Nederlandse mist, maar dan rood
Door: webmaster
Blijf op de hoogte en volg Ton
13 November 2011 | ,
Op een afgezaagde boomstam met een kussentje aan tafeltjes van robuust hout, met links een dal met schaarse verlichting en rechts de bar en restaurant van mijn nieuwe onderkomen. Ik kan nog niet beoordelen waar ik terecht ben gekomen maar deze dag was er wel een van belevenissen. Het is reeds donker dus het eindresultaat is niet te beoordelen maar ik heb er een heel goed gevoel bij.
Het startte vanmorgen allemaal met het ontbijt in gezelschap van twee mensen uit Canada. Zij gaan vandaag ook naar Cambodja maar hebben een bus ticket ergens anders gekocht en besluiten met mij in het bootje te stappen om naar de "vaste wal" te gaan. Afscheid van Don Khon ter voorbereiding van het afscheid van Laos.
Het is moeilijk om je hoofd leeg te maken van alle indrukken en ervaringen van de afgelopen maand en opnieuw te beginnen. Een ander land met een eigen de geschiedenis,eigen indrukken, gewoontes, natuur, geld en al het andere. Dat begint in mijn hoofd niet direct bij de grens.
Van de Canadezen wordt ik al vrij snel gescheiden, vast en zeker een andere busmaatschappij.
Inplaats van je hoofd leegmaken wordt het gewoon verder volgestopt.
Het begint al voor dat ik de bus instap richting de grens. Er wordt aan iedereen medegedeeld dat zowel de Laotiaanse als de Cambodjaanse grenswachten geld vragen om de stempels te zetten. Twee US$ voor elk van de stempels, als je niet betaald kan het uren duren en mis je de bus aan de andere kant van de grens. Er wordt beloofd voor nog een dollar meer dat het een en ander voor jou geregeld wordt en dat het sneller gaat. Of ik belazerd wordt of niet voor die vijf dollar ga ik er maar in mee.
De grens over lijkt mee te vallen, in gesprek met twee andere toeristen hoor ik dat er ook de mogelijkheid is om direct door te reizen naar Banlung, mijn tweede bestemming in Cambodja. Ik had al twijfels bij de aantrekkelijkheid van mijn eerste bestemming en het is geen probleem mijn kaartje om te boeken wat ik dan ook direct doe.
Ik krijg mijn afgestempelde paspoort terug, ik ben klaar voor vertrek maar het duurt echter bijna twee uur voor dat het busje vertrekt......Het is niet de douane die hier voor oponthoud zorgt maar de klote busmaatschappij. Onderweg verneem ik dat dit afgeladen minibusje niet verder gaat da Stung Treng, waar ik oorspronkelijk naar toe wilde gaan. Daar zal ik over moeten stappen op de bus van 15.00 uur, niks dus rechtsstreeks, gewoon weer een paar uur wachten met als resultaat dat ik in het donker aankom. Niet dat ik bang ben in het donker maar het is moeilijker een guesthouse 's avonds te vinden dan overdag.
Uiteindelijk beland ik bij het guesthouse in Stung Treng waar ik oorspronkelijk naartoe wilde gaan. Ik weet niet of ik gefucked ben of niet. Ik moet hier nog tweeeneenhalf uur wachten tot de bus komt. Dat ik gefucked ben kom ik snel achter want ik heb voor het ticket naar Banlung 2x te veel betaald. Diegene die mij hier afgezet heeft is allang gevlogen, dus na een keer vloeken laat ik het maar rusten.
Al wachtende hier informeer ik naar Banlung, want van een eerdere ontmoeting met een toerist heb ik gehoord dat de eigenaar van dit guesthouse ook een eco-lodge die dit heeft in Banlung. Op internet hab ik enkele dagen geleden de webside al gezien en dat zag er aardig luxe uit. Ik informeer naar de prijzen en maak alvast de reservering zodat ik vanavond in het donker geen guesthouse hoef te zoeken. Ik word zelfs opgehaald op het busstation. Dat maakt al weer een hoop goed.
Al wachtende komen zes toeristen aangelopen waarvan de twee Canadezen van het ontbijt. Zij zijn nog harder genaaid dan ik. Hun eindbestemming is Phnom Phen, ze zijn bij de grens afgezet, de grens overgegaan en er was geen bus, geen geld terug en het personeel van de busmaatschappij staat in Laos. Ze hebben tweeeneenhalf uur staan wachten en uiteindelijk zelf maar een busje geregeld naar Stung Treng. Gedeeld smart Is halve smart en ik voel me nog gelukkig dat ik maar € 7, = schade heb, alhoewel, ik ben nog niet weg.
