Terug in de wereld met stroom

Hebben jullie gemerkt dat ik enkele dagen ondergedoken heb gezeten? Niet een bewuste keuze maar toch

Zoals ik al heb vermeld heb ik een mobiel abonnement genomen voor internet zodat ik niet afhankelijk ben van wifi mogelijkheden in restaurants en hotels. Waar ik dus wel afhankelijk van ben is de dekking van de telefoonmaatschappij. Ik heb gekozen voor een "Orange" abonnement omdat daar van gezegd werd dat deze nog het beste bereik heeft. In ieder geval op heel Ile Sainte Marie. Nou niet dus,

Ik zit nu op het noorden van het eiland, een mooie en rustige plaats en alle tijd om mijn verdere trip voor te bereiden. Niks geen verbinding, niet met mijn I-pad (Orange), niet met mijn telefoon (Telma).
Maar nu even terug waar ik gebleven was.

Dinsdag 14 oktober
"Verhuizen naar het noorden van Ile Sainte Marie"

Maandag avond zijn eindelijk mijn twee stalkers vertrokken. De ene al in de middag, de andere in de avond. De eigenaar die ze op zou komen halen is niet gesignaleerd. En dan vandaag een verhuisdag.

Na een "Petit dejeuner simple" ben ik om tien uur per Tuktuk vertrokken, een uurtje richting het noorden. De verharde weg loopt langs de west kust, dus langs de Straat van Madagascar. Hier en daar wel idyllische plaatjes maar geen grotere stranden of plaatsen waar je kan gaan zwemmen. Het is vooral niet al te diep water met dode koraal stenen. Een korte tussenstop bij de bank maar het pinapparaat was buiten gebruik, gelukkig heb ik nog enkele miljoenen bij. En dan ben ik op mijn nieuwe plaats "la Bon Endroit". Enkele houten bungalows in een mooie tuin, direct aan zee. Er lopen hier ganzen, kippen en vier honden.
Voor vandaag hou ik het verder voor gezien, een beetje het terrein verkennen, een lunchsalade met daarna een middagdutje, onder een boom zitten in de schaduw met een zeebriesje en wat lezen. Het stroomverbruik zal ik ook beperkt moeten houden, alleen elektriciteit van 18.00 uur tot 22.00 uur.
Hier zal ik het weer een aantal dagen moeten uithouden. Vanuit deze plaats kan ik de noordkant van het eiland verkennen en eindelijk eens gaan beginnen aan de planning van mijn verdere reisroute op Madagascar. Een ding weet ik, maandag avond moet ik in Tamatave zijn want daar vertrekt op dinsdagochtend om 7.00 uur de trein. En die gaat maar 1x per week.

Tijd genoeg zal je denken maar dit land heeft veel verrassende problemen die opduiken. Er is een sterke wind opgestoken en dat betekent dat hier vrij snel de boot diensten uitvallen. Het is echt geen stormkracht maar toch..... Enkele jaren geleden is een boot vergaan met een minister erop, 17 doden. Er vergaan hier meerdere eren boten maar dit was schijnbaar de druppel. De ongelukken gebeuren allemaal binnen 500 meter voor de kust waar de boten door de branding moeten, blijkbaar een gevaarlijk gedeelte. Nu maar afwachten of ik, in mijn geplande tijd terug kan.

Woensdag 15 oktober

"Reisplanning"

Het is hier erg stil, ik ben de enigste gast. Dat is een beetje saai want ik hou wel van een kletspraatje. Gisteren avond heb ik alleen gegeten. Er was een paar uurtjes stroom van een generator maar de lampen zijn zo zwak dat je daar echt geen boek bij kan lezen. Mijn I-pad boeken kan ik in de uren dat er stroom is niet lezen want dan moet ik hem opladen. Dus: beetje rondkijken en niks doen en op tijd naar bed.

De eigenaar van hier heeft me nog wel wat tips gegeven, hier in het noorden. Er is een waterval op loopafstand en een natuurlijke "piscine" oftewel zwembad maar daar moet je een scooter voor huren. Verder is hier eigenlijk vooral "niets". De afstanden naar de noordelijke dorpjes zijn vooral ver.
Dus ben ik vanmorgen maar eens gestart met een rustig ontbijt. Heb mijn landkaart erbij gepakt en heb een route proberen uit te stippelen. Geen idee of het allemaal haalbaar is, wat voor tijd het kost en er zitten nog enkele gaten in van enkele honderd kilometers waarvan ik niet weet of er transport beschikbaar is of dat er überhaupt een weg loopt.

In het nabijgelegen dorp is een kleine waterval en dus een was- en zwemgelegenheid. Klein maar het is er druk. Niet met toeristen maar met locale bevolking. Vrouwen die de was doen en een bad nemen. Mannen en kinderen aan het spelen en zwemmen. Ik ben min of meer de toeristische attractie. Zo'n witte in zwembroek.

