De TAO expeditie, een week voor Yolanda

De managers hebben gisteren en vandaag niet meer gebeld, dat had inkook niet verwacht. Voor mij een gelegenheid om nog een achterstallig verhaal te schrijven en de daarbij behorende foto's te plaatsen. Morgen ga ik een volgende optie voor vrijwilligerswerk onderzoeken, ik heb nog iets in petto.

Al weer negen dagen geleden raasde Yolanda over mijn hoofd en over de hoofden van vele Filipijnen. Ik was toen net van de boot af en heb amper tijd gehad om iets op te schrijven van de vijf dagen dat ik op de boot van Tao Expeditions heb gezeten.
Het lijkt overigens al een eeuwigheid geleden dat ik deze geweldige reis heb mogen meemaken. Door alle gebeurtenissen tijdens en na Yolanda raken andere indrukken snel naar de achtergrond.

De boot waar ik vijf dagen op gezeten heb is in de nacht van de storm gezonken evenals een zusterschip van dezelfde organisatie. Op dat zusterschip is ook een van de bemanningsleden omgekomen. De dag na de storm zijn alle bemanningsleden gaan duiken om het lichaam van de collega te vinden.

Twee dagen na de storm zijn ze echter weer uitgevaren met hun overige schepen. Niet met toeristen maar met hulpgoederen voor de afgelegen vissers gemeenschappen op de eilanden tussen El Nido en Coron. Deze vissersgemeenschappen zijn hard getroffen. De houten huisjes weggevaagd. Hier komt de internationale pers niet. Mochten jullie meer willen weten wat ze voor deze kleine gemeenschappen doen moet je maar eens op hun Facebook pagina kijken (link is te vinden op hun webpagina).

Mocht je twijfelen of je morgen iets moet geven aan giro 555 dan kan een gift aan TAO een alternatief zijn.

Voor dat ik op de boot ging heb ik de link met jullie gedeeld: http://www.taophilippines.com/

Op de eerste dag is het om negen uur verzamelen op het TAO kantoor in het centrum van El Nido. Net als bij de Filipijnen zijn ook sommige toeristen te laat. De groep, als ze dat de avond ervoor nog niet hebben gedaan, wordt aan elkaar voorgesteld. De bagage wordt verzameld en in twee overbeladen tri-cycles naar de boot gebracht. Ook de ingeslagen drank gaat in een tri-cycle. Aan boord is water, koffie, Ginger thee vrij verkrijgbaar maar als je iets anders wilt moet je dat vooraf bestellen.

En dan aan boord....en kennismaken met de Filipijnse bureaucratie. Twee bemanningsleden gaan met de paspoorten naar de kustwacht en het duurt geruime tijd voor zij terug zijn. Dan komen drie mannen van dezelfde kustwacht de boot en passagiers controleren. Iedereen moet aan dek zitten met een zwemvest aan. Er wordt wel gezegd zodra wij uit het zicht zijn deze fel oranje vesten uit mogen.
Dan is het wederom wachten tot drie kwartier later de twee bemanningsleden terugkomen met de benodigde toestemming om te gaan varen.

We krijgen een uitgebreid ontbijt aan boord en dan vertrekken we. En wat een pech, stromende regen... Een beetje balen maar ja... Het weer is onzeker in deze tijd van het jaar. Daarbij zullen we de komende dagen ook te maken krijgen met de micro klimaat omstandigheden van een gebied met kleine eilanden. Daar waar het aan de ene kant van een eiland kan stortregenen, kan het aan de andere kant droog en zonnig zijn.

De reisroute wordt bepaald door het weer. TAO heeft diverse basiskampen in het hele gebied tussen El Nido en Coron en waar overnacht gaat worden is van alle omstandigheden afhankelijk.

Dag één blijft in de Bacuit archipel, de eilanden voor de kust van El Nido. We bezoeken Helicopter Island en de Small Lagoon. Twee plaatsen die ik al eerder gezien heb op de dagtoers dieikvanuit El Nido heb gemaakt. Er worden maar korte stukjes gevaren en er is veel tijd om te zwemmen en snorkelen en te eten..........en eten kunnen we. Willy is de kok aan boord en is de hele dag bezig met koken. De komende vijf dagen wordt het ontbijt geserveerd aan land, in het basiskamp. Een snack aan boord meestal tijdens een snorkelmoment. Dan een uitgebreide lunch met verse vis, inktvis, salade, rijst. Het diner wordt in de avond geserveerd in het basiskamp waar de nacht wordt doorgebracht. Willy zit de gehele dag in de keuken om hier, tot in de puntjes, voor te zorgen. Op de Tao website staat dat er verwacht wordt dat je meehelpt maar niets is minder waar. Het enigste wat we hoeven te doen is wachten tot het klaar is.
De keuken aan boord is klein en heet en in die zin is het onvoorstelbaar wat eruit komt. Het eten is gevarieerd en niet een keer wordt een gerecht herhaald. Op de rijst na want rijst is er altijd.
De gehele dag wordt er gezorgd voor verse koffie en Ginger thee.