Mijn eerste fried noodle met lemonjuice in Cabodja smaakt goed. Ik heb ook even tijd om te pinnen en gelukkig werkt hier mijn pinpas wel, halleluja!!!!!!!!!
Ondanks de overeenkomsten (vergelijk de grens met de grens Nederland - België) valt mij wel op dat er een groter verschil is in huizen, hier staan toch aardig wat stenen optrekjes tussen de houten hutten. Op straat zie ik meer armoede dan in Laos. Het is een eerste indruk gebaseerd op een half uurtje hier
Tijdens het eten maak ik kennis met de eigenaar en zijn vrouw, acht jaar geleden met dit guesthouse, toen er nog geen weg was tussen Stung Treng en Laos. Hij had toen vier boten om mensen af te zetten in Laos en een goed draaiend guesthouse in Stung Treng. Nu ligt er een weg en neemt de klandizie af. Nu heeft hij een nieuwe eco-lodge in Ban Lung. Waar ik dus naar toe ga. Aardige kerel en geeft me nog wat tips wat te doen in Banlung,, in ieder geval een dag niks doen is een van zijn tips, nogmaals een bevestiging dat het een goede kerel is.
Als om half vijf de bus van drie uur voorrijdt kan ik, ja het is waar, zonder problemen mee. De weg is recht en lang, nog niet zo lang geleden aangelegd en is eigenlijk een veredeld soort breed zandpad. Elke wagen die passeert geeft een grote stofwolk van fijn, rood zand. De kleur trof wordt nog eens versterkt door de ondergaande zon tussen vijf en zes. Het geeft een compleet surrealistisch beeld. Het gevoel op weg te zijn naar "the middle of nowhere". Soms lijkt het wel Nederland in de mist, maar dan rode mist. Je ziet niets. De rest van de omgeving gaat over van bosbouw in echte bossen met een moerasachtige uitstraling. Echter vanaf zes uur is het donker, en dat is hier echt donker.
Na drie uur komen we aan in Banlung, mijn vervoer staat klaar en nu zit ik dus in het restaurant gedeelte met uitzicht op het dal, waar het nu donker is. De beschrijving volgt morgen.
Ik heb de goedkoopste kamer van $7,= genomen die volgens mij niet onderdoet ten opzichte van de duurste kamer in Laos
Het is nu negen uur, ik post dit berichtje en zal morgen bij het ontbijt nog wat foto's plaatsen, zodat jullie deze bij jullie ontbijt kunnen bekijken.
Als je nu al wil zien waar ik uithang,kijk dan op: www.treetop-ecolodge.com
Het startte vanmorgen allemaal met het ontbijt in gezelschap van twee mensen uit Canada. Zij gaan vandaag ook naar Cambodja maar hebben een bus ticket ergens anders gekocht en besluiten met mij in het bootje te stappen om naar de "vaste wal" te gaan. Afscheid van Don Khon ter voorbereiding van het afscheid van Laos.
Het is moeilijk om je hoofd leeg te maken van alle indrukken en ervaringen van de afgelopen maand en opnieuw te beginnen. Een ander land met een eigen de geschiedenis,eigen indrukken, gewoontes, natuur, geld en al het andere. Dat begint in mijn hoofd niet direct bij de grens.
Van de Canadezen wordt ik al vrij snel gescheiden, vast en zeker een andere busmaatschappij.
Inplaats van je hoofd leegmaken wordt het gewoon verder volgestopt.
Het begint al voor dat ik de bus instap richting de grens. Er wordt aan iedereen medegedeeld dat zowel de Laotiaanse als de Cambodjaanse grenswachten geld vragen om de stempels te zetten. Twee US$ voor elk van de stempels, als je niet betaald kan het uren duren en mis je de bus aan de andere kant van de grens. Er wordt beloofd voor nog een dollar meer dat het een en ander voor jou geregeld wordt en dat het sneller gaat. Of ik belazerd wordt of niet voor die vijf dollar ga ik er maar in mee.
De grens over lijkt mee te vallen, in gesprek met twee andere toeristen hoor ik dat er ook de mogelijkheid is om direct door te reizen naar Banlung, mijn tweede bestemming in Cambodja. Ik had al twijfels bij de aantrekkelijkheid van mijn eerste bestemming en het is geen probleem mijn kaartje om te boeken wat ik dan ook direct doe.
