Oma heeft een voedselallergie

Enkele dagen zonder internet, dus nu een inhaalslag

De dag begon zo mooi, een strak blauwe lucht, een hete zon. Op het gemak een ontbijtje verorberen, wat je op je gemak noemt.
De knakker die hier het ontbijt verzorgt is een zenuwklaas van jewelste. Zodra ik mijn kamer uitkwam vroeg hij hoe laat ik het ontbijt wil hebben. Met een antwoord "straks" kan hij helemaal niets, wordt steeds zenuwachtiger.....Uiteindelijk maak ik mijn tijd maar concreet "half tien". Tot aan deze tijd komt hij echter nog vijf keer bevestiging vragen.

Met mijn bakje koffie en een sigaretje voor de deur heb ik de tijd, alhoewel........links en rechts van mijn kamer zit een Engelse familie van Indiase afkomst. Zes personen.
Oma is een beetje praatgraag en binnen de kortste tijd weet ik hoeveel kinderen en kleinkinderen ze heeft, welke voedselallergie een rol speelt en dat opa niet goed slaapt omdat hij altijd nachtdienst heeft gedraaid, waar de kinderen hebben gestudeerd en dat een schoonzoon van oorsprong Engels is, dat een ander gedeelte van de familie in een ander hotel verblijft maar dat zij voor de kleinkinderen hier zijn omdat er een zwembad is.
Ook krijg ik te horen dat de voorouders uit India komen maar zij zelf geboren zijn in Nigeria en later zijn verhuisd naar Engeland.

Mens, mens, en dat allemaal voor mijn ontbijt.

Dan maar rustig boven in het restaurant ontbijten met de knakker van het ontbijt......hij loopt wel honderd keer langs mijn tafeltje....glas leeg, weg glas.......boter gesmeerd, weg mes.........zakje thee gebruikt, weg theezakje......ei op, weg bord.

Ik had een rustig dagje gepland, tot vier uur een beetje rondhangen bij mijn kamer en om vier uur naar Mihintale, een kilometertje of dertien van mijn hotel. Daar kan je een (heilige) rots beklimmen (welke rots is trouwens niet heilig hier) met een mooi uitzicht over de omgeving bij zonsondergang.

Tot twee uur 's middags hang ik een beetje bij het zwembad, hoor de verhalen van oma en haar voedsel allergieën nogmaals aan inclusief de verhalen van schoonfamilies etc.
Dan maar het zwembad in. Bij de inmiddels vier kleinkinderen want de familie uit het andere hotel is inmiddels ook gearriveerd en spelen er op los in het zwembad. Dit ter ergernis van opa, die volgens oma toch al slecht geslapen had.

En dan betrekt het erg snel....donkere wolken trekken samen en het gaat verschrikkelijk onweren, volgens mijn weerapp gaat dit voorlopig niet stoppen dus laat ik mijn bestelde Tuktuk afbellen.
De trip naar het heiligdom Mihintale gaat niet door.
De harde klappen van de onweersbui wel, met een forse wind. Zelfs onder het afdak zit ik niet meer droog. Gelukkig is oma, met de rest van de familie ook naar binnen gevlucht.

Mijn planning loopt echter door, hotelletje zoeken voor de dag van morgen.
Een zwembadje bevalt wel dus wordt de keuze in Sigirya beperkt.

Tijdens het avondeten is de familie ook weer present en krijg ik van oma te horen wat zij allemaal niet mag eten.

De avond breng ik door met de eigenaar van dit hotel, een nog jonge gast die in Zweden woont en nu enige tijd hier verblijft om dit hotel op te zetten.
Voor hem maak ik foto's van het hotel en het eten wat hij klaarmaakt, voor op zijn website. De wederdienst is een grote maaltijd met kipcurry en groentecurry.