"La Bas"
Door: Ton
Blijf op de hoogte en volg Ton
20 Oktober 2014 | Marokko, Taomart
Wat heb ik gisterenavond lekker gegeten. Klein restaurantje op de hoek van een straat. Een plaats die je niet zomaar vindt al ligt het net om de hoek van mijn hotel. Aan een onverharde weg.
Op de menukaart worden de prijzen ook nog in Madagascar Franc aangegeven, een muntsoort die al jaren niet bestaat. Sommige blijven daar in rekenen.
Poulet Coco (kip in cocossaus) met rijst is heerlijk. Ik ga eens op zoek naar dit recept. Een heerlijke tomatensalade met azijn, knoflook, ui en wat kruiden. Vergezeld met een westerse cola en anderhalve liter water om het vochttekort op te heffen.
Alhoewel water bestellen was al een probleem. Eerst komen ze met kraanwater, niet aan te bevelen voor een blanke toerist. Mijn Frans is dan niet al te best maar die Malagasi kunnen er ook wat van. Het koste drie mensen van de bediening voordat ik een flesje water kreeg en toen moest het ook nog groter. Of ik daarna uit- of toegelachen werd weet ik niet maar mijn hele bestelling werd met al het personeel gedeeld.
Al met al heb ik daar een tijd gezeten en met een goede wifi verbinding heb ik alle updates binnen kunnen halen. Hopelijk heeft dat een positieve invloed op mijn I-pad want de laatste tijd heeft hij nogal wat problemen.
De avond sluit ik verder af op mijn balkon, aan de straatzijde. Ik weet niet of ik het al verteld heb maar ik zit hier tussen de banken, elke bank heeft minimaal twee nachtwakers en mijn hotel heeft zowaar een nachtportier. Veiliger kan ik volgens mij niet zitten.
Het is warm en zelfs nog heet in mijn kamer. Om het zweet wat weg te spoelen neem ik een hete douche en warempel ik ontdek weer iets nieuws. Mijn eerste douche met een haakje voor de douchekop. Eindelijk eens douchen met twee handen vrij.....althans...als de douchekop in het haakje zou passen. Maar niet geklaagd, ik heb een haakje.
Dan nog een heerlijk bakje oploskoffie, in mijn onderbroekje op het balkon. Ja warempel ik heb nog stroom. En nee hoor, ik zit beschut voor het straatzicht door een boom en een reclame bord.
Wat kan een avondje mooi eindigen.
Een van mijn eerste ochtenden met elektriciteit. Dat betekent koffie en een sigaretje op het balkon. Vandaag geen haast, het enigste wat ik moet doen is informatie achterhalen en mogelijk een treinkaartje kopen.
Ik de (relatief) koele ochtendbries wordt ik maar eens rustig wakker. De stad ontwaakt en er ontstaat meer leven op straat.
Rond negen uur vertrek ik maar eens richting station. Veel rickshaws bieden hun diensten aan "pouche-pouche" hoor je overal. Ik wijs dan naar mijn linker been en zeg "pouche" en wijs vervolgens naar mijn rechter been en zeg nogmaals "pouche". Kortom ik gebruik de benenwagen.
En dan het station: wat op een modern, wit station lijkt is niet het station. Wat niet op het station lijkt is ook geen station. Alles zit potdicht.
De ene bewaker stuurt me de ene kant uit: "la bas" om vervolgens bij een andere poort terug gestuurd te worden met de woorden "la bas". Zo gaat het een tijdje heen en weer.
Allereerst interpreteer ik "la bas" met "een beetje verder" maar nu weet ik het:
"La bas" betekent van "het kastje naar de muur". In anderhalf uur heb ik alweer veel kastjes en net zoveel muren gezien.
Maar geen trein, geen spoorrails, geen station, geen loket, geen spoorwegmedewerker, niets wat enigszins met een vervoersmiddel op twee ijzeren staven lijkt.
Ik hoor wel dat er morgen een trein gaat maar van verschillende mensen hoor ik verschillende tijden, variërend van 6.00 uur tot 8.00 uur. Na anderhalf uur kunnen ze allemaal mijn "la bas" op. Ik geef het op.
Morgen zorg ik wel dat ik om 7.00 uur op treinstation "la bas" ben, ik zie wel of er ergens een trein naar Las Bas staat. Zo niet, dan pech gehad. La bas finiz.
