Structuur brengt rust

Een Europees avondje in Sien Riep. Nadat ik aangekomen ben heb ik mij bij een restaurant tegoed gedaan met een echte Italiaanse pizza. De airco heb ik op Hollandse temperaturen gezet en op tv staat nieuwsuur aan. Ja,ja, hier hebben ze de zender "het beste van Nederland en België. Ikzelf zit om kwart over elf op een balkon alsof het een zwoele zomeravond is.
Wat is het toch een gedoe in Europa. Johan Cruijff nog steeds in de hoofdrol. De euro nog niet uit de gevarenzone. Dus eigenlijk is er bij jullie niets veranderd.

Naast de tempels moet ik vandaag ook boodschappen gaan doen. De deodorant is al meer dan een week op en ik heb geen nieuwe weten te vinden. Het geld is op en dat moet ik ook gaan zoeken. Mijn telefoon heeft geen bel tegoed meer en dat is toch wel gemakkelijk.
Het belangrijkste is echter een spiraal te kopen waarmee je in een kop water kan koken om op je kamer zelf een kop koffie of thee te zetten, als ik die hier gevonden krijg moet ik ook nog theezakjes en oploskoffie vinden. Tevens wil ik vandaag gaan zwemmen. Mijn kamer heb ik gisterenavond nog geruild voor eentje met een balkon, wel zo relaxed als ik 's avonds nog een sigaretje wil roken. En tot slot is mijn broek helemaal ingescheurd, dus moet ik ook nog een kleermaker zoeken. Kortom ik krijg het druk vandaag.

Jullie denken dat ik het alleen maar goed heb, klagen horen jullie mij niet maar reizen is soms heel hard werken, plannen, rekening houden met...........
Besef je maar eens hoe gemakkelijk dat jullie het hebben. De baas bepaald wanneer je moet opstaan, wanneer je thuis weg moet gaan, wanneer je weer thuis komt en wat je moet doen. Jullie gaan de boodschappen halen op het welbekende adres waar je elke week komt. Je weet wat ze waar verkopen. De auto staat voor de deur. Voor de kleine afstanden heb je een fiets aan huis. De kinderen laat je de afwas doen in het kader van een "goede opvoeding". Je eet wat er in huis is. Je weet wat er vanavond op televisie komt en je moet op tijd naar bed want morgen mag je weer werken.

Deze structuur ontbreekt mij in het geheel. Ik heb geen idee waar de kleermaker zit, of dat ze überhaupt deodorant verkopen. Mijn ontbijt moet ik elke dag samenstellen vanuit een samenraapsel van te veel mogelijkheden. Ik weet 's morgens nog niet wel vervoersmiddel ik ga gebruiken en waar ik uitkom. Ik weet niet of ik veel te doen heb of het merendeel moet wachten. Waar ik vannacht slaap is niet bekend.
Kortom wil ik maar eens duidelijk maken dat jullie helemaal niet jaloers hoeven te zijn, geniet gewoon van de dagelijkse sleur....eh structuur. Het neemt een hoop zorgen weg.

Zonder de structuur sta ik rond zeven uur alweer naast mijn bed, eet een samengesteld ontbijt naast het zwembad. Ik mag de afwas laten staan en mijn bed is vanavond bij terugkomst netjes opgemaakt (en dat mag ook wel voor die prijs).
Om de vervoersproblemen vandaag op te lossen huur ik een tuktuk in voor de hele dag. Hij weet de bank, de kleermaker, de deodorant en de tempels, dat neemt mij een hoop zorgen weg.
Alleen weet hij niet waar ik een "waterkoker" spiraal moet kopen. Hij kent het wel van andere toeristen maar niet vanuit Cambodja.
In mijn karretje word ik naar de eerste een grootste inkomstenbron van Cambodja gevoerd: de kassa.

Angkor wat is dan wel het nationale symbool van Cambodja maar er moet wel voor betaald worden en flink ook. Een kaartje voor twee of drie dagen kost maar liefst $40,=.
Met een bezoekersaantal van enkele miljoenen per jaar levert dit toch heel wat op. Het kaartje word voorzien van een pasfoto en reken er maar op dat op veel plaatsen dit kaartje wordt gecontroleerd. De eerste controle vindt al plaats op tien meter van de kassa.
Het kaartje geeft echter toegang tot het gehele gebied wat erg groot is in oppervlakte.