Ginger thee wordt aanbevolen tegen allerlei kwaaltjes, of je verkouden bent, een kwaaie hoest hebt, zoals ik de eerste dagen of zeeziek wordt. Drink Ginger (Gember) thee !!!! De eerste dag aan boord hou ik me aan dit advies en dat heb ik geweten ook. Wat ik niet wist is dat gember thee vocht afdrijvend is. De eerste nacht op deze expeditie heb ik bijna geen oog dichtgedaan omdat ik tot wel negen keer naar de wc moest. De rest van mijn reis dus geen gember thee meer.

Gelukkig heeft het in totaal maar een paar uurtjes geregend maar toch ben je de gehele dag nat. Eerst regen, dan opspattend water, dan nat van en na het zwemmen, dan nat van zweet. Ondanks mijn aangeschafte wegbag is er bijna niets meer droog. Ondanks de zon en hoge temperatuur droogt er bijna niets goed door de luchtvochtigheid.
Tegen vijf uur bereiken we het eerste basiskamp op Cadlao eiland. Een geweldig mooi strand waar het basiskamp bestaat uit een aantal grote bamboe hutten waar in geslapen moet worden. Om dit stand te bereiken moet je zwemmen. De boot kan niet bij het strand komen. De rest wordt met kano's aan land gebracht, matrassen, kussens, muskietennetten, onze tassen met de dagbagage. Er zijn twee ruimtes afgezet waar grote tonnen water staan "de douche".
Er wordt verwacht dat je zelf je slaapplek inricht maar de bemanning helpt je overal mee. Een enkeling kiest ervoor eerst te douchen en komen terug als het bedje al gespreid is.

Op het strand staat een grote tafel waar de avond wordt doorgebracht en het diner wordt geserveerd, gekookt aan boord en met de kano aan land gebracht. Op het strand worden fakkels aangestoken en na het eten een kampvuur gemaakt. Alles geeft een Robison Croesoe achtige sfeer. Moe en voldaan kruipt iedereen rond 10 uur 's avonds zijn of haar bed in. Zoals ik al eerder schreef ben ik 's nachts nogal veel op het strand geweest. Wat een omgeving, wat een sterrenhemel in het donker........

Dag twee.
Alles is nat of op zijn minst klam. Ik ben van de hele groep het vroegste op en heb tijd om het maagdelijk strand te verkennen, een strand waar geen voetstap op staat. Ik merk dat om zes uur aan boord al bedrijvigheid is. Om half zeven wordt de eerste koffie per kano aan land gebracht. Dat is nog eens goed geregeld op dit "onbewoonde" eiland.
Er zijn weinig echt onbewoonde eilanden, vele eilanden hebben kleine vissersgemeenschappen bestaande uit een familie tot wat grotere dorpen. TAO heeft met deze vissersgemeenschappen afspraken gemaakt over de inrichting van hun basiskampen, vaak ook met de deal dat zij investeren in deze gemeenschappen. Dat kan zijn door het kopen van verse vis, het inhuren van arbeid, het opzetten van een schooltje of gewoon te betalen voor het gebruik.

Om een uur of acht arriveert het ontbijt, brood, omeletten en vers fruit. En dan is het inpakken. Alles wat gisteren van bootreis gekomen wordt in een mum van tijd ingepakt en weer met kano aan boord gebracht. Alles gaat weer mee.

Een prachtige dag aan boord. Vandaag hebben we een langere route voor de boeg en moeten een groot gedeelte over open water. Het is in ieder geval droog maar nu is opletten voor verbranding. Mijn aangeschafte rashguard (t-shirt) is echter een goede bescherming. Op deze tweede dag is er wat minder tijd om te zwemmen en te snorkelen en profiterend van de droge dag moet er meer afstand worden afgelegd. En dan............er worden dolfijnen gespot. Mooi is dat er gelijk van de route afgeweken wordt en er tijd vrijgemaakt wordt. Het is en blijft een geweldig gezicht. Of het nu grote dolfijnen of kleine walvissen zijn, het is prachtig om te zien.

Aan boord snacken en lunchen, om een expeditie als deze zal je niet afvallen, laat staan van de honger omkomen. In de middag wordt er stilgelegd bij een gezonken schip. Snorkelen in een prachtig aquarium met koralen. Veel koraal is in Palawan beschadigd door dynamiet vissen in het verleden. Bij, in en om wrakken heeft het koraal zich echter wat hersteld. In de wateren van de Filipijnen liggen nogal wat wrakken, veel uit de tweede Wereldoorlog.

Hierna zwemmen we naar het bijgelegen eiland. TAO heeft hier ook een basiskamp, waar wij echter niet verblijven, maar ons wel de gelegenheid geeft het wat grotere vissersdorp te bezoeken. Paradijselijk maar wat een primitieve omstandigheden. Wat een vriendelijkheid en gastvrijheid.