Slenterend door de stad kom ik een heuse supermarkt tegen, koop een grote fles cola en een grote fles water en ga verder richting kust, zoek een plekje schaduw uit, in de wind en kijk uit op een aantal vissers die netten aan het binnenhalen zijn (met alleen wat krielvisjes).
Drink mijn colaatje en laat de boel, de boel.
En dan is het lunchtijd, op zoek naar mijn favoriete restaurant verdwaal ik in de stad. Maar zoals het beroemde spreekwoord zegt: "Alle straten lopen naar La Bas" weet ik het uiteindelijk wel te vinden.
Helaas is de noodlesoep op, althans de soep dus dan alleen maar de noodles, wel speciaal met vlees, kip, garnaaltjes, groente en een eitje.
En nu de tijd uitzitten. Ik vermaak me nog een uurtje met kletsen met de jongen van het hotel, die overigens "la bas" met "hier" vertaald.
Middagdutje en........het is te heet om nog van: en... te spreken. Over een uurtje gaat de zon onder, dan kan ik mijn balkon weer op.
En om maar met het woordenboek in de hand duidelijkheid te verschaffen: "la bas" is een groot snaarinstrument waarop je allerlei deuntjes op kan spelen.
Op de menukaart worden de prijzen ook nog in Madagascar Franc aangegeven, een muntsoort die al jaren niet bestaat. Sommige blijven daar in rekenen.
Poulet Coco (kip in cocossaus) met rijst is heerlijk. Ik ga eens op zoek naar dit recept. Een heerlijke tomatensalade met azijn, knoflook, ui en wat kruiden. Vergezeld met een westerse cola en anderhalve liter water om het vochttekort op te heffen.
Alhoewel water bestellen was al een probleem. Eerst komen ze met kraanwater, niet aan te bevelen voor een blanke toerist. Mijn Frans is dan niet al te best maar die Malagasi kunnen er ook wat van. Het koste drie mensen van de bediening voordat ik een flesje water kreeg en toen moest het ook nog groter. Of ik daarna uit- of toegelachen werd weet ik niet maar mijn hele bestelling werd met al het personeel gedeeld.
Al met al heb ik daar een tijd gezeten en met een goede wifi verbinding heb ik alle updates binnen kunnen halen. Hopelijk heeft dat een positieve invloed op mijn I-pad want de laatste tijd heeft hij nogal wat problemen.
De avond sluit ik verder af op mijn balkon, aan de straatzijde. Ik weet niet of ik het al verteld heb maar ik zit hier tussen de banken, elke bank heeft minimaal twee nachtwakers en mijn hotel heeft zowaar een nachtportier. Veiliger kan ik volgens mij niet zitten.
Het is warm en zelfs nog heet in mijn kamer. Om het zweet wat weg te spoelen neem ik een hete douche en warempel ik ontdek weer iets nieuws. Mijn eerste douche met een haakje voor de douchekop. Eindelijk eens douchen met twee handen vrij.....althans...als de douchekop in het haakje zou passen. Maar niet geklaagd, ik heb een haakje.
Dan nog een heerlijk bakje oploskoffie, in mijn onderbroekje op het balkon. Ja warempel ik heb nog stroom. En nee hoor, ik zit beschut voor het straatzicht door een boom en een reclame bord.
Wat kan een avondje mooi eindigen.
Een van mijn eerste ochtenden met elektriciteit. Dat betekent koffie en een sigaretje op het balkon. Vandaag geen haast, het enigste wat ik moet doen is informatie achterhalen en mogelijk een treinkaartje kopen.
Ik de (relatief) koele ochtendbries wordt ik maar eens rustig wakker. De stad ontwaakt en er ontstaat meer leven op straat.
Rond negen uur vertrek ik maar eens richting station. Veel rickshaws bieden hun diensten aan "pouche-pouche" hoor je overal. Ik wijs dan naar mijn linker been en zeg "pouche" en wijs vervolgens naar mijn rechter been en zeg nogmaals "pouche". Kortom ik gebruik de benenwagen.
En dan het station: wat op een modern, wit station lijkt is niet het station. Wat niet op het station lijkt is ook geen station. Alles zit potdicht.
De ene bewaker stuurt me de ene kant uit: "la bas" om vervolgens bij een andere poort terug gestuurd te worden met de woorden "la bas". Zo gaat het een tijdje heen en weer.
Allereerst interpreteer ik "la bas" met "een beetje verder" maar nu weet ik het:
"La bas" betekent van "het kastje naar de muur". In anderhalf uur heb ik alweer veel kastjes en net zoveel muren gezien.
