Deel het maar in vieren

De kamer is vanmorgen vlug geregeld. Duizend maal kreeg ik excuses dat ik niet in de douche pas. Ik heb beloofd dat ik ervoor zal zorgen dat ik in november, net voor vertrek er wel in pas.
De hele dag voor de boeg en ik moet nog wat zaken regelen. Vooral de bereikbaarheid heeft vandaag prioriteit. Op internet heb ik een telefoonmaatschappij gevonden maar waar vindt je de winkel waar de micro chips verkocht worden ? Ik wil naar een winkelcentrum lopen maar dat wordt mij verboden, te ver en vooral gevaarlijk.

Te ver ? Daar moet ik thuis niet mee aankomen met de vierdaagse lopers die ik ken.
Te gevaarlijk? Zullen de verhalen dan toch waar zijn.

Goede raad moet je opvolgen dus heb ik maar een taxi heen en terug genomen, €6,= (2x R$ 12 / 4) retourtje boven budget. In het winkelcentrum geen winkel van de beoogde maatschappij te bekennen maar al vragend en zoekend toch een internetwinkeltje gevonden met een heel bereidwillige verkoper. Deze winkel gaat echter alleen over de abonnementen en niet de microchips en het opwaarderen. Onze conversatie gaat geheel met Google translate. Ik koop ergens anders een chip, hij koopt weer ergens anders beltegoed en stelt mijn I phone helemaal in voor het gebruik van een maand. Daarna is het een kwestie van opwaarderen wat per week of per maand kan en dat voor de prijs van € 10,= (R$40/4) per maand.

Voor een winkelcentrum hoef je niet naar hier te komen, het is geheel vergelijkbaar met winkelcentra in Nederland. In de taxi let ik op het straatbeeld, komt mij niet gevaarlijk over. Net buiten het winkelcentrum ga ik maar eens even op straat zitten om de boel af te kijken..........niets bijzonders.
Maar is Fortaleza een stad om te gaan verkennen ? Van wat ik uit de taxi zie: nee, grote stad, hoge flats en weinig exotisch straatbeeld.

Terug in het hotel zorg ik dat de verbindingen met de rest van de wereld weer werken. De familie is ingelicht over mijn bereikbaarheid. Telefoon en whatsapp doet het dus ben ik klaar voor het gevaarlijke avontuur: ik ga wandelen tegen elk advies in.

Fortaleza is een badplaats, het strand is hier maar twee blokken vandaan. Lekker slenteren over de boulevard (en vierdaagse lopers, ook hier is het heet !!!!).

Op het strand zijn gegroepeerd wat strandtenten, sommige onder een paar palmbomen. De boulevard scheidt het strand van torenhoge hotelflats. Ik sjok een heel stuk af en pak een terrasje met wat palmbomen. Bestel water en krijg een kokosnoot, mijn Portugees laat toch nog wat te wensen over.
Met mijn flesje in de hand deel ik alles door vier. Ik deel de hele dag alles door vier en het begint erop te lijken dat ik straks heel Brazilië in vier ga delen.

De Braziliaanse reaal is bijna 28 eurocent, dus alle bedragen delen door 4 is het gemakkelijkste om een benadering te hebben. Nu loop ik nog te tellen en te rekenen maar dat gaat er straks wel vanaf.

Alhoewel als budget reiziger moet je op de kleintjes letten en water op een terras is 3 reaal (R$) maar anderhalve liter water in de supermarkt is 1,5 reaal............dus prijsbewust heb ik de gehele supermarkt doorgelopen.........morgen komt daar de lunch vandaan!!!!

Een supermarkt vinden valt echter in de buurt van het strand niet mee dus maar de gevaarlijke straten van het strand ingegaan en..........ik ben niet aangevallen.

De eerste dag in een nog vreemd land stelt je elke keer voor nieuwe uitdagingen, de volgende is waar ga ik eten ? Wat kost het ? Is het lekker ? Ik ben vanmiddag een zogenaamde perquelo tegengekomen, een restaurant in buffet vorm wat je afrekent per kilogram (vandaar de naam). Omdat ik vanmiddag vooral fastfood tegen gekomen ben wil ik het buffet wel eens proberen maar wat het allemaal is, ik weet het na het eten nog niet. In ieder geval lag er op mijn bordje vis, vlees garnalen, aardappelpuree, een goedje van lekker en een goedje van ook lekker. En dat was dus 0,595 kg x R$ 54,80 en een flesje agua mineral en dat moet je weer delen door 4 = ongeveer €8,75 voor weer een volle buik. Het eten sluit ik af met een Javaanse jongen op het strand waar een flinke warme bries staat en daarna een gratis bakje koffie in het hotel.

En dan de dagafsluiting: mijn verhaal opschrijven, foto's uploaden en dan naar bed. Het is hier echter nog maar 19.00 uur (bij jullie al 1.00 uur) maar ik ben moe, dat heet de jetlag die nog een rol speelt.
Zo nog even in de douche, waar ik nu wel in kan en dan oogjes dicht, snaveltje toe en de schaapjes in vieren delen.