Korte tijd later vertrekken we naar de overkant van het water, het noordelijkste puntje van het hoofdeiland van Palawan (San Fernando). Hier heeft Tao een van zijn eerste basiskampen en ook een Biologische tuin.
We zijn net ingericht, de natte spullen zijn net opgehangen, iedereen heeft net gedouched in de open lucht douches (met stromend water) als de regen begint. We zullen allen onder een groot afdak moeten voor ons diner.
Van de plaatselijke bevolking heeft Tao een aantal vrouwen opgeleid tot masseuses. Na het eten krijgt iedereen dus een uur lang een massage. Heerlijk zo voor het slapen gaan. Regen, onweer, in het bamboe hutje moet ik mijn bed verzetten want de muren houden echt geen water tegen.

Dag drie.
De dag start echt met hondenweer. Alles wat na is en was is het nog steeds. Mijn regenponcho ( het ziet er niet uit) beschermd in ieder geval tegen regen en wind. Onder de poncho wordt je echter ook zeiknat maar dan van het zweten.
Het ontbijt, fruit, havermout geserveerd in een kokosnoot wordt genuttigd met de regenkleding aan.
TAO is trots op zijn biologische groente tuin en eigenlijk een beetje tegen onze zin in worden we in de stromende regen rondgeleid. we breken dit echter snel af want iedereen wil weg. De woelige baren op en woelig waren de baren. niet nat van de regen? Dan wel nat van de golven.
Alle spullen inclusief wij, worden per kano aan boord gebracht want niemand heeft zin om naar de boot te zwemmen.
Tot in de middag staat er een harde wind, regent het met regelmaat en worden we door de golven wel verder in water gedompeld. De sfeer is echter goed en iedereen accepteert de zaken zoals ze komen. En regenen doet het nooit 24 uur. We moeten echter deze dag naar het noorden naar ons basiskamp net ten oosten van Linapacan Island.
Ruwe zee maar een heel eind in de middag bereiken we de plaats van bestemming. Het weer is opgeklaard maar iedereen is moe, nat en ik geloof dat dit een van de kortste avonden van de expeditie is geworden.

Dag vier

En dit is qua weer wederom een zeer prachtige dag. Bij het opstaan probeert iedereen een plaatsje aan de waslijn, in de zon in te pikken. Enigszins een poging om het een en ander wat droger te krijgen. Met de zon op de was en een aardig briesje droogt het goed.
Het is de hele dag genieten van het mooie weer, de honderden eilanden die aan ons voorbijtrekken, wat zwemmen, wat snorkelen, het heerlijke eten.
En zo tegen half vier wordt er een wat groter vissersdorp bezocht, om inkopen te doen. Dit vissersdorp ligt in de opening van een grote baai waar aan de andere kant ons vierde en laatste basiskamp is, het nieuwste basiskamp van TAO. Een uurtje kunnen we in het dorp rondzwerven en dan is het nog 20 minuutjes varen. Bij aankomst in dit nieuwe kamp blijkt het niet mogelijk is hier te zwemmen, te gevaarlijk met zee egels en rotsen waar zij tegenaan liggen. De zonsondergang is hier echter prachtig en er is gras onder mijn voeten.........heerlijk na al dat zand in mijn al dagen natte schoenen. Bij aankomst nog een verrassing. Een van de dorpsbewoners zit al uren een heel varken aan het spit rond te draaien, het diner vanavond, een heel varken.

En dan de grootste verrassing van de avond. Deze kleine vissersgemeenschap van enkele families heeft met de komst van TAO...........en Karaoke bar gekregen. Ik persoonlijk weet niet of dit nou vooruitgang heet maarde laatste avond wordt hier tot de kleinste uurtjes gefeest en .....gezongen.

Dag vijf

De meeste staan brak op, zijn blij met het ontbijt van varkenssoep (overgebleven van gisteren) met veel vet erin. Aangevuld met aubergine omelet. De laatste dag breekt aan maar het wordt een laat vertrek. De kater bij sommige en bij de bemanning moet eerst even weggewerkt worden, paracetamol wordt uitgewisseld. Het is schitterend weer en daarom kunnen we de westelijke en mooie route nemen.

Wat bij de bemanning wat lichte onrust baart is dat we, in de baai waar wij liggen, een heel aantal grote vissersschepen zien passeren onderweg naar beschutting. Vissersschepen die anders altijd op volle zee verblijven en alleen bij grote havens hun lading komen lossen. Op de telefoon heeft de bemanning al wel berichten gelezen dat er een storm op komst is. Eigenlijk lachen we dit verhaal wat weg, want we horen al vijf dagen dat het gaat stormen.

Het is een prachtige dag, we moeten een heel eind varen. Een van de twee snorkelplekken wordt overgeslagen omdat er in het water heel veel kleine kwallen zitten, die aardig goed kunnen steken. En dan bereiken we de eindbestemming. Twee mensen van de groep worden bij een afgelegen, duur resort, afgezet. Een uur later zijn wij in Coron stad. Uitschepen, snel de spullen naar het hotel en douchen. Pas daar verneem ik dat de tyfoon Yolanda op weg is naar hier en wordt mij de ernst ervan duidelijk. Op deze donderdag avond zie ik bij mijn groepsgenoten de paniek toenemen. Enkele proberen nog iets te regelen om op vrijdag weg te komen..........dat lukt niemand.

Het vervolg van het verhaal Yolanda kennen jullie.