Schoenveters kopen

Het hele grote verschil met de afgelopen twee weken is wel het weertype. Bogotá met wat guur weer en regen, Villa de Leyva met de koude nachten en zo nu en dan regen, San Gil al warmer maar fris in de nacht en nu Santa Marta, blauwe lucht, drukkend warm en in de middag een fikse tropische regenbui. Het regent een uur fiks maar de straten blijven nog uren onderstaan met enkel hoog water. Dit zegt natuurlijk iets van het afwateringssysteem maar ook van de hoeveelheid regen die er valt.

Tot nu toe niet nodig gehad maar ik ben wel weer blij met een hotelkamer met airco die ik overdag lekker laat loeien op zestien graden, dat is voor overdag een heerlijke temperatuur om het middagdutje te doen als buiten de tropische regenbui neer valt.

Donderdagavond ben ik dus vertrokken uit San Gil met een nachtbus naar Santa Marta, aan de kust. Een rit die ruim 13 uur heeft geduurd. Op één korte stop na helemaal non stop. Er is een wc aan boord en ik kan uit ervaring vertellen dat het niet meevalt om te plassen als de bus in de bergen haarspelt bochten neemt. Het plassen op zich gaat nog wel zittend maar de broek omlaag en daarna omhoog doen valt niet mee.

Ik had weer eens mazzel, de stoel naast mij bleef de gehele reis leeg. Geeft toch weer dat beetje meer bewegings- en been ruimte. Alhoewel je vaak tussendoor wakker wordt heb ik redelijk kunnen slapen alhoewel je de dag erop wel merkt dat het een onrustige slaap is geweest.

Het was een echte toeristenbus, een (georganiseerd) reisgezelschap van 10 Belgen, Een groepje van vier en een groepje van twee Duitsers en drie Nederlanders (waaronder ik) die ik nog kende uit de vorige busrit.

Vertrokken in de bergen van San Gil wordt ik wakker bij het eerste licht in de heuvels voor Santa Marta. Van het temperatuurverschil is nog weinig te merken in de bus vanwege de airco. Iedereen zit met een jas aan en ingepakt met dekens. Ik zit gewoon in mijn bloesje en vind het wel aangenaam zo.
Als in Santa Marta de deur opengaat merk je wel het wel, de warmte komt je met een klap tegemoet, en dan is het nog maar acht uur in de ochtend.

Samen met de twee Nederlanders drinken we nog een bakje koffie, die we voor de helft weggooien want hij smaakt niet en ga ik met de taxi naar het centrum waar mijn hotel, een blok van de zee en de jachthaven, ligt. Pal naast het historisch centrum.
Het inchecken laat even op zich wachten (want de uitcheck tijd is officieel om 13.00 maar ik kan om 10.00 mijn kamer op. Heerlijk even douchen want ik heb het gevoel dat ik stink, sterker nog, het is niet alleen het gevoel. Nou douche ? Ondanks dat dit een redelijk net hotel is, is de douche een pijp uit de muur met koud water.
De kleren gaan de wasserij in, ik, fris geschoren en gewassen de stad in.

Een van de opgaven vandaag is schoenveters kopen, de huidige heb ik kappot getrokken. Op een van de pleinen laat ik een schoenpoetser mijn kapotte veter zien en er ontstaat een levende discussie tussen een aantal mensen waar ik niet van weet waar die over gaat. Hoe maak je met handen en voeten duidelijk dat je alleen maar nieuwe veters wil kopen. Uiteindelijk wordt het eigenlijk best wel hilarisch, een ander iemand wordt erbij gehaald, de discussie gaat over en ik wordt op sleeptouw genomen, enkele straten door, de markt op. Bij een kraampje verkopen ze schoenveters (ik zou het zo niet herkennen. Juiste kleur, juiste maat.

Uiteindelijk struin ik het hele centrum door. Santa Marta is best wel een grote stad maar het mooie centrum heb je in een paar uurtjes wel gezien. Ik drink nog wat op een terrasje aan zee en ga moe terug naar mijn 16 graden kamer om even te rusten terwijl er buiten een fikse hoosbui valt.

Nog niets gegeten te hebben vandaag vraag ik in het hotel naar een "restaurante economique", ja,ja, ik leer de termen al.
De soep van de dag lijkt verdacht veel op de rode Linzensoep die ik een tijd geleden thuis gemaakt heb en de kipfilet met champignons roomsaus kennen we ook. Niet dat ik dat wist toen ik het bestelde.

Moe zit ik nu maar even mijn verhaaltje te schrijven op een balkon in mijn hotel. Nog even op internet zetten, foto's proberen te up-loaden en dan onder de wol met de airco op zestien.
Voor dat ik mijn kamerdeur open heb zijn mijn tenen al afgekoeld van de koude lucht die onder de kamerdeur uitkomt.