Ik krijg mijn afgestempelde paspoort terug, ik ben klaar voor vertrek maar het duurt echter bijna twee uur voor dat het busje vertrekt......Het is niet de douane die hier voor oponthoud zorgt maar de klote busmaatschappij. Onderweg verneem ik dat dit afgeladen minibusje niet verder gaat da Stung Treng, waar ik oorspronkelijk naar toe wilde gaan. Daar zal ik over moeten stappen op de bus van 15.00 uur, niks dus rechtsstreeks, gewoon weer een paar uur wachten met als resultaat dat ik in het donker aankom. Niet dat ik bang ben in het donker maar het is moeilijker een guesthouse 's avonds te vinden dan overdag.
Uiteindelijk beland ik bij het guesthouse in Stung Treng waar ik oorspronkelijk naartoe wilde gaan. Ik weet niet of ik gefucked ben of niet. Ik moet hier nog tweeeneenhalf uur wachten tot de bus komt. Dat ik gefucked ben kom ik snel achter want ik heb voor het ticket naar Banlung 2x te veel betaald. Diegene die mij hier afgezet heeft is allang gevlogen, dus na een keer vloeken laat ik het maar rusten.
Al wachtende hier informeer ik naar Banlung, want van een eerdere ontmoeting met een toerist heb ik gehoord dat de eigenaar van dit guesthouse ook een eco-lodge die dit heeft in Banlung. Op internet hab ik enkele dagen geleden de webside al gezien en dat zag er aardig luxe uit. Ik informeer naar de prijzen en maak alvast de reservering zodat ik vanavond in het donker geen guesthouse hoef te zoeken. Ik word zelfs opgehaald op het busstation. Dat maakt al weer een hoop goed.
Al wachtende komen zes toeristen aangelopen waarvan de twee Canadezen van het ontbijt. Zij zijn nog harder genaaid dan ik. Hun eindbestemming is Phnom Phen, ze zijn bij de grens afgezet, de grens overgegaan en er was geen bus, geen geld terug en het personeel van de busmaatschappij staat in Laos. Ze hebben tweeeneenhalf uur staan wachten en uiteindelijk zelf maar een busje geregeld naar Stung Treng. Gedeeld smart Is halve smart en ik voel me nog gelukkig dat ik maar € 7, = schade heb, alhoewel, ik ben nog niet weg.
Mijn eerste fried noodle met lemonjuice in Cabodja smaakt goed. Ik heb ook even tijd om te pinnen en gelukkig werkt hier mijn pinpas wel, halleluja!!!!!!!!!
Ondanks de overeenkomsten (vergelijk de grens met de grens Nederland - België) valt mij wel op dat er een groter verschil is in huizen, hier staan toch aardig wat stenen optrekjes tussen de houten hutten. Op straat zie ik meer armoede dan in Laos. Het is een eerste indruk gebaseerd op een half uurtje hier
Tijdens het eten maak ik kennis met de eigenaar en zijn vrouw, acht jaar geleden met dit guesthouse, toen er nog geen weg was tussen Stung Treng en Laos. Hij had toen vier boten om mensen af te zetten in Laos en een goed draaiend guesthouse in Stung Treng. Nu ligt er een weg en neemt de klandizie af. Nu heeft hij een nieuwe eco-lodge in Ban Lung. Waar ik dus naar toe ga. Aardige kerel en geeft me nog wat tips wat te doen in Banlung,, in ieder geval een dag niks doen is een van zijn tips, nogmaals een bevestiging dat het een goede kerel is.
Als om half vijf de bus van drie uur voorrijdt kan ik, ja het is waar, zonder problemen mee. De weg is recht en lang, nog niet zo lang geleden aangelegd en is eigenlijk een veredeld soort breed zandpad. Elke wagen die passeert geeft een grote stofwolk van fijn, rood zand. De kleur trof wordt nog eens versterkt door de ondergaande zon tussen vijf en zes. Het geeft een compleet surrealistisch beeld. Het gevoel op weg te zijn naar "the middle of nowhere". Soms lijkt het wel Nederland in de mist, maar dan rode mist. Je ziet niets. De rest van de omgeving gaat over van bosbouw in echte bossen met een moerasachtige uitstraling. Echter vanaf zes uur is het donker, en dat is hier echt donker.
Na drie uur komen we aan in Banlung, mijn vervoer staat klaar en nu zit ik dus in het restaurant gedeelte met uitzicht op het dal, waar het nu donker is. De beschrijving volgt morgen.