Maar geen trein, geen spoorrails, geen station, geen loket, geen spoorwegmedewerker, niets wat enigszins met een vervoersmiddel op twee ijzeren staven lijkt.
Ik hoor wel dat er morgen een trein gaat maar van verschillende mensen hoor ik verschillende tijden, variërend van 6.00 uur tot 8.00 uur. Na anderhalf uur kunnen ze allemaal mijn "la bas" op. Ik geef het op.
Morgen zorg ik wel dat ik om 7.00 uur op treinstation "la bas" ben, ik zie wel of er ergens een trein naar Las Bas staat. Zo niet, dan pech gehad. La bas finiz.
Slenterend door de stad kom ik een heuse supermarkt tegen, koop een grote fles cola en een grote fles water en ga verder richting kust, zoek een plekje schaduw uit, in de wind en kijk uit op een aantal vissers die netten aan het binnenhalen zijn (met alleen wat krielvisjes).
Drink mijn colaatje en laat de boel, de boel.
En dan is het lunchtijd, op zoek naar mijn favoriete restaurant verdwaal ik in de stad. Maar zoals het beroemde spreekwoord zegt: "Alle straten lopen naar La Bas" weet ik het uiteindelijk wel te vinden.
Helaas is de noodlesoep op, althans de soep dus dan alleen maar de noodles, wel speciaal met vlees, kip, garnaaltjes, groente en een eitje.
En nu de tijd uitzitten. Ik vermaak me nog een uurtje met kletsen met de jongen van het hotel, die overigens "la bas" met "hier" vertaald.
Middagdutje en........het is te heet om nog van: en... te spreken. Over een uurtje gaat de zon onder, dan kan ik mijn balkon weer op.
En om maar met het woordenboek in de hand duidelijkheid te verschaffen: "la bas" is een groot snaarinstrument waarop je allerlei deuntjes op kan spelen.
-
20 Oktober 2014 - 16:47
Rose-Marie:
Ha ha, en wat nu?? Weet je wel zeker dat er een trein is daar? En rails? Nee, dan is het hier in Bilbao toch heel wat overzichtelijker! (Daar ben ik met mijn moeder, je krijgt de groetjes) Ik vond je foto's van dat eiland in ieder geval prachtig!!! Het ga je goed, volgens mij heb je het ritme al wel te pakken... -
20 Oktober 2014 - 16:52
Ineke:
Ton, la bas is naar beneden. In dit geval misschien van de stad af, kastje naar de muur dus inderdaad!!!
Hoop dat het je lukt om in de trein te stappen morgen!!
Groetjes van Jos en Ineke. -
20 Oktober 2014 - 17:17
Will Vugs:
Ton ik ken wel Elisabeth Bas, maar dat is een sigarenmerk. Maar een frans nederlandse vertaling moet er toch wel zijn. Zelf dacht ik aan ginds of verderop!!Die kant kan ook nog, maar dat sluit dan weer aan bij kastje en muur!!
Groetjes
Will -
20 Oktober 2014 - 18:23
Chris En Toos:
Zo jij hebt het relaxen al goed onder de knie. En de taal, lijkt wel of ze een dialect spreken. Wij zouden er horendol van worden maar gelukkig jij dus niet. We hadden ons al voorgenomen om ook het recept eens te googlen want het klink zo lekker. We gaan nu kibbeling eten en hoewel het hier vandaag ontzettend lekker warm weer was, binnen lekker bankhangen. Succes met de trein morgen.
XXX Chris en Toos -
20 Oktober 2014 - 21:59
Hennie:
Hoi Ton,
Leuk verhaal, inderdaad de ene dag zit alles mee en de andere zit alles tegen. La bas betekend zoals eerder gezegd beneden of de bodem. Maar ja daar heb jij ook niets aan. Succes morgen met de trein, ben benieuwd ...
Groet Hennie. -
21 Oktober 2014 - 21:45
Ma:
hoi Ton het is al laat maar ik ben weggeweest en sinds ik thuis ben is het een gekkenhuis telefoon de bel weer telefoon weer de thuiszorg en zo de hele avond het is inmiddels kwart voor tien dus even jou mailtje beantwoorden en dan hou ik het voor gezien. Ik ben wel blij met jou mailtje dus voel je niet bezwaard de maar ik ga nu stoppen en nog even mijn borreltje drinken en dan naar bed.morgen moet ik naar de huisarts bloed prikken en bloeddruk opmeten verder hoop ik een rustige dag. nog heeeel veeel liefs en groetjes ma
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
