Verjaardagen, bruiloften en vooral eten
Door: Ton
Blijf op de hoogte en volg Ton
29 September 2013 | Filipijnen, Tagaytay
Voor alle sensatiezoekers: als er, net als gisteren, een noodweer uitbreekt, ik beneden zit en mijn fototoestel boven ligt, dan worden er geen foto's of filmpjes gemaakt en blijft het bij een beschrijving. In een minuut naar boven gaan betekent compleet zeiknat worden.
Regen, regen en regen, bij het vallen van de avond. De storm is gaan liggen en ik zit met de hele familie onder het afdak.
Met de hele familie want kortgeleden is oma overleden en de hele familie, die overal in de wereld woont, is aanwezig. Uit Amerika, uit Londen, uit Italië en uit Iran en dan nog niet te spreken over de familie hier uit de buurt. Ik word gesommeerd om kwart voor zeven klaar te staan. We gaan eten bij een nichtje die vandaag jarig is. Ik moet mee en dat doe ik maar. Bij dit hotel krijg ik vanavond geen eten.
Een verjaardag vieren betekent hier eten en volgens mijn Helmondse gastvrouw "gratis".
Een drukte van jewelste en ik feliciteer er een paar aanwezigen. Luid gelach en hilariteit, weet ik veel wie jarig is!!!
Bij alle jonge dames wordt wel vermeld wie nog vrij is. Ik maak mezelf er maar vanaf dat ze pech hebben want ik ben niet beschikbaar.
Ik laat mij het eten goed smaken, buurt her en der wat de aanwezigen.
Inmiddels vertrekken de eerste mensen van de familie richting het vliegveld, de Londenaren gaan naar huis. Als ik om elf uur mijn koffer induik ben ik eigenlijk nog steeds verbaasd. Gisterenochtend hier aangekomen, een vulkaan op geweest, een storm meegemaakt, een verjaardagsvisite en morgen een bruiloft. Al met al nog geen saaie vakantie. Het is inmiddels droog en de voorspelling voor morgen is redelijk.
Het vroege vogel fenomeen blijft gehandhaafd.
Vanaf zes uur is er volop leven in de brouwerij. Het bruiloftsfeest is in volle opbouw. Tafels worden gedekt, de laatste versieringen aangebracht, de geluidsinstallatie wordt opgebouwd. Glazen en bestek worden gepoetst.
Een gedeelte van de bruiloftsgasten en het bruidspaar zitten in het andere gebouw. Kleding wordt heen en weer gesleept. Vanaf acht uur is er muziek.
Het ontbijt wordt door ons al genuttigd van het eten van de bruiloftsgasten. Vooral rijst en vlees.
Of ik wil of niet, ik zal de hele dag de bruiloft (dacht ik ) moeten meemaken, er is geen ontkomen aan.
De familie en het bruidspaar vertrekken om negen uur naar de kerk en zullen pas om half twaalf terugkeren. De stroom valt uit en de relatieve rust keert tot die tijd even terug. Er komt stroom via de generator.
En dan aanvallen !!!! Als iedereen terug wordt er gegeten, de taart aangesneden, het bruidsboeket over de schouders gegooid en kado's uitgewisseld. Dit alles in rap tempo onder leiding van een travestiet op hakken waar ze nauwelijks op kan lopen.
Natuurlijk pik ik ook een vorkje mee, volgens de familie weten ze hier toch niet wie er allemaal wel of niet uitgenodigd is. Een van de nichtjes verteld dat ze op haar bruiloft ook mensen heeft gezien die ze niet kende. Alleen als enige blanke val ik wel op.
Al om een uur zijn de meeste gasten verdwenen, er is gegeten en het bruidspaar heeft zich teruggetrokken.
Het personeel van de cathering werpt zich op het overgebleven eten.
Feestje over. Om vier uur is alles opgeruimd en in oude glorie hersteld. Waarlijk had ik verwacht dat ik tot diep in de avond in het feestgedruis zou zitten. Waarschijnlijk geldt voor Filipijnen, feest is snel eten en dan naar huis.
Conclusie: twee dagen voorbereiding, lange kerkdienst, snel eten, wat standaard huwelijksrituelen en dat is het dan.
Een geluk hebben ze vandaag: er is een stralend blauwe lucht, het is warm. Pas om vier uur is er weer bewolking en steekt er een windje op. Heerlijk een beetje uitwaaien aan de rand van het meer.
Aan plannen maken ben ik hier nog niet aan toe gekomen maar ik hoor dat er morgen hier een grote activiteit gepland is :
De twee wekelijkse BEJAARDENBINGO met alleen oude vrouwen.
Regen, regen en regen, bij het vallen van de avond. De storm is gaan liggen en ik zit met de hele familie onder het afdak.
