Geschrokken eieren

Paniek bij de knakker van het ontbijt, ik ben vroeg op en wil ook nog eens om 8.00 ontbijten, ik zie de stress alweer toeslaan. Acht uur is toch werkelijk te vroeg. Wrijvend door zijn gezicht gaat hij toch een poging wagen. Het gebakken eitje komt dan ook geschrokken uit de pan.
Gelukkig, oma slaapt uit, maar net voor negen uur is ze op om te vertellen dat ze alleen fruit eet vanwege de voedsel allergie. Ik ga op weg naar de bus, volgende etappe.

De bus hangt vol wierook, de bloemetjes rond alle afbeeldingen van heiligen moeten nog opgehangen worden maar het vertrek is op tijd. Twee uurtjes en dan overstappen. Bij de grotere busstations wordt de bus overvallen door allerlei verkopers, ananas, pinda's, maïskolven en een hoop ander spul wat ik niet kan thuiswijzen.
Halverwege moet ik overstappen. Het gaat zeker anderhalf uur duren voordat de volgende bus komt en na een korte overweging laat ik mij verder vervoeren door een Tuktuk van Dembolla naar Sigiriya voor LKR 800 (€4,40), oeps dat hakt erin, met de bus en een klein stukje Tuktuk zou ik anders minder dan LKR (€3,50) kwijt zijn.

Mijn hotel, met zwembad ligt buiten het dorp, in de bossen. Het heeft een zwembad en geen oma. Het is zelfs stil hier.
Na een opfrisbeurt in het zwembad loop ik even naar de beroemdste attractie hier, Lion's Rock, en naar het dorp.
Net buiten mijn hotel staat een gigantische witte Boedha, dus eerst maar even daarlangs voor een paar foto's. Bij de entree staat de prijs van LRP 200 maar er is niemand. Dan verder naar "de rots" en al snel wordt ik aangevallen door twee soorten insecten. De eerste heten gidsen, als strontvliegen komen ze op mij af maar helaas ik ga niet de rots op. De tweede plaag zijn de Tuktuk's. "where are you from ?" "Where are you going ?". Ze zijn bijna niet van je af te slaan. Bij wijze van spreken als je er een dood, komen er twee nieuwe voor in de plaats.
Al snel verval ik in mijn standaard antwoorden "I am from Swahili" en "I go to Paradise".
Na een hete wandeling van tweeëneenhalf uur ben ik weer terug in mijn hotel. Het paradijs nog niet gevonden maar wel het zwembad, dat koelt lekker af.
Het is hier inmiddels zeven uur en stil in deze bosrijke omgeving. Ik word buiten opgegeten door de insecten. De lucht betrekt.

Tijdens het eten komt een Rasta jongen mij gezelschap houden.
Oppassen dus, een Rasta jongen in toeristen gebied: dat gaat geld kosten als je niet oplet. Het verhaal gaat snel over zijn nieuwe telefoon en internet. Internet werkt totaal niet op dit moment, na de regen van gisteren en de stroomstoring van vanmiddag zit je hier geheel afgesloten van de wereld. Alleen "what's app" berichtjes komen door.

Ik maak mijn plan voor morgen bekend: ik loop om zes uur in de ochtend naar "Little Rock" het kleine broertje van "Lion's Rock".
Mijn plan wordt afgekeurd. "Little Rock" is te ver. De Rasta jongen brengt mij daar morgenvroeg wel naar toe. Gratis met zijn jeep. Zes uur in de ochtend is geen probleem maar eerst zou hij mijn internet verbinding fixen.........dat gebeurd niet dus ik ben benieuwd wat er morgenvroeg gebeurd.

Ik duik op tijd mijn grote bed in, geweldig matras en héééél veel kussen. In een mum ben ik vertrokken. De lamp op mijn balkon heb ik aangelaten, zo heb ik nog een beetje gedempt licht op mijn kamer.