Braziliaanse gastvrijheid op het strand

............En het bleef nog lang onrustig in het dorp. Niet alleen de muziek op het plein maar er rijden ook auto's rond met mega boxen. Zo rond 3 uur leek het muziekfestijn zich te verplaatsen rondom mijn Pousada. Hordes dronken, jallende, schreeuwende jongeren leken rondom de pousada zich te hergroeperen. Gelukkig heb ik vandaag een vrije dag zodat een uurtje later mij niet uitmaakt. Vanaf vijf uur vanmorgen keert de rust terug.

De kamers zijn hier echter best wel gehorig en rond half negen hoor ik dat het ontbijt wordt klaargemaakt..........dat betekend: koffie.
De koffie die mij, voorlopig, niet tegenvalt. Ik was voor erger gewaarschuwd. Tot op heden heb ik nog geen gebruik hoeven te maken van mijn meegebrachte oplos koffie.

En dan een vakantie ritueel: koffie, sigaretje, nog een keer koffie, mail lezen en dan een ontbijt. Broodjes kaas, cake en vers fruit.

Gisteren heb ik al verteld van het strand onderaan het dorp. Het is zondag vandaag en zo rond half elf worden de hordes dagjes toeristen aangevoerd. Dit strand is dus geen optie voor mij vandaag.
Mijn opgedane reiservaring geeft mij aan daar waar iedereen naar links loopt moet je zeker naar rechts gaan, ook al zeggen ze in Brazilie dat je dat niet moet doen. Rechts passeer ik een guesthouse wat enkele dagen geleden op nummer 1 van mijn shortlist stond. Het ziet er gezellig uit, heeft een zwembad, dicht bij het strand, maar ja, het zit vol. Verder lopend kom ik in de duinen rechts van het dorp, Kris-kras over wat zandpaadjes zie ik een mooi strand, geen parasols, geen strandtentjes en maar een handje vol mensen. Alles ziet er wel kaal uit maar met de hoop een vierkante meter schaduw te vinden daal ik af naar dit strand. Pootje badend door de branding van de Zuid Atlantische oceaan loop ik een gedeelte het strand af. Ochtend maar toch al heet. Mijn oog valt op enkele bomen aan het brede strand en mijn gevoel zegt dat daar wel een stukje schaduw te vinden moet zijn. Als er al schaduw is dan zitten er ook mensen en inderdaad dit mini bos wordt bevolkt door, volgens mij, een aantal families. Er is nog genoeg plek dus ik settel mij onder een vrije boom. Spreidt mijn handdoek uit en ontbloot mijn, nog verschrikkelijk witte bovenlichaam. Uitkijken hier met deze zon, zelfs in de schaduw loop je kans te verbranden.

De families zijn druk aan het koken, op diverse plaatsen staan pannen op een houtvuur, er wordt driftig geroerd in de potten. Tegen het middaguur wordt iedereen bij elkaar geroepen, opscheppen en eten.

Niet verwacht wordt mij een bord eten aangeboden, rijst met bonen en iets onbestemd wat naar vlees proeft. Beleefd bedank ik maar gastvrijheid mag je niet afslaan. Ik krijg ook nog een beker met een ander goedje, een glas limonade en een glas water. Ondertussen maak ik kennis met de hele familie, zij verstaan mij niet, ik versta hun niet en Google translate heb ik niet bij.

Met handen en voeten worden beleefdheden uitgewisseld en met behulp van een klein woordenboekje schrijf ik een paar woorden op. Dank u, gastvrij,leuke familie. Dit wordt erg op prijs gesteld en mijn kladpapiertje wordt, nadat het rond is gegaan, opgeborgen in een portomonee.

Na het eten wordt er ingepakt en 2/3 van het volk gaat weg, natuurlijk met groeten en handenschudden.
Ik blijf nog een beetje hangen onder mijn boom, niet al te lang want ik wil niet verbranden.

Na even een half uurtje afgekoeld te zijn, onder de airco van mijn guesthouse zie ik de hordes toeristen weer vertrekken, allemaal richting de bussen die, net buiten het dorp,vlak bij mijn pousada staan. Het dorpsleven treed weer aan, de plaatselijke bevolking zit of hangt voor de deur.

Ik ga nog even het dorp in naar de plaatselijke supermarkt want naar twee maaltijden hoef ik niet meer naar een restaurant. Nou supermarkt......een klein buurt winkeltje volgepropt met waren. En ik kom eruit: broodjes, kaas, een fles water (ik heb nog oploskoffie in de rugzak) en mijn avondeten is weer geregeld.

Morgen ga ik met Melina, de receptioniste even naar een ander dorp om geld te pinnen, want de cash vliegt er uit en ik moet een buffertje maken voor de volgende etappe.