Met de hele familie want kortgeleden is oma overleden en de hele familie, die overal in de wereld woont, is aanwezig. Uit Amerika, uit Londen, uit Italië en uit Iran en dan nog niet te spreken over de familie hier uit de buurt. Ik word gesommeerd om kwart voor zeven klaar te staan. We gaan eten bij een nichtje die vandaag jarig is. Ik moet mee en dat doe ik maar. Bij dit hotel krijg ik vanavond geen eten.
Een verjaardag vieren betekent hier eten en volgens mijn Helmondse gastvrouw "gratis".
Een drukte van jewelste en ik feliciteer er een paar aanwezigen. Luid gelach en hilariteit, weet ik veel wie jarig is!!!
Bij alle jonge dames wordt wel vermeld wie nog vrij is. Ik maak mezelf er maar vanaf dat ze pech hebben want ik ben niet beschikbaar.
Ik laat mij het eten goed smaken, buurt her en der wat de aanwezigen.
Inmiddels vertrekken de eerste mensen van de familie richting het vliegveld, de Londenaren gaan naar huis. Als ik om elf uur mijn koffer induik ben ik eigenlijk nog steeds verbaasd. Gisterenochtend hier aangekomen, een vulkaan op geweest, een storm meegemaakt, een verjaardagsvisite en morgen een bruiloft. Al met al nog geen saaie vakantie. Het is inmiddels droog en de voorspelling voor morgen is redelijk.
Het vroege vogel fenomeen blijft gehandhaafd.
Vanaf zes uur is er volop leven in de brouwerij. Het bruiloftsfeest is in volle opbouw. Tafels worden gedekt, de laatste versieringen aangebracht, de geluidsinstallatie wordt opgebouwd. Glazen en bestek worden gepoetst.
Een gedeelte van de bruiloftsgasten en het bruidspaar zitten in het andere gebouw. Kleding wordt heen en weer gesleept. Vanaf acht uur is er muziek.
Het ontbijt wordt door ons al genuttigd van het eten van de bruiloftsgasten. Vooral rijst en vlees.
Of ik wil of niet, ik zal de hele dag de bruiloft (dacht ik ) moeten meemaken, er is geen ontkomen aan.
De familie en het bruidspaar vertrekken om negen uur naar de kerk en zullen pas om half twaalf terugkeren. De stroom valt uit en de relatieve rust keert tot die tijd even terug. Er komt stroom via de generator.
En dan aanvallen !!!! Als iedereen terug wordt er gegeten, de taart aangesneden, het bruidsboeket over de schouders gegooid en kado's uitgewisseld. Dit alles in rap tempo onder leiding van een travestiet op hakken waar ze nauwelijks op kan lopen.
Natuurlijk pik ik ook een vorkje mee, volgens de familie weten ze hier toch niet wie er allemaal wel of niet uitgenodigd is. Een van de nichtjes verteld dat ze op haar bruiloft ook mensen heeft gezien die ze niet kende. Alleen als enige blanke val ik wel op.
Al om een uur zijn de meeste gasten verdwenen, er is gegeten en het bruidspaar heeft zich teruggetrokken.
Het personeel van de cathering werpt zich op het overgebleven eten.
Feestje over. Om vier uur is alles opgeruimd en in oude glorie hersteld. Waarlijk had ik verwacht dat ik tot diep in de avond in het feestgedruis zou zitten. Waarschijnlijk geldt voor Filipijnen, feest is snel eten en dan naar huis.
Conclusie: twee dagen voorbereiding, lange kerkdienst, snel eten, wat standaard huwelijksrituelen en dat is het dan.
Een geluk hebben ze vandaag: er is een stralend blauwe lucht, het is warm. Pas om vier uur is er weer bewolking en steekt er een windje op. Heerlijk een beetje uitwaaien aan de rand van het meer.
Aan plannen maken ben ik hier nog niet aan toe gekomen maar ik hoor dat er morgen hier een grote activiteit gepland is :
De twee wekelijkse BEJAARDENBINGO met alleen oude vrouwen.
-
29 September 2013 - 12:21
Ma:
Hoi Ton ik ben er weer je bent wel met je kontje in de boter gevallen om z'n feest mee te maken en de ketering was ook de moeite waard was er niets voor jou bij? ik wil wel overkomen om kennis te maken(op jou kosten natuurjijk) laat het maar weten. volgens de foto's was het wel een sjieke boel. dat heb je toch maar weer mee gemaakt. hier is minder te beleven Ans is hier en na het eten ga ik mijn wandelingetje make en dan ga ik op visite bij Win en Piere en dan zit de dag er weer op en kijk ik morgen weer uit naar jou volgend verslag. heel veel groetjes en liefs Ma -
29 September 2013 - 12:52
Hennie:
Hoi Ton,
Ik hoop niet dat je met je kontje in de boter bent gevallen. Moet je weer schoon maken.
Maar inderdaad ziet heel luxe uit. Veel plezier met de bingo!
