Myanmar.
Door alle aanmoedigingen van jullie kant is vandaag de fietstocht geannuleerd en achteraf maar goed ook. Het is vandaag een trip met een paardenkar geworden. Over een behoorlijke afstand van pagode naar pagode. Het zijn er verrekte veel. Om een beschrijving van een pagode te geven. Veel oude stenen uit de elfde tot 13 eeuw. In de meeste staat een Boeddha beeld, of staand of liggend of zittend. Voor de deur staan kraampjes, gemakkelijk hoor, want als je de weg niet weet dan kan je hier zeggen: "follow the shops". Elke stupa heeft minimaal een schilder die unieke schilderijen verkoopt maar die verdacht veel op elkaar lijken (massa productie???) en een kaartverkoper. Dan heb ik het nog niet gehad over t-shirt verkopers, beeldjes- en belletjes verkopers etc.
Vanaf elf uur vanochtend heb ik de pijp helemaal leeg, mijn armen en benen voelen zeurend aan, ik heb hoofdpijn en volgens mij ook koorts. De interesse in pagodes daalt met het uur. Na de lunch voel ik mezelf lekker beroerd en moet nog een uurtje of zes in de paardenkar over hobbelige wegen.
Doordat ik me al niet lekker voel wordt mijn humeur hierdoor er niet beter op en dat moeten enkele verkopertjes flink bezuren. De laatste -tig pagodes konden mij gestolen worden. Sebastian had gelukkig Imubrufen bij zich zodat de koort weer wat zakte.
Zonsondergang in Bagan maak je mee op de top van een tempel. Maar niet elke tempel mag je beklimmen. Gisteren zaten we op een tempel met nog zo'n zes andere toeristen maar vandaag zitten we op een tempel waar al na korte tijd zes grote bussen met georganiseerde reizen stopte. Volgens onze horsecar chauffeur is dit nog een rustige plek, een andere is nog drukker. Ik schat dat er zo'n 500 man op deze tempel stonden. Ik had mij al vroeg op een mooi plekje genesteld met een mooi uitzicht. Totdat een Amerikaanse dacht voor mijn neus te gaan zitten. Dus niet!!!!!!!!! En vooral niet met mijn humeur op dit moment. Na wat smerige opmerkingen over en weer droop ze snel af met nog een opmerking op het laatst dat deze plek van iedereen is.
Al met al was het een mooie zonsondergang met de vele pagodes op de stoffige vakte.
Omdat ik me best wel zielig vond en toch honger heb beloof ik mezelf vanavond eens niet een keer Aziatisch voedsel maar een overheerlijk pizza Hawaii maar ook hier weer een frustratie die mijn humeur verder doet dalen: vandaag zijn er geen pizza's. Met een hete zoet-hete kip waar je lekker van gaat zweten probeer ik de koorts te verdrijven.
Zaterdag 15 december
Vannacht als een blok geslapen, een paar keer ijskoud wakker geworden, waarschijnlijk van de oplopende koort. Toch viel deze vanmorgen wel mee, na wat ik verwacht had, 38,2.
Ik besluit na het ontbijt gewoon onder de wol te kruipen, vandaag nikt fietsen, pagodes, verkopertjes. Gewoon lekker slapen. Gelukkig is mijn koorts om twaalf al, zonder paracetamol gedaald.
Ik zit nu met een hete kop thee dit verhaaltje te schrijven. Het enigste wat moet is beslissen of ik morgen naar zee of naar het zuiden ga. Naar zee betekent zo'n 17 uur in de bus maar dan 7 dagen rust, naar het zuiden betekent 17 uur in de bus maar over drie dagen weer 12 uur in de bus. Mocht de koorts wat aanhouden dan kan ik beter in een keer naar zee gaan. Het zuiden schijnt ook wel aardig te zijn maar niet het hoogtepunt van Myanmar.
-
15 December 2012 - 07:11
Ans:
Hoi Ton,
Wat nu? Ga je weer ziek worden in je vakantie? Je hebi al een keer in het buitenland in het ziekenhius gelegen dat moet je nu weer niet doen. Je kan beter zo een ziekenhuis gaan bekijken. Nu veel beterschap en we horen wel wat het wordt. Strand of het zuiden.
Liefs Ans -
15 December 2012 - 07:44
Jaakie:
dag vice,
Na een tijdje niets van me te laten horen (druk druk druk) weer een reactie mijnerzijds...goed uitzweten, lekker rustig aandoen en natuurlijk: vooral Amerikaanse toeristen het leven onmogelijk maken: Ton rules!!!prima gedaan jongen, je bent een held om een hele tros Amerikanen te trotseren! Chapeau! Welke Europeaan heeft dat lef nog? Die groep wordt steeds kleiner, daarom is Ton voor mij een ware held!
Jaak -
15 December 2012 - 10:37
Chris En Toos:
Hoi broertje,
Moet je toch een beetje met de wintertrend meedoen en griep krijgen? Wel goed voor jezelf zorgen hoor. Het vooruitzicht om met een griepje 17 uur te moeten bussen lijkt ons niet aantrekkelijk.
Toch dachten we dat je zachtaardiger van karakter was dan je nu laat merken, arme, onervaren toeristen afblaffen, jij durft (grapje hoor, we kennen je toch).
Beterschap vanuit hier.
XXX Chris en Toos -
15 December 2012 - 15:19
Ma:
Ton moet je nou zon odig op vacantie ziek worden ik hoop dat het meevalt ik wens je vanhieruit van harte beterschap.
Het is hier kil en miezerig en zodoende vroeg donker maar ik blijf maar kerstkaarten maken er komt geen eind aan verder heb ik geen nieuws te melden ik hoop als ik weer een berichtje krijg dat je weer beter bent. en anders boeda maar aanroepen misschin dat het helpt.
heel veel liefs en groetjes uit een duister nederland ma -
15 December 2012 - 19:22
Lieset:
Hoi ton ik wil je vanuit het donkere en koude roosendaal van harte beterschap wensen
Ik hoop dat je er weer snel boven op bent
Groetjes Frank en Lieset
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
