Met een Piroque naar een afgelegen strandje

Wat is het toch een slecht leven. Op het strand onder een palmboom. Het enigste wat mij stoort zijn vrouwen die souvenirs en massages aanbieden. Ik ben vandaag op Ile aux Nates. Een klein eiland aan de zuidpunt van Ile Sainte Marie. Een echt tropisch eiland omringt door brede witte zandstranden met palmbomen Hier kan je gewoon op zand het water in lopen. In korte tijd loop je het hele eiland rond. Je komt hier eerst met een Tuktuk. Op de zuidpunt (point du Sud) neem je een piroque (kano) voor de overtocht. Je zoekt een palmboom op en je doet........niets.

Maar dat is nog niet zo gemakkelijk. Mijn twee bewakers liggen vanochtend nog steeds voor de deur. Elke stap die ik zet wordt door hen gevolgd. Ik laat ze eten geven door een ander, aanhalen door een ander maar nee, ze blijven mij volgen. Wat ik ook probeer.
We bellen de eigenaar aan de andere kant van het eiland. Hij is blij met het telefoontje en zal de honden komen halen. Onduidelijk wanneer. Ik ga daar niet op wachten en sluip weg met een Tuktuk en laat de honden bij het guesthouse achter.

Aangekomen op Ile aux Nates heb ik eerst het halve eiland, via het strand gerond. Bij een groepje palmbomen een plekje gezocht en een uurtje lekker zitten niksen. Maar al snel is het tijd voor wat meer activiteit. Dus maar eens dwars over het eiland. Smalle zandpaadjes regelmatig doodlopend, zoals alle wegen in Madagascar. Zelfs snelwegen lopen dood. Banjerend door de rijstvelden, soms met mijn voeten dik in de modder.

Het moet wel goed zijn voor de wond op mijn voet waar ik gisteren over vertelde. Biotex, zout water, zoet water, modder. Een betere cocktail van natuurlijke geneeswijze kan ik me niet voorstellen. In het midden van het eiland een klein dorp, zonder enig verkeer. Tijd voor een flesje water bij het locale restaurantje. Er wordt gelijk gevraagd of ik wil lunchen, ze hebben verse kreeft. Helaas past dat vandaag niet in het budget dieet.

Liever dan dezelfde weg terug laat ik me met een Pironque aan de andere kant van Ile Sainte Marie afzetten. Het kost wat meer maar dan heb je ook wat.
De kant van de Indische oceaan. In een uitgeholde boomstam niet ver van de hoge branding van de oceaan vaar ik, ruim drie kwartier, langs de verlaten kust en wordt ik afgezet op het strand van een afgelegen hotel. Even verder een idyllisch verlaten strand met schaduw en een mooie plaats om even te zwemmen, te genieten van mijn flesje water, m'n Javaanse jongen. Er is hier verder niets. Ik, de zee, het strand, geen een menselijk teken.
Ik weet dat ik nog een behoorlijke tippel moet maken voordat ik terug ben in de bewoonde wereld. Ik weet dat er een privé weg loopt terug naar die bewoonde wereld maar wel eentje waar geen Tuktuk's rijden. Stijl de berg op en stijl de berg af. De kilocalorieën vliegen eraf.
En eenmaal in de bewoonde wereld terug naar mijn guesthouse, voor een zelf gemaakt Hollands kopje oploskoffie.

Vanavond zal het eenzaam zijn, ik ben de enigste gast. Dit hotel/guesthouse gaat morgen sluiten want de eigenaar gaat een week op vakantie op het vaste land. Maar met een bordje huisgemaakte Zebu (rundvlees) en gebakken aardappeltjes red ik het vanavond wel, als deze net zo lekker is als de "poulet coco", kip in kokos saus, van gisteren avond.

Morgen is de verhuisdag. Ik heb nu het hele zuiden van Ile Sainte Marie wel gezien. Ik ga naar het noordelijke gedeelte.
Kijk maar eens op: http://www.lebonendroit.net/home/index.php