Gr. Hennie
-
29 September 2013 - 14:59
Chris En Toos:
Hier kunnen we natuurlijk weer niet tegenop. We zijn door Beek en Donk gaan wandelen en zitten op een terrasje in het park aan een kopje koffie maar niemand die ons uitnodigt om mee te eten en/of mee te feesten. We kijken uit naar jou verslag van de bejaarden bingo.
XXX Chris en Toos -
29 September 2013 - 17:05
Ans:
Hoi Ton,
Tja je kan ook niet alles tegelijk doen: een verjaardag en een trouwfeest, dan de voorbereidingen nog voor een bejaarden bingo. Dan komt er van plannen maken niets meer. Je hebt het wel heel zwaar op je vakantie is het niet? We krijgen bijna medelijden met je. Het uitzicht en het trouwfeest buffet ziet er op de foto goed uit. Volgen mij kwam je niets te kort. Ben benieuwd hoe de bingo afloopt? Niet met alle prijzen thuis komen hè. Is niet zo makkelijk als je dat nog 2 maanden mee moet slepen. Maar dat hopen we morgen weer te horen.
Van hier heel veel groetjes en liefs
Ans -
01 Oktober 2013 - 10:52
Ellie:
Een feest waaraan niet te ontkomen valt, tja zo kun je het leven ook omschrijven.
Misschien was het stiekem wel fijn dat om vier de rust weergekeerd was en de zon je gezelschap kwam houden.De laatste foto van het Taal meer is een juweeltje; prachtig uitzicht zeg!
En waar je nu naartoe wilt gaan en nog niet weet hoe, is dat ver uit de buurt? dwz weer lange uren in de bus?
Op Mallorca hadden wij dit keer ook gekozen voor de bus. De vorige keer dat we er waren , hadden we een huurauto tot onze beschikking en hebben we werkelijk het hele eiland doorgecrost. Dit keer wilde ik wat dichter bij huis blijven, meer van het strand en baai genieten. Toch hebben we de bus naar Palma genomen en de eerste de beste bus bleek weer zo'n langzame bus te zijn die op duizend en één plekjes moest stoppen, zodat je anderhalf uur onder weg bent naar Palma.Dat gebeurt je maar één keer en weet je de snelle bus te vinden, die je vlotnaar Palma rijdt.Je komt er langs de haven met boten, boten en boten. Man oh man wat ligt daar een kapitaal, gewoon te liggen om af en toe mee te varen.Als die boot iets kleiner mocht zijn, dan zou er veel, heel veel geld zijn om betere dingen mee te doen, dan liggen weken in water. En ja , ik hou zeker van bootje varen, maar zo puissant rijk hoef ik niet te zijn. In Palma zijn we naar een Moors badhuis geweest met een stille binnentuin midden in die drukke stad. Heerlijk om zo in Palma te dwalen, te kijken, te genieten.
Vanuit Palma hebben we een antiek boemeltje genomen naar Sollerin de vallei van de sinaasappelbomen.
Een treintje met houten buitenwerk en banken waarvan de rugleuning omgezet kon worden zodat je altijd
met de rijrichting mee kan rijden. Een mooi traject door een stuk of dertien tunneltjes, waarvan een lange.
De trein stopt zelfs een aantal minuten om je van het uitzicht te laten genieten als de bovenop de berg bent en dan in de diepte Soller kunt zien liggen.Vanuit Soller ging er een trammetje naar de port, de haven en dat wilden we ook meemaken. het lijkt wel of je jaren teruggaat in de tijd.
Er waren die dag zoveel toeristen, dat men een extra treintje terug naar Palma had ingezet en rond kwart voor zes stond het werkelijk zwart van de mensen op het perron. Eeen klein uur later zou de laatste trein naar Palma komen. Maar nee hè al die mensen moesten persé in die trein. prop en propvol.
De conducteur zei dat de mensen gek geworden waren, maar heeft ze nog net niet de trein uitgejaagd.
Wij zaten dit alles zo eens aan te kijken en hebben ons heerlijk rustig met de volgende trein naar beneden laten rijden. Die trein was zo goed als leeg.......
Zo heb ik meegemaakt dat duitsers, die te lang op de bus moesten wachten, van ongeduld de taxi namen en nota bene met andere mensen stonden te ruziën over wie deze taxi mocht gebruiken! Ze hadden er best samen in gekund! Verbaasd sta je dan te kijken, want zoiets verwacht ik in jouw reisverslag , niet in t mijne. We zijn die dag in een overvolle bus gereisd naar een marktje. Daar waren we al snel uitgekeken en zijn toen naar de haven gewandeld. Jammer genoeg voor ons lag die zo'n 7 kilometer verder op, maar de wandeling was mooi en we kennen er een heerlijk adresje voor de lunch.
Zo, nu wacht ik op jouw ervaringen van je aankomende reis. Pas goed op jezelf!
liefs, ellie
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
