Een kussentje voor mijn tere billetjes

De laatste keer op een olifant, zullen we dat vieren?
Los van dat elk levend wezen waardevol is, Zijn sommige dieren niet bestemd voor wat ze moeten doen. Neem nou de olifant. De schokbrekers zijn ronduit slecht te noemen. Ze zijn eigenwijs en luisteren niet naar de chauffeur. Willen onderweg alsmaar eten, ook al is er geen wegrestaurant. Ze zijn langzaam en de gaspedaal werkt niet altijd. De uitlaatgassen zijn ernorm met een bruin bijproduct. De stoel bovenop is uiterst oncomfortabel. Kortom, ik hou het maar bij mijn Mazda 323 ook al is die 17 jaar oud.

Sen Monoron ligt in het district Mondolkiri waar een minderheidsgroep Bunong woont, waar de olifant een belangrijke religieuze betekenis heeft. Het gaat zover dat zij geen olifanten mogen fokken zonder een olifantenbruiloft te organiseren. Dat blijkt moeilijk en kostbaar te zijn, dus praktisch onmogelijk.
Er leven op dit moment nog maar 25 tamme olifanten in deze omgeving. Er wordt gezegd dat de meeste wilde en tamme olifanten in de zeventiger jaren doorbrachten zijn door de Kmer Rouge, die ook verantwoordelijk waren voor de moord op twee miljoen Cambodjanen, maar daarover later meer als ik in Pnom Phen ben.

De olifanten worden nu gebruikt ( en misbruikt) als toeristische attractie. De laatste jaren is er meer en meer aandacht om het misbruik tegen te gaan. Dit samen met de opkomst van het eco-toerisme.

De olifant mag niet meer dan vier uur per dag werken en dat bepaald de dagtrip die ik heb gedaan ook. Ditmaal was het dus een dagtrip met heeel veel wachten, maar ja we zijn in Azië.
Het vertrek is al een half uur later dan de planning. Met een gammele brommer 17 kilometer naar een lokaal minderheidsdorp. Onderweg een politie controle en jawel, mijn brommer heeft geen wegenbelasting betaald. Omdat de eigenaar geen geld bij had mag ik het voorschieten. 10.000 Riel oftewel €3,=. ik had nog bijna een aanvaring met de politie omdat ik van het geheel foto's aan het maken was, helaas niet toegestaan, boze agent en ik een onschuldig gezicht.
Daar aangekomen kwam al vrij snel mijn olifant aan. Ik installeer mezelf boven op dit beest . Met een door mij meegebracht kussentje, een tip van iemand die gisteren deze tocht gemaakt heeft. Een kussentje maakt de tocht een stuk aangenamer. Zoals met al het vervoer in Azië staat mijn olifant na 10meter al zonder benzine. Het eerste bosje wordt uit de grond gerukt en heerlijk verorbert. Meneer weigert nog een stap te zetten. Dan komen de " diervriendelijke" stokslagen er aan te pas. Een uur zit ik op dat wiebelende ding, heen en weer schommelend, hortend en stotend. Ik ben de toerist die mij adviseerde over een kussentje onder mijn tere billetjes, nu een dag later, nog dankbaar. Na een uur is het weer gedaan met de pret. Ik wordt afgezet bij een stroomversnelling voor de lunchpauze. Koude nassi en twee liter water. Deze lunchpauze duurt maar liefst drie uur want ondertussen kan de olifant zijn 300 kilo groenvoer bij elkaar grazen. De stroomversnelling is gerikt voor pootje baden en aan de kant je billen in de modder te steken. Wat duren drie uur toch lang.
Na een kort bad van de olifant is er de terugreis naar het dorp. Een uur door het bos, een smal, steil pad met links een behoorlijke afgrond. Mijn vervoersmiddel heeft blijkbaar een afwijking naar links en moet met stokslagen afgehouden worden van een stort in de afgrond. "slaan dat ding" denk ik, want ik zit erop. Ik heb op sommige momenten beide handen en voeten nodig om in mijn mandje te blijven zitten.
Van het badderen van de olifant heeft het beest ook jeuk gekregen. Elke beetje boom gebruikt hij om zijn poten te schuren, zijn zij te krabben. Daar zit ik in mijn mandje, scheef en glijdend. Mijn tubetje triamcinoloncreme werkt echter niet op deze olifantenhuid.

Na een uurtje zijn we weer in het dorp teruggekeerd en kan ik wachten op mijn vervoer.
Anderhalf uur. Het dorp, bovenop een kale heuvel, houten huisjes en enkele traditionele hutten. Geen bomen. Ik installeer mij naast een huis in een klein beetje schaduw.gelukkig waait hier een redelijk frisse wind. Mijn kussentje is ook hier een aangename toevoeging aan mijn zitcomfort. Ik observeer het dorpse leven waar niet veel gebeurd. Wat spelende kinderen, vrouwen die rijst stampen tot poeder, een ossenkar die voorbij komt. Kinderen die stiekem om mijn hoekje kijken, te verlegen voor contact. Verder gebeurt er niets maar dan ook helemaal niets. Dan verschijnen er tweebussen met toeristen, snoep wordt uitgedeeld en foto's gemaakt. Vanuit alle hoeken en gaten komen kinderen en volwassenen toegestroomd om wat van de "gulle" toeristen te krijgen. Oh god, wat haat ik dit.

Nou, dit was mijn laatste olifanten rit, drie keer, drie verschillende landen en drie keer geen succes. Ik hou het maar bij mijn Mazda 323 van zeventien jaar oud.

Ik zit dit verhaal in een hobbelige bus op weg naar Siem Riep te schrijven, ik post het vanavond ik daar ben aangekomen. De busreis is zonder speciale gebeurtenissen verlopen of twaalf uur in een bus moet bijzonder zijn. Mijn sigaretten trukendoos werkt hier niet, eerst zat ik op een kapotte stoel in het midden, die heb ik omgeruild voor een plaats achterin, niet mijn favoriet maar wel bij een van de twee ramen die open konden. De tweede bus zal al mudvol, dus weinig keus. "gelukkig" werd daar een film in gedraaid met vol Aziatisch volume. Na twee uur stappen er twee Cambodjanen en kan ik me weer nestelen op deze stoelen. Verbaasde blikken van de anderen maar brutale mensen hebben de halve wereld en ik een stukje bus.

Siem Riep met de beroemde Anchor Wat tempels, ik ben benieuwd. Het moet de hemel op aarde zijn.
Ik kom om 20.00 uur aan in Angkor, geen tijd om allerlei guesthouses langs te lopen.
Op aanraden van anderen heb ik dit maal gekozen voor een hotel met zwembad, wel wat duurder maar voor het gevoel van de hemel op aarde moet je wat overhebben.
Zie het webadres:
www.shadowofangkor.com
Ik blijf hier de komende vier nachten.
Voor het bezoek aan de tempels moet je wel een Tuktuk of motorrijder inhuren dus het budget voor Cambodja, wat al veel hoger is t.o.v. Laos wordt zowat dubbel overschreden.