Schizofrenie: ik wil een vakantiedag terug
Door: webmaster
Blijf op de hoogte en volg Ton
10 November 2010 | Thailand, Nong Khai
Natuurlijk heb ik de zonsopkomst meegemaakt aan de Mekong. Wat wil je anders als je een vroege dienst heb.
Zoals op alle andere werkdagen vanmorgen geen tijd om te ontbijten dus alleen een kopje thee en daarmee starten we de dag.
Snel op weg naar mijn patienten en bij gebrek aan mijn Mazda 323 ben ik maar gaan lopen. Onderweg heb ik nog wat adviezen gegeven (want je bent en blijft hulpverlener) aan een Franse toeriste die de andere kant op liep en ook de andere kant op reist, dus wat adresjes uitgewisseld. En daarna weer doorlopen want de eindbestemming ligt een heel eind lopen hier vandaan. Na twee uur flink doorstappen zijn we op het adres van het eerste huisbezoek. Even de voorgeschiedenis:
Hij is gevlucht uit Laos in een oorlog en neergestreken net over de grens in Thailand. Volgens zijn zeggen al aan het mediteren geslagen in Laos. Zijn leermeester leeft nog maar alleen hij kan hem zien. Anderen moeten eerst leren diep te mediteren. Het doel van het leven maakt hij concreet door beelden van beton te maken (want dat is het goedkoopste materiaal). Zijn eerste creatie is een soort mantra waar alle fase van het leven worden uitgebeeld. Beginnend bij een penis en vagina (het is vreemd dat je deze beelden mantra ingaat via een mond, dat zal wel de orale bevrediging zijn).Voor de rest zie je beelden vab baby, kind, adolecenten, volwassenheid, ouderdam en de dood. Tussenin allerlei beelden van hindu goden en Boeddha.
Verder zie je in dit park heel veel grote beelden die hij later gemaakt heeft, meestal van goden met enge afbeeldingen erbij. In het gebouw bij dit beeldenpark zijn erg veel portretten van deze man waarbij de ogen zwart geaccentueerd zijn.
Kortom: voorlopige verpleegkundige diagnose: klasieke schizofrenie waarbij in de uitingsvorm angst en achterdocht voorkomt.
Crisisdienst is niet noodzakelijk, van alle beelden is een park gemaakt waarmee hij en zijn volgelingen geld verdienen, er is hier geen gevaar voor de maatschappij. Maar op zijn tijd een huisbezoekje zou niet misstaan.
De omgeving heeft zich aardig aangepast. Voor het park verdienen de ondernemers aardig geld met eten en drinken. De stad heeft er zelfs zijn bezienswaardigheid aan.
En ach arme psychiatrisch verpleegkundige zoals ik worden weer eens geconfronteerd met de werkelijkheid waar we vaak in zitten en met de relativiteit van de psychiatrie in andere culturen.
Even voor mijn roosteraar in rostaflex: wordt dit geregistreerd als werkdag???? Of is dit een studiereis????
Na dit huisbezoek ben ik maar weer te voet teruggekeerd naar mijn tuintje en kamer aan de Mekong, toch weer een wandelingetje in de hitte van tweeeneen half uur. Wat verbranden we veel calorieen.
Morgen:
Weer een dagje bussen (6 uur) naar Nakhon Phanom, weer verder stroomafwaards langs de Mekong.
CU
Zoals op alle andere werkdagen vanmorgen geen tijd om te ontbijten dus alleen een kopje thee en daarmee starten we de dag.
Snel op weg naar mijn patienten en bij gebrek aan mijn Mazda 323 ben ik maar gaan lopen. Onderweg heb ik nog wat adviezen gegeven (want je bent en blijft hulpverlener) aan een Franse toeriste die de andere kant op liep en ook de andere kant op reist, dus wat adresjes uitgewisseld. En daarna weer doorlopen want de eindbestemming ligt een heel eind lopen hier vandaan. Na twee uur flink doorstappen zijn we op het adres van het eerste huisbezoek. Even de voorgeschiedenis:
Hij is gevlucht uit Laos in een oorlog en neergestreken net over de grens in Thailand. Volgens zijn zeggen al aan het mediteren geslagen in Laos. Zijn leermeester leeft nog maar alleen hij kan hem zien. Anderen moeten eerst leren diep te mediteren. Het doel van het leven maakt hij concreet door beelden van beton te maken (want dat is het goedkoopste materiaal). Zijn eerste creatie is een soort mantra waar alle fase van het leven worden uitgebeeld. Beginnend bij een penis en vagina (het is vreemd dat je deze beelden mantra ingaat via een mond, dat zal wel de orale bevrediging zijn).Voor de rest zie je beelden vab baby, kind, adolecenten, volwassenheid, ouderdam en de dood. Tussenin allerlei beelden van hindu goden en Boeddha.
Verder zie je in dit park heel veel grote beelden die hij later gemaakt heeft, meestal van goden met enge afbeeldingen erbij. In het gebouw bij dit beeldenpark zijn erg veel portretten van deze man waarbij de ogen zwart geaccentueerd zijn.
Kortom: voorlopige verpleegkundige diagnose: klasieke schizofrenie waarbij in de uitingsvorm angst en achterdocht voorkomt.
Crisisdienst is niet noodzakelijk, van alle beelden is een park gemaakt waarmee hij en zijn volgelingen geld verdienen, er is hier geen gevaar voor de maatschappij. Maar op zijn tijd een huisbezoekje zou niet misstaan.
De omgeving heeft zich aardig aangepast. Voor het park verdienen de ondernemers aardig geld met eten en drinken. De stad heeft er zelfs zijn bezienswaardigheid aan.
En ach arme psychiatrisch verpleegkundige zoals ik worden weer eens geconfronteerd met de werkelijkheid waar we vaak in zitten en met de relativiteit van de psychiatrie in andere culturen.
Even voor mijn roosteraar in rostaflex: wordt dit geregistreerd als werkdag???? Of is dit een studiereis????
Na dit huisbezoek ben ik maar weer te voet teruggekeerd naar mijn tuintje en kamer aan de Mekong, toch weer een wandelingetje in de hitte van tweeeneen half uur. Wat verbranden we veel calorieen.
Morgen:
Weer een dagje bussen (6 uur) naar Nakhon Phanom, weer verder stroomafwaards langs de Mekong.
CU
-
10 November 2010 - 10:25
Lidy:
Ik contateer toch geen heimwee Ton?
Wat BenD betreft echt niet nodig! Of het moet zijn dat "de brug" er al weer uit heeft gelegen!
Geniet van je reis,dan geniet ik van je verhalen! -
10 November 2010 - 17:45
Cotty Van Gorp:
hoi Ton wat zal jij blij zijn als de vakantie voorbij is want je mist jou werk wel echt maar hou het nog maar even vol ik denk dat het wel zal lukker maar ik vind het wel erg dat jij het werk mist en jou moeder niet dat doet pijn dus heb maar medelijden met mij maar zolang ik elke dag nog een mailtje krijg probeerik het maar vol te houden.ondanks alles heel veel groetjes en liefs ma -
10 November 2010 - 22:40
Hennie:
beste Ton, ik ben dan wel geen roosteraar in Rostarflex maar op dinsdag is het normaal gesproken voor jou een OR dag en kunnen we dus nu ook niet spreken van een werkdag maar meer een studiereis. Veel plezier in Nakhon Phanom. -
11 November 2010 - 23:36
Tilly:
Hier trappen wij dus niet in Ton,het echte werk is toch in Helmond. Veel plezier nog en volgens mij mis je ons toch wel.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