Ik ga echt niet alle plaatsen bezoeken, om te voorkomen dat ik een "WAT IS DAT NOU WEER" gevoel te krijgen (wat = tempel) Dat had ik vorig jaar in Thailand al gehad.

De wereld beroemde Angkor Wat is de beroemdste tempel van Cambodja en daarmee het nationale symbool wat overal wordt afgebeeld, op de vlag, op al het papiergeld, zelfs het bier is er naar vernoemd. In Siem Riep vindt je geen guesthouse zonder de naam Angkor erin.
Het is dan ook een indrukwekkend complex waar busladingen vol toeristen naar toe gaan. Ik zal julelie de geschiedenis onthouden maar ga er maar van uit dat het oud is. Verwacht niet dat je hier een foto vanaf de toegangspoort kan maken zonder een toerist erop. Als je echter afwijkt van de gebaande paden, wat blijkbaar maar weinigen doen kan je toch nog een plaatje schieten zonder. Het is een indrukwekkend gebouw waarvan ik moet zeggen dat van een afstand ik het mooier vind dan binnen. De zuid en de oostkant is ook veel rustiger dan de noord en ingangszijde.
Natuurlijk is er ook een markt waar je heerlijk kan dollen met de hordes verkopers die op je afkomen. Natuurlijk antwoord ik op elke vraag die aan mij gesteld wordt over mijn afkomst dat ik uit Swahili kom. Geheid dat de vraag komt waar dat ligt met mijn antwoord "somewhere in Africa". Een gids in Swahili hebben ze niet.
Bij het aanbieden van een t-shirt vraag ik altijd of ze die ook hebben in mijn maat, een maatje groter en twee maten kleiner met daarop de opmerking dat ze een winkel moeten beginnen met zoveel maten. Flauw maar het levert wel leuke reacties op.
De tweede tempel op mijn route is de Bayon, een tempel bekend van de vele gezichten van Boeddha. Kleiner, rustiger en daardoor een stuk aangenamer. Het is echter al rond twaalf en de temperatuur is om af te pikken.
Gisteren zat ik nog in Sen Monoron, waar het redelijk koel was in vergelijking met deze omgeving. Enkele toeristen waar ik mee sta te praten maak ik heerlijk jaloers met mijn vooruitzicht dat ik vanmiddag een zwembad heb bij mijn guesthouse. Van enkele hoor ik al spijt dat ze dat niet hebben.
Mijn derde tempel is een beroemde, de Ta Prohm. Niet bekend vanuit de geschiedenis maar hier is ooit de film "Thomp raider" opgenomen. Ik heb deze film nog niet gezien.
Deze tempel is voor een gedeelte overgroeid door het oerwoud waardoor er enorme wortels van bomen de oude tempelgebouwen overwoekeren. Het levert echt een hele mooie omgeving, maar ook hordes toeristen. Hier lopen enkele grote groepen Koreanen rond die allemaal een unieke foto van zichzelf willen hebben bij de wortels van een boom. De tourleidster staat met een stok de boel te dirigeren. Ik zit erbij en kijk erna, vermaak me met deze hysterie en raak in gesprek met de toerleidster. Op mijn opmerking dat het net een kudde vee is en dat zij die stok gebruikt om de kudde te leiden moet ze hartelijk lachen en bevestigd mijn observatie.

Ik heb zat van de tempels, nog een wandeling langs een paar tempels waar ik niet meer binnen ga. Langs weer een groep toeristen met een gids, waarbij ik de lachers op de hand krijg met mijn opmerking dat hij vergeet te vertellen waar de tempel met airco is.

Met mijn tuktuk ga ik terug de stad in, naar de markt. Hè ze hebben hier de gezochte deodorant!!!
Op de afdeling naaimachines laat ik mijn broek maken wat het hilarische tafereel oplevert dat een blanke in zijn onderbroek op de markt staat. Het gehele naaiatelier loopt ervoor uit. Maar voor een dollar kan mijn broek weer enkele weken mee.

En dan het zwembad in, koud maar erg aangenaam.

De structuurloze dag ben ik al met al goed doorgekomen. De boodschappen zijn binnen (op de waterkoker na).