Er komt weer leven in de brouwerij

De eerste wandeling zit er op. Met mijn brace aan, de stoute schoenen aangetrokken en ben gaan lopen.
Mijn hotel ligt als je vanaf land komt daar waar de stad de zee raakt, ga je verder dan ga je een landtong in. Aan de ene kant een mangrove kanaal en aan de andere kant het strand en zee. Links en rechts van de weg zie je een heel aantal plaatselijke barretjes, wat guesthouses en hotels en aan het einde een kleine dorpsgemeenschap waar wat boten liggen, dit is het einde van de landtong.

Een mooie wandeling die mij wel drie kwartier kost en drie kwartier terug maar het is het verste waar ik deze week gekomen ben. Het weer zien van de buitenwereld doet mij goed en het is dus ook weer tijd om plannen te maken.

Gisterenavond heb ik even met "madame" zitten praten, een "oudere" vrouw die het schijnbaar hier voor het zeggen heeft. Toen zij mijn plannen hoorde vroeg ze wat ik in godsnaam in Belo sur Mer wilde gaan doen met mijn voet. Naar het strand kijken kan je hier ook.
Eigenlijk heeft ze gelijk, Belo sur Mer stond wel op mijn lijstje maar is ver weg van alles. De reis ernaar toe is oncomfortabel (zeil- of motor piroque) of duur (4x4). Het gaat me zeker drie of vier dagen kosten.

Het alternatief is nog drie dagen hier "revalideren". Vrijdag gaat, georganiseerd door de hotels hier, een privé busje naar Antsirabe. Een eurootje of vijf duurder maar dan heb je wel een plaats voor jezelf en beenruimte. Het is sneller (8 uur, tegen een taxibrousse van 10 tot 12 uur). Dit busje gaat maar twee keer per week.

Ik hak de knoop door en kies voor de laatste optie.
Overigens levert het buurtpraatje met "madame" nog een gratis etentje op. Ik hoefde mijn eten gisterenavond niet te betalen.

Inmiddels heb ik per mail wat tips ontvangen van Tony, de Zweed waar ik de rivier trip mee gedaan heb. Wat waardevolle tips en adressen voor de komende tijd.

En alsof dit allemaal nog niet genoeg is heb ik ook nog de kapper bezocht. En voor Ar 10.000 (€3,30) mijn haar laten knippen.
Wisten jullie dat haar en nagels in de tropen veel harder groeien dan in Nederland? Na mijn jaren praktijkervaring kan ik inderdaad dit bevestigen. Je blijft hier knippen.

En dan mijn laatste actie: voor mijn krukken heb ik een taxi besteld: retour ziekenhuis. Die hoop ik nooit meer nodig te hebben.

Nog twee dagen, hotelletjes opzoeken op internet, mijn schade rapport opmaken, budget berekenen, de menukaart nog een keer doorlopen, kleren laten wassen...........en dan weer "En route".
Maar dan met het Nationale Gezegde van Madagascar in mijn achterhoofd "Mora Mora", rustig aan.