Ook maak ik kennis met de eerste fady's. Zeg maar taboes en verboden die er hier, in Madagascar, plaatselijk zijn.
De eerste is hier dat er niet gewassen mag worden in de eerste tien meter vanaf het watervalletje. De tweede is dat er op donderdag niet gezwommen mag worden . Dit heeft te maken met de geest van een vrouw die ongesteld is ( als ik het goed begrijp).

Na mijn bad bij de waterval, laat ik mij de garnalen in tomatensaus goed smaken en zoals andere dagen, vroeg naar bed.

Donderdag 16 oktober

"Nu al wijzigingen in de reisplanning"

Na een korte wandeling voor het ontbijt ga ik, met hulp van de eigenaar van dit logeeradres, een belronde houden en daarmee wijzigt mijn reisschema weer aanzienlijk. Een belronde is trouwens ook niet zo gemakkelijk want naast geen internet bereik blijkt mijn telefoon ook alleen te werken op de rots die het verste het water in steekt.
De treinreis van Tamatave naar Moramanga is niet op dinsdag maar op maandag. Ik ga dus zondagochtend het eiland af. De laatste twee nachten wil ik in de "grote stad" van het eiland verblijven, dan zit ik dicht bij de haven want de boot vertrekt vroeg. Met twee net gearriveerde gasten kan ik morgen vervoer naar Ambodifotatra, de "grote stad" van het eiland delen dat scheelt weer dik €6.=

Zo zie je dat elke planning hier weer direct verandert. Erg vind ik het echter niet want hier in het stille gedeelte is het wel een beetje saai. Om maar als voorbeeld te noemen: in een uurtje ochtendwandeling ben ik een scooter, een Tuktuk en twee mensen tegengekomen.
De rest van de tijd gebruik ik vandaag om te studeren. Mijn nieuwe camera ken ik nog te weinig en zet mij ertoe om de 350 pagina's tellende gebruiksaanwijzing te bestuderen.
Natuurlijk op aan aangename manier, in een hangmat aan zee.

Vrijdag 17 oktober
La piscine Naturalis

Ik ben weer in de bewoonde wereld dus kan ik jullie weer een beetje stalken met mijn verhalen.
Vanmorgen ben ik met scooter en chauffeur naar het noordpuntje van het eiland gegaan. Met chauffeur omdat ik sowieso geen held ben op een scooter en zelfs met chauffeur ben ik eronderuit gegaan op deze stoffige zandwegen. Gelukkig geen schade.
Aan de noordpunt van het eiland heb je een prachtig stukje kust waar je wat kan zwemmen en pootje baaien.
Maar wat is het er heet en geen stukje schaduw. De zon brandt zo hard dat ik het gevaarlijk vind om in mijn blote bast op het strand te lopen.

Denk ik daarbij dat ik gisteren mijn foto toestel goed bestudeerd te hebben. Blijkt bij terugkomst dat hij de plaatjes in zwart- wit heeft geschoten. Gezakt voor het praktijk examen dus.

Een gevaarlijke onderneming. Ik kom een oude verlaten, niet werkende vuurtoren tegen en klim naar de top. Het ding is van ijzer en in die mate verroest dat de traptreden op afbreken staan, vele trakteren ontbreken al. Ik bereik de bovenkant waar het uitzicht helaas wat tegenvalt, en gelukkig kom ik zomer kleerscheuren weer beneden.

Via allerlei zandweggetjes komen we uit bij een duurder resort op een geweldig mooie locatie. Echter een plaats waar je als budget toerist nooit zou komen. Hooguit een uurtje net als ik voor een kopje thee.
De terugweg wordt afgelegd met de pauze van een val met de scooter. Zeezand is niet het beste plaveisel voor het wegdek. Gelukkig valt het wel zachter dan op asfalt. De schade blijft beperkt tot wat pijn in de edele delen van mijn chauffeur waar hij het stuur in gekregen heeft.
Naast de kustlijn valt mij het landschap wat tegen, er is veel kaalslag en hele stukken bestaan uit omgehakte bomen. Plaatsen om goed te kunnen zwemmen vallen in totaal ook wat tegen. Natuurlijk ben ik een verwend nest maar ik heb mooiere tropische eilanden gezien.

Toeristen zie je hier maar weinig, naast het laagseizoen zit de klad in het toerisme, en ook de meeste dorpjes zien er verlaten uit. Iedereen is blijkbaar aan het werk.
Soms lijken de Madagasi's onzichtbaar. Je ziet ze niet en plotseling uit het niets staan ze voor je. Als duveltjes uit een.....bosje.

En dan terug naar de hoofdstad van het eiland. Ik ben vanavond ingecheckt in een klein hotelletje. Vierkante kamer met bed en twee stopkontakten. Voor zover ik het heb kunnen zien is dit het ook.
Na lang vieren en vijven heb ik mijn internet weer aan de praat gekregen. Nu nog mijn verhaaltje posten zodat jullie in het weekend weer wat te lezen hebben.

Morgen wat kleine zaken regelen zoals mijn batterijen opladen, geld pinnen, bootticket regelen en nog een bezoek brengen aan "le cementerie des pirates", zodat ik overmorgen weer op reis kan.