Ik heb de goedkoopste kamer van $7,= genomen die volgens mij niet onderdoet ten opzichte van de duurste kamer in Laos
Het is nu negen uur, ik post dit berichtje en zal morgen bij het ontbijt nog wat foto's plaatsen, zodat jullie deze bij jullie ontbijt kunnen bekijken.
Als je nu al wil zien waar ik uithang,kijk dan op: www.treetop-ecolodge.com
-
13 November 2011 - 14:17
Thomas:
Jij belazerd worden RARA hoe krijgen ze het voor mekaar. -
13 November 2011 - 14:30
Hennie:
Hoi Ton,
Optrekje ziet er leuk uit voor 7 dollar.
Zal wel een hele omschakeling zijn van kippen naar dollars. Ben benieuwd naar je foto's.
Groet Hennie. -
13 November 2011 - 17:58
Rianne V Nijnatten:
hey Ton, hier de zus van Bas en de collega van je zus Toos
Wat een mooie verslagen kun jij schrijven zeg, fijn om te lezen, je maakt het prima lees ik,
Ton ik wens je een mooie reis toe, en blijf je volgen hoor
groetjes -
13 November 2011 - 19:56
Fried:
Hoi Ton
Nu ik al sinds 3 maanden niet meer werk, volg ik dagelijks met belangstelling jouw reisverslag. Geniet van je onbetaald verlof, en het duurt nog een tijdje voordat je weer overgeleverd wordt aan de beslommeringen van de GGZ .
Groetjes Fried -
13 November 2011 - 20:01
Ma:
ik ben benieuwd naar de fotos het is hier ook de hele dag wat mistig geweest en voelt het kil aan ik ben vandaag naar Natasja geweest voor Xander en Jespers verjaardag en ben net thuis dus benieuwd naar jou mailtje. ze voorspellen hier voor vannacht mist en op veel plaatsen vorst maar niet in brabant. maar lekker in mijn warme bedje heb ik er geen last van verder niet veel nieuws dus tot morgen maar weer veel groetjes ma -
13 November 2011 - 21:24
Patries:
Heey Ton, lees net je verslagen van de laatste dagen. Ik ben net terug van weer een paar dagen Frankrijk. 't Was maar een kleine vakantie, maar altijd weer genieten. Ik lees je verhalen met veel plezier. Het ziet er allemaal goed uit daar. Geniet er van! Liefs Patries Maar ......... La je nie naaien, Ton. -
14 November 2011 - 05:44
Jaakie:
Joehoeh!! Goedeochtend alhier!! Een geruststellend gevoel dat je niet alleen in je thuisland 'gefucked' wordt, maar ook daarbuiten. Ik heb altijd gedacht dat dit bij de grens ophoudt, maar blijkbaar niet dus....voorwaar een geruststellende gedachte. In Griekenland heb ik er echter niets van gemerkt? Zou dát de reden zijn van de grote misère daar? Ze weten niet hoe ze op slinkse wijze aan (oneerlijk verdiend) geld moeten komen. Als je dit niet weet, ben je achterlijk, lui of dom, maar tel je in ieder geval niet mee bij Wilders....dus: zo snel mogelijk je de wetten van de jungle eigen maken en Jan en alleman 'fucken' dát is dé manier om je banksaldo te spekken.
Antonius: veel plezier, en zoals een ambtelijk secretaris onlangs meldde: 'Als ik genaaid wordt, wil ik wel gekust worden" einde citaat!! -
14 November 2011 - 14:44
Ellie:
hai Ton,
heb net de site zitten bekijken van de eco lodge en dat ziet er mooooi uit.Je kunt er zelfs pizza en boterhammen krijgen....Het zal even uitrusten zijn, denk ik, van de vermoeienissen van het houden van een kippenfarm; omgaan met dollars is bekender en blijkbaar moeilijker om ze in de hand te houden.
Dat rode stof doet mij ogenblikkelijk aan Mars denken; bizonder toch dat de wereld zoveel ongekende schoonheid in zich heeft.Als ik wist dat je ruimte over had in je rugzak, zou ik je vragen om een klein potje rood zand mee te nemen voor me.
het is fijn te lezen dat je zoveel mensen ontmoet onderweg, da's goeie energie.
Nog 38 dagen, je zult het nog druk(ker) krijgen met alles wat je wilt zien en beleven.
En als je het hebt over statistieken, dan is het aantal afgelegde kilometers ws nog wel te achterhalen, maar heb je enig idee hoeveel stappen je hebt gezet???? Stap ze ! en ik heb weer genoten van je dagboek en de mooie foto's.....het werkt stimulerend.
lieve groetjes, Ellie
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
