Twee bewakers voor de deur

Onder een boom, in de schaduw. Even een beetje bijpraten over de belevenissen van vandaag. Ik zit met mijn voetje in een hete bak water met waspoeder.
Nee, niet mijn voeten zijn zo vuil maar ik heb een pijnlijke, wat ontstoken wond op de wreef van mijn voet. Oud grootmoeders recept is "Biotex" maar "Glow",voor de kleurwas, zal ook wel voldoen.
Al de eerste dag in Madagascar heb ik dit wondje opgelopen. Te veel lopen op nog niet ingelopen sandalen.
Tevens heb ik bewaking naast me liggen, daarover later meer.

Mijn eenvoudig hutje in het rijstveld bevalt goed. Het is eenvoudig, bed, stoeltje, tafel en kast. Douche die je niet op kan hangen en wc zonder bril. Klein privé terras waarvanaf je niets kan zien, dus daar zit ik nooit. Elke dag wordt mijn bedje opgedekt.

Ik ben hier alleen met twee andere toeristen, overdag gaat ieder zijns weegs maar 's avonds eten we gezamenlijk.
Ellie vroeg al naar het eten in Madagascar. Tot op heden heb ik geen klagen gehad. Er is toeristisch behoorlijk wat keuze. Gisteren en eergisteren heb ik verse vis gegeten, de ene keer met gebakken aardappelen, de andere keer met gebakken groente. Aardappelen en groente samen kennen ze niet hier.
Vanavond krijg ik iets met allerlei zeevruchten, vanmorgen door de eigenaresse uit zee gehaald. Ben benieuwd.
Over het ontbijt heb ik ook geen klagen. Stokbrood, spiegelei, boter, huisgemaakte jam, vruchtendrankje, koffie, kaas, worst. Andere dingen die ik gegeten heb is noodlesoep, zebu (draadjes, rundvlees) en rijst met curry. Toetjes bestaan vaak uit fruit, al dan niet gecarameliseerd of huisgemaakte yoghurt.
Onderweg zie ik vaak dingen die ik nog niet geprobeerd heb of gedurfd heb. Kortom, ik kom, tot op heden, niets tekort.

Gisteren ben ik naar de "grote stad" op het eiland gelopen, een behoorlijke tippel. Ik had mij een beetje vergist in de afstand. Ik heb een internet abonnement gekocht, nog wat cash gepind, een drankje gedronken en mij toch maar door een Tuktuk thuis laten brengen.
Vandaag ben ik het eiland dwars overgestoken, een onverharde weg, weinig schaduw, over en door de heuvels. Ik mag wel zeggen dat ik wat peentjes afgezweet heb.
En niks Tuktuk, te voet twee uur heen en twee uur terug. Niet dat ik op een gegeven moment geen vervoer wilde maar het was er gewoon niet. Ik ben in twee uur tijd pakweg drie mensen tegengekomen die in de andere richting gingen.
Alleen aan het begin was een klein dorp en aan het eind was er een klein dorp. Uit sommige huisjes komt samba muziek en voor de rest is het alleen heel rustig.

Het strandje hier, 200 meter van mijn guesthouse stelt niet zo veel voor. Klein smal strand, ondiep water, niet echt om te zwemmen. Het stand aan de andere kant was wel mooier maar de zee ook niet echt om te gaan zwemmen, erg ondiep. In deze zin heb ik mooiere tropische eilanden gezien.

Toerisme is hier schijnbaar vanaf 2008 behoorlijk ingezakt. Economische crisis en voorheen politieke onrust zijn de oorzaken. Toeristen kom je weinig tegen, gisteren in de stad een stuk of zes, twee in mijn guesthouse en dat is alles wat ik gezien heb. Veel hotels, meestal bungalowtjes zien er verlaten uit.

Aan de andere kant van het eiland zie ik al helemaal geen toeristen. Daar op het strand komt ineens een bruine labrador naast me zitten, een lief beest die ik heel even aanhaal.
Nu kom ik er echter niet meer van af. Hij is me gevolgd, met nog een andere hond tot terug in mijn guesthouse aan de andere kant. Hij ligt onder mijn tafel, ligt voor de deur, ligt onder mijn boom. Zodra ik opsta staat hij ook op. De andere hond houdt iets meer afstand. Ik hoop voor hen dat ie de weg naar huis nog kunnen vinden.
Tot die tijd heb ik dus persoonlijke bewaking.

P.s. Ik heb dan wel een internet abonnement maar dat wil niet zeggen dat ik altijd een netwerk heb, ook levert het opstarten van mijn I-pad Soms wat storingen op, dus geen zorgen als het soms een dag of dagen niet lukt.

En Wietse, wel op tijd je medicijnen innemen he