.....en vanavond eten we ไก่ผัดเม็ดมะม่วง

Zoals ik gisteren al eindigde: “Ik kruip zo mijn koffer in, mijn slaapkamer is niet veel groter. Ventilator aan, luiken open, muskietennet over het bed, krekels als muziek op de achtergrond” zo romantisch is de nacht niet verlopen. Het geluid van de ventilator en die krekels is echt herrie ‘s nachts, daar komt nog bij de redelijk vaak blaffende honden en het is warm.

Ik kan nou niet zeggen dat ik een goede nachtrust heb gehad. Vaak wakker, vaak draaien, veel zweten. Wat was ik om 6.30 uur blij met een heerlijk warme douche, een eenvoudig ontbijtje met eieren en koffie.

Na de ochtendrituelen ben ik maar weer eens op stap gegaan. De ochtenden zijn nog het aangenaamst om dingen te ondernemen.

Bij het meer worden boottripjes aangeboden naar de verzonken tempels in het water. Het is toeristisch en redelijk duur geprijsd, maar dan krijg je ook wat........of niet.

Er wordt aangeboden langs 5 of 6 tempels te gaan maar de praktijk blijkt anders, de eerste tempel staat met een puntdakje boven water, van de tweede tempel zie je alleen de bovenkant van de muren, tempel 3 is mooi maar ligt dan op land, natuurlijk met een modderige trap die je op moet. 

Ik heb al veel gereisd in Azië en vraag me nog steeds af waarom al de mooie dingen boven op de berg liggen. 

Al met al was deze tempel wel de moeite van het trappen klimmen waard. Gedeeltelijk overwoekerd door bomen met een Boeddha binnen.

De uitzichten vanaf het meer zijn wel mooi, eerst met de nog dreigende wolkenlucht maar daarna ook als de zon doorbreekt.

Tempel 4 en 5 zijn helemaal niet te zien, je ziet alleen een vlagje in het water. Je mag er zelf bij fantaseren wat er onder water zit.

De bootreis gaat verder naar de houten brug, ik “mag” daar rond gaan lopen in het Mon dorp, helaas doe ik dat niet want ik ben daar gisteren al geweest en heb er zelfs Tom Kay Soup met garnalen gegeten.

Aan de overkant van de rivier is boottrip klaar. Nog geen uur heb ik rondgevaren.

De zon is inmiddels doorgebroken en het is al erg warm om te gaan rondlopen maar wat moet je anders..........ik moet nog beltegoed hebben voor mijn telefoon maar waar ?

Met een hete omweg beland ik op de locale markt, groente, vis, fruit, verkoopsters met traditionele Thanakha op de wangen (zie foto).

Ik vraag rond waar ik beltegoed kan kopen maar niemand spreekt Engels. Met gebarentaal, mijn telefoon in de hand en een briefje van THB 100 wat ik erin wil stoppen, wordt ik van hot naar her gestuurd. Uiteindelijk kom ik uit bij een supermarkt waar ze beltegoed verkopen.

Al heb ik verder niets nodig, loop ik drie keer de supermarkt door. Wat een verademing die airco, heerlijk om af te koelen.

In de hitte slenter ik terug naar Grandma’s home en ga doen wat de meeste hier doen. Bij de ventilator zitten.

Ondertussen bel ik twee guesthouses op om deze te reserveren zodat ik de komende week onderdak heb. Van donderdag tot zaterdag op mijn bekende adres in Kanchanaburi en van zaterdag tot minimaal dinsdag richting het zuiden, Ban Krut.

Inmiddels zijn er nieuwe gasten gearriveerd, twee meisjes ergens uit Thailand en een Indiase jongen die afwachtend is voor een visum naar Nederland, dat is dus bijbuurten over India en Nederland.

De dag vliegt voorbij en het is zo weer avond, het avondeten wordt vandaag gekookt op de avondmarkt. Overal kraampjes met heel veel wat ik niet ken. De keuze is gaan snacken of gewoon ergens gaan zitten. Maar wat moet je kiezen.........de menukaart is in het Tai en de bijpassende foto’s onduidelijk. Er gaat hier echt niemand de kaart vertalen.

Twee meisjes die naast mij zitten spreken een heel klein beetje Engels. Ik vraag hen wat lekker is en na wat gediscussieer adviseren ze mij om

ไก่ผัดเม็ดมะม่วง te nemen. Huhhhhhhhh, ik neem de gok en bestel. 

Met Google Translate kom ik erachter dat ik Fried Chicken met Mango Seed heb besteld, inderdaad een lekker gerecht.

Dan de laatste wandeling van 20 minuten terug naar mijn guesthouse, verhaaltje schrijven, foto’s posten en dan weer de koffer in.